ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

           Λέμε για την Ελλάδα, αλλά μερικές φορές πάνε να μας ξεπεράσουν κι οι θεωρούμενοι "πολιτισμένοι ξένοι".  Μιλάω για την περιπετειώδη επιστροφή μου απο την Ελβετία. Μου αρέσει αυτή η χώρα για πολλούς λόγους. Κύρια προσωπικούς. Φεύγοντας απο εδώ, γλυτώνω όλη τη μαλακία των ρεβεγιόν και των ψεύτικων ευχών. Τα υποχρεωτικά χαμόγελα και την δήθεν περιέργεια του τι κάνανε όλοι αυτοί που δεν τους συνάντησα ολόκληρη την χρονιά και που φυσικά το έκανα αυτό διότι ούτε εγώ αλλά ούτε κι αυτοί είχαν την συγκεκριμένη περιέργεια. Μου την σπάνε οι γιορτές και ειδικά αν είναι παρατεταμένες. Δεν είπα να μην υπάρχουν. Να υπάρχουν, για τα παιδιά. Εγώ όμως δεν είμαι παιδί και μου πέφτει πολύ βαρύ να προσποιούμαι.

        Στην Ελβετία λοιπόν δεν με ξέρει και δεν ξέρω κανέναν. Μου παραχωρεί κι ένα σπίτι ένας συγγενής της γυναίκας μου στα ψηλά βουνά, παίρνω και δυο κολλητούς με τα ίδια πιστεύω, κι ησυχάζω. Με σέβονται, τους σέβομαι κι όλοι ηρεμούν με τα ανεξάρτητα προγράμματα τους. Άλλος για σκι, άλλος για καμάκι, τα παιδιά να χτυπιούνται οτι μπορούν να δαμάσουν τα χιόνια,και παρέα κι οι γυναίκες (λογικό να θέλουν να γίνουν κέντρο του σύμπαντος) που αισθάνονται γκομενάρες με τις κολλητές αλπινικές φόρμες.  Θα μου πείτε οτι κάποια στιγμή τις βγάζουν. Ε, δεν μπορεί συνέχεια τα πράματα να είναι εξ ίσου καλά. Μια ζυγαριά έχεις και βγάζεις το συνολικό απολογισμό. Γιατί ρε πούστη μου δεν βρέθηκε ποτέ μια αληθινή γυναίκα για το ρόλο της; Ίσως γιατί δεν βρέθηκε κι ένας αντίστοιχος άνδρας, κι αρχίζει το παιχνίδι της αμφισφήτηβησης. Το αυγό ή η κότα; Γάμα τα άμα δεν υπάρχει το 8, η αρμονία.
        Στην Ελβετία έρχεται  πιο οικονομικά απο εδώ. Τα πάντα. Και το φαγητό και οι καθηγητές του σκι και οι έξοδοι. 250 ευρώ το αεροπορικό μέχρι τη Γενεύη, 40 ευρώ το άτομο με ταξί για 140 χιλιόμετρα μέχρι το χωριό, η διαμονή όπως σας είπα δωρεάν και μετά ό,τι φας. Τρίχες δηλαδή. Μακαρονάδες, πίτσες και τυριά, που είναι το εθνικό προϊόν. Δυο φόρμες αθλητικές κι ένα μπλου τζην όλο κι όλο μαζί με κάτι πουκάμισα χοντρά κι ένα βαρύ μπουφάν είναι όλη η βαλίτσα. Έτσι ντύνονται όλοι οι τουρίστες εκεί χωρίς διάθεση επίδειξης, σνομπισμού ή ελληνικού νεοπλουτισμού. Και δεν σε νοιάζει τίποτα. Τζάκι, βιβλίο, ποτό ( πολύ ) και παιχνίδια με ατέλειωτες συζητήσεις. Φυσικά εσύ είσαι ο πλούσιος με την ελευθερία της επιλογής και της παρέας.
        Χτες πνιγήκαμε απο το χιόνι. Το βαν αντί να φτάσει στις 8 το πρωϊ, ήρθε μια ώρα αργότερα. Στο αεροδρόμιο επικρατούσε πανδαιμόνιο λόγω γενικής απεργίας των υπαλλήλων εδάφους. Του κουτρόυλη ο γάμος. Σωθήκαμε απο το ηλεκτρονικό τσεκάρισμα μέχρι την ουρά  του ελέγχου των χειραποσκευών που ήταν 6 χιλιόμετρα. Πίνακας ηλεκτρονικός που να σε πληροφορεί για την τύχη του αερόπλοιου, δεν υπήρχε.΄Εστω ρε παιδί μου να μάθεις οτι είχε φύγει και να κάνεις τα κουμάντα σου. Περάσαμε τον έλεγχο στις 12:30 με προγραμματισμένη αναχώρηση μιά ώρα πριν. Μαγικά το σκάφος ήταν ακόμα εκεί κι είχε κι άλλες δυο ώρες καθυστέρηση. Σωτήρια ασφαλώς για την παλινόστηση, αλλά τα νεύρα τσατάλια. Και ξέρετε πώς είναι τα παιδιά που δεν έχουν μάθει ακόμα απο σύστημα και οι γυναίκες όταν διαταράσσονται οι ορμόνες τους. Τώρα γιατί δεν το παθαίνουν αυτό όταν τις βιάζεις, δεν μπορώ να το απαντήσω. Πάντως όσο διαφορετικές και να είναι, γνωρίζω οτι συντονίζονται, κι άρα έχεις την χαρά της παγκοσμιοποιημένης αντιμετώπισης.
             Τέλος πάντων είμαστε πίσω. Οι άνεμοι ήταν ταχύτητας 120 χιλιομέτρων και τελικά φτάσαμε μόνο με 30 λεπτά καθυστέρηση. Τι βρήκα εδώ; Καλοκαίρι, δηλαδή τρέλα κανονική και τον Τζιμπούρ σε διαβολεμένη φόρμα. Κι ένα ταξιτζή που με αναγνώρισε και τρελαθήκαμε να μιλάμε για τα Φώτα που θα σβήσουν μεθαύριο στο τηγάνι. Και στον άνδρα, όπως και να το κάνεις, μετράει η διαταραχή των οιστρογόνων. Δεν πειράζει , χαλάλι. Άξιζε τον κόπο και φέτος. Και φυσικά και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά, τα ίδια θα κάνω κι ας ταλαιπωρηθώ χειρότερα. Η ζυγαριά λέει οτι δέκα μέρες ηρεμίας αξίζουν και δεν σου αφήνουν την τελευταία στιγμή να σου χαλάσει τις αναμνήσεις.
           ΥΓ1. Ρε λέτε, μαζί με τους καλικάνζταρους να γαμηθούν κι οι γάβροι; Και να σβήσουν τα φώτα στο Καραϊσκάκη; Μπα, ακόμα με ωραίες εικόνες είμαι.
            ΥΓ2. Η Ελβετία για μένα είναι και η κορυφαία δημοκρατία του πλανήτη. Διότι όλα καταγγέλονται. Και μου αρέσει η ισορροπία του τρόμου που επιβάλλει η υποχρέωση και κατόπιν  το δικαίωμα είναι αυταπόδεικτο.