AEK - XAΪΝΤOYK

           Και μπαίνω στο σπίτι στις οκτώμιση, αποφασισμένος να προτείνω στα παιδιά συμβιβασμό: Σουβλάκια κι ώραία τηλεθέαση. Τι να πάω στο γήπεδο; Kαι τι βλέπω; Ο μικρός ντυμένος με την φανέλλα του club Original Στυλίδας κι ο μεγάλος έτοιμος Κροατοφάγος. Δεν υπήρχαν περιθώρεια. Άρα; "Φεύγουμε στις 9 και είκοσι". Να πάω να δω ένα ματς, που πιο πολύ το είχα στο μυαλό μου σαν φιλικό προετοιμασίας.   Παιδιά έκανα, άρα δεν κουβαλάω μόνο τον εαυτό μου.
           Κι όλα άρχισαν ωραία. Με αγωνιστικότητα, με παλμό στην καινούργια μου θέση και με προσδοκία. Μέχρι και την γκολάρα του Τζιμπούρ. Μετά; Λες και σβήσαν οι διακόπτες. Για ένα μισάωρο, να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Μα, θα πρέπει να μέτρησα και 11 σουτ των Κροατών εκτός απο το γκολ της ισοφάρισης. Και να με έχουν πιάσει όλα τα ψυχοσωματικά και η τσαντίλα που πήγα να δω κάτι διαφορετικό σε σχέση με πέρσι.
          Φυσικά όλα άλλαξαν στο δεύτερο μέρος, που με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο - μετά το γκολ μας - ήμασταν ΑΕΚ. Δηλαδή αφεντικό του παιχνιδιού. Παρά τη μούτζα μου για το χαμένο πέναλτυ του Αφρικανού, υπήρχε το προαίσθημα οτι κάτι καλό θα έβγαινε. Και βγήκε όταν ψιλοανέβηκε ο Σκόκο και διορθώθηκε ο ανέτοιμος Ντιοπ. Που αν περιμένει σεβασμό λόγω όγκου, μάλλον το έχουμε χάσει το παιχνίδι της μεταγραφής του. ΔΙΟΤΙ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ.
         Βοήθησαν και οι αλλαγές βέβαια. Κύρια ο Πατσατζόγλου, που τον βλέπω σαν χρυσή αλλαγή και καλό εργαλείο αν θα είναι γερός. Εξακολουθώ βέβαια να πιστεύω οτι με βάση την γενική εικόνα αλλά και τα μεγάλα χρονικά διαστήματα νέκρας, δεν έχουμε ιδιαίτερη ελπίδα. Θα βρεθεί ομάδα που θα μας ξεκωλιάσει. Διότι το σύστημα αυτό, δεν το καταλαβαίνω.Απέναντι σε μια Λάρισα που απλά έπαιζε με άσπρα και μπλέ.
          Κορυφαίος για μένα του αγώνα ήταν ο Μανωλάς. που βέβαια όταν έκανε τις ηρωϊκές επελάσεις, έψαχνα να καταλάβω αν αυτά είναι δουλεμένα στην προπόνηση. Πολύ κοντά σε απόδοση ήταν κι ο Λαγός. Δεν με παρασύρει η αναρχία της κρίσης περί Τζιμπούρ. ΠΑΙΚΤΗΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΠΕΝΑΛΤΥ, ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΤΑ.Φυσικά το καλύτερο εργαλείο της ομάδας μας είναι ο Σκόκο. Με πίκρα το λέω αυτό.
        Όμως ο σκοπός επετεύχθη. Δηλαδή οι βαθμοί και τα χρήματα γι' αυτούς παρέα με τα γκολ. Όπως και η ηρεμία και μάλλον και το ανέβασμα της ψυχολογίας. Χρειάζονται αυτά για όπου φτάσουμε. Που δεν τα βλέπω και πολύ ψηλά τα δεδομένα, αλλά είναι νωρίς ακόμα ίσως. ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΘΕΛΩ ΕΓΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ. ¨Η Ο ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ. Προχωράμε λοιπόν και συγχαρητήρια σε όλους.
       ΥΓ1. Στο εφιαλτικό μισάωρο που ανέφερα, ευτυχώς που υπήρχε και η ανταλλαγή φωτοβολίδων ανάμεσα στους οργανωμένους Κροάτες και σε κάποιους δικούς μας. Είχαμε κάτι να βλέπουμε. Μια υπενθύμιση: ΟΙ ΚΡΟΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΥΣ ΕΚΔΡΟΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.
      ΥΓ2. ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΛΥ ΟΙ ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΟ ΠΕΤΑΛΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ. ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΩ ΘΥΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ. ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ, ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΦΩΝΗ. ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΕΠΑΝΕΚΤΙΜΗΣΗ; ΣΥΜΦΩΝΩ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.