Α Ε Κ - ΠΑΟΚ

             Δύσκολο ούτως ή άλλως ξεκίνημα. Και να έχω κι έναν αγαπητό φίλο από τα παλιά δίπλα μου. Ναι ο διευθυντής του ΙΤΕ στην Κρήτη στον τομέα της φυσικής στερεάς κατάστασης, φανατικός Αεκτζής, ήρθε από το σπίτι για να δούμε τον αγώνα παρέα. Όσους αγώνες έχουμε δει παρέα, όλους τους έχουμε χάσει. Τον έχω βγάλει γκαντέμη πια. Αλλά είναι τόσο φίλος, που η καζούρα διαρκεί κανά πεντάλεπτο. Χώρια που πάντα υπάρχει η ελπίδα να αλλάξουν κάποια στιγμή τα κόζα. Οψόμεθα λοιπόν.

              Και τι είδαμε στο πρώτο ημιχρόνιο; Το γνωστό γήπεδο με την ωραία ατμόσφαιρα και τον μπόλικο κόσμο που μακάρι να μαζέψουμε κι εμείς τόσο στα παιχνίδια της Αθήνας. Μια ΑΕΚ υποχρεωτικά στημένη σαν ποντίκι απέναντι στον αναμενόμενο γάτο. Μια ΑΕΚ που μπήκε για να κλέψει κάποιο αποτέλεσμα με αντεπιθέσεις. Με πολύ χλωμό κέντρο όμως, που δεν βοήθαγε σε ανάπτυξη παιχνιδιού αλλά ούτε και σε κατοχή μπάλας. Ήταν σοβαρή απώλεια ο Βάργκας κι ο Φουντάκος αρκετά λίγος.
             Όπως λίγος ήταν κι ο γάτος, δηλαδή ο ΠΑΟΚ. Σαν πιασμένος μου φαινόταν και σαν να ήθελε να πάει το παιχνίδι στο κουβεντιαστό. Που εκεί πήγε τελικά. Και γι΄ αυτό πήγε και περίπατο η στατιστική. 64 % κατοχή ο Θεσσαλονικιός και πιο πολλές τελικές η ΑΕΚ; Δύο εκατέρωθεν κλασσικές ευκαιρίες. Πιτσικουλιές παίζανε επομένως παρά ποδόσφαιρο. Αυτό που έπαιζε ο Λεονάρντο, που δεν έλεγε να φιλοτιμηθεί από την σούπερ εμφάνιση του Λυμπερόπουλου και την πολύ εμφάνιση του κεντρικού μας δίδυμου. Κόντρα και στα ακούσια χέρια που τα έδινε φάουλ ο Κάκος ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΤΑ, και το κορυφαίο λάθος του στο 45ο λεπτό που δεν απέβαλε τον Αθανασιάδη.
          Τι μπορείς να περιμένεις στο δεύτερο ημιχρόνιο. Να δυναμώσει λίγο το κέντρο με τον Καφέ λίγο πιο πίσω για να υποστηρίξει τον Φούν και να ανεβούν λίγο τα άκρα. Λύσεις από τον πάγκο δεν υφίστανται  κι άρα από τον προπονητή δεν περιμένω κάτι το ιδιάιτερο. Οπότε βγαίνει εκτός κριτικής από τώρα. Και φυσικά ελπίζω να συνεχιστεί η σούπα από μέρους του ΠΑΟΚ, μπας και τσιμπηθεί ο πόντος, που είναι πλέον μόνο για θέμα ψυχολογικό αφού ο Δώνης - όπως λέγαμε - έφερε το χηναράκι του.
          Το δεύτερο ημιχρόνιο δεν άλλαξε κάτι στην γενική εικόνα. Οι καλύτεροι ήταν οι ίδιοι κι ομοίως οι χειρότεροι. Εκτός εαυτού ο Μπόλονι, βάσει αυτών που βλέπαμε κι έβλεπε, και με την ΑΕΚ αρκετά βελτιωμένη στην ανάπτυξη, αλλά άσφαιρη στην τελική προσπάθεια. Και το ένα γκολ θα το πετύχαινε η εξέδρα, που επειδή δέν ξέρει μπάλα, ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ. Η γνωστή μοίρα της ΑΕΚ, που όταν κλέβει αποτέλεσμα δεν το οφείλει στην τύχη της αμυντικής λειτουργίας της. Κι αυτό αποδεικνύεται από το οριστικό νούμερο  των τελικών προσπαθειών.
          Παιχνίδι όμως που αφήνει προσδοκίες εν κατακλείδι. Διότι τα πάντα θα κριθούν από τα προσεχή παιχνίδια στην Αθήνα. Φόβητρο δεν υπάρχει απέναντι ακόμα και σ΄αυτήν την ΑΕΚ. Που στάθηκε μια χαρά, λαμβάνοντας το ρόστερ και το κίνητρο. Και που δεν μπορεί να μιλήσει για κάποια αδικία , αλλά περισσότερο για τα δύο νέα παιδιά που αναδεικνύονται σιγά σιγά και μπορούν να προχωρήσουν.
          Είπαμε ότι και σήμερα, παρέα με τον φίλο μου, δεν μπορέσαμε να ανατρέψουμε την παράδοση. Αλλά πού θα πάει; Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. Εξ άλλου ο τύπος αύριο γυρνάει στην Κρήτη, οπότε άνετα πάμε για καλύτερα.
          Υγ. Ο Λεονάρντο είναι για πολλές σφαλιάρες. Προκλητικότατος.
                                       ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ .