ΕΜΠ 2009

     Πέμπτη βράδυ μπροστά στον υπολογιστή. Το διαδίκτυο βοηθάει πιο γρήγορα στην μυθοποίηση ή στην απομυθοποίηση κάποιων πραγμάτων. Τρέχει η πληροφόρηση, ό,τι μορφής και να είναι, το μυαλό κουνιέται και ανάλογα με το ένστικτο ή τον κοινό νου, σε κάνει να ξεφεύγεις από την στατική πραγματικότητα του μικρόκοσμου που ο καθένας έχει ορίσει σαν ασφάλεια.

     Μιλάμε για ισοπέδωση. Στα παιδιά είναι τόσο εύκολη όσο το να παίζουν ένα παιχνίδι χωρίς να έχουν διαβάσει το προσπέκτους των οδηγιών. Ο μεγαλύτερος να τα κοιτάει, να κουνάει το κεφάλι και να τα ονομάζει χαζά ή αμόρφωτα. Στον ίδιο έχει παραμείνει η εικόνα του μ’ ένα βιβλίο στο χέρι κι ένα ερώτημα: Καλά αυτά πώς προχωράνε ενώ δεν ξέρουν τίποτα; Κι αυτός πια ένα με το χώμα.

     Κι όπως έτρωγα την βραδιά προχθές, μόνος αλλά με το διαδίκτυο - το απόλυτο όπλο της παγκοσμιοποίησης-, μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η νύχτα. Η νύχτα του ΕΜΠ. Η νύχτα της 16/11/1973. Δώδεκα χρονών, εντελώς εκτός πραγματικότητας, ξύπνησα από τον θόρυβο του χαλασμένου καζανακιού του οικογενειακού σπιτιού. Άκουγα κι άλλους θορύβους κι έψαξα να βρω ποιες μπουλντόζες χαλάγανε τον κόσμο νυχτιάτικα. Πήγα προς το μπαλκόνι , εκεί βρήκα τους γονείς μου κι είδα να κατεβαίνουν τα τανκς τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.

     Μου άρεσαν. Δίνανε κάποιο άλλο χρώμα στον δρόμο που είχα βαρεθεί να βλέπω κάθε μέρα τα ίδια τετριμμένα. Τα βαριεστημένα τρόλεϊ και τα κουρασμένα λεωφορεία, τα λιγοστά μηχανάκια και τα βιαστικά αυτοκίνητα. Τότε ήταν λεωφόρος, δεν ήταν σοκάκι όπως σήμερα. Δεν ήμουν πολεμοχαρής αλλά τα τεθωρακισμένα ήταν μια άλλη εικόνα στα μάτια ενός παιδιού που μεγάλωνε με ψεύτικα τανκς σαν παιχνίδια.

     Βέβαια αυτά τα λέω σήμερα. Εκείνη την ώρα η μάνα μου εκδήλωνε μια τρομερή αγωνία για το τι θα γίνουν τα παιδιά που είχαν κλειστεί στο ίδρυμα. Μπαρούφες της μάνας μου δηλαδή, της αντιστασιακής, της βολεμένης μέσα στην προίκα της να το παίζει έτσι για να εντυπωσιάζει – ποιους δεν ξέρω- για την ισοπέδωση της από ένα σύστημα που και η ίδια είχε προκαλέσει. Όπως και η πλειοψηφία του λαού. Με την δικτατορία, μια χαρά είχαν γλυτώσει όλοι από τα καθημερινά συλλαλητήρια και τα σπασίματα των περιουσιών . Μια χαρά βλέπανε όλοι τα ελληνικά επίκαιρα πριν την ταινία στον κινηματογράφο θαυμάζοντας τα τσάμικα της Δέσποινας ή του Πατακού και την επίδειξη μόδας με τις θεούσες που το παίζανε μοντέλα.

     Και σήμερα τα ξέρω κι ελαφρώς καλύτερα. Ελλάδα. Αντιαμερικανισμός αλλά πρωθυπουργοί δυο γενιές Παπανδρέου. Πάντα αριστεροί στην ψυχή αλλά επιλογές συντήρησης και πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Κουνημένοι προς την ελευθερία αλλά ρατσιστές, τεμπέληδες, εσωστρεφείς με το βλέμμα απλανές προς την ανατολή και…

Και με εχθρό τον Τούρκο αλλά ομαδικώς και κοπαδικώς να κάνουμε εκδρομή στην Ισταμπούλ. Λες και κάποια στιγμή θα μας επιστρέψουν το συνάλλαγμα. Με τα ακριτικά νησιά παραδομένα στην οικονομική και ιατρική υποστήριξη του εχθρού. Και με βαθυστόχαστα ερωτήματα ότι το τουρκικό βιβλίο λέει άλλα από το δικό μας. Μιλάμε για σοβαρή αντίσταση τύπου δεν τρώω φραγκόσυκα διότι έχουν αγκάθια. Τα σύκα όμως σύκα. Και η σκάφη κρεβάτι. Αν δεν έχεις κρεβάτι, κάπου να γαμηθείς ρε αδερφέ.

     Και να δουλευόμαστε όλοι για την πραγματικότητα που πρακτικά δημιουργείται από την καταγραφή της ιστορίας. Δηλαδή δυο λάθη μαζί να θέλουν να φτιάξουν τους επόμενους. Και για να υπερασπίσω κι εγώ την παρουσία μου στην γη να πω τρίχες στα παιδιά μου και να εμπνεύσω με μια απόλυτη δαμανάκεια σαχλαμάρα. Δηλαδή της κονφερασιέ της νύχτας εκείνης που σήμερα κοιτάει με καχυποψία το προσφερόμενο υφυπουργείο μιλώντας για την γενιά του πολυτεχνείου και κυκλοφορώντας με το τζιπ και τις δυο Φιλιππινέζες.

     Τέρμα το διαδίκτυο. Το πολυτεχνείο ξεκίνησε από δέκα μάγκες που μπήκανε μέσα και πουθενά δεν υπάρχουν γραμμένα τα ονόματα τους. Όταν το τανκ έπεσε στην πύλη, οι σημερινοί πολιτικοί, οι τότε δήθεν αγωνιστές, την είχαν κοπανήσει έχοντας ήδη καπελώσει την ιστορία και μια νεανική αντίδραση που φυσικά δεν είχε φέρει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Διότι η χούντα δεν έπεσε. Αντιθέτως έγινε σκληρότερη μέχρι το καλοκαίρι της νέας χρονιάς.

     Όμως η συνείδηση κάποιας μάζας είχε αφυπνισθεί από την πράξη εκείνων των ανθρώπων που ξεκίνησαν την έμπρακτη αντίδραση, δεν δικαιώθηκαν σαν άτομα αλλά και δεν έψαξαν ποτέ να δικαιωθούν. Και σήμερα έχουν αντικατασταθεί από πολιτικά ανδρείκελα που παίρνουν τα υπουργεία διότι είναι πειθήνια όργανα της κομματικής πειθαρχίας με μόνο στόχο να μην είναι φθαρμένα στον επόμενο ανασχηματισμό. Τα πρώτα παιδιά που μπήκαν στο ίδρυμα, μπήκαν για να ζητήσουν κάτι τότε, και τίποτα μετά. Πού στο διάολο αναφέρονται σαν μνήμη, τύπου απλού Φεραίου στην ιστορία που συνιστάται και να την διαβάζουμε;

     Κι ιστορία δεν είναι μόνο αυτά τα παιδιά. Είναι κι ο οδηγός του τεθωρακισμένου κι ο λοχαγός που του έδωσε την εντολή. Πεθάναν όλοι; Κανείς δεν ζει για να μας πει την δική του θεωρία, τις ερινύες του ή τα παράσημα του; Θέλω να τα μάθω όλα. Θα πεθάνω και το ΚΚΕ θα μιλάει για νεκρούς, η δεξιά για παράπλευρες απώλειες και το ΠΑΣΟΚ σφυρώντας αδιάφορα θα καταθέτει ένα γαρύφαλλο μαζεμένο από μια πίστα νυχτερινού χαμαιτυπείου συμφωνώντας με όλους με τον τρόπο του. Σοβαρή χώρα η Ελλάδα. Όχι ιστορία, ούτε μύθο δεν μπορεί να γράψει.

     Και τα σουβλατζίδικα την ημέρα της τιμής απ’ έξω. Μπορεί και να πεινάσουν οι τιμώντες. Και οι γύφτοι με τα χαϊμαλιά και οι πορείες οι ειρηνικές και τα Εξάρχεια. Με την αστυνομία σε πλήρη εγρήγορση διότι πέφτουν πολλά μαζί. ΕΜΠ, ύφεση, φόροι, επέτειος Αλέξη. Μαύρο δίμηνο ξημερώνει. Κι όλες οι χώρες του κόσμου να τα ξύνουν. Και να παρακολουθούν τα ντέρμπι μας μέσω CNN. Τη δωρεάν NOVA για την δωρεάν δράση του ασυνεννόητου, του ασυντόνιστου, του κάργα μαλάκα που δεν ξέρει τι διάολο είναι. Και για όλα φταίει η Τουρκία που την υποστηρίζει η Αμερική. Φτηνά κόλπα της φτηνής Κούβας της Ευρώπης που θα γιορτάσει την επέτειο του πολυτεχνείου χορεύοντας τσιφτετέλια με τη Θεοδωρίδου και τον παρτενέρ της στο σκυλάδικο.

     Ισοπέδωση της άξιας ενέργειας των αγνώστων παιδιών του ΕΜΠ που ευτυχώς δεν είχαν κανένα διαδίκτυο για να μάθουν τι συνέβαινε. Σήμερα; Θα είχαμε μπει στο διαδίκτυο και θα ψηφίζαμε. Έγινε ή δεν έγινε; Κι άλλες απόψεις τύπου, ότι μάλλον έγινε αλλά για να υπάρχει μια σχολική αργία και μια ανακύκλωση λουλουδιών. Κηδεία, πίστα, ίδρυμα. Αν διαφωνείτε, μπορείτε να το διαβάσετε κι ανάποδα.