ΣΥΝΤΑΞΗ

     Ένας ανεδαφικός σοφός, επιφορτισμένος με τη μελέτη του συνταξιοδοτικού, εισηγήθηκε να πριμοδοτηθεί η εργασία για τους άνω των 65 χρονών. Μιλάμε για το θέατρο του παραλόγου. Δηλαδή να δουλεύουν οι βιολογικά, σωματικά και πνευματικά, πιο ανίκανοι. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο να παραμένουν σε θέσεις ανεργίας, ή υπολειτουργίας, οι μικροί και μεσαίοι, όσον αφορά την ηλικία. Οι οποίοι είναι πιο πεινασμένοι και άρα μπορούν να παράγουν περισσότερο. Άρα και να αμείβονται πιο πολύ και άρα και να αποδίδουν και περισσότερα χρήματα, τόσο στο ΑΕΠ, όσο και στα ασφαλιστικά ταμεία.

     Σ’ αυτό το κράτος βέβαια, είναι γνωστό, ότι απουσιάζουν οι τρεις βασικές αρετές –κατά Πλάτωνα: Η ανδρεία, η σωφροσύνη και η φρόνηση. Λογικά λοιπόν απουσιάζει και η τέταρτη. Δηλαδή η δικαιοσύνη. Επομένως ο κοινός νους που αναλύεται σ’ αυτές τις αρετές, είναι είδος υπό προστασία, σε κάποιο 3% του πληθυσμού. Εκτός πάλι, αν η πρόταση αυτή έγινε από ογδοντάρη, που στόχο έχει, να κρατήσει τη θέση του αυτός και οι συνομήλικοι του, και στ΄ αρχίδια του οι νεότεροι και η χώρα γενικώς. Έχουν την πείρα θα πει κάποιος.

     «Πείρα είναι αυτό που παίρνεις, όταν δεν πάρεις αυτό που θες» (Dan Stanford). «Πείρα είναι το όνομα που δίνουμε στα λάθη μας» . (Oscar Wilde). «Πείρα είναι ό,τι μας επιτρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη μας με μεγαλύτερη φινέτσα.» (Derwood Fincher).

     Κι επειδή, κάτι « πεπειραμένοι σοφοί» κάνουν κουμάντο, πήρα την κατάσταση μου, στα χέρια μου. Έχω δύο προγράμματα συνταξιοδότησης. Ένα κρατικό κι ένα ιδιωτικό. Και τα συγκρίνω. Τι χρήματα πληρώνω, πόσα θα μου αποδώσουν στη λήξη τους, και με τι εγγυήσεις.

     Χρειάζεται να ξαναπούμε τα περιττά; Δηλαδή, ότι το κρατικό είναι πιο ακριβό και χωρίς καμιά σιγουριά; Σαν να παρέδωσα σιδηροδέσμιος, μια λευκή επιταγή. Ασυμπλήρωτη και στο χρηματικό ποσό και στο χρόνο λήξης της. Και λέμε ότι το κράτος κόπτεται για μένα; Σαν να έχω υπογράψει μια σύμβαση αορίστου χρόνου και ακαθορίστου αμοιβής, που μόνο εγώ έχω υποχρέωση να την τηρήσω. Όχι η άλλη πλευρά. Και που κι αν φθάσω σε σημείο συνταξιοδότησης, να μου δώσει κάτι, που δεν θα μου φτάνει. Ή, θα μου φτάνει αλλά αναγκάζοντας με, να περιορίσω τις ανάγκες και επιθυμίες μου, να υποβαθμίσω την ποιότητα της ζωής μου και μέρα με τη μέρα να χάνω την αξιοπρέπεια μου, είτε βγαίνοντας στο δρόμο για διαμαρτυρίες, είτε κάνοντας με επέτη στα παιδιά μου. Τέτοια σύμβαση δεν θα υπέγραφα ποτέ.

     Έλα όμως, που το να πληρώνω τα χρήματα μου στο κράτος για σύνταξη, είναι υποχρεωτικό. Όπως υποχρεωτικό είναι να έχω κι ένα ιδιωτικό πρόγραμμα συνταξιοδότησης, που δεν εκπίπτει κι ως δαπάνη από τη φορολογία μου. Το κράτος να τα παίρνει από παντού, να μην δίνει τίποτα και να ‘ναι και προβληματικό. Κι εγώ, προβληματικό ανθρωπάκι, που έχει και το ιδιωτικό πρόγραμμα, κυρίως για την αξιοπρέπεια μου. Όλα τα άλλα θα μπορούσα να τα περιορίσω. Αυτό όχι. Θα έχω συμπληρώσει 40 χρόνια εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, και θα ζητάω από το κράτος; Τσουτσέκι δεν γίνομαι. Κι έρχομαι κατά πρόσωπο στο κράτος, και του λέω, ότι δεν θέλω σύνταξη. Τα λεφτά μου πίσω κι άντε στο καλό. Εγώ θα φροντίσω για μένα, όχι εσύ. Σαν να μιλάω σε μια προγιαγιά μου στο γηροκομείο και να ζητάω συμβουλές. Κι εκείνη, να με κοιτάει με τα άδεια μάτια και τον νεκρωμένο εγκέφαλο και με τα τρέμοντα από το πάρκισον χέρια , να με πιάνει και να μου λέει :« Κάνε υπομονή. Θα πεθάνεις κάποια στιγμή» . Αυτή είναι η χώρα μας. Και να μην λέει να πεθάνει σαν σύστημα, μπας και γλιτώσουμε κι εμείς.

     Από την επιτηδευμένη νόμιμη κλεψιά που κανένα δικαστήριο δεν πρόκειται να σε δικαιώσει. Και πώς βέβαια να γίνει αυτό; Κρατικός είναι ο δικαστής .Την πάρτη του κοιτάει, το ταμείο του και τη σύνταξη του. Και τέτοια καταγγελία από ιδιώτη, δεν προβλέπεται. Υπάρχει κενό νόμου. Τι θα πει, ότι δεν πληρώνω το κράτος και συμφωνώ για σύνταξη με μια ιδιωτική εταιρεία; Ρε πιο πολλά χρόνια θα έτρωγα από τον Κουφοντίνα. Βόμβα στα θεμέλια του κράτους θα ήταν σα να έβαζα.

     Τι να κάνω; Έχω δυο προγράμματα σύνταξης. Διότι είμαι μαλάκας. Ή Έλληνας πολίτης. Το ίδιο είναι. Πρέπει να κάνω λευκή ασυμφωνία με το κράτος. Που έχει μια χαλαρότητα στο σφίξιμο του χεριού. Δεν χαμογελάει ποτέ και δεν σε κοιτάει στα μάτια. Έχει δηλαδή, τα τρία χαρακτηριστικά του χαφιέ. Δεν μπορώ να γλιτώσω. Πρέπει να γαμιέμαι κανονικά και με το νόμο, και να μην βογκάω κιόλας. Διότι έχω ιστορία. Ρε η σύνταξη για το μέλλον μου είναι. Αυτό είναι που δεν έχω. Αυτό ψάχνω.

     Στην Αμερική έχουν συντάξεις; Όχι, αλλά το ξέρουν από την πρώτη στιγμή που μπαίνουν στην παραγωγή. Κάνουν τα κουμάντα τους, γνωρίζοντας ότι μετά δεν θα έχουν καμιά κάλυψη. Αυτές είναι συμφωνίες. Απάνθρωπες μεν, γνωστές όμως εκ των προτέρων. Κι ο καθένας πορεύεται στη ζούγκλα του όπως μπορεί.

     Εδώ στη χώρα του ποτέ και « του είπα, ξείπα» ,δεν ξέρεις τι φεγγάρι ξημερώνει. Κι επειδή τα κουκιά δεν βγαίνουν, τα χρόνια εργασίας να αυξάνονται, οι συντάξεις να μειώνονται, τα βαρέα και ανθυγιεινά να περιορίζονται, και να επιδιώκεται η εργασία μέχρι το θάνατο ώστε να μην πληρώνεται κανείς. Όμως το δημόσιο να κάνει αχαλίνωτα έξοδα. Και να είναι ο πρώτος παράγοντας που εμποδίζει την ευημερία όλων των πολιτών, βάσει της επίσημης στατιστικής της ΕΟΚ. Προσβάλλομαι πολύ όταν τα λεφτά μου πηγαίνουν σε δημόσιους φορείς που είναι τζογαδόροι ομολόγων με τη βουλευτική ασυλία. Η σύνταξη για να βγει, είναι ένα ομόλογο. Θέλω να το παίξω μόνος μου! Την χαμένη αξιοπρέπεια μου, πίσω κύριοι. Δεν σας εμπιστεύομαι και θέλω να με βγάλετε από τη δημόσια σύνταξη. Πολλά φάγατε. Φτάνει. Σα μπαλόνια έχετε γίνει. Θα σκάσετε πια. Όπως σκάσατε όλα τα ταμεία. Και τώρα θέλετε και τα υγιή. Χορτάστε πια!
     ΥΓ1. Το κείμενο είναι αφιερωμένο στο Μιχάλη κι είναι αναδημοσίευση απο το 2007.
     ΥΓ2. Σιγά να μην ασχολιόμουν με την ερώτηση του Βούρου προς την να μην την πω. Ρώτησε ο Κρητικός αν οι Κρητικοί είναι ψεύτες. Στην βουλή πληρώνονται για να έχουν στην ατζέντα το γήπεδο της ΑΕΚ; Λυθήκαν όλα τα άλλα; Άντε ρε κάντε καμιά δουλειά σοβαρή για το λαό που ασχολείστε με τον Κοζώνη. ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΤΟ ΧΤΙΖΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΗ Η ΑΕΚ. ΚΑΙ ΒΟΥΡΟ ΠΑΣΟΚΑ, ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΟΥ ΡΩΤΩΝΤΑΣ ΠΑΣΟΚΑ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΕΙΧΑΤΕ ΠΕΙ ΠΡΙΝ ΚΙ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΠΗΓΑΙΑ. Η ΡΩΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΕΝΙΚΑ. ΤΑ ΚΟΛΠΑΚΙΑ ΤΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΥΤΑ. ΤΡΑΒΑ ΝΑ ΝΤΥΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ Η ΤΡΑΒΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΚΑΝΑ ΣΗΡΙΑΛ ΜΕ ΤΟ ΜΠΕΖΟ Η ΤΟΝ ΓΑΡΔΕΛΗ.
        ΞΥΠΝΑΤΕ ΑΔΕΡΦΙΑ.