ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ.

          Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρώ οτι κατανοώ τον περίγυρο μου αλλά και το περιβάλλον που αλλάζει τις συνθήκες μέσα στις οποίες είμαι υποχρεωμένος να λειτουργήσω. Σαν οικογενειάρχης, σαν προσωπική οντότητα, σαν οπαδός σε τελευταία πρωτεραιότητα. Είμαι από αυτούς τους περίεργους που δεν έχω θέσφατα, έθη και έθιμα που υποχρεωτικά θα πρέπει να τηρούνται. Γουστάρω αλλαγές κι απαλλαγές ακόμα κι αν δεν είμαι σε θέση να τις καταλάβω ή να με αφομοιώσουν. Θεωρώ οτι η ζωή προχωράει και δεν είναι υποχρεωμένη να με περιμένει στην γωνία για το αν και το όποτε εγώ καταλάβω.

            Έχω όμως κι αξιώματα που δεν έχουν σχέση με τα παραπάνω, που για μένα είναι θεωρήματα. Δηλαδή αποδεικνύονται κάπως. Τα αξιώματα υπόκεινται σε φυσικούς νόμους κι απλές παρατηρήσεις και δεν χρειάζονται αποδείξεις, αφού αυτές απλά ΔΕΝ υπάρχουν. Κι έτσι δημιουργείται μια βιοθεωρία που λογικά και πρακτικά είναι αταλάντευτη με εξαίρεση ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή μια άνοια ή ΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, που μακριά απο εμάς. Ό άνθρωπος - όντας υγιής - είναι σαν τον προπονητή. Την αξία του την αποδεικνύει μέσω της διαχρονικής παρουσίας του κι όχι για μερικά χρονάκια που έλαχε να έχει τον Μέσι στην παρέα του.
            Κάτω από αυτό το πρίσμα της προσωπικής μου ανασφάλειας λόγω συνεχούς αναζήτησης του εγώ μου, δεν είναι δυνατόν να μην έχω καταδικάσει την αρματωλιά και την κλεψιά με την οποία ανδρώθηκε η ελληνική κοινωνία. Που έτσι έγιναν φυσικά όλα τα κατά τόπους  " έθνη ", αλλά κάποια στιγμή και κυρίως λόγω της επιβεβλημένης αστυνόμευσης εξ αιτίας της κούρασης των συνεχών κλοπών αλλά και της απόδοσης λύτρων από αποικίες -δούλους, φτιάχτηκαν κράτη για την προστασία των πολιτών τους. Φυσικά στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ αυτό.
            Αντιθέτως γιγαντώθηκε εδώ πέρα μέσα η παλιά αντίληψη του να χειροκροτώ αλλά και να υποκλίνομαι στον κλέφτη. Ο κλέφτης παρέμεινε μάγκας κι ικανός και δημιούργηθηκε κι ένας αγώνας, όχι μόνο να προσληφθείς στον κλέφτη για να φας ένα κομμάτι ψωμί, αλλά να σου λείπει κιόλας αν δεν σε κάνει και παρέα. Φυσικά με την σκέψη στην πίσω μεριά του μυαλού, οτι αφού τα κατάφερε ο απλός κλέφτης, γιατί όχι εγώ; Τι μου λείπει εμένα σε σχέση με τον κλέφτη; Τι αποκόμισα εγώ σαν τίμιος; Με τις γνωριμίες που έχω, άνετα δεν θα μπορούσα να ήμουν στην θέση του; Φυσικά δεν διεκδικώ να καλύψω όλη την γκάμα της σκέψης καθότι σαν άνθρωπος εστερνίσθηκα την προσωπική μου κολυμπήθρα κι όχι την γνωστή εβραϊκή.
              Το πρόβλημα λοιπόν λύνεται, όταν έχεις τα δεδομένα του. Φυσικά με την κατάλληλη γνώση της θεωρίας μέσω της οποίας θα κάνεις μια στοιχειωδώς λογική πρόταση και θα χαράξεις τον τρόπο της εύρεσης της λύσης. Στην Ελλάδα αγαπητοί κι αγαπητές, γνωρίζουμε την λύση αλλά και την αφετηρία του δρόμου. Λείπει όλη η ενδιάμεση πορεία. Η μεσαία τάξη ας πούμε πολιτικά. Αυτή που διαλύθηκε πανεύκολα αφού δεν είχε δομές αλλά πατούσε σε κλούβια τούβλα. Αυτή που έφερε σε επαφή τους πάνω και τους κάτω πανεύκολα μέσω του τζόγου του χρηματιστηρίου ή μέσω των πολιτικών ρουσφετιών. Και σήμερα αναρωτιέται γιατί της ήρθε ο ουρανός στο κεφάλι. Άμα έχεις χαλαρή πολιτική και κοινωνική συνείδηση...
                Που δεν είναι κακό να σε πλακώσει ο αιθέρας, μια που ο ουρανός δεν έχει βάρος. Δεν είναι σοβάς κακοχτισμένος που σου άνοιξε το κεφάλι λόγω κακοτεχνίας κάποιου μηχανικού ή λόγω σεισμού. Την πλάκα σου την έπαθες διότι γνωρίζοντας την αξία σου ή την εγκληματικότητα που κυκλοφορεί έξω, απεφάσισες να κοιμηθείς με ανοιχτή την πόρτα. Και τι να κάνει κι ο κλέφτης που βλέπει τα μάνδαλα ανοιχτά; Αν αυτά δεν μπορεί να τα εκμεταλλευτεί, τότε μάλλον πρέπει να αλλάξει επάγγελμα και να πάει να κάνει άλλη δουλειά. Ας πούμε πουτάνα στη Συγγρού, που δεν βρίσκω κανένα πρόβλημα πλην πιθανής φοροδιαφυγής αν τα γούστα του πελάτη αλλάξουν κατά την διάρκεια της κάβλας κι αφού έχει πληρώσει τα νόμιμα την ώρα που γίνεται η πεζοδρομιακή περισυλλογή. Πουτάνα με ταμειακή μηχανή...Μόνο από την Ελλάδα μπορεί να ξεκινήσει αυτό.
                 Τι να κάνει λοιπόν ο πολίτης που γουστάρει να έχει ανοιχτή την πόρτα του; Τι να κάνει κι ο κλέφτης που την βρίσκει ανοιχτή; Να σκεφτεί ο πολίτης οτι πρέπει να την κλείσει; Αυτά είναι της τριτοβάθμιας εκαπίδευσης. Ο κλέφτης να αλλάξει επάγγελμα; Όχι ρε παιδί μου τέτοια ακραία. Άνετα μπορούμε να κάνουμε μια κουβέντα. Έναν διάλογο. Ο πολίτης με τον κλέφτη. " Η παρθένα με τον Σατανά..." Ο πολίτης να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον κλέφτη για να δει μετά, αν αυτός βελτιώθηκε. Κάπου εκεί βάζω τον ψηφοφόρο με τα πολιτικά κόμματα εξουσίας  αλλά και τον Αεκτζή. Γιατί αναφέρω τον Αεκτζή; Έκα ντε. Πάντως ο οπαδός δεν ψηφίζει την διοίκηση της ομάδας του. Μόνο πληρώνει. Ο οβολός δεν είναι ψήφος;
                   Υγ. Κλείστε τις πόρτες. Πάντα κάποιος Άκης κυκλοφορεί απ' έξω. Και χωρίς να ρωτήσει κανέναν εκμεταλλεύεται τις χαλαρές συνειδήσεις και μπουκάρει. Σ' αυτά τα χαλαρά ποντάρουν κι οι πολιτικοί. Και τρομοκρατούν λέγοντας οτι δεν θα υπάρχουν μισθοί και συντάξεις . Πόσοι τους πιστεύουν; Ένα 35 - 40 % δεν λένε; Ε, σε αυτά τα ποσοστά  θα στηριχτεί κι ο δικός μας.