Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

2011

      Έλαβα ένα μήνυμα: « Προσευχήσου να γεννηθεί μέσα στην καρδιά σου ο Χριστός, κι όλα θα τα βλέπεις καλύτερα ». Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω για την τιμή της απάντησης. Κατά δεύτερον, δεν ξέρω τι να κάνω. Ούτε την σχετική προσευχή γνωρίζω, αλλά ούτε κι έχω διαμορφωμένο τον χώρο της αντλίας του σώματος μου για επικείμενο τοκετό. Και δη θεανθρώπου. Αλλά δεν πειράζει. Το μήνυμα το εξέλαβα σαν μια σπουδαία, κι επομένως ανεδαφική ευχή.
     Σαν αυτές που λέμε σήμερα για την καινούργια χρονιά. Τις κλισέ και τις στερεότυπες. Αυτές με τις οποίες είμαστε οπλισμένοι την ώρα που κάνουμε την κοινωνική υποχρέωση ή το υποχρεωτικό δικαίωμα για την, λόγω των ημερών, επίσκεψη μας σε κάποιο γιορτινό στέκι. Σπίτι, μαγαζί, δεν έχει σημασία. Τα ίδια λέμε. Ο λόγος πλέον καθορίζεται από τον χρόνο.
     Κι έτσι ο άνθρωπος αποδεικνύει για άλλη μια φορά την μπαρουφοσύνη του. Αφού δεν έχει τίποτα ουσιαστικό να σκεφτεί για να πει, τραβάει το σουξέ της εποχής: « Και του χρόνου νάμαστε καλά », « Καλή χρονιά », και το κορυφαίο « χρόνια πολλά» . Πόση αυτοακύρωση πέφτει ακόμα και σε δημιουργικό μυαλό. Πόσο κοινότυπο ακούγεται για τον ανθρώπινο νου μια γελοία φράση που υπάρχει μόνο και μόνο για να καλύπτεται η απουσία της πραγματικής επικοινωνίας αλλά και της διάθεσης για πιθανή λύση κάποιου προβλήματος.
     Κι ο χρόνος εκεί. Ήρεμος και ψύχραιμος να περιμένει ήσυχα την σειρά του. Γέρασε το προηγούμενο έτος και φεύγει με κλωτσιές. Συνταξιούχος που πετιέται σαν στημένη λεμονόκουπα. Τώρα έρχεται το μωρό, το καινούργιο, το νέο, που μάλλον πρέπει να είναι το πρώτο προϊόν στην ανθρώπινη βιομηχανία με πασίγνωστη ημερομηνία λήξης. Και με ακρίβεια δευτερολέπτου μάλιστα. Όχι σαν κονσέρβα, που και ληγμένη να είναι, την ανοίγεις για να διαπιστώσεις αν πράγματι είναι χαλασμένη.
     Δεν πειράζει όμως. Ειδικά τον χρόνο, που ζει στον θρόνο του, αλλά και τον άνθρωπο που είναι στην μάταια ελπίδα του. Δεν πα να λέει ό,τι θέλει ο Αϊνστάιν : « Η διάκριση μεταξύ παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος είναι απλώς μια ψευδαίσθηση ». Και τι να ξέρει ο μαλάκας της σχετικότητας; Κι άντε και ξέρει. Είναι ανάγκη εμείς, οι απλοί θνητοί, να εφαρμόσουμε στην πράξη τα λόγια του; Εδώ ξεπεράσαμε ολόκληρο Χριστό, που ανασταίνεται κιόλας, με κάποιον πεθαμένο Αλβέρτο θα ασχοληθούμε;
     Σε παρακαλώ κύριε. Έχουμε σοβαρά πράματα να κάνουμε. Έχουμε νέα πανηγύρια και νέα εδέσματα να ρίξουμε μέσα μας. Εμείς την εφεύρεση μας, τον χρόνο, δεν τον θέλουμε αναλογικό. Τον γουστάρουμε ψηφιακό και με απότομες διακοπές. Κι άρα, το νέο έτος , το επόμενο σκαλάκι για την κάσα, εμείς θέλουμε να το λέμε καλύτερο. Για όλα φταίει ο παλιός χρόνος. Πραγματική αμερικάνικη υπερπαραγωγή, που την ώρα που καίγεται ο ήρωας από την αγωνία να σώσει τον κόσμο, σταματάει και πετάει κι ένα φιλάκι στην αρραβωνιαστικιά του. Σαν να της λέει: « Αν σωθώ, θά ρθω να σε ξαναβρώ για να σου ρίξω εκείνο το μανίκι, μια που τα μέχρι τώρα δεν μου σηκωνότανε. Εσύ κάτσε εδώ να περιμένεις με τον τσεβρέ στο χέρι».
     Κι έτσι κι εγώ αναμένω. Δεν κινούμαι. Δεν κάνω τίποτα. Βλέπω το 2011 να έρχεται ακάθεκτο και χαίρομαι. Στηρίζω τις ελπίδες μου σε ένα μωρό, που μέχρι να περάσει την εφηβεία του και να γίνει κι αυτό κωλόγερος, θα κάθομαι απαθής χαζοχαρούμενος, μέχρι να σκίσω και την τελευταία σελίδα του ημερολογίου του. Και να στείλω κι αυτήν την χρονιά στο πυρ το εξώτερον, αφού ήδη αισθάνομαι σίγουρος ότι το 2012 θα είναι καλύτερο. Και πού να δείτε τι καλύτερη θα είναι η μεθεπόμενη χρονιά , άσε δε το 2020 που θα έχει τελειώσει και η επιμήκυνση του δανείου του ΔΝΤ. Είδατε πώς τα προλαβαίνω όλα;
     Και δεν σκέφτομαι άσχημα . Η χρονιά που φεύγει, μου πήρε δυο γονείς, μου πρόσθεσε μερικά κιλά παραπάνω και μου χάραξε και πέντε νέες ρυτίδες στο πρόσωπο. Μου πολλαπλασίασε μια καθημερινή ανασφάλεια για το αύριο μου και για το μέλλον των παιδιών μας. Μου αφαίρεσε , για να μην πω καλύτερα μου διαίρεσε, αυτό που νόμιζα ότι είχα χτίσει με τόσο κόπο όλα τα προηγούμενα χρόνια . Χοντρικά με παράκμασε και μπορώ να το διακρίνω ξεκάθαρα, άσχετα αν κάποιοι θα βολευτούν πίσω από την κουρτίνα που την φωνάζουν , σοφία ή εμπειρία. Πόσες μαλακίες μπορεί να πει ο άνθρωπος, ο διαρκώς χαμένος, προκειμένου να αυταπατάται ότι πάντα κάτι κερδίζει.
     Και να πούμε ψέματα τώρα; Δεν υπάρχει καλή χρονιά. Τα πάντα είναι σχοινί υψηλότατης ελαστικότητας κι αντοχής, ξετυλίγεται χωρίς αρχή και τέλος, αλλά ο άνθρωπος γουστάρει να κατακερματίζει την χαζομάρα του με κάτι αστείες ημερομηνίες. Πότε ήταν ο μεσαίωνας, πότε κατοχυρώθηκαν τα εργατικά δικαιώματα, πότε γεννήθηκε ο Ζωροάστρης, πότε το ένα πότε το άλλο. Τρίχες κατσαρές δηλαδή για αριθμομνήμονες λάγνους του παρελθόντος που πάνε να παίξουν κανά τηλεοπτικό παιχνίδι. Καμία ουσία στην σημασία ότι αυτά που γίνανε τελείωσαν . Και η ύπαρξη κάποιου γεγονότος, ίσως να έχει κάποια σημασία. Πάντως δεν έχει καμία σπουδαιότητα το να θυμάσαι το πότε έγινε κάτι. Διότι η χρονική απόσταση που μας χωρίζει από την αλήθεια είναι μια απλή επίπλαστη αριθμητική ψευδαίσθηση.
     Το παιχνίδι όμως παίζεται σήμερα. Γελάστε , πιείτε, ντυθείτε σαν καρνάβαλοι με τα σμόκιν τις γραβάτες και τα στρας και πέστε μαλακίες. Η λαίλαπα ξέρει να περιμένει και δεν βιάζεται. Αναμένει δημοκρατικά την σειρά της. Να κάνει πιο πολλούς άνεργους, πιο πολλούς φτωχούς, και οικονομικά και πνευματικά, και να γεμίσει τον πλανήτη με αποτυχημένα περιπλανώμενα όντα. Να κάνει προσφυγιά χωρίς όμως να υπάρχει καινούργιο έδαφος για κάποια λύση. Να δημιουργήσει πιστούς σε οτιδήποτε πιθανώς να φέρει μια κάποια, έστω και πρόσκαιρη, λύτρωση που ικετευτικά θα τη δεχθείς όντας εξαθλιωμένος. Να σε φτάσει να υμνείς το τροχαίο δυστύχημα αφού και μαγκιά για αυτοκτονία δεν υπάρχει.
     « Είθε και είθε και είθε». Πέστε τρίχες και σπεύσετε στο ρεβεγιόν της γέννησης του άγιου Βασίλη ή της νέας χρονιάς στην καρδιά σας. Τότε θα δείτε τον κόσμο διαφορετικά. Και θα επέλθει η ειρήνη, η πνευματική, παρέα με την ψυχική ανάταση. Μην γελάτε. Για κλάμα είναι όλα αυτά που ακούγονται αυτές τις ημέρες και τις νύχτες . Τι να αλλάξει δηλαδή; Τόσα εκατομμύρια χρόνια κυκλοφορεί όλο το ζωικό βασίλειο στην γη και το καταπίνει αμάσητο ο Κ(χ)ρόνος. Κι οι άνθρωποι εκεί, με πείσμα να νομίζουν ότι τον σκοτώνουν άμα τον κόβουν σε έτη, μήνες μέρες.
     Τι καλή χρονιά ρε παιδιά; Πέστε μια καλή πρωτοχρονιά κι αρκετό να σας είναι και με μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι όντως αληθινή ευχή. Μια μέρα, είναι πανεύκολο να γίνει σπουδαία σε σχέση με ένα ολόκληρο χρόνο. Χώρια που ξέρουμε ότι και το 2011 θα το πετάξουμε σαν αποτυχημένο , όπως το έλατο που θα το ξεμπουκάρουμε από το μπαλκόνι διότι τρίβονται τα φύλλα του και γεμίζουν τα σπίτια μας με βρωμιές.
     ΥΓ. Μόνο με το μάτι του πεσιμισμού, μπορεί και να έλθουν άσπρες ημέρες. Εκτός αν χιονίσει. Που κι αυτό στην Ελλάδα χλωμό είναι παλαιόθεν.
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

7 σχόλια:

  1. Γιώργης ο Γαρατζέος01 Ιανουαρίου, 2011 16:07

    Κι εγώ μπαίνω στο νέο χρόνο με διαιρεμένα όσα έχω δημιουργήσει ή βρήκα. Μα έχω ένα καινούργιο μέλος στην ομάδα να ανακαλύπτει τον κόσμο φέτος κι αυτό ομορφαίνει τις λίγες στιγμές που προλαβαίνω μεσ' το σπιτικό μου.
    Θα είναι πιο δύσκολος ο παρών από τον παρελθόντα, αφού δεν είμαστε μαυραγορίτες ή δοσίλογοι θα είναι πιο δύσκολος.
    Μα δε μπορώ να μην επικεντρώνω κάθε πρωί που σηκώνομαι από το κρεβάτι σε αυτά που επιδιώκω. The eyes on the prize, που λεν τα πεθερικά μου.
    'νταξει, συμβατικές οι ευχές, αλλά καλά και τα συλλογικά ορόσημα, αλλιώς δε θα υφίστατο η συλλογικότητα.
    Σας εύχομαι, λοιπόν, υγεία και γερά στομάχια, παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σύντροφοι
    σας ευχόμαι καλή χρονια με υγεία και χαρά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάτι πρέπει να πούμε. Αυτό ειναι το πρόβλημα. Οπως οταν σε μιά παρέα 3-4 ανθρώπων πέφτει μια ξαφνική σιωπή κι όλοι αισθανονται αμήχανα, και κάποιος πρέπει να πεί κατι, οτιδήποτε, ακόμα και την μεγαλύτερη μαλακία για να σπάσει την αμηχανία.
    Ειναι ο λόγος για την οποίο οι άνθρωποι στην τηλεόραση συνέχεια μιλάνε και συχνά λένε όντως τίς μεγαλύτερες μαλακίες αυτού τού κόσμου. Γιατί πρέπει συνέχεια κάτι να λένε, οτιδήποτε...

    Και κριτικάρουμε, ορθώς, τα "χρόνια πολλά". Διότι πόσο πολλά να είναι τελικά τα "χρόνια" και για ποιό λόγο άλλωστε να είναι πολλά αν η κάθε χρονιά ειναι χειρότερη απ΄την προηγούμενη? Ομως τα "χρόνια πολλά" και το "ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος" πέφτουνε βροχή.

    Αν συναντιόμασταν τίς πρωτοχρονιές κι αντί για "χρόνια πολλά" λέγαμε "γάμα τα" κι ο απέναντι απαντούσε "χέσε μέσα" θα είμασταν προφανώς και πιο ελικρινείς με την πάρτη μας αλλά και με τούς άλλους.
    Αλλά το όλο θέμα δεν έχει καμία σχέση με την ειλικρίνεια, να τα ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα.

    Το όλο θέμα έχει να κάνει με το να διατηρείται η γιγαντιαία ψευδαίσθηση μέσα στην οποία ζούμε και την οποία, προφανώς, έχουμε απόλυτη ανάγκη. Αλλιώς δεν θα την διατηρούσαμε με γραφικές ευχές.

    Ενα αμερικάνικο ρητό πού γουστάρω ιδιαίτερα λέει ότι "τρέλλα είναι να κάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα ελπίζοντας ότι την επόμενη φορά θα έχει διαφορετικό αποτέλεσμα". Χεχε...Οπως ας πούμε να ψηφίζεις ελπίζοντας σε διαφορετικό αποτέλεσμα. Αλλά μην ξεφεύγω. Στην ψευδαίσθηση δεν είμασταν?

    Η ψευδαίσθηση πού ζούμε λοιπόν ειναι κάτι ανάλογο με την σιωπή. Οπως εκπαιδευόμαστε να διακόπτουμε την σιωπή με οτιδήποτε (ακόμα και με ρέψιμο αν χρειαστεί..) ετσι διακόπτουμε συνεχώς την πραγματικότητα με την...ψευδαίσθηση.
    Διότι προφανώς δεν έχουμε κάποια καλύτερη ιδέα.

    Τα "χριστούγεννα" είναι μια προγραμματισμένη φάρσα, σχεδιασμένη να υπάρχει κάθε χρόνο ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει. Ειτε δηλαδή διαλύεται ο πλανήτης, είτε πεθαίνουμε απο καρκίνο, είτε πρόκειται να βρεθούμε στο δρόμο, ειτε πέθανε ο καλύτερος μας φίλος (η και σκύλος εν απουσία φίλου) τα "χρόνια πολλά" θα ειπωθούν.
    Διότι πρέπει έστω και πρός στιγμή να προσποιηθούμε ότι κάτι θ΄αλλάξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κυρίως όμως γιατί απο κάτι ειναι ανάγκη να πιαστούμε, κάθε χρόνο, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάτι πού να ρίχνει καυσόξυλο στην ψευδαίσθηση κι ας είναι οφαλμοφανές σε όλους ότι είναι ψέμα.
    Γιατί λοιπόν δεν έχουμε κάποια καλύτερη ιδέα απ΄αυτή? Η, για να ρωτήσω καλύτερα, ειναι δυνατόν να μην έχουμε κάποια καλύτερη ιδέα απ΄αυτή? Οχι, ειναι αδύνατον.

    Ο λόγος ειναι ότι ο καθένας από μάς ειναι μόνος του στην πραγματικότητα. Μόνοι γεννιόμαστε μόνοι πεθαίνουμε και στο δρόμο ψάχνουμε απεγνωσμένα για συμμάχους (κάποιοι τούς λένε "συνοδοιπόρους"). Καθ΄οδόν δηλαδή προς το αναπόφευκτο ψάχνουμε το νόημα τής ζωής, αφήνουμε άλλους να πλάθουν την πραγματικότητα για μας, φοβόμαστε να φωνάξουμε ότι ο βασιλιάς ειναι ξεβράκωτος, και την βγάζουμε με τα "χρόνια πολλά" και οτιδήποτε φτιασιδώνει αυτό πού θα θέλαμε να είμασταν και να έχουμε αλλά πού δεν είμαστε και πού δεν έχουμε.

    Ο άνθρωπος είναι αγελικό ζώο, μην το ξεχνάμε αυτό. Κι έξω απ΄τη στάνη κάνει πολύ κρύο, έχει πολλή μοναξιά, και μπορεί και να πεθάνεις κιόλας. Βεβαια, και μέσα στη στάνη έχει πολλή μοναξιά, κάνει πολύ συχνά κρύο και πάλι καταλήγεις να πεθάνεις (κιόλας). Αλλά τουλάχιστον εισαι στη στάνη. Κι αν η στάνη ειναι ψεύτικη, αν η σκεπή μπάζει, αν μέσα στα άλλα πρόβατα υπάρχουν και πολλοί λύκοι, κι αν τελικά η στάνη υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό μας και το μυαλό μας περιέχει ελάχιστες σκέψεις πού ειναι δικές μας, ε, όλο και κάτι θα βρεθεί για να μην τα σκεφτόμαστε όλα αυτά. Η ΑΕΚ μας, ο γιός μας, η γκόμενα μας, οι "φίλοι μας", οι εκλογές, τα χριστούγεννα, ότι νά΄ναι αρκεί να σιγήσει ο τυρρανικός θόρυβος τής πραγματικότητας.
    Τι να την κάνεις την πραγματικότητα άμα έχεις μιά γαμάτη ψευδαίσθηση, κι ειδικά αν δεν χρειάζεται καν να την σκεφτείς εσύ ο ίδιος αυτή την ψευδαίσθηση. Νάμαστε σοβαροί.

    Ειναι σκέτη ψυχεδέλεια το τι λέμε ό ένας στον άλλο τούτες τίς...άγιες μέρες. Προκειται για συναισθηματικές απόκριες, η μάσκα δεν είναι στο πρόσωπο αλλά στίς ευχές. Και κάπου μεταξύ 1ης και 2ας Ιανουαρίου αι ευχαί παίρνουν τον πούλο και ακολουθεί το μεγάλο άδειασμα, το κενό, πού μοιάζει με το πώς αισθάνεται κάποιος πού ξυπνάει μετά από ενα τρομερό hangover.
    Και ποιά ειναι η πιο επιτυχημένη συνταγή για να νιώσεις καλύτερα μετά απο ένα hangover? Μά να πιείς ενα ποτηράκι απο το τελευταίο ποτό πού ήπιες την προηγούμενη βραδυά.

    Πού σημαίνει κι άλλες ευχές. Κι άλλη ψευδαίσθηση. Μέχρι το επόμενο hangover. Η πραγματικότητα ειναι αυτό πού προκαλείται απ΄την έλλειψη αλκοόλ. Σωστά? Σωστά.

    ......Χρόνια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΡΟΣ ΘΑΝΑΣΗ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ: ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ ΑΔΕΡΦΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρονια Καλα,περισσοτερες ευτυχισμενες στιγμες για ολους.Δυσκολο μεν,αλλα οχι ακατορθωτο.
    Αξιοποιησε,ανθρωπε,το δανειο ζωης που εχεις παρει,οσο καλυτερα μπορεις.Δεξου οτι δεν ξερεις ποτε θα πεθανεις,οποτε ζησε την μερα,γεμισε την με χαρα,ευτυχια.Δεν ξερεις ΤΙΠΟΤΑ,ψαχνεις συνεχεια για κατι που δεν ξερεις τελικα τι ειναι.Για αυτο,αξιοποιησε τον αχρονο χρονο,που εχεις ορισει εσυ σαν αρχη και τελος,για να σταματησει να ειναι απλα νουμερα,και να ειναι μονο ουσια.Κοιτα τη γη απο ψηλα,συνειδητοποιησε ποσο μικρος,ποσο λιγος εισαι στο χαος,για να καταλαβεις τι σου λεω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημερα σε ολους
    Χρονια καλα.
    Σωστα.
    Γιατι μπορει να ειναι "πολλα" αλλα μπορει να ειναι με αρρωστιες. Η στη φυλακη.Οποτε,τι να τα κανεις;
    Ασε που θα ειναι μαρτυριο.
    Φανταζεσαι να ζησεις μεχρι τα 160; Αντεχεις 80-90 χρονια γέρος;
    Οποτε, οσα ειναι, να ειναι εν υγεια, εν περιπετεία,εν φιλία και εν ερώτι.
    Ολα τα αλλα ειναι "shundows and dust"οπως ελεγε και ο Μουνομαχος,που ειναι fan του ο Μανωλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή