H TΡΥΠΑ

     Το σοβαρότερο πράγμα στην ζωή του ανθρώπου είναι μια τρύπα. Από μια τέτοια βγαίνεις στον κόσμο, με μερικές τέτοιες ασχολείσαι στην καθημερινότητα σου - είτε είναι δικές σου, είτε τις νοικιάζεις, είτε είναι μπρος είτε είναι πίσω ή επάνω - και τελικά σε μια τέτοια καταλήγεις αν δεν γουστάρεις τρύπα καύσης. Πρακτικά δηλαδή, ενώ είσαι ξετρυπωμένος, όλο και θέλεις να τρυπώσεις κάπου. Και τυχαία οι ελληνικές ταινίες δεν γίνονται: « Να τρουπώσω κάπου και μετά θα δείτε».

     Την τρύπα όμως ψάχνουν τώρα η Ελλάδα και η Τουρκία. Μιλάω για τα κοιτάσματα του πετρελαίου του Αιγαίου πελάγους. Που είναι κι αρκετά για να κουνήσουν για κάποια χρονάκια τις οικονομίες των μπατίρηδων. Κι ονομάζω έτσι τις δυο χώρες, διότι πρέπει να μας πήρε κάποιες χιλιάδες χρόνια ζωής επάνω στον γκαντεμοπλανήτη για να αντιληφθούμε ότι πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην γη, που κατά τύχη εγκατασταθήκαμε, μπας και σωθούμε. Και μόνο αυτό το πισωγύρισμα, δείχνει ότι οι δυο λαοί είναι φελλοί και περιμένουν πάλι το μάνα εξ ουρανού.

      Μα και οι Άραβες το ίδιο κάνουν, θα μου πείτε. Και γιατί να μην συμφωνήσω; Είναι δυνατόν την τελευταία κουβέντα να μην την έχει Τούρκος ή ¨Έλληνας; Το καφενείο νάναι καλά και « τι σχέση έχουμε εμείς με τους Σεΐχηδες και τις εκδηλώσεις τους; Τόσο χαμηλά ποιοτικά είμαστε; >> Όχι βέβαια, για να δικαιώσουμε την κουλτούρα κι ό,τι άλλο μπορεί να πει κάποιο Ελγίνειο μάρμαρο που ευτυχώς το πήραν μακριά. Από τον Έλληνα για να μην το κάνει λεκάνη κι από τον Τούρκο να μην το κάνει σφαίρα.

     Οι μπατίρηδες λοιπόν βγήκανε στην γύρα. Και πάμε οι Έλληνες κι οι Τούρκοι με την βοήθεια του θεού να γίνουμε οι μεταμοντέρνοι Άραβες. Είναι μια προοπτική κι αυτή. Φυσικά όλες οι μπαρούφες περί πράσινης συνείδησης , πάνε πλέον περίπατο. Καθότι το πετρέλαιο που πρόκειται να αντληθεί, είναι μια μαύρη ανάπτυξη με βάση τα κρατούντα οικολογικά και πομπώδη με τα οποία προσπάθησε τώρα τελευταία να ιμπεριαλίσει το σύμπαν ο σοσιαλισμός του πούτσου.

     Που ετοιμάζεται τώρα να γεμίσει την θάλασσα « ειρήνης και ένωσης» με γεφυροπλάστιγγες, γερανούς σιδερένιους και τόνους μπάζα για να βγάλει την πρώτη ύλη την ακριβώς αντίθετη με αυτό το οποίο εξαγγέλλεται από όλη την ψευτιά της σοσιαλιστικής διεθνούς. Δηλαδή κάτι ελεεινά ανθρωπάκια συνεννοημένα, βαμμένα πράσινα για να εξυπηρετούν την Αποκριά της πολιτικής.

     Και που αν δεν ισχύει αυτό που λέω, να ρωτήσω τι σόι πράσινη ανάπτυξη υφίσταται για το μέλλον, όταν ελλοχεύει κίνδυνος για ένα πιθανόν ατύχημα κατά την διάρκεια της εξόρυξης, που θα καταστρέψει τις δυο χώρες οριστικά και θα μεταμορφώσει την κοινή θάλασσα, σε μια νεκρή ανεκμετάλλευτη λίμνη. Που βέβαια θα φέρει προβληματισμούς τύπου « τις πταίει » , ο Τούρκος μηχανικός του έργου ή ο Έλληνας και τα λοιπά με τις καραμούζες για τα δικαστήρια, που θα δικαιώσουν όλους αυτούς που ασχολούνται μόνο με σιωπητήρια.

     Ήρθαν λοιπόν χάρτες στην επιφάνεια για τα κοιτάσματα του υγρού πυρός κάτω από τα πόδια των δυο χωρών. Ξεκινάει από εκεί , φτάνει μέχρις εδώ, σε εκείνο το σημείο έχει μεγαλύτερο βάθος , ενταύθα είναι πιο ρηχό κι εκείθε πιο πλατύ. Εδώ το νησί είναι ελληνικό , εκεί είναι γκρίζα ζώνη και το δικαστήριο ακόμα δεν έχει αποφανθεί για την υφαλοκρηπίδα και χιλιάδες άλλα τέτοια καλαμπούρια. Σαν τον νεοσύστατο «οργανισμό του ελληνικού κράτους για την εκμετάλλευση του εθνικού ορυκτού πλούτου». Μην μου πείτε ότι ακόμα δεν έχετε μετουσιώσει σε μέλλον τον μακρύ τίτλο και το βαρύγδουπο του ονόματος. Ειδικά αν επικεφαλής είναι αυτοί που τους ξέρετε τόσα χρόνια σαν άνεργους, κομματόσκυλα , υπεύθυνους για τους μεσογειακούς αγώνες και φυσικά εποπτεύοντες κάποια τρύπα. Διότι εμένα στο άκουσμα αυτό, ήδη με έπιασε μια υγρασία από κάτω.

     Και το λέω αυτό, διότι βλέπω την νέα υπηρεσία να αρχίσει να τρέχει πίσω από τα τουρκικά πλοιάρια. Που πλέον έχουν ολοκληρώσει τις έρευνες τους. Ενώ εμείς , δεν τις κάναμε διότι δεν μας αφήνανε οι κακές ξένες δυνάμεις. Που αφήνανε τους Τούρκους όμως, διότι όντες χειρότεροι διαπραγματευτές από εμάς, θα ήταν του χεριού της παγκόσμιας συνωμοσίας. Έτσι δεν θέλετε να πιστεύετε Έλληνες; Μουρόχαβλοι, καραγκιόζηδες κι αρχιτεμπέληδες; Αυτό δεν θα πείτε αύριο; Ότι σας αδίκησε η πουτάνα η κοινωνία και δεν μας αφήσανε οι Εβραίοι να βρούμε τα πετρέλαια μας , ενώ τους άλλους τους είχανε ελεύθερους. Μάλλον θα είναι μια προσέγγιση του Ιουδαϊσμού με τον Ισλαμισμό που άφησε απ ‘ έξω τον αρχαιοελληνικό χριστιανισμό.

       Όμως εδώ μιλάμε για την τρύπα. Δηλαδή , πού θα χτυπήσει το γεωτρύπανο. Σε τουρκικό νησί ή σε ελληνικό ύφαλο; Διότι στο φινάλε μια οπή θα ανοιχθεί. Κι εδώ δεν είναι μουνί , ή τάφος. Είναι πετρέλαιο. Σοβαρά πράματα. Δεν είναι η γεώτρηση του γεωργού που ενώ τρύπησε πρώτος για νερό, μετά καθότανε κι αναρωτιότανε γιατί το νερό δεν έχει την ίδια πίεση με πριν; Τι σχέση μπορεί να έχει ο συνάδελφος που τρύπησε κι αυτός τον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα στο διπλανό χωράφι; Πού να καταλάβεις ότι πέφτει η πίεση όταν τρυπάς τον ίδιο σωλήνα, και πού να αντιληφθείς γιατί οι ενστικτωδώς ξύπνιοι πάνε κι αγοράζουν κατ’ ευθείαν τις πηγές του νερού; Για την Ελλάδα μιλάω, αν δεν τα ξέρετε κι αυτά.

Στο πετρέλαιο όμως δεν έχουμε πηγή. Ένα ασκί υπάρχει με υγρό στα σπλάχνα του. Και με τεράστια πίεση. Μια τρύπα θα ανοιχτεί που θα πετάει την μαύρη δύναμη νυχθημερόν και με ακατάπαυτες βάρδιες εργαζομένων να δουλεύουν εκεί και να γεμίζουν βαρέλια και φορτηγά πλοία. Και στο ασκί αυτό δεν ανοίγονται δυο τρύπες. Κι όλοι ψάχνουν την τρύπα να είναι δικιά τους. Πιο σημαντική από την γυναικεία. Διότι με την τρύπα αυτή, μπορείς να βρείς όσες γυναικείες θέλεις.

     Και στην θάλασσα ειρήνης, τα ασκιά είναι πολλά. Και γι ‘ αυτό παρουσιάζονται γενικευμένοι χάρτες κι όχι τοπικοί κάτω από μια συστοιχία νησιών που παλιότερα μας τα παρουσιάζαν λόγω ενδιαφέροντος για αμφορείς ή για κάποια ναυάγια που έπρεπε να μελετηθούν ιστορικά για να μάθουμε τα λάθη του καπετάνιου ή του τιμονιέρη. Ωραία είναι αυτά βέβαια, για τον παρελθοντολάγνο. Σήμερα τα λεφτά ενδιαφέρουν κι ακόμα σε επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη, είναι προτιμότερο να πεθάνεις με τις ανέσεις σου παρά μετά από μετά από πεντηκονταετή νηστεία.

     Βάλαμε λοιπόν άλλη μια τρύπα στην ζωή μας. Κι αυτήν την φορά παρτουζιάρικη . Δεν είναι δική μας μόνο. Θα την πηδάμε κατά ποσοστό εμείς κι οι Τούρκοι, αλλά θα επιτρέπεται να παίρνουμε μάτι την εταιρεία που θα στήσει τα πάντα και θα μοιράζει τα κοκαλάκια. Ενώ οι Άραβες τις τρύπες τους μια χαρά τις εκμεταλλεύθηκαν και πήραν τον πούλο οι λοιποί. Και δεν τους ακουμπάει κανείς. Ή μήπως κάνω λάθος;

     Λάθος κάνω βέβαια. Διότι αυτοί δεν έχουν κουλτούρα. Κι είναι άξεστοι. Και ρωτάω τώρα εγώ: Πόσοι είναι αυτοί διαπλανητικά που τρώνε κουλτούρα και περνάνε καλά και δεν γουστάρουν να ήταν τζάμπα μάγκες πετρελεάδες πάνω σε ένα χωράφι που κατά τύχη γεννήθηκαν; Φυσικά δεν θέλω απαντήσεις διότι έχω δει όλο τον πλανήτη όταν πιάνει λεφτά, τι διάολο κάνει. Φυσικά όταν βαρεθεί και την υπερδιατροφή πλακώνει την δίαιτα αλλά και την τέχνη. Παιδιά, το πράσινο πετρέλαιο και τα μάτια σας.