ΤΟ ΣΠΟΡ ΤΩΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ

            Αυτό ήταν παλιά το ποδόσφαιρο. Που ακολούθησε τη μοίρα του σαν πρώτο απο όλα τα φαινόμενα παρουσίασης ενός ταλέντου ή εκτόνωσης ενός παιδικού κορμιού. Και βασιλιάς έγινε διότι μελετήθηκε καλά απο τους επικοινωνιολόγους της εδώ μεριάς του Ατλαντικού και τοποθετήθηκε έμβολο στον άξονα της μηχανής του άρτου που τροφοδοτείται απο το θέαμα. Κι απο την άλλη ακτή τα ίδια ισχύουν βέβαια, αλλά επειδή είναι πιο σοβαρές οι εταιρείες που πληρώνουν τα χάπατα, που κατά κόσμον λέγονται αθλητές του πρωταθλητισμού, έβαλαν άλλα σπορ μπροστά.

           Και φροντίζουν να τροφοδοτούν με νέα σάρκα το αδηφάγο μάτι της γκόμενας ή του συστήματος γενικότερα. ΟΠΩΣ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ Η ΓΙΑ ΝΕΑ ΝΟΥΜΕΡΑ. Τον είδες τον Πρέκα τόσες φορές ή την Μενεγάκη ή την τάδε. ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟ; ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΨΥΧΙΚΟ ΚΟΣΜΟ Η ΝΑ ΑΝΟΡΘΩΣΟΥΝ ΤΟ ΒΥΖΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΒΑΣΕΙ ΗΛΙΚΙΑΣ; ΝΕΕΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΝΕΑ ΜΠΟΥΤΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙΣΘΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ. ΜΕΧΡΙ ΚΙ Ο ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ , ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣ, ΕΦΑΓΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ.
         Να μην ξεφύγουμε όμως πολύ. Εξ άλλου με αφορμή το ποδόσφαιρο, κι εμείς λέμε κάποια πράματα. Που σε άλλους αρέσουν και σε άλλους όχι. Κανείς δεν ασχολείται με το ήθος ή την οικονομική ανεξαρτησία του χώρου αυτού που αρνείται πεισματικά τον χρηματισμό μέσω των μηνιαίων κλικ του φορέα ή τις σταθερές διαθέσεις για μόνιμα μπάνερ. ΑΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΕΙΣ , ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;
         Η άποψη μου είναι το αποτέλεσμα που βλέπετε και που σαν επισκεψιμότητα, έχει ξεπεράσει φυλλάδες που κρέμονται στα περίπτερα κι εισπράττουν ακόμα και κρατικές διαφημίσεις. Όχι επειδή το σύστημα φοβάται τους αναγνώστες. ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΞΕΦΥΓΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Η ΚΑΜΙΑ ΚΑΣΕΤΑ. Και βέβαια μετά, το κοινό μην πάρει τις τσαπς και τσι αξίνς και φαγωθεί μεταξύ του. Διότι κανείς ιδιοκτήτης δεν φοβαται το απο κάτω επίπεδο. ΤΑ ΠΑΡΤΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ. ΚΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΤΟΥ.
         Και στην ΑΕΚ πια, έχουμε ένα ποδοσφαιρικό προθάλαμο του ΠΙΚΠΑ ή του γηροκομείου Τραχανοπλαγιάς. Έχουμε τα τελευταία ένσημα κάποιων μεγάλων ονομάτων, που όχι μόνο πεινασμένα δεν είναι , αλλά μου θυμίζουν κάποιους απόστρατους που ξαφνικά πείσθηκαν να ξαναπαίξουν. Ο Δέλλας που προσπαθούσε να λύσει το διπλό πρόβλημα υγείας της γυναίακας του. Ο  Λυμπερόπουλος που πλέον δεν είχε θέση στα μεταλλεία. Ο Καφές που πάντα ήθελε να είναι τερματοφύλακας  και τώρα είναι διασκεδαστής του κέντρου. Ο Ντιοπ που έχει να παίξει απο τον Ιανουάριο στην ομαδάρα της γηραιάς Αλβιώνος και ο Πάτσα που δεν έκανε ούτε για την ομάδα του Λεμονή. Αν σε αυτούς τους παίκτες προσσθέσω και τους τρεις ελεύθερους ή ανελεύθερους, τι έχω να περιμένω σαν επικοινωνιακή πολιτική ή καινούργιο στοιχείο;
          Τίποτα, αφού τα ξέρω όλα, αλλά κι αν δεν τα ξέρω, ο πάγκος έχει έναν ίδιο που τα ίδια λέει και στα ίδια επιμένει. Κι αυτός, ένα βήμα πριν την σύνταξη. Και μπορεί αυτά που λέει να είναι σωστά, ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΩΜΑΣ. ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΣ. ΠΟΥ ΤΟΝ ΘΩΜΑ ΘΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΙΑ ( κυριολεκτώ ) ΑΝ ΠΙΑΝΑΝΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ Η ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΣΕΠΗΣ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΘΕΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑΤΑ.
          Είναι αστείο να βλέπεις Βαρδινογιάννη ή Κορεάτες ( Τετάρτη το ραντεβού ) και Μαρινάκη, κι εσύ να λες οτι η δύναμη είναι ο Μπάγιεβιτς. Που μπορεί και να ήταν, αν υπήρχαν παίκτες ή διοίκηση ή αποφασισμένο σύστημα γι' αυτόν. Τύπου Νικητιάδη ή Σαμαρά ή αρχιδιαιτητή. ΕΔΩ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΝ ΓΗΠΕΔΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΚΑΤΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΣΚΟΚ(Τ)ΩΘΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΝ. ΚΙ ΕΣΥ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΚΩΣ ΚΑΛΟΤΑΪΣΜΕΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ, ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΠΑΙΖΟΥΝ Ή ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΧΗΜΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΑΠΩΘΟΥΝΤΑΙ.
          Δεν πειράζει όμως. Υπάρχει και το αύριο. Που θα κρατήσει εμάς ενωμένους. ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΥΣ ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΕΜΕΙΣ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΛΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΝΔΡΑΓΑΘΗΜΑΤΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΤΥΧΑΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ ΓΕΝΙΚΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ. ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΥΠΕΡΓΗΡΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΑΛΛΑ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ: ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΟΥ ΝΑ ΠΕΙΝΑΕΙ. ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΔΟΞΑ. ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ. ΚΑΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ.