ΑΕΚ - SCODA ΞΑΝΘΗ ( ΤΟ SCODA TO ΒΑΖΩ ΕΠΙΤΗΔΕΣ )

           Απο ότι πληροφορήθηκα, ο Πανόπουλος έβγαλε δυο ανακοινώσεις κατά της διατησίας στην διάρκεια του αγώνα. Μια για το πέναλτυ της ΑΕΚ, κι άλλη μια για ένα off-sight εις βάρος της λαοφιλούς αυτοκινητοβιομηχανίας του. Πραγματικά τον λυπάμαι. ΚΑΙ ΘΥΜΙΖΩ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΑΚΥΡΩΘΕΝ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΧΕΡΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΈΝΑΛΤΥ ΜΑΡΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΚΑΚΟ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΔΙΑΙΤΗΤΗ ΤΗΣ ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΟΥ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΜΑ ΤΗΣ.

         ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕ ΠΑΝΟΠΟΥΛΕ ΕΧΑΣΕΣ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Η ΑΕΚ ΕΤΣΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙΣ. ΚΑΙ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ ΦΕΤΟΣ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΣ ΤΗΝ ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΗ.
          Το παιχνίδι φίλοι, ήταν μια ταλαιπωρία και μισή. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Η Ξάνθη ήταν καλύτερη διότι ο Ματζουράκης άφησε το γνωστό ταμπούρι κι έπαιξε ψιλοεπιθετικά, αφού του έλειπε όλη η άμυνα. Προηγήθηκε τυχαία βέβαια με την άψογη σέντρα-ασίστ του Αραούχο, αλλά στο ποδόσφαιρο τα λάθη είναι που κάνουν το σκορ. Δυσκολεύμαι να βρω διακριθέντα στην ΑΕΚ. Ό,τι γινόταν ήταν απο τον Λεονάρντο  αλλά χωρίς εξέλιξη καθότι όλοι ήταν εντελώς αδιάφοροι. Κι όμως προηγηθήκαμε 2-1. Με ένα ανύπαρκτο πέναλτυ, με μια άστοχη σέντρα του Γεωργέα και με μια  ακριβείας στην συνέχεια του Τζιμπούρ. Πουτάνα μπάλα.
         Στο διάλειμμα πλάκωσε η βροχή. Πολύ πράμα. Τα παιδιά του πέταλου κατέβηκαν στην άκρη χορεύοντας και τραγουδώντας μέσα σε αυτήν. Τους χάρηκα και τους ζήλεψα. Κι ευτυχώς τους συμπαραστάθηκαν οι παίκτες μας. Σα να τους χτύπησε αστροπελέκι. Μεταμορφώθηκαν.
        Δεν θα πω διθυράμβους βέβαια, αλλά με εξαίρεση τον Τζιμπούρ και το Μάκο ( ο μακράν και σταθερά χειρότερος ) πάλεψαν, έτρεξαν , δείξανε οτι θέλανε το παιχνίδι. Ίσως και να κρύωναν, δεν ξέρω τι να πω. Νομίζω οτι ο Καφές και ο Άλβες δώσανε τα πάντα. Κι ο Σκόκο ξεδίπλωσε πολύ απο το ταλέντο του κι άξιζε το χειροκρότημα. Φυσικά δεν μου διαφεύγει της προσοχής, οτι η σακαράκα πίεζε και το τρίτο γκολ μας ήταν στην κόντρα κι έμπνευση του Νάτσο. Εγώ την ΑΕΚ δεν την έχω μάθει έτσι, αλλά τι είναι η ζωή; Μια εξέλιξη προσαρμογής. Ή μια απλή ύπαρξη, που την κρατήσαμε σήμερα για τα μπαράζ.
       Όπως και σώθηκε κι ο προπονητής, που είναι τελειωμένος, και θα παίζει κάθε ματς το κεφάλι του. Δεν έχω πρόβλημα μ' αυτό, διότι κάπως έτσι είμαστε όλοι στην καθημερινότητα μας. Και η πίεση κάνει καλό και κανείς δεν είναι πια στο απυρόβλητο. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Στον τεχνοκρατικό καπιταλισμό που ζούμε, συναίσθημα δεν υπάρχει, και να μην ξεχνάμε οτι την πρώτη επαγγελματική στάση την έδειξε ο ίδιος ο Μπάγιεβιτς. Οικογένειες όταν παίζονται δις, δεν υφίστανται.
        Κάποιες γνωριμίες γίνανε, και οι πληροφορίες λένε οτι μέσα στην εβδομάδα θα γίνει η νέα ΓΣ για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ( για την κάλυψη των χρεών ) και η εκλογή του εν δυνάμει σε δύναμη.  Φυσικά το πλάνο είναι να προσεγγισθεί ο SUGAR, άλλο δεν υφίσταται. Θα μου πείτε, αυτούς θα ακούσει; Όχι βέβαια, αλλά καλή είναι η στράτευση. Το project δεν είναι δικανικό, αλλά οικονομικό με τα αντίστοιχα σενάρια προβλέψεων πιθανών κρίσεων. Που είναι όλα καταγεγραμμένα. Φυσικά γίνανε και οι φιλοφρονήσεις με τον κυρ Μιχάλη ( γέρασε πολύ ) διότι η κόντρα μας κρατάει πολλά χρόνια στα της ΑΕΚ αλλά και της Πεύκης.
          Δεν χάρηκα το παιχνίδι και για έναν ακόμη λόγο. Οι θεατές κοντά μου είναι απαθείς. Μιλάνε, γελάνε και που και που ρίχνουν και καμιά ματιά στους παίκτες μας. Όταν δε γίνει και κάτι περίεργο, κανείς δεν έχ3ει άποψη. Όλοι τρέχουν στα μόνιτορ, να ξαναδούν την φάση. Αυτό δεν λέγεται γήπεδο για μένα. Δεν φουντώνει το συναίσθημα και δεν προάγει την παρέα "της Κυριακής" με το υποκειμενικό μάτι. Μου θυμίζει δεξίωση ή απλά υποχρέωση.
        ΥΓ. Αύριο, για όσους έχουν την δυνατότητα, συστήνω να δείτε το τελικό του NFL. Οι άγιοι της Νέας Ορλεάνης εναντίον των πιστολιών της Ιντιάνα. Πανδαισία, χειρουργική ακρίβεια ενεργειών στο πιο ανδρικό ομαδικό άθλημα που παίζεται απο σούπερ αθλητές και διαιτητεύεται απο αδέκαστους executives εταιρειών και στιγμιαία επανάληψη. Δεν είναι αμερικανιά, αλλά μοναδικότητα. Και μην ξεχνάτε οτι ήδη υπάρχει κι ελληνική ομοσπονδία για το σπορ αυτό που δεν έχει σχέση με το rugby ( άλλο σπουδαίο κι αυτό ).