ΑΕΚ - ΑΝΤΕΡΛΕΧΤ

             Πολύ σωστά κάναμε και τιμήσαμε τον Στέλιο Σεραφείδη. Τον θυμάμαι αμυδρά όταν τον είχαμε επαναφέρει στην ενεργό δράση μια και είχε σπάσει το χέρι του ο βασικός τερματοφύλακας μας ( Κωνσταντινίδης ). Και πρέπει να μείνει ζεστός κι αυτός , μια που όπως πάμε με τους τραυματισμούς, μάλλον θα ξαναπαίξουν οι βετεράνοι που μπορούν να βοηθήσουν τους πανπαίδες μας, που σίγουρα θα προωθηθούν γρηγορότερα προς τα πάνω.

            Διότι σήμερα πραγματικά έβλεπες μια ενδεκάδα εναπομεινάντων ΚΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ. Όποιος κλάταρε, απλά θα γινόταν αλλαγή και θάμπαινε κάποιος απλά για να συμπληρωθεί ο μονός αριθμός της ομάδας μας μέσα στο γήπεδο. Μιλάμε για κουρέλια στο κορμί, κατακλαταρησμένοι. Και δεν ξέρω πού το πάει ο Χιμένεθ ακριβώς. Μπορεί να θέλει να παίξει κι αυτός.
           Κουρέλια όμως με τρομερή ψυχή και δίψα για διάκριση και για νίκη. Πολύ τρέξιμο και τεράστιο φιλότιμο. Και γι' αυτό δεν έχω κανένα παράπονο. ΤΑ ΔΩΣΑΝΕ ΟΛΑ, ΚΑΤΑΘΕΣΑΝ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Ο,ΤΙ ΜΠΑΛΑ ΞΕΡΟΥΝ. Και σίγουρα τίμησαν την φανέλα αλλά και τον προπονητή τους που είναι πολύ καλός εμψυχωτής.
             Και σωστά διάβασε τον αντίπαλο και ολόσωστα έπαιξε με δυο επιθετικούς για να μην πάθει ό,τι τραβήξαμε την Κυριακή απο τον Πανιώνιο. Ένα πράμα δεν του βγήκε μόνο: Το αριστερό άκρο των Βέλγων ήταν σαφέστατα μυρωδιάς απο το άθλημα. Κι οι δυο ευκαιριάρες μας γίνανε απο εκεί, άσχετα αν τις κλώτσησαν οι παίκτες μας. Ήθελε πιο πολύ υπομονή σε εκείνη την πτέρυγα. Και πιο συντονισμένη προσπάθεια. Τέλος πάντων.
              Μιλάμε για ένα ματς ροντέο με πολλές ευκαιρίες εκατέρωθεν και τελικά μάλλον με δίκαιο αποτέλεσμα. Κι είχαμε πολλούς διακριθέντες και γι' αυτό είμαι χαρούμενος κι εγώ μαζί με τους περίπου δέκα χιλιάδες φιλάθλους. Πολύ λίγοι για ματς ευρωπαϊκό που μπορούσε να έδινε μεγαλύτερη ευκαιρία. Όμως η τελευταία εμφάνιση σε συνδυασμό με την απαράδεκτη ώρα, λογικά και κράτησαν κάποιες χιλιάδες ακόμα στο σπίτι.
             Κορυφαία γραμμή μας θεωρώ την αμυντική. Ειδικά το κεντρικό δίδυμο, το χάρηκα ίδιαίτερα. Και για την συνεχή ανοδική θρασύτητα του Μανωλά απέναντι σε παικταρά αλλά και για την προσαρμογή του Νασούτι στα βαθειά. Και ο Πάτσα και ο Νταντόμο ήταν σε καλά επίπεδα απόδοσης. Όπως και ο Γκέντζογλου - για μένα έκανε το καλύτερο φετεινό του παιχνίδι, χωρίς να αποφύγει κάποια παιδαριώδη λάθη - και ο Καφές του δεύτερου ημιχρόνου. Κι ο τρομερός Τζιμπούρ που πάλευε συνέχεια έχοντας δίπλα του έναν γελοίο παίκτη που λέγεται Μπλάνκο. Μιλάμε για τον Φλωρινιώτη ντυμένο στα κίτρινα. Μέχρι και στο πέναλτυ που χτύπησε, μαλακία έκανε.
              Ο Λαγός χρεώνεται με το λάθος στο γκολ που δεχτήκαμε αλλά έκανε μπαμ οτι ήταν έτοιμος να σκάσει απο τα συνεχή παιχνίδια. Και τόπαθε τελικά κι εύχομαι να μην είναι θλάση. Διότι είχε ανέβει φέτος κι είναι χρήσιμος εκεί στη νέα του θέση. Δεν τον κατηγορώ, όπως τον Έντερ που φάνηκε πολύ λίγος. Πολύ καλή εμφάνιση του Σάχα, που στο τέλος μας γλύτωσε μαζί με το δοκάρι του.
            Χονδρικά, δίνω συγχαρητήρια και μένουμε με ένα αποτέλεσμα που κρατάει ζωντανές τις ελπίδες για κάποια πρόκριση. Την αξίζουμε;  Ίσως. Εκτός της Ζενίτ, όλοι οι άλλοι βράζουν στο ίδιο καζάνι. Κι ειλικρινά πιστεύω οτι με λιγότερες απουσίες, θα είχαμε κερδίσει σήμερα μια μέτρια ομάδα που ήρθε για την ισοπαλία και την πήρε.
         ΥΓ. Ο απέναντι απο εμένα επόπτης ( προς τα δημοσιογραφικά ) μας πήδηξε με την σημαία του. Φυσικά δεν έχω και καθαρότατη άποψη αλλά για δυο φάσεις ( Λεονάρντο, Τζιμπούρ ) είμαι σίγουρος. Όσοι το είδατε απο την τηλεόραση, μπορείτε να καταθέσετε την άποψη σας. ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ.