ΤΑ ΜΑΤΣ ΤΟΥ ΣΚ

             Το παιχνίδι των ΗΠΑ με την Γκάνα δεν το είδα κι άρα δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Σύμφωνα με ό,τι μου είπε ο γιός μου κέρδισε μάλλον ο πιο τυχερός. Το μόνο που θέλω να καταθέσω ειλικρινά είναι οτι στενοχωρήθηκα με τον αποκλεισμό της Αμερικής διότι μου ήταν συμπαθής σαν αγωνιστικότητα, σαν ανατροπή αποτελεσμάτων και διότι εξώφθαλμα την σφάξανε στην προηγούμενη φάση.

            Τρομερά αρνητικά εντύπωση μου έκανε η ομάδα μου η Ουρουγουάη. Αυτό δεν ήταν εμφάνιση αλλά κάτι σαν τελευταίο ένσημο αφού συμπλήρωσε την υποχρέωση της πρόκρισης. Τέτοιες μακρινές αποστάσεις αλληλοκάλυψης και τέτοιο ανύπαρκτο κέντρο, είχα καιρό να τα δω. Παρά την ευτυχία του γρήγορου γκολ κι αν και δεν της έδωσε κι ένα καθαρό πέναλτυ ο διαιτητής στο δέκατο λεπτό, δεν μπορώ να πω οτι με γέμισε απέναντι σε μια πολύ μικρή ομάδα. Φυσικά επειδή είμαι οπαδός, εξακολουθώ να ελπίζω και να λέω τα γνωστά: Έπαιξε όσο χρειάστηκε, κι όταν το ματς της πήγε στραβά, ξαναέβαλε μπρος τη μηχανή και πήρε τη νίκη. Θα φανεί λίαν προσεχώς κι αφού θα έχει ξεκουρασθεί μια ολόκληρη εβδομάδα πηγαίνοντας να συναντήσει όχι κάποιο μεγαθήριο. Πάντως μου φάνηκε εντελώς άδεια απο δυνάμεις και με κάκιστη νοοτροπία. Η άμυνα της δεν ενέπνεε σε καμια περίπτωση  σιγουριά για να το παίζει υπερομάδα τύπου παλιάς Ιταλίας και με τόση υπεροψία.
           Να πιάσουμε το Αγγλία - Γερμανία. Μάλλον να πιάσουμε το 4 - 1 το παλιό της δαφνοστεφανωμένης επι της ΑΕΚ. Αυτό με την αποβολή του Νάβας που έκανε τα κωλοδάκτυλα. Είναι πανεύκολο να αλλάξει τις ισσορροπίες μια πολύ κακή διαιτησία. Να ρίξει την ψυχολογία και να ξεχαρβαλώσει το οποιοδήποτε αφελές, οπωσδήποτε, σύστημα του Παθιακάκη ή του Καπέλο. Διότι το πρώτο γκολ της Γερμανίας είναι off sight και φυσικά αν σε τέτοια διοργάνωση δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστώσεις οτι είναι δεδομένη η ισοφάριση της Αγγλίας, τότε καλύτερα να παρακολουθούμε κρίκετ ή να μην παραμονιόμαστε για τα διαιτητικά εγκλήματα που γίνονται στην ψωροκώσταινα. Και δεν μιλάμε οτι η μπάλα πέρασε κατά 40% ή 50% την γραμμή του τέρματος, αλλά μιλάμε για ολόκληρη τη μπάλα καθαρότατα στο μισό μέτρο κι άρα μιλάμε για κανονικό χειρουργείο.
        Κι όλοι και όλες ξέρετε τι είναι η ψυχολογία στο ποδόσφαιρο. Το 2 - 0 το έχεις ανατρέψει χωρίς κάποια επική προσπάθεια, αρκετά εύκολα, και πριν το ημιχρόνιο. Και μιλώ για χειρουργείο, διότι είναι αδύνατον να πανηγυρίζει ο χαζός Καπέλο και να μην έχουν δει το γκολ δήθεν ο επόπτης αλλά και η παρδαλή αρχόντισσα του αγώνα. Αλητεία κανονική που το υπόλοιπο παιχνίδι δεν με κάνει να μασάω κάτι. Στοιχειωδώς καλή η Γερμανία στην απλοϊκή κόντρα αντεπίθεση στο αεροδρόμιο της αγγλικής αναχαίτισης που θύμιζε μπυραρία στα Μάλια της Κρήτης. Αν αυτό είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο, κατά τον σπήκερ, τότε δίκαια ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου Μουρίνιο θέλει 90 Καπέλο στην καθισιά του. Και πάμε για μεγάλο παιχνίδι στην συνέχεια, αλλά η Γερμανία είναι πια σοβαρό φαβορί για το τρόπαιο. Ειδικά αν έχει και την παράγκα μαζί της.
      Και τα ίδια περίπου ισχύουν για την ψυχολογία και στους λατίνους. Ο Μαραντόνα σώζεται απο το ταλέντο  και το λιγόψυχο Μεξικό. Φυσικά ήμουν σχεδόν σίγουρος οτι θα παίρναγε η Αργεντινή, αλλά ρε παιδί μου το θέλω κι αλλοιώς το ποδόσφαιρο. Και πιστεύω οτι η Γερμανία θα αποκλείσει την Αργεντινή , άσχετα αν συναισθηματικά είμαι αλλού. Κι ένας απο τους λόγους είναι η αποκαθήλωση του παικταρά που πρέπει με κάποιον τρόπο να καταλάβει οτι δεν είναι προπονητής αλλά μόνο εμψυχωτής και να προχωρήσει το σύστημα. Και μέχρις ενα σημείο σωστά. Ένας Αλέφαντος κάθεται στον πάγκο.  Φυσικά αυτά είναι μόνο προβλέψεις και συναισθηματικό αντάρτικο. Και το Mundial πάντα στέλνει ένα μήνυμα εκτός απο την έκθεση της σάρκας.
       ΥΓ. Το Μεξικό μου θύμισε την ΑΕΚ.  Μόλις έγινε το 3 - 0 απελευθερώθηκε. Γκολάρα ο Τέβες και ο Φερνάντες.