KOYBΕΝΤΟΥΛΑ

           Πέρασα μια πολύ δύσκολη μέρα στην δουλειά και αισθάνομαι ράκος. Γι' αυτό άργησα να απαντήσω στα μηνύματα σας χτες. Την εφημερίδα την έχω πάρει μόλις στα χέρια μου, και δεν την έχω ανοίξει ακόμα. Καμιά φορά είναι ωραίο να είσαι μακριά απο την πληροφόρηση, σαν εξωγήϊνος στον πλανήτη, ειδικά όταν τα νέα είναι χάλια. Μιλάω για την ΑΕΚ.
           Πέρασε κι η Τρίτη κι ο Νοτιάς ακόμα περιμένει τα πληρεξούσια. Πιστεύω οτι θα συνταχθούν και το προσύμφωνο θα υπογραφεί. Και η εγγυητική των 19 εκατομμυρίων για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίοιυ θα εκδοθεί. Όλα αυτά για να αρχίσει ο έλεγχος που πρακτικά όλοι θέλουμε να μας πει τι σόϊ χρέη κάλυψαν τα 19 εκατομμύρια του Ψωμιάδη που εμφανίσθηκαν σαν διαφυγόντα και διεκδικήσιμα έσοδα στον κερδοφόρο ισολογισμό του 2008. Τι; 19 το ένα, 19 και το άλλο; Ελάτε ρε παιδιά. Διαβολικές συμπτώσεις. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατιούνται πλέον. Αυτά είναι τα προβλήματα μας ή τα δικά τους. Αισιοδοξώ πλέον!
             Όμως σήμερα στην προπόνηση που δεν έγινε, είχαμε κουβέντες. Λογικό είναι. Και που γινόταν τακτική, ποιός ασχολιόταν; Τα λεφτά μας να πάρουμε κι αύριο θα γίνουμε παιχταράδες. Ο Καφές βέβαια έλεγε άλλα. Κι ο προπονητής. Κι ο Μαντούκα αλλά και ο Σκόκο. Μιλήσανε για ποδοσφαιρικό εγωϊσμό , οτι δεν φταίει και τόσο η διαιτησία κι οτι κάτι πρέπει να γίνει. Μιλάμε για δημόσιο ταμείο ασφάλισης. Πάλι καλά που δεν πήγε κι η οργάνωση να συμμετάσχει στο debate, με τον Δημητριάδη να σερβίρει και γλυκό συκαλάκι..
              Ο διευθυντής να ρωτάει αν φταίει αυτός. Διότι αν έφταιγε, τη λύση την είχε έτοιμη. Οι πέντε παίκτες που θα φεύγανε αν παρέμενε, θα ξαναφεύγανε. Εντάξει ο Μάκος είχε πάει στον Παπούλια. Οι παίκτες να του λένε όχι. Η ευθύνη είναι αλλού. Και πιστεύω να καταλήγετε κι εσείς στο απλό. Φταίει ο φροντιστής που μπέρδεψε τα κορδόνια των παπουτσιών, και η κυρία που καθαρίζει τα αποδυτήρια και που της έπεσε παραπάνω χλωρίνη στο πάτωμα ( οι Θρακομακεδόνες και μέσα είναι απαίσιοι) και έκανε αντίδραση με την ντόπα και τους πιάνει αργότερα στα μπουζούκια ή δεν τους πιάνει όταν είναι προγραμματισμένη.
            Παντού υπάρχει ένας μύθος. Και στα αποτελέσματα του ελέγχου και στο Σικάγο και στα αποδυτήρια. Είναι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και τα μπαρμπούνια που τηγανίζει ο καλόγερος. Και ο συνωστισμός στην παραλία της Σμύρνης και η σφαγή που έγινε απο τους Τούρκους. Οι Κούρδοι ήταν εδώ απο τότε και πουλάγανε εφημερίδες υποστήριξης του Οτσαλάν. Και τα Κύθηρα θα τα ξαναβρούμε.
           Κι ο μύθος γράφει στα παιδάκια κι η ιστορία στους μεγάλους που δεν είναι πια παιδάκια. Και μια ομάδα θα λύσει τα αγωνιστικά της, όχι μέσω σκληρότερης δουλειάς αλλά με κουβεντούλα. Όχι με αναδιοργάνωση αλλά με τραπεζάκια έξω και με επαναπροδιορισμό στόχων. Αυτοί οι στόχοι φέτος με έχουν σοκάρει. Να είσαι ΑΕΚ και να ορθώνεις το ανάστημα σου απο το φθινόπωρο για να μπορέσεις να  συμμετάσχεις στα μπαράζ ή πιο ρεαλιστικά για να απέχεις κάποιους βαθμούς απο την επικίνδυνη ζώνη. Κι είναι απλήρωτοι όλοι. Και σωστά. Εγώ στις εταιρείες τα ξέρω αλλιώς. Πρώτα φέρνεις λεφτά και μετά αμείβεσαι.
         Εκτός αν είσαι βοηθητικό προσωπικό. Που εξυπηρετεί το περιβάλλον το εργασιακό, ή δεν έχεις απαιτήσεις απο τον εαυτό σου. Και τρεις το λάδι τρεις το ξύδι. Οπότε καταλαβαίνω κι εγώ οτι οι ίδιοι οι παίκτες μάλλον αντιμετωπίζουν τα κορμιά τους και τις καριέρες τους κάπως έτσι. Κι άρα κι εμείς είμαστε τα απόλυτα κορόϊδα που πηγαίνουμε έχοντας απαιτήσεις απο ανθρώπους που κατά τύχη φορέσανε την φανέλα κάποιων, που μετά τις δουλειές τους, παίζανε μπάλα στα κατσάβραχα χωρίς γιατρούς , χωρίς λεφτά, χωρίς μαλακίες τακτικές ή δημοσιογραφική υποστήριξη, κι όταν χάνανε βρίζανε και κλαίγανε, και δεν μιλάγανε για να σκοτώνουν τον χρόνο τους.
            Και βλέπανε τον δικέφαλο και λέγανε οτι τον ατίμασαν. Στα καφενεία βλέπανε τους πρόσφυγες υποστηρικτές τους, που είχανε χτίσει το γήπεδο με τα χέρια τους, και σκύβανε τα κεφάλια. Αλλάξανε τα δεδομένα; Όχι για μας που κουβαλάμε κάτι ακόμα. Έστω ποδοσφαιρικά. Κι αφού αλλάξανε και δεν μπορούμε εμείς να αλλάξουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε αυτούς. Όχι σα νοοτροπία. Σαν μέλη του σωματείου μας. Και φυσικά σαν υπάλληλους της εταιρείας που κουβαλάει αυτό το σήμα. Δεν έχουμε έμβλημα την αδερφάρα την δαφνοστεφανωμένη, ούτε την αλογοτροφή. Ούτε τον αετό του ΠΑΟΚ με τα μαζεμένα φτερά. Είμαστε ΑΕΚ και θα την ξανακάνουμε. Συγνώμη για την φόρτιση. Λόγω κούρασης.