ΑΕΚ - ΠΑΟΚ

          Τελείωσε ένα μαρτύριο κι ήδη βρίσκομαι στο σπίτι, παρακολουθώντας ένα ωραίο παιχνίδι στην Θεσσαλονίκη με καλή διαιτησία και καλό ρυθμό ( στο 65 είμαι ). Περιμένοντας το βραδυνό που θεωρώ οτι θα γεμίσει κάπως τις μπαταρίες μας ειδικά αν δεν βραχυκυκλωθεί η Μπάρτσα απο τον δαίμονα Ζοζέ. Και να ξεχάσω τελείως το τι έκανα 5-7 με τα κιτρινόμαυρα πτώματα.

           Διότι παλιά λέγανε " δείξε μου τα χαφ σου για να σου πω τι ομάδα έχεις". Κι ο Σάντος γιόμισε το κέντρο του με 5 παίκτες, ενώ εμείς το αδειάσαμε με αυτό το αστείο ρόστερ που φοράει τον δικέφαλο αετό. Και που θα πρότεινα το έμβλημα μας να το βγάλουν απο αριστερά και να το βάλουν δεξιά. Μιλάμε για μια απο τις χειρότερες εμφανίσεις μας. Και που απο τύχη δεν χάσαμε χωρίς βέβαια κι ο ΠΑΟΚ να έχει αποβάλει την ηττοπάθεια του.
         Δεν υπήρχε κίνηση , δεν υπήρχε αρχή, δεν υπήρχε τέλος. Τι να κάνει μια στοιχειώδης φιλοτιμία του Καφέ ή του Γιάχιτς. Τι να κάνει το σπουδαίο παιχνίδι του Μανωλά και ο κορυφαίος για μένα Σουηδός; Άμα οι δημιουργικοί σου δεν μπορούν να κάνουν μια ντρίπλα, ένα μακρινό σουτ ή μια σέντρα, άπο ποιόν να περιμένεις; Απο τον Ντάκο που παραλίγο να δώσει κι ένα φάουλ υπέρ μας αν δεν ήταν επικίνδυνο;
       Και παίζανε κι όλοι οι ξενύχτηδες. Δεν υπήρχε απουσία. Και γίνανε και οι τρείς αλλαγές και θαυμάσαμε το απόλυτο μπάχαλο. Ειδικά με τον Γκερέϊρο που αυτός πραγματικά δεν μπορεί να τρέξει. Αυτός ο Νέμεθ πιστεύει οτι θα κάνει καριέρα στη Λίβερπουλ; Ο Τζιμπούρ θα ηγηθεί της Αλγερίας ή σε κανά καταυλισμό βεδουίνων; Και πιστεύουμε κι εμείς οτι θα έρθει κάποιος να μας δώσει λεφτά για να τον πάρει; Ρε τι να χρωστάμε 60 τι 70. ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΠΙΔΟΤΩΝΤΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΦΑΝΕΛΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ.
       Και δεν το λέω τυχαία. Όπως καθόμουνα στην θέση μου, έρχεται και κάθεται δίπλα μου ένας συμπαθέστατος καραφλός. Στα χέρια είχε ένα blackberry κι όλο έγραφε. Φορούσε μια φανέλα με ένα ιταλικό σημαιάκι και κατάλαβα οτι ήταν σκάουτερ. Δεν μου πήρε πολύ, λείπει η χήρα απο το κρεβάτι; Συστηθήκαμε και μου είπε οτι δούλευε για την Παλέρμο κι ήρθε για τον Σκόκο. Στην φάση που ο Τσιρίλο του πήρε τα σώβρακα έγραψε: Nacho molto dolore. Mal. Δεν κρατήθηκα, ρώτησα τι έγραψε ( στα αγγλικά γινόταν η κουβέντα ). Νάτσο, πολύ πόνος. Πόνος, μου απάντησε. Πνίγηκα και του πρότεινα με την μορφή του έμπειρου πωλητού ( αυτή είναι η δουλειά μου ) να αλλάξει την έκθεση του και να τον πάρει. Φυσικά γελάσαμε, ξεκαρδιστήκαμε όταν τον πληροφόρησα οτι κι ο Μαντούκα θέλει καινούργιο συμβόλαιο κι είπαμε να ιδωθούμε στον Πειραιά την Κυριακή. Παλιός παίκτης της Κατάνια ήταν ο Luiggi Gibertini. KAI TON EKOΨΑ ΣΟΒΑΡΟ.
        Κι ήταν μια εύθυμη νότα και μια ωραία γνωριμία όσην ώρα διαρκούσε η γηπεδική ταλαιπωρία. Που δεν έλυσε και τίποτα. Διότι τώρα τελειώνοντας την ανάρτηση, έχασε και η δαφνοστεφανωμένη κι άρα "έχουμε ακόμα ελπίδες'', άρα θα ξανακούσουμε μπαρούφες για ανάκαμψη και "με την απόδοση μας θα βουλώσουμε στόματα". Μωρέ δεν γαμιέστε όλοι κρέατα της Αργεντινής. ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΛΛΑ, ΤΟΝ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟ , ΤΟΝ ΕΣΤΕΡΧΑΖΥ , ΤΟΝ ΣΑΒΕΒΣΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. ΠΑΡΤΕ ΤΟΥΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ. ΚΑΙ ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ.  ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΔΕΡΦΙΑ, ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ.