ΚΛΟΥΖΟΧΟΪΔΗΣ

     « Ξαναγύρισε η Φιξ ». Έτσι λέει η διαφήμιση. Τώρα, γύρισε σαν μπύρα, γύρισε σαν το μέλλον της ιστορίας, γύρισε σαν φάρσα; "Ποιος να ξέρει; ", που έλεγε κι ο Χόρν. Θα μας το πει ο καταναλωτής που θα την πιεί ξανά έχοντας κρατήσει την παλιά γεύση ακόμα στον ουρανίσκο του, ή ο παραγωγός που κράτησε επτασφράγιστα τα μυστικά παραγωγής της για να μην του τα κλέψει κι αυτά η Καπεζάνου.

     Μου αρέσει η Ελλάδα, που πλέον γίνεται και η χώρα των μεγάλων επιστροφών. Άμα έχεις πλούσια ιστορία, αυτά παθαίνεις. Η αλήθεια να λέγεται και να καταγράφεται. Δεν είμαστε εμείς νέος κόσμος που έχει πάρει ένα χαρτί και καταγράφει συμβαίνοντα. Εμείς έχουμε τα συμβάντα και τα ορμηνεύουμε συνεχώς με την ατέλειωτη κασάτη πείρα , την συνεχώς αυξανόμενη οξυδέρκεια και τους ατέλειωτους ήρωες που συνεχώς γεννούν τα χώματα του Βιζυηνού. «    Δυστυχισμένη η χώρα που χρειάζεται ήρωες» ( Μπρεχτ ).

Και νάτην πάλι πίσω η τρομοκρατία. « Η τρομοκρατία είναι εδώ, ενωμένη δυνατή», κατά παράφραση παλαιού σοσιαλιστικού συνθήματος. Ξαναγύρισε σαν την Φιξ. « Γύρισε, κοντά μου ξαναγύρισε…, μικρούλα μου κοπέλα έλα, έλα, έλα..» έλεγε ο παιάν για τους πιο ερωτικούς , τους γεροντοκαψούρηδες συνταξιούχους. Ή « Συννεφούλα, συννεφούλα, να γυρίσεις σου ζητώ…», για τους πιο επαναστατικούς. Που είναι και στοχοποιημένοι. Έτσι είναι: Άλλο να φωνάζεις κάποια μικρή κοπέλα γενικώς και αορίστως, κι άλλο να την προσκαλείς με το μικρό της όνομα. Άλλο γάλα, κι άλλο Καβάλα.

     Και τι να κάνει κι αυτή; Γυναίκα είναι και δέχεται το κάλεσμα. Βοηθούν και οι συνθήκες για την επιστροφή. Υπουργός είναι ο ίδιος που της είχε ρίξει την χυλόπιτα. Εκείνη την ημέρα, που όταν του είπανε κάτι για τους Ξηρούς, έπεσε μισολιπόθυμος στην πολυθρόνα και του κάνανε αέρα οι υπασπιστές του μπας και συνέλθει. Εκείνη την ημέρα που μάζευε τα σταγονίδια του παρακράτους του κράτους της δεξιάς, που κατά περίεργο λόγο είχαν εξακολουθήσει να υπάρχουν κι επί σοσιαλιστικού κινήματος. Για να μην πω ότι είχαν γίνει χαλάζι κανονικό όποτε η προσοχή του λαού έπρεπε να στραφεί αλλού.

     Αλλά και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ευνοεί την αναθέρμανση της σχέσης. Οι πολίτες, που δεν πρέπει να βγουν στους δρόμους για τα νέα μέτρα, που φυσικά δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει με κάποιο μπαμπούλα να περιοριστεί η επερχόμενη κοινωνική αναταραχή. Είναι και η αντιπολίτευση που εξαργυρώνει το μοντέρνο « όχι» της στα χατζαράτα μέτρα. Κι όλοι οι πολιτικοί, σε πλήρη συνεννόηση, συμφωνούν ότι λαός διχασμένος , ελεύθερος βέβαια να διαμαρτύρεται κάτω από οποιαδήποτε κομματική σημαία για να νομίζει ότι αντιστέκεται, είναι απόλυτα ελεγχόμενος κι εξασφαλισμένο το πιο πολύ κράτος κι άνετα ακόμη μεγαλύτερη κονόμα για κάμερες, ακόμα και στις πλαστικές δημοτικές τουαλέτες. Α, δεν θα έρθει πίσω η απατημένη γυναίκα χωρίς δώρα. Ο παπάρας πεθερός-λαός θα ξανακάνει δεξίωση για τα παιδιά που ξαναερωτεύθηκαν.

     Κι έχω κι εγώ δυο δωράκια: Το πρώτο είναι ένα καινούργιο υπουργείο: Το Υπουργείο Προστασίας του Υπουργού ( ΥΠΥ ). Κι αυτός εργαζόμενος είναι και πρέπει να νοιώθει ασφάλεια την ώρα που μοχθεί εμφανιζόμενος στα τηλεοπτικά κανάλια για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του στα επιλεγμένα δημοσιογραφάκια και στις επιλεγμένες ερωτήσεις τους. Και μου έχει κάνει εντύπωση, που ούτε ένας πολιτικός δεν έχει κομπιάσει και δεν έχει σκεφτεί έστω ένα λεπτό τι να απαντήσει. Τα ξέρουν όλα αμέσως. Μου θυμίζει διαγώνισμα ιστορίας του νηπιαγωγείου με τα θέματα δοσμένα αλλά μετά όλοι καταδικάζουμε την παπαγαλία.

     Το δεύτερο δώρο μου, το προσφέρω λόγω της υποχρεωτικής συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα. Εδώ μιλάμε για την πολυπόθητη ανάπτυξη, που θα επιτευχθεί μέσω μετατάξεων. Παίρνω ας πούμε εκατό υπαλλήλους από το υπουργείο της Βορείου Ελλάδας και τους βάζω στο υπουργείο Νοτίου Ελλάδας. Ρε ο μπαμπάς του πρωθυπουργού, της πλάκας ήταν μπροστά στον γιο. Δημιουργείται λοιπόν μια καινούργια υπηρεσία: Η Υπηρεσία Προστασίας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ( ΥΠΥΠΠ ). Που θα λογοδοτεί στο Υπουργείο Προστασίας του Υπουργού, το οποίο θα τοποθετηθεί κάτω από την σκέπη του Υπερυπουργείου Προστασίας των Υπηρεσιών των Πολιτικών Αυτονόητων για μας ( ΥΠΥΠΑ ), μια που όταν κάποιος γίνεται υπουργός παύει αυτόματα να είναι πολίτης και φροντίζει μόνο για τις πίπες του.

      Μόνο έτσι μπορούμε να αποχτήσουμε δομές, υποδομές, συνδρομές, την Δομή σαν εγκυκλοπαίδεια και να πορευθούμε ήρεμα προς την εαρινή χρεωκοπία με μπύρα Φιξ και ελεγχόμενη τρομοκρατία. Που πρέπει να υπάρχει σαν τη νύχτα που έρχεται μετά την ημέρα, και σαν το Johnnie Walker που μετά την αποχώρηση του, το ακολουθεί ένας εμετός. Να πληρώνεις περισσότερα και να δικαιούσαι λιγότερα. Ρε ακριβύνανε τα κράτη πια και φτώχυναν οι κοινωνικές συνειδήσεις.

       Αυτά που προτείνει η στήλη, είναι για να σωθεί το μετερίζι της κομματικής δημοκρατίας των νταβατζήδων, που φυσικά δεν έχει κανένα αδιέξοδο μια που είναι το καλύτερο που θα μπορούσαμε να έχουμε καθότι στηρίζεται στη λαϊκή ψήφο του γαμιά πίτουρου της κάλπης και στον καθρεπτισμό του πανίβλακα σε κυβερνητική θέση, που εκτός από εγκεφαλικά ανάπηρος είναι και υποτελής σε ξένους σαν τον δουλοπρεπή ψηφοφόρο του.

      Και λογικά η βόμβα πήγε εκεί που πήγε. Στο απόλυτο τίποτα μέσω του οποίου θεωρητικά περιμένουμε να προστατευθούμε από την διαρκώς εκτοξευόμενη εγκληματικότητα . Για να μην έχουμε και απαιτήσεις αύριο: Εδώ βαράνε υπουργούς και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, τι να προσφέρουν σε μας; Το πολύ να βγάλουν την αστυνομία στους δρόμους να βαρέσει ενωμένους και δίκαια διαμαρτυρόμενους πολίτες.

       Και τώρα που ήρθε η Φιξ, απολαύστε την παγωμένη, διαβάζοντας Βολταίρο: « Χρειάζονται πολλές φανφάρες και τυμπανοκρουσίες , για να ονομάσεις έναν κοινό φόνο, επαναστατική κίνηση.» Αλλά και τρομοκρατική ενέργεια να ήταν, διερωτώμαι γιατί δεν βρήκε πάλι στόχο. Μάλλον για να μην γίνει και το μνημείο του γνωστού πολιτικού και μπούμε και σε νέα έξοδα σε εποχή λιτότητας. Εκτός αν δεν είναι τρομοκράτες, αλλά εντολοδόχοι. Και πάντα είχα μια απορία: Το 1940 είχαμε το 40% του πληθυσμού δοσίλογους. Στην επταετία είχαμε το 50% χαφιέδες. Σήμερα, όλοι αυτοί, τι δουλειά κάνουν; Μάλλον θα πίνουν Φιξ και θα τα ξύνουν στον ΟΑΕΔ.