ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΙΤΑΛΙΑ

           Κάπου μπέρδεψα τις μέρες κι ενώ ήθελα να μιλήσω και για τους δυό ημιτελικούς, τελικά την πάτησα σαν τον Ράπανο ή τον Βερνίκο - που δεν γνώριζε - κι έμεινα υπουργός της μιας ημέρας. Δείγμα δηλαδή οτι ο Σαμαράς, εκτός από το πρόγραμμα των πέντε εβδομάδων που είχε εκπονήσει, είχε και έτοιμο το επιτελείο που θα το έφερνε εις πέρας. Φυσικά βλακεία μου ή πιο σωστά αφηρημάδα μου αλλά δεν έγινε και κάτι. Αφηρημάδα λοιπόν ή μάλλον χοντρομαλακία όσων ψήφισαν όμως το πρώτο κόμμα, αφόύ αποδεικνύεται περίτρανα οτι δεν υπήρχε τίποτα. Ούτε σχέδια, ούτε καν άνθρωποι. Και φυσικά αν δεν υπάρχουν σε καίριες θέσεις, φανταστείτε τι έγινε και στα υπόλοιπα καρεκλάκια. Πάμε λοιπόν για μια τρυπάρα στο νερό στην " επαναδιαπραγμάτευση " με επι κεφαλής τον Σαρλ. Ε, να μην υποστούν φθορές τα κόμματα. Άνετα μπορούμε να βρίζουμε τον πρόεδρο της δημοκρατίας.

           Δεν μπορώ πιο γλαφυρά να περιγράψω την γελοιότητα αυτής της χώρας και των ηγετών της. Που πραγματικά σωζόμαστε, μόνο και μόνο επειδή θάλασσα τα έκανε κι η λιτότητα στην Ισπανία αλλά κι ο μέγας τραπεζίτης Μόντι στην Ιταλία. Όλοι πάνε στον κουβά - κατά πληροφορίες μου η Ιταλία πάει για την πρώτη Αυγούστου - κι ελπίζω το κοινό του blog να μην έχει ακολουθήσει αυτήν την πορεία όσο αναφορά το στοίχημα. Διότι το στοίχημα το έχασε ήδη ο Σαμαράς, όταν ο γιατρός του σήμερα, του συνέστησε 40 μέρες αποχή από κάθε ταξίδι. " Την Ελλάδα και τα μάτια σου ", είχε ευχηθεί ο Μητσοτάκης. Στο ένα βγήκε. Στο άλλο θα μάθουμε μετά την θρησκευτική περίοδο.

              Και το ματς το αυριανό, το θεωρώ κανονικό τελικό. Αυτό υποδεικνύει το βάρος της φανέλας της κάθε ομάδας. Όπως και να το κάνουμε παίζουν ο τρίτος με τον δεύτερο ( κατά σειρά κουπονιού ) όλου του πλανήτη. Αλλά και δυό ομάδες που δίκαια βρίσκονται προκριμένες. Όπως κι όλο το τουρνουά πάει λογικά, με εξαίρεση την πρόκριση της Αγγλίας εις βάρος της Σουηδίας. Και νάταν μόνο αυτό; Πόσο απείχαν οι ξυλοκόποι οι Άγγλοι να έχουν αποκλείσει την Ιταλία; Στα πέναλτυ και μια παρέα από ένα καφενείο, νικάει όποιον και να βρεθεί απέναντι του.

              Οι δυό ομάδες λοιπόν, φτάσανε εδώ από τελείως διαφορετικές κατευθύνσεις και φιλοσοφίες. Η Γερμανία με την οργάνωση και το σταθερό τέμπο της κι η Ιταλία με το φλερτ και την τσαχπινιά της. Η Γερμανία δεν άλλαξε τίποτα από την γνωστή φιλοσοφία της, αυτήν του αφεντικού, ενώ η Ιταλία χλώμιασε και ίδρωσε. Βέβαια δεν την πολυπειράζει αυτή η κατάσταση, αφού πάντα θέλει κάποια λεπτά για να ρολάρει, αλλά δεν είναι και λίγος ο εκνευρισμός του Μπουφόν όταν βλέπει μπροστά ανύπαρκτους σκόρερς. Όταν έχεις μάθει να περιμένεις και στην κόντρα να κάνεις το γκολ...Όταν έχεις μάθει στο ατομικό ταλέντο κι όχι στην ομαδική δουλειά, όπως και νάχει εκνευρίζεσαι.

            Όπως εκνευρίστηκε και σύσσωμος ο ιταλικός τύπος με αυτό το σύστημα του 3-5-2, που ήταν καλό εναντίον της Ισπανίας , αλλά εντελώς της πλάκας απέναντι στους Κροάτες και τελικά έπεισε τον Πραντέλι να το γυρίσει στο κλασσικό 4-4-2. Που έδωσε καρπούς σαν παραγωγή παιχνιδιού απέναντι στην Αγγλία αλλά από αυγό, μόνο κλο κλο. Κι αυτό θα είναι το μειονέκτημα απέναντι στην γερμανική ομάδα. Δηλαδή θα μπορέσω να κρατήσω το γκολ, αν φυσικά το βάλω. Αν δεν το βάλω, τότε άντε ξανά μανά στα πέναλτυ.

           Οπότε η ποδοσφαιρική λογική, μιλάει για γερμανική κατοχή, που θα ήθελε να προηγηθεί για να ανοίξει η ιταλική άμυνα και παιχνίδι στα under, στο no goal και στο 1Χ του κουπονιού. Κι αυτά τα λέω, ενώ υποστηρίζω φουλ Ιταλία. Και δεν μιλάω για τώρα, αλλά για πάντα. Μετά την μεγάλη μου αγάπη που λέγεται Ουρουγουάη, πάντα είμαι με την διπλανή χώρα. Την οποία το κουπούνι την υποτιμά ιδιαίτερα όταν την προτείνει στο 4,35 για νίκη. Είπαμε οι φανέλες είναι βαρειές αλλά τα στατιστικά του παρελθόντος είναι υπέρ της Ιταλίας.

            Ψυχρά λοιπόν τα πράματα, παίζουν υπέρ του Πλατινί και της δήλωσης του για τον επιθυμητό τελικό. Κι η δική μου η άποψη προς τα εκεί πάει, αφού ο Πραντέλι προσπαθεί να δώσει εικόνα ομάδας στους Ιταλούς, πράγμα το οποίο είναι έξω από το DNA τους. Η Ιταλία είναι ομάδα μόνο μέσα στην περιοχή της. Έξω από αυτήν είναι αν καταλάβω τι ήθελε να πει ο ποιητής. Ενώ η Γερμανία είναι οτι παίρνω το κομμάτι αυτό και με τυφλά μάτια ξέρω πού στο διάολο να βάλω την βίδα. Και χωρίς ιδιάιτερες υστερίες του τύπου οτι " ...τώρα θα δουν οι Γερμανοί..." ή " ...θα παίξουμε και για την τιμή της Ελλάδας..."

              Εύχομαι το παιχνίδι να είναι καλό και να αποφύγουμε διαιτητικά λάθη που θα φέρουν άλλες σκέψεις. Κι εύχομαι να μην μας κάτσει η πίτσα στο στομάχι. Κάθεται μια ισοπαλία χαμηλή και μετά όλοι βουρ στην παράταση και στην παράσταση του Μπουφόν. Φυσικά αυτό θα φέρει αρνητικά αποτελέσματα στο eurogroup αλλά ο κόσμος να είναι χαρούμενος που δεν θα έχει άρτο αλλά είχε θέαμα, οπότε ας δουλεύουν τα tapes. Όπως δουλεύουν τα ένθετα των εφημερίδων για τις καλοκαιρινές διακοπές σε όλα τα pigs. Που ναι μεν είναι τα πρώτα γράμματα των χωρών του νότου, αλλά σίγουρα για να το βγάλεις σε έκφραση, δείχνει μικροψυχία και κακόβουλη διάθεση. Αυτό δεν το συζητώ καν. Το χιούμορ είναι σαφές, αλλά όταν γίνεται σλόγκαν, λαμβάνει διαχωριστική γραμμή ο μικροκομπλεξισμός και το σχιζοειδές σύνδρομο. Μόνη παρηγορία ο Σβάϊνστάϊγγερ, που ελπίζω οι Γερμανοί φίλαθλοι να γνωρίζουν τι σημαίνει και πού παίζει.

             Υγ. Πιστεύω να μην έχετε παράπονο για την πληροφόρηση των αποφάσεων της λίγδας που ελήφθησαν σήμερα, αλλά τις ξέρατε εδώ και τέσσερις ημέρες από αυτόν τον χώρο. Ή κάνουμε δημοσιογραφία ή γραφοδημοκρατία. Που το δεύτερο κάνουμε καθότι τα άλλα είναι για να πουλάνε και κανά φύλλο οι φυλλάδες. Μέχρι να πάρουν χαμπάρι τα δημοσιογραφάκια, η σωστή επαφή τα έχει ξεράσει. Όπως η Τσαπανίδου σήμερα ( χθες ), που είχε σλόγκαν την παροιμία για τον γυαλό. Την καλημέρα μου με μπόλικα αγγειοδιασταλτικά για τον Ράπανο που ο άνθρωπος, πώς να υπηρετήσει με εγκεφαλικό; Τα αγχολυτικά στον Ταμβακάκη.