ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

               Χρόνια είχα αυτόν τον " καβγά " για τις παρελάσεις  με τον πατέρα μου. Εγώ εναντίον, εκείνος υπέρ. " Να μην τα διαλύσουμε και όλα " έλεγε σαν αντράνταχτο επιχείρημα, την ώρα που εγώ σκεφτόμουνα τους μαθητές που έπρεπε να μάθουν να βηματίζουν μπροστά από ανύπαρκτους πολιτικούς υπό τον ήχο εμβατηρίων αλλά και τα φανταράκια που γαμιούνται στις δοκιμές για να δείξουν το υψηλό φρόνημα.

                Κουβέντα να γίνεται δηλαδή. Σάμπως, εγώ ή ο πατέρας μου θα βγάζαμε κάποια απόφαση; Κι εκείνος τις είχε λουστεί σαν στρατιωτικός γιατρός κι εγώ τις λούστηκα αργότερα στο πολυτεχνείο και στον στρατό αφού η φύση με έκανε ευθυτενή. Αλλά κι όταν τέλειωσαν όλα τα υποχρεωτικά, εγώ με τον πατέρα μου συνέχισα το καφενείο. Για τις μνήμες, τις τελετές αλλά και το υποχρεωτικόν ή το περιττόν των μνημόσυνων.
                Κι όλα ήρθαν φυσιολογικά. Όπως το καφενείο έχει έναν καθημερινό νικητή στην πρέφα ή στο τάβλυ που ανανεώνει το ραντεβού του για την επαύριον των αργόσχολων βαθύτατα προβληματισμένων, έτσι έγινε και σε μας. Ο πατέρας μου πέθανε και τώρα τον έχω διαδεχτεί εγώ για νουθέτισμα των παιδιών μου. Στο όχι ή στο ναι για τις παρελάσεις. Τώρα βέβαια αν δεν πείσθηκε ποτέ ο καθ' ύλην απόγονος, πώς είναι δυνατόν να πεισθεί ο νυν εγγονός του τέως;
               Το σίγουρο είναι οτι νικητής υπήρξε: Οι παρελάσεις. Μια χαρά χαρίζουν δικιολογημένες απουσίες στους μαθητές αλλά και τιμητικές άδειες σε στρατιωτικούς, εφέδρους και μη, αλλά και σε πολιτικούς να πουν μια παπαριά ίδια με την αγωνία των κοριτσιών που από το μαντάρησμα της κάλτσας σήκωσαν την φούστα κι αγωνίζονται να ανοίξουν το μπούστο μπας και καταλάβει κάποιος οτι το επάνω δείχνει την διαφορά. Το από κάτω, αν είναι κανονικό ή διπλοκάπακο, θέλει αρκετή προϋπηρεσία και στον κάτοχο του αλλά και στους τιμώντες τον κάβο που σέρνει καράβι.
               Διότι το ψηλά, όπως και να το κάνεις, είναι πιο κοντά στην σημαία που πρακτικά δίπλα της θα κάθεται φέτος ο Γερμανός πρωθυπουργός αλλά και οι επίτροποι του κάθε υπουργείου. Που με συγκίνηση θα κοιτάνε τα νοιάτα της χώρας και την αποφασιστικότητα τους απέναντι σε κάθε δόλιο χτύπημα του εχθρού εναντίον της εθνικής κυριαρχίας μας. Μια γενναιότητα που πάλι θα φέρει στα χείλη μου το γνωστό παλιό τραγούδι: " Η μαλακία, η μαλακία είναι πολύ καλή. Σου φτιάχνει μπράτσα , σου φτιάχνει φάτσα...βάρα την πιο πολύ."
                Αλλά φέτος έχουμε πιο σοβαρά πράματα. Είναι εδώ οι Γερμανοί που χαίρονται για την απελευθέρωση μας απο τους Τούρκους. Αυτοί έχουν καιρό μέχρι τον Οκτώβρη που θα ξαναγιορτάσουν επειδή ο Χίτλερ έβαλε τα ρούχα του αλλοιώς. Όπως εξ άλλου θα τα αλλάξει κι ο προσκεκλημένος ελεγχόμενος στα σύρματα παρακολούθησης. Αλλάζουν ρε παιδιά οι μόδες. Ίδια θα φοράνε οι μνημονεύοντες; Τι είναι; Τσολιάδες που βρέξει χιονίσει φοράνε τα μίνι; Άγνωστοι στρατιώτες που δεν νοιώσανε το κρύο και μονίμως είναι θεματοφύλακες της βουλής των στάβλων; Δημοκρατία, δικτατορία, αυτοί ταγμένοι νεκροί να φυλάνε ζόμπυ.
                  Τι μας νοιάζουν οι νεκροί; Μας νοιάζει το ατέλειωτο ελληνικό πανηγύρι. Όπως μπορεί και να γίνει. Ο πατέρας μου να βγάζει τα απωθημένα του που τον γαμήσανε στην παρέλαση κι εγώ να σηκώνω αντιδράσεις ακόμα και οικονομίστικες. Να μην κάνουμε έξοδα και να μην ταλαιπωρήσουμε σήμερα την αστυνομία να φυλάει βλάκες που πιθανώς να θελήσουν να κάνουν προβοκατόρικες ενέργειες. Να μην κουράσουμε μαθητές που θα περάσουν μηνύματα μούτζας σε πολιτικούς  αλλά και στρατιώτες που υπηρετούν για περιορισμένους δείκτες ανεργείας ενώ θα θέλανε, αν ήταν ενεργοί, να πάνε να πηδήξουν καμιά γκόμενα από το να ακούν σάλπιγκες.
                     Καταλαβαίνω βέβαια οτι ελοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί η παράδοση. Και; Το παρελθόν μας νοιάζει; Το σήμερα δεν το κοιτάμε που θα το παρατηρούν οι ξένοι επίτροποι την ώρα που γελάνε με το φρόνημα του προσκυνημένου; Που είναι κι ικανοί να φέρουν μέχρι και γερμανικά στρατεύματα το φθινόπωρο και με την κατάλληλη άλωση των ελληνικών δοσίλογων μυαλών, να έχουν χειροκροτητές. Ποιους; Α, τους γονείς που θα ήθελαν να θαυμάσουν τα παιδιά τους να περπατάνε. Κανονικά όμως. Με ελληνικά πουκάμισα κι όχι με γραβάτες της Γκεστάπο, όπως τότε στις νεολαίες τους που δεν γνώριζαν για Μπέλσεν ή άλλα σαπουνοποιεία. ΡΕ ΟΙ ΚΑΗΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΦΕΛΕΙΣ, που και σήμερα δεν ξέρουν αν έχουν την Ελλάδα κάτω από την φτώχεια.
                 Παρελάσεις λοιπόν. Γιατί όχι; Αφού το λέει ο μπαμπάς. Αφού πρέπει να τιμηθούν οι νεκροί που είναι αδύνατον να τιμηθούν με κάποια ομιλία στα  σχολεία ή με κάποια στάση εργασίας παντού και με ένα τραγουδιστικό αφιέρωμα. ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΝΕ ΤΑ ΕΜΒΑΤΗΡΙΑ ΚΙ ΟΣΑ ΣΤΡΑΤΑ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΣΑΝ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΙ ΟΧΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΚΙ ΑΠΟΜΑΧΟΙ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ;  Ρε άντε γαμηθείτε που τιμάτε κι όλας. ΚΑΙ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΙΜΑΤΕ; ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ ΤΟΥ 21; Διότι εγώ αυτό τιμώ αύριο. Τους τότε μαλάκες του εμφύλιου, τους στόλους τους ξένους , τον κρίνο που μύρισε η αειπάρθενος. ΔΕΝ ΓΑΜΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ.
               Που μια χαρά θα πάει η αντίδραση. ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΚΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΜΕΘΟΔΕΥΟΥΝ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ, διότι αυτοί δεν υπάρχουν εφόσον υπάρχει ισότητα και τα τρία της γαλλικής επανάστασης. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΤΟΥΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ, ενώ υπάρχει καλλιτεχνική πρόσβαση για το μνημόσυνο. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΛΗΤΑΡΗΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΠΡΟΒΑΛΟΝΤΑΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ. ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ. 
          ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ Ή ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΣΚΟΠΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, δεν σου αρμόζουν παρελάσεις. Δεν θα αλλάξουν τίποτα ουσιαστικά και πρακτικά. Αλλά η Ελλάδα, λόγω ανάπτυξης, αυτά θέλει. ΤΣΑΜΙΚΑ ΚΙ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΕ ΜΠΟΛΙΚΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ. Η ΣΗΜΑΙΑ, ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; 
            Πού να σκεφτεί ο γονιός να μην στείλει το παιδί του στην παρέλαση;  Πού να σκεφτεί οργανωμένη αντίδραση; Το καλό μας. Αυτό που σκεφτόταν κι ο πατέρας μου και φυσικά το καφενείο πήγε μια χαρά. Τι έκανα εγώ; Απλά διαφώνησα με τις παρελάσεις, αλλά μια χαρά βρήκα τους χαφιέδες να στήνουν εξέδρες και στον βωμό του κοινωνικού ιστού, να στέλνουν τα παιδιά τους. ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΥΤΣΑΣ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ. ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΔ.
               ΚΑΛΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΛΑΚΕΣ. ΜΗΝ ΣΑΣ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ. ΚΑΙ ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΚΟΨΟΥΝ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥΣ. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΒΛΑΚΕΣ. Α, ΕΧΕΤΕ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ. ΜΑΘΗΤΙΚΗ Ή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ. ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΑΛΑΚΙΑΣ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ.
           ΠΩΣ ΤΙΜΑΤΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ; ΜΑΘΗΤΙΚΑ Ή ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ;
                ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ. ΣΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ ΦΕΤΟΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ. ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ. ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.