ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

           Τα θέματα ήταν πολλά. Άλλα σοβαρά κι άλλα δευτερεύουσας σημασίας. Όμως είχαμε κατααγχωθεί όλοι κι έτσι το κλειστό οικογενειακό συμβούλιο, ήταν μονόδρομος.  Όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα βρισκόμασταν την Δευτέρα και μάλιστα αρκετά πρωί. Να έχουμε όλη τη μέρα μπροστά μας, μπας και προκύψει και τίποτα έκτακτο. Κάτι που δεν υπήρχε στην ατζέντα.

            Παρά τον οικογενειακό χαρακτήρα, υπάρχει ένα πρόβλημα συννενόησης. Υποπτεύομαι την θεία μου αρκετά, όπως και εκείνη τον μεγάλο μου γιό. Ο μικρός μου δεν πολυγουστάρει την γιαγιά του, η οποία με την σειρά της θεωρεί τον λογιστή, πιόνι μου. Εγώ πάλι τα έχω με την γραμματέα διότι πιστεύω οτι κρατάει επιλεκτικά τα πρακτικά παίζοντας παιχνίδι με τον κουμπάρο μου.
           Τα θέματα μας ήταν να ανακατέψουμε την τράπουλα των χαρτοφυλακίων και να δώσουμε καινούγιες αρμοδιότητες στους διάφορους συγγενείς. Επίσης να μιλήσουμε για το νεοκλασσικό κτίριο που θέλουμε να στεγάσουμε τα γραφεία μας, τον τρόπο χρηματοδότησης αλλά και τον τρόπο εισροής νέων πόρων στο κοινό μας ταμείο για να προχωρήσει η οικογένεια. Όλοι ξέραμε οτι τα τελευταία είναι και τα πιο σοβαρά.
          Τα λύσαμε όλα μαγικά. Οι θέσεις μοιράστηκαν ξανά κι όλοι καταχάρηκαν. Όλοι χαμογελαστοί προχωρήσαμε στην ουσία: Το ακίνητο και το χρήμα. Αποφασίσαμε να μην σκοτωθούμε όλοι με όλους και ειδικά μπροστά στο λογιστή και στην γραμματέα, που δεν ανήκουν στην οικογένεια. Είπαμε να μαλώσουμε οίκοθεν κι ελεύθερα. Έχουμε έναν ολόκληρο μήνα μπροστά μας μέχρι να ξανασυναντηθούμε. Διότι ξέχασα να σας πω οτι για την ουσία αποφασίσαμε ομοφώνως, να μην αποφασίσουμε τίποτα και να αποφασίσουμε - αν αποφασίσουμε - μετά απο 30 ημέρες.  Αλλοιώς την επόμενη φορά μπορεί να αποφασίσουμε οτι θα αποφασίσουμε μετά απο 90 ημέρες. Ολόκληρη ζωή έχουμε μπροστά μας.
          Πρόεδρος εξελέγη ο μικρός μου γιος που διαφαίνεται οτι μετά απο 30 χρόνια θα γίνει κολοσσός σαν επιχειρηματίας. Τον βγάλαμε απο τώρα για να αποκτήσει και την σχετική εμπειρία νωρίτερα. Εγώ που βασικά πληρώνω τα λάθη όλων, τους είπα οτι κουράστηκα αλλά στο παιδί συμφωνώ να δώσω μια ευκαιρία. Εξ άλλου σπίτι μου μένει ακόμα, αν πολυδιαφωνήσει θα του αρπάξω το play-station και τότε θα δούμε τι αποφάσεις θα πάρει. Αν δεν εισπράττω το τίμημα που θέλω απο το κτίριο, εξουσιοδότηση να υπογράφει δεν του δίνω.Θα μου πείτε είναι ανήλικος, δεν έχει δικαίωμα υπογραφής ούτως ή άλλως. Μα γι' αυτό σας λέω οτι η οικογένεια δεν έχει καμία λογική.
         Πάντως ο μικρός μου είπε οτι στο νέο κτίριο θα φτιάξει και καφετέρια με γιγαντοοθόνη να βλέπουμε και κανά ποδόσφαιρο, θα βάλει καροτσάκι με ψητά λουκάνικα απέξω για να κονομάμε κι απο τους περαστικούς που πεινάνε ακριβώς μπροστά στην πόρτα μας και στην στέγη θα βάλει τεράστια ταμπέλα για να σπεύσουν όλες οι εταιρείες να διαφημισθούν. Κι άλλα έσοδα. Ρε τι μυαλό έχει το παιδί ! Φαντάσου τι θα γίνει όταν πάρει και το πτυχίο του. Μέχρι και μαρίνα μπορεί να φτιάξει στον δρόμο και να κονομάμε κι απο τα σκάφη που θα δένουν εκεί οι περαστικοί. Αυτό δεν του το λέω διότι δεν είναι σωστό να κατευθύνεις το παιδί. Ένα πρόβλημα που υπάρχει είναι οτι το κτίριο είναι στην Κυψέλη και δεν υπάρχει νερό εκεί. Ε, δεν θα τα ΄λύσω κι όλα εγώ. Μεγάλωσα πια. Ας σκεφτούν κάτι κι οι νεότεροι .
        Πάντως με την αγορά του ακινήτου διαφωνώ τώρα εν μέσω κρίσης. Και με τέτοιο τίμημα. Θα μπορούσαμε σαν οικογένεια να ανακαινίσουμε το πατρικό με ψίχουλα και να γλυτώσουμε το δέσιμο με την τράπεζα για τόσα χρόνια μόνο και μόνο για να είναι χαρούμενος ο θείος. Τέλος πάντων. Τουλάχιστον δεν υπογράψαμε. Έχω ένα μήνα να τους πείσω. Θα δούμε. Ζήτω ο χρόνος.
      Τον γιό μου πάντως τον χάρηκα, όταν απείλησε την γιαγιά του. Βρήκα μια επιθετικότητα που δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια, αλλά είναι θέμα DNA. Και μου άρεσε που είπε για εκπληκτική πορεία της οικογένειας περιέργως κοιτάζοντας την τσέπη μου. Και τον θείο που συνταξιοδοτείται το καλοκαίρι και ψάχνει μια καινούργια ενασχόληση και σίγουρη σύνταξη στο καφενείο. Νάστε καλά όλοι συγγενείς μου, δηλαδή που πρέπει να συναλλάσσομαι αλλά δεν σας έχω επιλέξει, και να προχωράει η οικογένεια.
        ΥΓ. Δεν σας είπα κάτι που είπε η κόρη της τρίτης γυναίκας του ξαδέρφου μου: Ζήτησε στη μάζωξη να δώσω κάτι για την εκκλησία της ενορίας της που δεν έχει ολοκληρώσει την αγιογράφηση. Κι οι πιστοί δεν προσέρχονται διότι είναι εικονολάτρες κι όχι εικονοκλάστες. Θυμήθηκα τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Τι έκανα; Χαμογέλασα και την ρώτησα: "Αφού μωρή μαλάκω δεν έχεις λεφτά, τι ασχολείσαι; Αν τα δώσω, θα αποσυρθείς;"  Παράξενα με κοίταξε σαν να μην καταλάβαινα κάτι. Ρομαντικός άνθρωπος η κορασίς κι εγώ πραγματιστής. Χάσμα γενεών μάλλον; Μπα. Χάσμα αρχών. Δεν βαριέσαι μωρέ. Μεγάλο έργο θέλει να κάνει, το ξέρω. Και χωρίς προβολή. Που λέει ο λόγος. Διότι είπε να κάνει και μια επιγραφή με το όνομα της σαν συντονίστρια για την δωρεά που θα έκανα εγώ. ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ, ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥΝΟΥ.