ΑΛΟΓΟΤΡΟΦΗ- ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

     Το ότι η ομάδα του παλατιού έχει παραχαράξει την ιστορία με την δήθεν ίδρυση της το 1908, είναι σε όλους γνωστό. Όπως επίσης είναι γνωστό και το χρώμα της πρώτης φανέλας που προσέλκυσε κάτι παραπλεύρως βοσκούντα ταυράκια. Όμως όλα αυτά είναι συγχωρεμένα μπροστά στην ιστορική απόφαση του μεγαλομέτοχου Βαρδινογιάννη, να αποκαταστήσει την σημερινή πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Με τον διορισμό του τέως αρχηγού του Συνασπισμού της αριστεράς και της προόδου, στο ύπατο αξίωμα της ομάδας που έχει έμβλημα την αλογοτροφή.

     Ρίγη συγκίνησης με πιάσανε για την στροφή του ηγέτη του τεράστιου συλλογου, για την Ευρώπη κυρίως: Το παλάτι που σήκωσε το γουδοχέρι και πολτοποίησε την Άμυνα Αμπελοκήπων μέσα στο Γουδί. Που πολύ λογικά ο δήμαρχος Αθηναίων, το έχει κάνει πιο θελκτικό στις ταμπέλες που κοσμούν τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και το ονομάζει « η Γουδή ». Πρέπει να τιμούμε και να μνημονεύουμε την καταγωγή μας. Κάποιοι προπάπποι μας ήταν αριστεροί.

Και τα ρίγη των ακραίων συναισθημάτων μου κορυφώθηκαν στο πρόσωπο του νέου προέδρου. Που έλεγε, έλεγε και ξαναέλεγε παλιά, χιλιάδες μπαλκονάτες μπαρούφες για να πιάσει το τεράστιο ποσοστό του 4% και να υπερασπίσει το δικαίωμα του εργαζόμενου. « Οι μαρξιστές του εργατικού κόμματος βλέπουν τα αποτελέσματα της δικής τους λανθασμένης πολιτικής και τα αποκαλούν κατάρρευση του καπιταλισμού.» ( Jon Akass ).

     Kι όπως είπε ο ιδιοκτήτης της ομάδας, « το πρόσωπο, που θα είναι ο νέος πρόεδρος, θα είναι της απολύτου κοινωνικής αποδοχής». Και πραγματικά μπορεί και να είναι, διότι άλλο ο στίβος της πολιτικής με τα στυγνά συμφέροντα μας κι άλλο ο θώκος της αλογοτροφής. Στην αρχή είμαστε δύσπιστοι με τον καινοτόμο πολιτικό και δεν τον ψηφίζουμε. Μετά ωριμάζουμε και τον θεωρούμε ικανότατο άρχοντα , ό,τι και να αναλάβει. Τα ίδια είχαμε πάθει και με τον Στεφανόπουλο και τη ΔΗΑΝΑ, που όμως το αποκαταστήσαμε με την προεδρία της δημοκρατίας. Ένα λάθος κάνουμε σαν λαός κι αμέσως το διορθώνουμε. Τα σωστά να λέγονται και να προβάλλονται.

     Και το κυριότερο από όλα, είναι ότι τιμήθηκε ο άνδρας Κωνσταντόπουλος. Που θα δικαιώσει την κουβέντα του Leroi Jones : «Αριστερός είναι κάποιος που λέει στους άλλους, τι να κάνουν τα λεφτά τους.» Κι άρα, ο μεγαλομέτοχος της αλογοτροφής θα έχει καλό συμβουλάτορα, τον οποίο όμως θα πρέπει να εκμεταλλευθούν και οι λοιποί μέτοχοι της πολυμετοχικής κατάστασης στις προσωπικές τους εταιρείες. Τέτοιο εργαλείο δεν το αφήνεις να περιορισθεί μόνο σε ποδοσφαιρικές ευθύνες.

     Που θα μιλήσει στα παιδιά που κλωτσούν το τόπι για την αξία της συμμετοχικής πάλης ενάντια στα καπιταλιστικά συμφέροντα της δαφνοστεφανωμένης ομάδας του λιμανιού αλλά και στις λοιπές επιδιώξεις των επαρχιακών ομάδων που θέλουν να κερδίσουν διότι κινούνται με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις. Επίσης να προτείνει και την εξίσωση μισθών των ποδοσφαιριστών στην εταιρεία για το καλό του κομουνιστικού μοντέλου και της δημοκρατίας των αποδυτηρίων, που αυτή την στιγμή λόγω καπιταλιστικής διαχείρισης του προκατόχου του, έχει καταντήσει χούντα των δήθεν καλύτερων παικτών. Ενώ όλοι ξέρουμε ότι την δουλειά και την στήριξη του πλούτου, την πετυχαίνουν αυτοί που αμείβονται λιγότερο. Τοιουτοτρόπως, θα επέλθει κοινωνική ποδοσφαιρική ισονομία και πιθανή οικονομική κλίμακα για την εταιρεία, διότι πιστεύω ο ιδιοκτήτης να προσαρμόσει τους μισθούς προς τα κάτω κι όχι προς τα πάνω εκτινάσσοντας και τον πληθωρισμό.

     Φυσικά το έργο του νέου προέδρου, καθώς προείπα, θα μπορούσε και να επεκταθεί και εις τας ναυτιλιακάς επιχειρήσεις άλλων μετόχων καθώς και σε τραπεζικές δραστηριότητες τέως ξιφομάχων όπως και σε φαρμακοβιομηχανίας. Ο νέος πρόεδρος πρέπει να μην περιορισθεί σε ανάλυση περί του τάκλιν του αριστερού μπακ ή την εισήγηση του τεχνικού διευθυντή. Πρέπει να αποδείξει ότι ηδικήθη παλαιότερα από το πολιτικό σύστημα, ενώ ήξερε τα πάντα για την ευημερία του λαού. Κι έχει κι αυτός χρυσή ευκαιρία, να πάρει το αίμα του πίσω. Τι είναι ο ΠΑΟ; Είκοσι συνασπισμοί μαζί. Τότε, στην αριστερά, προσπαθούσε να βρει πελάτες. Τώρα τους πήρε έτοιμους κι είναι στο χέρι του να περάσει την πολιτική που πάντα ονειρευόταν για το καλό τους, αλλά και το δικό μας. Των παντρεμένων εννοώ.

     Και δεν νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο. Διότι, κατά Daniel Bell, « Καπιταλισμός είναι το σύστημα που ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τον άνθρωπο. Κομουνισμός είναι ακριβώς το αντίστροφο.» Άρα ο νέος πρόεδρος, το μόνο που έχει να κάνει είναι να αλλάξει τους πόλους της μπαταρίας. Πιστεύω αυτό να το μπορεί. Και να καταλάβει επίσης ότι η αξία του αναγνωρίσθηκε ακόμα κι από το κεφάλαιο κι από τον καπιταλιστή ιδιοκτήτη του, που εκτός από τα καύσιμα που θέλει να δίνει στον ελληνικό στρατό, θέλει να επικρατήσει ποδοσφαιρικός κομουνισμός. Και πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι « ο αγών τώρα δικαιώνεται.»

Αυτό ήταν πάντα το σύνθημα της αριστεράς κι άρα φτάνει στο τέλος του . Για να ησυχάσουμε κι εμείς. Που πάντα βλέπαμε αριστερά όταν οδηγούσαμε στην εθνική οδό κι είχε κλειστές στροφές με ανάποδες κλίσεις ή όταν καταλαβαίναμε την διαφορά του να διαβάζεις Λένιν ή να τον καταλαβαίνεις απλώς. Κι ότι αριστερός στην Ελλάδα, σημαίνει να ξεστομίσω τρίχες μπας και με προσλάβει το σύστημα. Κι αφού βολευτώ και κονομήσω και λύσω το ταξικό μου πρόβλημα, να δείξω την κοινωνική μου δικαιοσύνη, όπως το κάνανε οι σοσιαλιστές που είναι αριστεροί με περισσότερο χιούμορ απλώς. Και προσελήφθης κύριε αριστερέ και εύχομαι καλή επιτυχία στο ψέμα των τόσων χρόνων που κάτι χάπατα σε πίστευαν και σε ψήφιζαν και σε θεωρούσαν κι επαναστάτη.

     Ωραιότατη κίνηση δεν μπορούσε να κάνει ο όμιλος Βαρδινογιάννη. Όχι για την αλογοτροφή. Αυτή είναι τροφή των ζώων. Για το λαό, μπας και ξεστραβωθεί. Έστω κι αυτό το 4% που δήθεν κουβαλάει ιδεολογία και κατηγορούσε σαν ανεγκέφαλους όλους τους υπόλοιπους. Που δεν ψηφίζαμε την προσωπικότητα που θα πήγαινε κόντρα στα «οργανωμένα συμφέροντα».

     Φάτε μαζί με το σήμα σας αλογοτραφείς και μια αριστερά. Μόνο πέστε μου: Πάνω το τριφύλλι κι από κάτω το δρεπάνι, ή ανάποδα; Διότι πρέπει και να γίνει μια μείξη στα πλαστικά λάβαρα. Εκτός αν βγούμε όλοι στους δρόμους και διαμαρτυρηθούμε υπέρ του τραπεζίτη και του εφοπλιστή κι ενάντια στον κόκκινο καπιταλιστή πρόεδρο. Κι αν αποτύχει ο συνασπισμός, πάντα υπάρχει και το ΚΚΕ, για άλλο πρόεδρο. Δόξα τω θεώ, φάνηκε ότι η πολιτική είναι ποδόσφαιρο, διότι κάποιοι την είχαν πάρει και σοβαρά κι εξακολουθούν να είναι κάτω από σημαίες. Και πάντα υπάρχει και η Κανέλλη σαν εναλλακτική λύση. Πιστεύω σαν αριστερή να θέλει κάποια στιγμή να προεδρεύσει σε πολυμετοχικό μοντέλο.

      « ΠΑΟυ ξεκίνημα, νέοι αγώνες. Οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι οπαδοί. ΠΑΟυ ξεκίνημα…». Ο νέος ύμνος της αλογοτροφής του συνασπισμού και της προόδου.