ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Lawrence J. Peter : « Δημοκρατία είναι η διαδικασία εκείνη με την οποία οι άνθρωποι εκλέγουν ελεύθερα εκείνον στον οποίον θα ρίξουν το φταίξιμο.» Φυσικά υπάρχουν κι άλλες ρήσεις , που ο μέσος ψηφοφόρος τις ξεπερνάει σαν σκατά. « Αν κάποιος σου προσφέρει δημοκρατία κι ένας άλλος ένα σακί σιτάρι, σε ποιο επίπεδο πείνας θα προτιμήσεις το σιτάρι από το δικαίωμα ψήφου; » ( Bertrand Russel ).

Βλακίες; Δηλαδή προϊόν κάποιου χαζού που πέταξε κάτι για να το κρατήσουμε στας γραφάς; Μπορεί. Αμπελοφιλοσοφίες; Δηλαδή όταν διασπάσθηκαν τα λίπη του εγκέφαλου λόγω ποτού , ανακαλύφθηκε μια ρήση κι ο ξενέρωτος συνδαιτυμόνας , την διαιώνισε; Όλα παίζουν, αλλά σίγουρα κάπου πατάνε.

Σαν το μικρόβιο που βρίσκεται σε μια αίθουσα. Κι οι τρόποι εξόντωσης του, είναι συγκεκριμένοι. Ή διαλέγεις ένταση, ή ηπιότητα. Ή βουτάς μια μηχανή που εκτοξεύει με μεγάλη πίεση τα κατάλληλα χημικά πάνω στην μικροζωή, ή απλά την καλύπτεις με τα θανατηφόρα σκευάσματα σου. Και οι δύο μέθοδοι παραδεκτές, όπως έχουν αποφασίσει χρόνια τώρα κάποιοι άσχετοι με το θέμα λαδωμένοι επιστήμονες των σχετικών επιτροπών. Διότι η αλήθεια είναι πάντα μόνο μία: όταν βομβαρδίζεις ένα μικρόβιο, δεν το εξοντώνεις. Απλά το εκτινάσσεις από την θέση του σε μια άλλη. Εξακολουθεί να ζει αυτό. Μόνο άμα το καλύψεις με φάρμακα, χωρίς να το μετακινήσεις, αυτό κοκαλώνει και πεθαίνει. Αδιέξοδα δημοκρατίας.

Τι μας νοιάζουν όμως αυτά; « Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που εξασφαλίζει πως δεν θα κυβερνηθούμε από ανθρώπους καλύτερους από όσο μας αξίζουν.» ( G. B. Shaw ). Έχω κι άλλα : « Δημοκρατία είναι η επαναλαμβανόμενη υποψία ότι παραπάνω από τους μισούς ανθρώπους έχουν δίκιο λίγο περισσότερο από τον μισό καιρό.» ( Elwyn Brooks White ). Να συνεχίσω; Αμέ. « Το φοβερό με την δημοκρατία είναι ότι δίνει σε κάθε ψηφοφόρο την ευκαιρία να κάνει κάτι ανόητο.»( Art Spander ).

Και τελικά αρνούμαι το πολίτευμα; Ε, όχι και να κατηγορηθώ και για χουντικός. Όχι ότι με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα βέβαια, χώρια που έχει και την σημασία του από ποιόν εγκαλείσαι. Καλό είναι το συστηματάκι αυτό και ειδικά όταν δεν έχω και τις απαραίτητες γνώσεις από το γυμνάσιο και το μάθημα της αγωγής του πολίτη για να προτείνω κάτι άλλο. Απλά, μου την σπάει η διαδικασία της δημοκρατίας. Της εκλογής της και της εφαρμογής της.

Του τρόπου επιβολής της. Διότι ειλικρινά πιστεύω, ότι για να έχεις πρακτική δημοκρατία, οφείλεις πρώτα να έχεις παιδεία. Κι επειδή όλοι συμφωνούμε ότι αυτή απουσιάζει από την χώρα μας, έχουμε μάλλον το αρνητικό πρόσωπο του πολιτεύματος: Την οχλοκρατία κατά Πλάτωνα, που φυσικά έχει φέρει στην βουλή κάτι πολιτικούς ανίκανους. Αποτέλεσμα του πεζοδρόμιου ή του μπαλκονάτου ρουσφετιού. Και καθόμαστε τώρα και περιμένουμε από αυτούς που μας φέρανε εδώ, να μας υποδείξουν μέτρα και σωτηρίες. Και το προτεινόμενο μέτρο, αφού οι δημοκρατίες δεν έχουν αδιέξοδα, είναι ξανά κάλπες. Δηλαδή να ξανααποφασίσει ο όχλος. Κι ουδείς να ασχολείται με το αξιωματικό αδιέξοδο: Την αμορφωσιά κι άρα την ανετοιμότητα του πολίτη να έχει τέτοιο καθεστώς. Και τελικά να κυλιόμαστε όλοι στην ασύδοτη χωρίς μέλλον παρακρατική συνωμοσία. Σε καπιταλιστικό σοσιαλισμό.

Κι εδώ καταγράφεται η ιστορία ενός συμπολίτη μας που πήγε να παραπονεθεί στην αρμόδια υπάλληλο κάποιος δημόσιας υπηρεσίας:

• Κυρία μου, έχω παράπονο. Μου φταίει το κράτος μέλος του οποίου δεν ήθελα ποτέ να ήμουν, αλλά οι γονείς μου με γέννησαν μέσα σε αυτό και μέχρι την ενηλικίωση μου περί τα τριάντα πίστευα ότι τα πάντα ήσαν οι κλανιές του πατέρα μου και οι ορμονικές διαταραχές της μητέρας μου. Μετά ξεμύτισα και συνειδητοποίησα ότι το θέμα μου είναι συλλογικό. Έχω βλέπετε και αδέρφια. Όλοι μας αποτελούμε τίμιο κι αραγές μέτωπο για την κοινωνία, για την εξάλειψη της φοροδιαφυγής αλλά και απόφαση για το σωστό μέλλον των παιδιών μας. Κι αυτά που σας λέω, τα έχω καταθέσει κι εγγράφως και μετά χαρτοσήμου. Έχω ακούσει ότι τα γραπτά μένουν. Φυσικά αν δεν τα κάψουν τίποτε χριστιανοί ή έτεροι θρησκόληπτοι. Θέλω λοιπόν να μου πείτε. Δεν δικαιούμαι κάτι; Τόσα χρόνια αγώνας.

Και η δημόσια λειτουργός, δεν ήταν τόσο άχρηστη όσο θεωρείται από τον κακό ιδιωτικό τομέα. Ξέρει να διαβάζει αιτήματα, αλλά και να δίνει χρηστικές απαντήσεις:

• Δηλαδή κύριε μου, από ό,τι βλέπω εδώ στα έγγραφα σας, προσληφθήκατε σαν συμβασιούχος. Απολυθήκατε σαν υπεράριθμος. Σας ξαναπήραν πίσω με ρουσφέτι, αλλά σας απολύσανε οι επόμενοι. Μετά ψηφίσατε τους άλλους, αλλά αυτοί χάσανε τις εκλογές. Προσφύγατε στην δικαιοσύνη, δικαιωθήκατε αλλά δεν σας ξαναπροσέλαβαν. Είχε μαθευτεί η στάση σας. Τότε, ξαναήρθαν οι δικοί σας αλλά στο μεταξύ, στο φεύγα των άλλων, είχατε διοριστεί. Κι έτσι ξανααπολυθήκατε. Παρατηρώ ότι την ίδια διαδικασία για την πολυπόθητη αξιοκρατία που όλοι ψάχνουμε, την κάνατε δύο φορές. Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι θέμα βύσματος και πάντα δύο πολιτευτών της συμπολίτευσης κι ενός της αντιπολίτευσης. Αυτούς που χρησιμοποιήσατε δεν είχαν γνωριμίες με την άλλη μεριά και κάθε φορά βρισκόσασταν λόγω πολιτικής απόφασης στην εκείθε μεριά του ποταμού. Μόνο στο ένα κόμμα είστε εγγεγραμμένος ; Τι; Έχετε θέματα ιδεολογικά και φιλοσοφικά λόγω οικογένειας και αρχών; Μάλιστα . Και τι θέλετε τώρα; Πώς μπορώ να βοηθήσω εγώ;
• Δικαιούμαι επιδόματος μαλακίας;
• Γιατί κύριε; Να μου το πάρετε από εμένα; Εγώ γιατί κάθομαι εδώ με τόσο λίγο μισθό κι έχω γίνει τιρμπουσόν από τις μεταθέσεις ανάλογα με το τι ψηφίζεις εσύ;. Πλάκα μου κάνεις; Δεν δικαιούσαι κανένα επίδομα αλλά απλά ένα νούμερο του πρωτόκολλου. Διότι παρατηρώ στην αίτηση σας ότι δεν υπάρχει ο σχετικός αριθμός του μεγάλου βιβλίου. Αυτό που όλοι μας θα θέλαμε να διαβάζουμε αντί για τα κανονικά που μας ταλαιπωρούν.
• Μα είμαι μαλάκας, δεν το κατανοείτε;
• Συνέλθετε. Μπράβο σας βέβαια που το παραδέχεστε αλλά δια του ισχύοντος νόμου, η μαλακία δεν θεωρείται αναπηρία για να δικαιούστε επιδόματος. Η μαλακία μάλιστα κατά το σχετικόν υποεδάφιον θεωρείται πολιτική στάση και απόφαση ζωής. Κι ειδικά αν δεν έχετε αριθμό πρωτοκόλλου ή αύξοντος νούμερου σχετικής κλαδικής ταυτότητας.

« Δημοκρατία είναι τα πέντε λεπτά συζήτησης με τον μέσο ψηφοφόρο.»

( Winston Churchill ) . Ελάτε ρε παιδιά. Υπερβολικά πράματα είναι αυτά. Που τα είπε κι ένας μέθυσος. Εγώ βολεύομαι να πω ότι δημοκρατία είναι το οργανωμένο κίνημα του μαλάκα που εκλέγει έναν μαλάκα και του δίνει άφεση μαλακίας για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μέχρι να ικανοποιηθούν οι μαλακίες του ψηφοφόρου. Κι όποιος δεν είναι μαλάκας , είναι μίνιμουμ φασίστας κατά τον αποδεκτό προοδευτισμό της πίπας.