Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΧΑΜΟΣ

          Μια βδομάδα τώρα, κάθε βράδυ φώναζε : Ηρακλή, έλα κοντά μου.
            Πήγαινε η κοπέλλα που την φρόντιζε και της έλεγε: Έχει πεθάνει.
           Κι υπήρχε η ανταπάντηση : Ψέμματα μου λες.
                Ρε μάνα, έλεγα εγώ, είσαι καλά; Να φέρω ένα γιατρό να μας πει κάτι.
           ΚΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΣΤΙΣ 3 ΣΗΜΕΡΑ. ΚΑΙ ΣΤΙΣ 4 ΠΑΡΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ, ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ : Αγόρι μου δεν είμαι καλά, δεν με νοιάζει τι λέει ο γιατρός. ΚΙ ΕΙΠΑ: Τι να κάνω ρε μάνα; Κι ήρθε η απάντηση: ΤΙΠΟΤΑ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ. ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ.
              ΣΤΙΣ 5 ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕ Η ΡΩΣΣΙΔΑ   ΚΟΠΕΛΛΑ ( μάλαμα ) ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΕ ΣΦΥΓΜΟ. ΤΟ 166 ΠΗΓΕ ΚΙ ΑΠΛΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΕΙΔΟΠΟΙΕΊΣΩ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΕΛΕΤΩΝ.
                ΜΕ ΠΟΝΕΣΕ ΠΟΛΥ. ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ. Ή  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΗΨΙΑ ΤΗΣ, ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΛΑΡΑ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΜΗ. Ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑΡΑ, ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΉ ΤΗΣ. ΠΟΝΕΣΑ ΜΕ ΤΟ ΞΑΦΝΙΚΟ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΙ ΕΓΩ; ΕΝΑ ΞΑΦΝΙΚΟ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΣΑΝ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ. ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΜΑΝΤΕΨΕΙ: ΣΕ ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ.
     Κι έπρεπε να φύγει. Διότι δεν είναι ανάγκη να σέρνεσαι στα νοσοκομεία ή να πονάς σαν τον πατέρα μου. ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΚΕΙΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΣΧΕΤΩΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ( 97% ΚΟΡΕΣΜΟΣ ΣΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΜΕ 5 ΠΑΚΕΤΑ ΤΗΝΝ ΗΜΕΡΑ ),  ΟΥΤΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ. ΟΥΤΕ ΓΙΟΣ ΟΥΤΕ ΕΓΓΟΝΙΑ. ΣΕ ΣΩΖΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΑΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ:
       ΦΕΥΓΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΩ
       ΦΕΥΓΩ ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΑΡΚΕΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΗΜΠΟΡΙΑ ΜΟΥ.
       ΦΕΥΓΩ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΡΙΟ.
               Και πρακτικά αυτοκτονώντας με το τοστ μέσα στο στόμα κατά την διάγνωση του ΕΚΑΒ. Και με την ερώτηση του γιατρού,  αν θέλω να γίνει νεκροτομή, για να βρούμε το λόγο του θανάτου: ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ;  ΒΛΕΠΕΤΡΕ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΥΛΟ. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΡΤΙΜΕΛΗΣ ΘΑ ΕΙΧΕ  ΤΑΦΕΙ ΚΙ ΟΧΙ ΚΟΜΜΕΝΗ ΦΕΤΕΣ. ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ Ο ΠΝΙΓΜΟΣ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Ή ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ.
         Όμως, εγώ λέω μαγκιά. ΑΥΤΗ ΜΕ ΕΚΕΝΑ ΜΑΓΚΑ. ΚΑΙ  ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟΝ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ.  ΣΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΤΕ ΠΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ. ¨Η ΣΤΟΝ ΙΔΕΑΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΊΧΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΤΙΣ  ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ. ΔΕΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.
              ΠΑΝΤΩΣ ΑΠΑΛΛΑΧΤΗΚΕ ΚΑΙ  ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ. ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ. ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ. ΜΑΓΚΑΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΑΝ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ.
      ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ¨΄: Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΠΝΙΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΨΑΧΝΩ ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΗ. ΠΑΝΤΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ, ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΩ.
             ΥΓ. ΠΟΥΣΤΗ ΑΝΩΝΥΜΕ ΣΕ ΕΧΩ ΒΡΕΙ. ΓΡΑΨΕ ΤΩΡΑ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ.

19 σχόλια:

  1. Φίλε Στήβεν συλλυπητήρια. Ο χαμός των γονιών μας, όσο μεγάλοι κι αν είναι, γίνεται μεν αποδεκτός, αλλά μέχρι να φύγουμε κι εμείς δεν θα υπάρξει ούτε μια μέρα που να μην τους φέρνουμε στην μνήμη μας. Πριν από καιρό είχα πάει στον μνημόσυνο του πατέρα ενός φίλου που παίζαμε & μαζί μπάλα πολλά χρόνια. Παοκσάκι ο τύπος πολύ σκληρό παιδί, και καλός μάγκας. Έκλαιγε συνέχεια. Κι όταν τον ρώτησα, γιατί τόσος πόνος, μεγάλος ήταν, και πέρασε κι ένας χρόνος. Μου είπε ότι κάθε βράδυ θυμόταν πόσες φορές & πόσο πολύ τον είχε πικράνει. Που δεν "έζησε" μαζί του.
    Κάποτε όλοι θα πεθάνουμε. Δυστυχώς δεν διαλέγουμε εμείς τον τρόπο. Μπορούμε όμως να το κάνουμε έτσι για να μας θυμούνται σαν άντρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. steven
    αδελφε τα βαθια μου συλλυπητηρια, τα πολλα λογια ειναι πραγματικα πλουτος για αυτες τις στιγμες
    απλα να ζησετε οσο πιο πολυ μπορειτε να την τιματε μεσα απο την μνημη σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργης ο Γαρατζέος19 Νοεμβρίου, 2010 10:13

    Συλλυπητήρια προσφυγάκι.
    Τουλάχιστον τώρα είναι ξανά μαζί με τον πατέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟΛΛΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΒΕΝ !ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΤΕΙ Κ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ !!ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΗΚΕ ΠΟΛΥ!!

    ΠΙΟ ΠΟΛΥ Κ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΘΑΝΑΤΟ, Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Steven συλλυπητήρια. Να είστε καλά και να την θυμάστε εσύ και η οικογένειά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΦΙΛΕ....
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΟΣ ΕΣΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΚΟΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μας ειχες ηδη προιδεασει για την μητερα.
    Και οπως ειπες,ειναι σε ηλικια ιδια με αυτη του Καραγιαννιδη. Κοιτα να δεις αδερφε μου!(να ειναι γερός βεβαια ο Νικολας,σαν τα ψηλα βουνα)
    Μεσα σε λιγοτερο απο 10 μηνες, δευτερος κεραυνος.
    Ο οποιος, ακομα και αν δεν ειναι εν αιθρια,ειναι το ιδιο ξαφνικος οταν πεφτει στο κεφαλι σου. Οσο και να αχνοπεριμενεις καποια βελτιωση.
    Ματαια. Χειμωνας.
    Το ασχημο ειναι οτι ταλαιπωρηθηκαν πριν φυγουν. Οπως και αλλοι,πριν και μετα απο αυτους.
    Ειτε γιατι δεν θελουν να πεθανουν μονοι,ειτε γιατι δεν θελουν να ζησουν αλλο ΕΤΣΙ.

    Ισως ειναι μια προσπαθεια συγχρονισμου, απο το αγαπημενο ταιρι,που ο καθενας απο τους δυο,αρνειται να αφησει τον αλλον πισω. Και ο ξεμενων εδω,δεν βλεπει την ωρα να φυγει.
    Οι ανθρωποι που αγαπιουνται πραγματικα,φευγουν μαζι. Η, τουλαχιστον προσπαθουν.
    Ακομα και αν δεν υπαρχει αλλη ζωη, η αγαπη ειναι ικανη να την δημιουργησει.
    Το παρακατω Καζαντζακειο αποσπασμα,ειναι οτι μπορω να κανω εγω απο εδω:

    "Και ξαπλωμένος κάτω από τους μεγάλους ίσκιους μέσα στο δάσος συλλογούμαι: Πόσο θάναι ωραιότερο να πάψουν όλα αυτά τα πάθη και να υποβαστά ο ένας τον άλλον, να τον παρηγορεί γιατί ζή, να του βγάνει κάθε εμπόδιο από τη στράτα και να τον σπρώχνει ήρεμα και σιγά κι ανώδυνα κι ευτυχισμένον στον τάφο. Εκεί η γαλήνη είνε αιώνια.ο ψίθυρος των φιλιών δεν ταράσσει τα κόκκαλά μας εκεί κάτω. Τα πάθη δεν φθάνουν κάτω στο χώμα. Η θάλασσα θα τραγουδεί ακόμα το πολύτροπο τραγούδι της και τα δένδρα αποπάνω θα ψιθυρίζουν και θα τρέμουν στον αέρα και θ’ανθούν και θα στενάζουν στα χτυπήματα του |υλοκόπου.
    Ο ανθρωπος θ’ αγαπά και τα θεριά στα βάθη των δασών θα μαυγγρίζουν από την αγάπη κι από τη πείνα. Όλα θα κινούνται και θα υποφέρουν και θα φωνάζουν αποπάνω μας και μόνοι εμείς ήσυχοι, ακίνητοι, με σταυρωμένα χέρια κάτω στην γη θα περιμένομε

    Κάτι γλυστρά κάτω από τα πόδια μας, κάποιος δείχτης ρωλογιού εκεί πάνω προχωρεί, προχωρεί και πλησιάζει η νύχτα. Ένας μαγνήτης από τα βάθη των χωμάτων μας σέρνει, δεν αισθάνεσαι Αγάπη μου; μας σέρνει ανίκητος–του κάκου πιανόμαστε από τα λουλούδια της στράτας για να σταθούμε. Τα λουλούδια ξεριζιόνονται κι απομένουν νεκρά στα χέρια μας κι εμείς σερνόμαστε...Μη φοβάσαι. Κλείσε τα μάτια Σου και δώσε μου το χέρι Σου κι έλα να Σου δείξω όλα τα μονοπάτια.

    Έλα... κάποια νοσταλγία μυστική λυγίζει την ψυχή μου κι ένας πόθος λευκός φωληάζει στα μεγάλα μάρμαρα και με σέρνει. Έλα μαζί μου. Θα ξαπλωθούμε κάτω από τη μαρμαρωμένη αρμονία, θα σμίξομε τα χέρια μας και θάναι κάτω μπροστά μας η πόλη ή αμαρτωλή και πέρ’απάνω στα νερά θα βλέπομε πώς μαδιούνται οι μενεξέδες στο λιόγερμα.

    Πες της ψυχής Σου να γονατίσει κοντά μου και πές της ν’ ανοίξει μ’ ευλάβεια τα χείλη της και να περιμένει : Το άγιο Δισκοπότηρο της αγάπης κρατεί στα χέρια του ο Άγγελος της Οδύνης και διατρέχει τους κόσμους και μεταλαβαίνει τις ψυχές.

    Στέκω και σε κυττάζω. Και μισώ τη λευκότητα του μετώπου Σου και την αθωότητα την απροσμέτρητη των ματιών Σου. Είσαι λευκή και πληγώνεις τα μάτια μου. Και θέλω να σκύψω ανίλεως και ν’ αφίσω την ψυχή μου να διαβεί απάνω Σου και να χαράξει με ρυτίδες την ψυχή Σου.Θέλω να αιματώσω την καρδιά Σου με το αίμα των πληγωμένων κι απαρηγόρητων ελπίδων και με το σπάραγμα το αγιάτρευτο των απελπισμένων στοχασμών.

    Είσαι λευκή και πληγώνεις τα μάτια μου..."


    Ο χειμωνας περνα και η ανοιξη ειναι η οικογενεια που εστησες και τα παιδια.
    Να τους θυμαστε τρυφερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ξερω οτι και να πω οτι και να κανω σιγουρα δεν 8α σε-σασ κανει να αισθαανθεισ-ειται καλυτερα.νασται καλα να την θυμοσασται.
    ε.μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αδερφέ μου Στήβεν,

    Τελικά η ζωή ξέρει να μας κουμαντάρει, άλλοτε χαρά, άλλοτε λύπη, ατυχίες και επιτυχίες, ζυγισμένα ή άνισα, για όλους σε κάθε στροφή της επιφυλάσσει μια έκπληξη....
    Καλύτερα απ' όλους, όμως, μας κουμαντάρει ο θάνατος, αφού αυτός διαφεντεύει τη ζωή. Μια στιγμή και όλα τελειώνουν. Και αυτός ξέρει πότε.

    Αδερφέ μου,

    Το κενό χωρίς γονείς είναι μεγάλο, αφού κοιτώντας πίσω βλέπεις το δρόμο κλειστό, αισθάνεσαι τις ρίζες σου κομμένες. Όμως, η ζωή είναι εμπρός. Και είναι τα παιδία μας, τα κλαδιά του δέντρου, που λαχταρούν να ανθίσουν και ζητούν τη στήριξη ενός γερού κορμού, που για εκείνα θα ’ναι οι δικές τους ρίζες. Έτσι πάει η ιστορία…

    Κουράγιο, αδερφέ μου.

    Να ζήσετε να τους θυμάστε με αγάπη.

    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τα συλλυπητήριά μου. Να ζήσετε να τη θυμόσαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα θερμα μου συλλυπητηρια φιλε.Να ζησετε να την θυμοσαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. kαλοτἀξηδι , η εμπειρἰα του μετἀ μἀνας εποχἠς.κλἀψε ὀσο μπορεἰς κἀνει καλὀ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ: ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΟΥΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ, ΕΔΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΟΡΑΚΑΚΗ. ΜΟΥ ΕΒΓΑΙΝΕ ΚΑΤΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΕ ΠΟΛΥ ΣΕΡΤΙΚΟ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΣΑΣ. ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ.
    ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΤΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ξενύχτης Νομικάριος20 Νοεμβρίου, 2010 02:51

    Στίβεν, τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια, τέτοιες ώρες βέβαια τα λόγια είναι περιττά. Να ζήσετε εσύ και η οικογένειά σου να την θυμόσαστε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. steven t 8erma mou silipitiria an kai 16 xronwn exw prolavei na zisw 2 8anatous. Tis gagias mou (96 xronwn) o opoios itan o ligotero epodinos apo tous dio dioti opws boreis na katalaveis ezise t zwi tis kai me to parapano ... kai tou kolitou mou filou SOLONA KARIDAKI ton opoio ida me ta idia mou t matia na xanei ti zwi tou brosta mou apo ena axaraktiristo "an8rwpo" autis tis kolokoinwnias pou zoume, tin paraskeui 4/12/09.O ponos aperigraptos i 8lipsi pou enio8a t idio. Tis prwtes meres i8ela oso tipote allo na paw na ton vrw ekei psila ston ourano...sti sinexia omws skeptomenos poso politimi einai i zwi,kai pws den a3izei na ti xaramizeis alla kai pws pi8anos kai o solonakos 8a i8ele polu na girisei pisw an borouse se olous emas pou ton agapousame toso polu me ekanana alla3w gnwmi,

    den 8a i8ela na fanw kinotipos alla opws kai na exei i zwi sinexizete kai prepei na vgenoume pio dinatoi apo autes tis katastaseis logo twn pio diskolwn imerwn pou erxonde.. (proswpika auti i frasi pws" i zwi sinexizete" me enoxlouse afadasta gt den borousa na katalavw pws itan dinaton na sinexizete... alla telika meta apo kairo katalava pws etsi einai dioti den boreis alla3eis tipota )

    kai pali silipitiria Anthony Tatsis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΠΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗ ΤΑΤΣΗ: Φίλε, και κυριολεκτώ, νάσαι καλά και να προσέχεις αυτά που αγαπάς. ΕΙΜΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΣΟΥ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ. ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ.
    Ευχαριστώ για τα συλλυπητήρια ΚΑΙ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ. Ο ΣΟΛΩΝΑΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΚΕΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ. ΚΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΟΚ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.
    "Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ" ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΠΑΡΟΥΦΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΙΑ ΜΥΔΙΑ. ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΕΚΤΟΣ ΑΝ Η ΟΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΑΜΕ, ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΣΟΥΜΕ. ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΤΟ 90% ΤΩΝ "ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ" ΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ22 Νοεμβρίου, 2010 17:44

    ΣΤΗΒΕΝ ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΜΟΥ ΣΥΛΥΠΗΤΗΡΙΑ .ΑΔΕΡΦΕ ΝΑ ΣΑΙ ΓΕΡΟΣ ΕΣΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΘΗΜΑΣΕ.ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΠΡΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ ΘΑΝΑΣΗ: ΡΕ ΑΔΕΡΦΕ, ΠΗΓΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ. ΕΛΕΓΑ, ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΤΑΧΤΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ. ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑ, ΤΟ ΕΧΩ ΜΙΣΗΣΕΙ. ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ. ΚΑΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ. ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΚΛΕΙΩ ΒΕΒΑΙΑ, ΑΛΛΆ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή