SABANCI

              Μιλάμε για τεράστια εταιρεία. Η δεύτερη μεγαλύτερη της Τουρκίας, που πλέον τα πλοκάμια της έχουν απλωθεί και την έχουν καταστήσει πολυεθνική. Σήμερα η αξία της αποτιμάται στα 25 δις δολλάρια αλλά η ουσία είναι οτι πλέον επηρεάζει τους μηχανισμούς μέχρι και στην πολιτιστική αξία της Τουρκίας. Έχει σημασία αυτό; Για άλλους ναι, για άλλους όχι. Για την Γκιουλέρ όμως που είναι επικεφαλής του ομίλου σε μια χώρα που ακόμα αγωνίζονται οι γυναίκες για τα δικαιώματα τους, μάλλον έχει : " Ο κόσμος ποτέ δεν ξεχνά την τέχνη. Η τέχνη ζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. "

               Συμφωνώ; Ξεκάθαρα όχι όταν η τέχνη δημιουργείται, και ξεκάθαρα ναι όταν επιβάλλεται από τους μηχανισμούς προώθησης και άλωσης των επόμενων που είναι λογικότατο να πέφτουν επίπεδα όταν πάνε να φτιάξουν κάτι καινούργιο. Που βεβαίως είναι ανώτερο από το προηγούμενο, αλλά λόγω χρηστικότητας της σημερινής κατάστασης, είναι αδύνατον να συγκριθεί. Κάτι αντίστοιχο με το γελοίο ερώτημα," ποιός είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα,  ή ποιά είναι η μεγαλύτυερη  προσωπικότητα της παγκόσμιας ιστορίας ".
              Να μην ξεφεύγω όμως από το θέμα. Και να επανέλθω γρήγορα στην δήλωση του Νίκου Ασθεντίδη ( από τους σοβαρούς επιχειρηματίες της Πόλης ): " Το πιο εντυπωσιακό στην Γκιουλέρ δεν είναι η δύναμη της. Είναι η απλότητα της. " Που λόγω αυτής, λέω τώρα εγώ, χαρακτηριστικό παράδειγμα  είναι το πανεπιστήμιο Σακίπ Σαμπαντζί που απασχολεί παγκόσμιες αυθεντίες από το 1999 και ήδη εντάσσεται στα τρία κορυφαία της γείτονας χώρας. Φυσικά προβάλλοντας την τουρκική κουλτούρα ( προσοχή, όχι την οθωμανική ) σε όλο τον κόσμο με μότο το " η ανάπτυξη κάνει την διαφορά. " Αυτό δηλαδή που ψελίζουν σήμερα και κάποιοι Έλληνες που δεν είναι απλοί τεμπέληδες ή συνδαιτημόνες με τον Πάγκαλο και τρώνε τέτοια λέζα, που ακόμα και σήμερα ονειρεύονται τα πιάτα στην Αμερική σαν μετανάστευση.
               Η Γκιουλέρ είναι η πρωτότοκη κόρη του μεγαλύτερου από τους έξι γιούς του ιδρυτή της δυναστείας  Σαμπαντζί ( Χάτσι Ομέρ ) και γεννήθηκε στην Πόλη το 1955. Ο πατέρας της (  Ιχσάν )  είχε γραμμένες στα αρχίδια του τις επιχειρήσεις και παράτησε γρήγορα τα μπαμπάκια που τον είχε υποχρεώσει ο μπαμπάς του να ασχολείται, αφού ήθελε να βρίσκεται με τον ναργιλέ του στις εξέδρες της αγαπημένης του ομάδας Ντέμιρσπορ στα Άδανα. Ήταν κάτι σαν τον Καρανούτσο αλλά σε πλούσιο φόντο. Φυσικά η ομάδα του δεν έκανε και πολλά, ΑΛΛΑ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ.
              Ο θείος όμως της Γκιουλέρ , ο Σακίπ, βλέποντας τα προσόντα της, την έχρισε διάδοχο του. Κι αυτή, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο πανεπιστήμιο του Βόσπορου ( διοίκηση επιχειρήσεων ) , πήρε τον όμιλο και τον απογείωσε οικονομικά χωρίς να παραβιάσει τίποτα από τις παραδόσεις που γουστάρανε οι χαβαλέδες πρόγονοι της. Κάθε χρόνο στις 17/4 στα Άδανα γίνεται συναυλία με τα αγαπημένα τραγούδια του θείου αλλά και στο παντοδύναμο Brookings Institution στην Αμέρικα ( από τα σπουδαιότερα think tanks της Washington ), βάζει και μια διεθνή προσωπικότητα να μιλάει για τον Σακίπ Σαμπαντζί μπέη. Ομιλία που μεταδίδεται ζωντανά και στην Πόλη.
            Η κυρία λοιπόν, ανύπαντρη λεσβία, μια χαρά το πάει το γράμμα. Και δεν της αρέσει να προκαλεί, ούτε με το ντύσιμο της, ούτε με τα κλασσάτα εστιατόρια αλλά και ούτε με το σπουδαίο φιλανθρωπικό της έργο. Και το σημαντικότερο από όλα είναι οτι γνωρίζει οτι ζει στην Τουρκία και υποστηρίζει οτι οι ευκαιρίες δεν είναι τρομέρές ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, αλλά " οι ικανότητες του διαφορετικού είναι τέτοιες που θα μπορούσαν να τις καρπωθούν εκατομμύρια άνθρωποι του πλανήτη ". Και πάνω σε αυτήν την διαφορετικότητα, έβαλε και στην μόστρα τον Ερντογάν.
            Τώρα, γιατί τα λεω αυτά; Με έπιασε μια τρέλα με την Σαμπαντζί κι ήθελα να σας ενημερώσω. Αυτές οι ημέρες που έρχονται δεν προσφέρουν ποδοσφαιρική δράση. Να μην μιλήσουμε για κάτι άλλο; Ενδιαφέροντα θέματα είναι αυτά και πρέπει να γνωρίζουμε για τις συνομοσπονδίες και τα κονσόρτσιουμ που θα έρθουν κι εδώ. Τι να κάνουν εδώ; Έλα μωρέ. Ό,τι κάνουν κι εκεί. Απλά προσλαμβάνουν ανθρώπους και βγάζουν λεφτά. Και καλά κάνουν. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει συνείδηση πιο ισχυρή από το φαγητό το καθημερινό και πόσοι Έλληνες θα μένανε άνεργοι λόγω περηφάνειας κι εθνικής κυριαρχίας και δεν θα προσκυνούσαν την Γκιουλέρ. Σοβαρό ερώτημα για σοβαρούς ανθρώπους, που προτιμούσανε χρόνια τώρα να γλύφουν τα αρχίδια του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ.
             Υγ1. Στην συνέλευση, δεν βλέπω πρόταση επενδυτική. ΑΜΚ θα προκυρηχτεί, η τιμή της μετοχής θα προκαλέσει κάποιες διαφωνίες, οι μικρομέτοχοι θα καταθέσουν την γνωστή επιστολή και η παραιτηθείσα διοίκηση θα μοιράσει την δικανική προσωρινή απόφαση. Η χρήση θα εγκριθεί κι είναι ερωτηματικό ο Παπαθανασίου.
             Υγ2. Το ωραιότερο είναι οτι ο Ισραηλινός ξαναέγινε Άραβας. Ρε πεντακόσιες μεταμφιέσεις θα αλλάξει ο Τούρκος.