ΑΕΚ - ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ

           Παιδιά, δεν του φαινότανε αλλά είχε δαιμονισμένο κρύο. Μαζί με τον αέρα, στην κυριολεξία κόψαμε καρφιά. Και δεν έφτανε κι αυτό, αλλά μας πάγωσε και η τελική κατάληξη του αγώνα. Ποιού αγώνα δηλαδή. Μια παρωδία σκέτη. Με γκολ βέβαια σαν παιχνίδι του πόλο.

            Ο Ατρόμητος ό,τι μπορούσε έκανε. Σαν γνήσια ομάδα του Δώνη και σαν ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Ταμπούρι, κόντρα επίθεση κι ό,τι κάτσει. Και φυσικά όταν κάθισε το σκορ, κάθε δυο λεπτά πέφτανε οι παίχτες κάτω μπας και δεν παιχτεί ποδόσφαιρο. Με το που βγαίνανε έξω με τα φορεία, αμέσως σηκωνόντουσαν και ξαναπαίζανε μέχρι να ξαναπέσουν. Κι η πλάκα ήταν οτι "τραυματιζόντουσαν" μόνοι τους και εκτος φάσεως. Ειδικά το 10 του. Πρέπει να δουλεύουν πολύ στις προπονήσεις τις τακτικές αυτές. Βγαλμένες απο την ερασιτεχνική κατηγορία.
            Η ΑΕΚ φυσικά δεν μπήκε στο γήπεδο. Αν ψάξουμε να βρούμε τον αγωνιστικό σχεδιασμό και την ανάπτυξη, θα βρούμε μια τρύπα στο νερό. Θα βρούμε τον έναν χειρότερο απο τον άλλον, σε συνεχή διαγωνισμό λαθών τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Αυτό ήταν ξεκάθαρο στο πρώτο ημίχρονο παρόλο που κατορθώσαμε να γυρίσουμε το σκορ. Μ'ένα τυχαίο γκολ του Γκεντζόγλου και με μια γκολάρα του Σκόκο. Αυτός ο παίκτης πραγματικά ξέρει πολύ μπάλα και μέχρι το 45 ήταν ο μόνος απο τον οποίο κάτι περίμενες. Δηλαδή ο καλύτερος. Απο κοντά κι ο Άλβες που είχε μια φιλοτιμία. Θυμίζω και το δοκάρι του αντίπαλου.
            Και η παρωδία συνεχίστηκε στο δεύτερο μέρος. Ο Σκόκο έπεσε, αλλά μια φιλοτιμία του Τζιμπούρ έφερε το 3-1 και την απόλυτη χαλαρότητα και την έλλειψη στοιχειώδους αυτοσυγκέντρωσης. Όλα δείχνανε τέλεια διότι απέναντι μας είχαμε μια νούλα. Εκεί όμως μίλησε η διαιτητική παρωδία που φυσικά στον χώρο της είναι πιο δυνατός ο Σπανός. Διότι το πέναλτυ με το οποίο μειώνει ο αντίπαλος, δεν χρειάζεται επανάληψη για να συζητήσεις. Είναι εξώφθαλμα ανύπαρκτο, εκβιαστικό και τσαμπουκαλίδικα ετσιθελικό, γνήσιο προϊόν της μικρής παράγκας.
             Δεν θέλει και πολύ μετά. Η στραβοκλωτσιά και η γκαντεμιά συμπληρώνουν την παρωδία του αγώνα. Την οποία είχε φροντίσει να την ολοκληρώσει πολύ ώρα πριν ο προπονητής μας. Δηλαδή βλέπει οτι η ομάδα θέλει αλλαγές απο το πρώτο μέρος. Σηκώνει και προθερμαίνει κάποιους. Τελικά οι κάποιοι μπαίνουν στο 72. Αφού αλλάζει και γνώμη για το Λαγό και το Λεονάρντο.Φυσικά οι παίκτες κάνουν τους προπονητές κι έχουν ευθύνη για την ανατροπή αυτή. Και δεν χρειάζεσαι προπονητή για να νικήσεις τον Δώνη. Εντάξει, αλλά ο Γκεντζόγλου τι να παίξει; Τόσο μπορεί. Και φαίνεται οτι είναι η αδύνατη τρύπα στο χώρο του κέντρου απο μίλια. Είχε δίπλα του και το Μάκο και το γλυκό λάσπωσε. Ο Μπάγιεβιτς γιατί κοιμόταν με τόσο κρύο;
           Φίλοι, τα είχαμε πει απο το τηγάνι. Δεν υπάρχει καλό ρόστερ, δεν υπάρχει δούλεμα στις προπονήσεις και φυσικά δεν έχουμε καλή ομάδα. Σας είχα γράψει οτι η νίκη μας ήταν αποτέλεσμα λαθών του Ζίκο και μπόλικης τύχης. Μου είπατε οτι ήμουν υπερβολικός. Δεν έχω πρόβλημα, αλλά εγώ αυτήν τη μπάλα ξέρω. Και τελικά τρίτωσε το κακό. Διότι την είχαμε γλυτώσει και με την Λειβαδιά και με την Κομοτηνή.Και γυρίσαμε εκεί που ήμασταν παρόλο που βαθμολογικά η σημερινή ήττα δεν λέει και πολλά. Στα μπαράζ θα μπούμε με κανα δυο βαθμούς διαφορά απο τους μπροστινούς. Το κακό είναι για την ιστορία μας και την υστεροφημία μας.Σε σχέση με πέρσι έχουμε 6 βαθμούς λιγότερους και κερδίσαμε και την δαφνοστεφανωμένη. Ντροπή τουλάχιστον.
           Κι απογοήτευση για τον κόσμο που ήταν κάμποσος για τέτοιο παιχνίδι και τέτοιο κρύο. Και υποστήριξε όσο μπορούσε συγκινητικά και κόσμια. Ατομικά δεν θα ασχοληθώ σήμερα με τους πρωταγωνιστές. Θα μείνω στην άποψη μου οτι ΚΑΙ σήμερα ο Σουηδός ήταν οκ ( ρε συ Κώστα γιατί λες οτι δεν μπορεί να πηδήξει ούτε εφημερίδα;) κι οτι ο Αραμπατζής δεν κάνει. Δεν έχει συγκεκριμένη ευθύνη βέβαια με όλους αυτούς τους υστερήσαντες, αλλά τον παρακολούθησα στενά και είδα τις τοποθετήσεις του και τις εντολές του.
          Ο Δώνης ήταν προκλητικότατος και πολύ σωστά καθυβρίστηκε. Η αποβολή του έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα αλλά δεν έχω απαιτήσεις απο τον διαιτητή Λαμπρόπουλο. Τις οδηγίες του εκτελούσε χωρίς αυτό να μας δίνει δικαιολογίες. Διότι και στο τηγάνι γίνανε όργια αλλά...Πάμε για τα πιο δύσκολα τώρα, ξεκούραστοι όμως, διότι θα ακούσουμε κι αυτήν την εξήγηση. Δηλαδή μην χέσω που επειδή πληρώθηκαν, κουράσθηκαν στο πήδημα.