ΑΣΤΕΡΑΣ 2004

           Με το καλημέρα που η γνωστή παρέα ανέλαβε την σωτηρία της ΑΕΚ, ήμουν κάθετα αντίθετος. Κυρίως για τον μπροστινό της. Ούτε καλός και άγιος ήταν σαν ποδοσφαιριστής και σαν συνάδελφος, ούτε και είχε τα απαραίτητα προσόντα να κουμαντάρει τέτοιο καράβι. Εγώ στην ζωή μου και σε όλη την επαγγελματική μου πορεία, δέχομαι μόνο την αξιοκρατία που αποδεικνύεται με χαρτιά, ή άπειρο- δοκιμασμένο πάντα- ταλέντο, ή καντάρια πείρας.

         Το ελληνικό δημόσιο τότε είχε ποινικοποιήσει τα χρέη των ομάδων σε προσωπικό επίπεδο ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΝΤΕΜΗΣ ΜΑΣ ΕΒΑΛΕ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 44. ΕΚΕΙ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ Ο ΤΟΤΕ ΕΝΟΧΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΡΗΓΙΛΛΗΣ FRONT MAN ΕΒΡΑΙΩΝ. ΘΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΔΙΚΕΣ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΣΤΗ.
       Ήρεμα κι εγώ, αποχώρησα απο το γήπεδο. Μετά απο 33 χρόνια. Αντιπολιτευτική φωνή δεν χρειαζόταν στην κερκίδα. Τα χρήματα που ήθελα να δίνω, τα έδινα μέσω μπουτίκ. Φυσικά παρέμεινα μέλος στην ερασιτεχνική.Την στιγμή που μου ζήτησε ο SUGAR να τον βοηθήσω στο ψηφοδέλτιο του, σαν φίλος δέχτηκα - ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΘΕΣΜΙΚΗ ΘΕΣΗ -. ΘΕΣΜΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Για όσους δεν ξέρουν, εφορευτική επιτροπή σημαίνει τριμελής αντιπροσωπία για ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ. Του είχα ασκήσει πολύ σκληρή κριτική για την προσπάθεια του αυτή χαρακτηρίζοντας την, " φτηνή αντιπολίτευση". Τα πάντα είναι γραμμένα και σε κείμενα μου στον Φίλαθλο. Δεν με άκουσε, ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ORIGINAL. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Ετελέσθη η κωλοτούμπα και σήμερα καραβοτσακίζονται και "οι δυο ΑΕΚ".
       Περί το 2005, δέχθηκα μια πρόταση να βοηθήσω το ερασιτεχνικό σωματείο Αστέρας 2004. Ένας φίλος απο τα παλιά, ο Νίκος ο Μάλλιαρης, είχε γίνει πρόεδρος του κι ήθελε ανθρώπους δίπλα του. Σημειώνω οτι ο Μάλλιαρης ήταν παλιός παίκτης του Εθνικού Αστέρα, εκ των ιδρυτικών στελεχών του ΠΣΑΠ, διαγραφείς απο το ΚΚΕ και έχοντας καταγγείλει την απόπειρα δωροδοκίας της ομάδας του απο τον Στράτο Γιδόπουλο ( ναι καλά ακούτε ) της Ρόδου μαζί με έναν άλλο δικό μας, τον Ιστόριο. Μιλάμε για καλωδιωμένους με κοριούς μέσα στα καφενεία. Το ποδόσφαιρο της Κυριακής, ειδικά το μεσημέρι, μου έλειπε. Γύρισα όλα τα γήπεδα των Αθηνών και γνώρισα τα πάντα. Όλη την ιεραρχία. Και κυρίως την πουστιά. Χάρηκα που είδα τα γαρμπίλια στα γήπεδα και τους γραφικούς, που εξακολουθούν να υπάρχουν και στην ομάδα μας σήμερα. Αυτούς που κάψανε το άλσος της Καισαριανής, παίζοντας τους φιλάθλους της Δόξας Βύρωνα. Ψάξτο Μάνο.
       Χρηματοδότης της ερασιτεχνικής ομάδας ήταν το παλιό σέντερ μπακ του Εθνικού Αστέρα, ο Γαβρήλος ο Παπαδόπουλος, αδερφός του Νίκου Παπαδόπουλου του προέδρου του Εθνικού Αστέρα.
Το σωματείο είχε προέλθει απο ένα σωματείο- σφραγίδα, το Αρκάδι, κι αγωνιζόταν στην Γ εθνική της Αθήνας. Ρόλος μου θα ήταν τυπικά γενικός αρχηγός, κυρίως η εγγραφή μελών και η εξεύρεση πόρων για την βιωσιμότητα της προσπάθειας αυτής. Είχα απορρίψει την πρόταση του Γιώργου του Πετρόπουλου ( τεράστιος Αεκτζής)  για το Χαλάνδρι,  παρόλο που εδώ μένω. Με την Καισαριανή με συνδέουν χιλιάδες πράματα, και ποδοσφαιρικά και πολιτικά, που δεν είναι του παρόντος.
      Σαν γενικός αρχηγός η ομάδα κατέκτησε δυο πρωταθλήματα και δυο ανόδους. Μετά βαρέθηκα, έγινα αντιπρόεδρος και η ομάδα ανέβηκε στην Α Αθηνών. Με 12 φοιτητές, η μόνη ομάδα με κάλυψη απο τον Σκαϋ, και με αθενοφόρο για τα παιδιά. Γράψαμε 600 μέλη με ετήσια συνδρομή, όλους τους πολιτικούς αρχηγούς επίτιμους θεατές και πλήθος καλλιτεχνών υποστηρικτές μας. Λειτούργησε μόνιμη δανειστική βιβλιοθήκη στο γήπεδο και σε όλα τα παιδάκια των ακαδημιών ( 8-15 ετών) όλη η ενδυμασία ήταν δωρεάν. 3000 κάρτες μαθητικές της Citibank μοιράσθηκαν στην φτωχογειτονιά με τα αντίστοιχα οφέλη για μας, η Interamerican κάλυπτε τα πάντα, κάναμε το πάρκο των διεθνών, δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις, μας βράβευσε ο πρόεδρος της δημοκρατίας και συσωρεύσαμε πλούτο πρωτοφανή για την ομαδούλα.
       Μετά βέβαια ξεκίνησε ο πόλεμος. Απο τους δημάρχους και την τοπική κοινότητα των δυο δρόμων που έχει 5 ομάδες. Και τι δουλειά έχει ένας Χαλανδραίος- δημότης Βουλιαγμένης ( τέτοιο είμαι) εδώ; Τα γνωστά ελληνικά μίζερα με την κακοβουλία και την μόνιμη καχυποψία. Παραιτήθηκα το 2008, ενώ η ομάδα δεν πήρε τελικά την άνοδο στην Δ εθνική. Την αφήσαμε μόνη.  Σήμερα η ομάδα αυτή υποβιβάζεται καθότι κι ο Μάλλιαρης παραιτήθηκε μια χρονιά μετά. Επέστρεψα στην ΑΕΚ μας φέτος ξανά.
      Θέλω να καταλάβετε το πνεύμα μου. Ειδικά εσείς που αναφέρατε την ιστορία αυτή σαν μομφή μου, και ειρωνικά μου είπατε να σώσω την ΑΕΚ. Οι λύσεις δεν είναι μονόδρομος. Αν θέλουμε βιωσιμότητα και διάρκεια, δεν είναι μόνο τα χρήματα. Είναι η Ένωση. Φυσικά χρειάζονται στόχοι κι αγωνιστικά επιτεύγματα, αλλά ο καθένας μας βλέπει αν γίνεται προσπάθεια ή αν ανεβαίνει, ακόμα και η αποτυχία, ένα σκαλάκι.Αυτά τα ολίγα για την ιστορία.
      ΥΓ. Ο Ατρόμητος Χαλανδρίου εξακολουθεί να έχει την προταση του ανοιχτή. Ο SUGAR έχει το πλάνο μου, με τις κατάλληλες αλλαγές χρωμάτων, κι είναι πρόθυμος. Αυτά, όταν και αν, κόψουμε την ΑΕΚ, διότι εκεί πάει το πράμα. ΚΑΙ ΦΙΛΕ MIKE, ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΑΡΟΥΦΟΛΟΓΩ.Αντίθετα τώρα, θεωρώ οτι στην ΑΕΚ, η μπαρουφολογία πάει σύννεφο κι αντέχεται η ελπίδα ΔΙΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ. ΕΛΑ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΧΤΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΕΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ. ΘΥΜΙΣΟΥ ΤΗΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ.
        ΥΓ. Όλοι στο γήπεδο σήμερα. Παίζουμε τον στόχο μας. Εναντίον της ομάδας, που πάντα διάλεγε επιλεκτικά αντιπάλους. Γουστάρω την Ξάνθη, όχι την ηγεσία της. Ακόμα κι αυτοί που θέλουν να φύγει ο προπονητής - ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ - ας κάνουν λίγη υπομονή. Η ΑΕΚ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ, ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΟΝΤΡΑ. ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΤΑΜΕ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ.