ΜΠΑΓΙΕΒΙΤΣ 2009

         Πριν πω οτιδήποτε, θα ξεκαθαρίσω οτι τον στηρίζω. Έχει μια σοβαρότητα και μπορεί να κάνει καλή δουλειά σε ομάδες που δεν υπάρχει πίεση και στόχοι. Αν εμφανιστούν στόχοι, τότε χρειάζεται την προστασία και την δύναμη της διοίκησης για να προστατευτεί το οικοδόμημα του. Λογικά πράματα δηλαδή για όλους τους προπονητές του κόσμου, εκτός απο εκείνους που έχουν ρόστερ υπεραξίας.

          Το καλοκαίρι πήρε κάποιους παίκτες, όχι τις πρώτες επιλογές του, και δήλωσε πριν τη μεταγραφή του Κυργιάκου, οτι το υλικό είναι πλήρες και πάει για τίτλο. Μειδίασα βέβαια αλλά έχοντας του εμπιστοσύνη κι επειδή δεν είμαι προπονητής, παρέμεινα να δω το έργο. Μετά απο κανά δυο μέρες έφυγε ο Κυργιάκος. Για μένα καλώς, πρώτον για την καριέρα του παίκτη που λάτρεψε την ΑΕΚ και δεύτερον διότι αποκτήθηκαν άλλοι έξι παίκτες: Λεονάρντο, Αραούχο, Γκερέϊρο, Νέμεθ, Άρτσε και Γιάχιτς. Άρα σκέφτηκα με το φτωχό μυαλό μου, οτι σίγουρα θα πάμε καλά και θα διεκδικήσουμε κάτι, αφού εμπλουτίστηκε κι άλλο το υλικό μας.
         Οι νεοφερθέντες κακώς μπήκαν αμέσως στην ομάδα αφού δεν είχαν κάνει προετοιμασία με τον συγκεκριμένο προπονητή, δεν ήξεραν την τακτική του κι ήταν και λίγο πίσω στην φυσική κατάσταση με εξαίρεση το Νέμεθ και τον Γιάχιτς. Εδώ σημειώνω το πρώτο λάθος του Ντούσαν και το νερό που με τα χρόνια έριξε στο κρασί του.
          Κι αναρωτιέμαι το εξής: Αν δεν είχαν κτυπήσει τα σέντερ μπακ της Λίβερπουλ κι άρα ο Κυργιάκος είχε παραμείνει στο ρόστερ μας κι επομένως δεν είχαν έρθει οι τελευταίοι πέντε παίκτες, δεν θα παίζαμε με το υλικό που είχε επιλεγεί πιο πριν κι είχε κάνει τα μαθήματα του προπονητή μας; Ασφαλώς και ναι. Δηλαδή θα παίζαμε με τον Μάκο, τον Ιορντάκε, τον Γιαχάγια, τον Καράμπελα, τον Χέρσι και τον Κυργιάκο. Με το Λούκατς δεν ασχολούμαι διότι δεύτερος θα ήταν ούτως ή άλλως.
          Και συνεχίζω την φιλολογία. Η ομάδα που θα μας παρουσιαζόταν θα ήταν ανταγωνιστική μόνο λόγω Κυργιάκου; Δηλαδή οι γκέλες με τα Γιάννινα, την Ξάνθη και τον Θρασύβουλο θα είχαν αποφευχθεί λόγω της αξίας ενός στόπερ; Και ειδικά στο κύπελλο, στην Φυλή, ο Κυργιάκος θα χρησιμοποιείτο ή θα έπαιρνε μερικές ανάσες; Φιλολογία είπα, άρα φιλολογικόν και το ερώτημα. Κι εδώ βρίσκεται το μεγάλο λάθος του Ντούσαν, που σε απλά ελληνικά, λέγεται λάθος σχεδιασμός.
         Είναι απόλυτα δικαιολογημένος που ζήταγε βαρύ σέντερ φορ αλλά η διοίκηση πιάστηκε κότσος για άλλη μια φορά απο την πιο μισητή ομάδα της χώρας που μέχρι και την ιστορία της έχει παραποιήσει για να ακουμπήσει λαϊκά στρώματα. Γιατί κότσος; Διότι εντάξει παραιτήθηκαν απο την ιστορία της ρήτρας για τον Κατσουράνη ( γιατί και πώς άραγε;), αλλά στην ίδια συμφωνία, αυτόν το Μάντζιο τον παίρνεις. Η διοίκηση όμως με τέτοια οικονομική δυσπραγία, κάποια στιγμή αναρώτηθηκε, καλά πόσους να πάρουμε; 12 έχουμε πάρει.
          Κι η διοίκηση δεν οφείλει να ξέρει μπάλα. Ο προπονητής παίρνει κανά δυο λιγότερους παίκτες και παίρνει ακόμα και σέντερ φορ του 6, διότι του χρειάζεται βάσει του συστήματος που παίζει. Δηλαδή απο τα πλάγια και με τελική κατάληξη μια σέντρα. Τέλος, ό,τι και να γίνεται, δεν μπορείς να πληρώνεις τον Τζιμπούρ και το 60% του Εντίνιο κι αυτοί να μην βρίσκονται στην ομάδα. Δηλαδή μόνο η πειθαρχία μετράει και το yes man, σε σχέση  με τις εναλλακτικές λύσεις που σήμερα είναι μόνο ο Παυλής; Ο εγωϊσμός καταστρέφει, όχι μόνο ομάδες βέβαια.
          Κι αυτοί οι πέντε που πρέπει να φύγουν, ποιοί είναι; Ποιοί είναι εκτός αποστολής τελικά, πλην των τραυματιών; Κι άλλο  λάθος, που απο την στιγμή που το πήραν είδηση κι οι παίκτες οι συγκεκριμένοι και βλέπουν οτι ακόμα συμμετέχουν και δεν έχουν κοπεί, εξακολουθούν να βαράνε το ταμπούρλο τους πεπεισμένοι οτι αφού δεν μας έδιωξε κι αυτός, που δεν τον θέλουν κι οι οργανωμένοι και διοίκηση δεν υπάρχει, καλά είμαστε σαν ψιλοαραχτές μαούνες.
              Εγώ έτσι τα βλέπω και βλέπω κι άλλα, όχι της παρούσης, και αποδίδω την κριτική μου στην κρίση σας φυσικά πολιτισμένα χωρίς υστερικά συνθήματα για προδοσία, βάτραχους, εμετικά συνθήματα ή πανώ τρίχες που ανακατεύουν μέχρι και τη μάνα του προπονητή. Πιστεύω οτι η πολιτισμένη γλώσσα τσακίζει χειρότερα απο την γλώσσα του πεζοδρομίου και χαρακτηρίζει αντίστοιχα κι όποιον διαλέγει τον τρόπο έκφρασης του. Το θέμα μας σαν χώρα είναι να ανεβούμε γενικά, δεν είναι να κάνουμε και την Ακρόπολη- που δεν μας ανήκει κιόλας- χαμαιτυπείο. Για όσους αυτά εδώ ακούγονται ξενικά, να με συγχωρέσουν αλλά είμαι κι αμερικανάκι, όπως μου καταλόγισαν κάποιοι εξαφανιζόμενοι φυσικά μέσα στην προστασία της μάζας, άρα και του ανεύθυνου αφορισμού κυρίως του εαυτού τους.