Η ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΞΟΔΟΣ

           Σήμερα αναχωρώ για την αγαπημένη μου Ελβετία. Κατά την γνώμη μου το πιο δημοκρατικό κράτος που υπάρχει. Εκεί που κανένας δεν γνωρίζει τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς και που ψηφίζεις για τα πάντα. Με τον πολιτισμό βασιλιά μια που η απειλή να σε καρφώσει ο παραδιπλανός για τις μαλακίες που κάνεις είναι θέσφατο. ΔΙΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ ΚΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΠΩΣ ΚΙ ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ.

             Σαν παιδάκι ήταν το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό με αεροπλάνο. Περίπου σε ηλικία 10 ετών. Και μάλιστα το έκανα μόνος μου. Διότι ενώ θα πετάγαμε με τους γονείς μου, στο αεροδρόμιο διαπιστώθηκε οτι ο πατέρας μου είχε ξεχάσει να ανανεώσει το διαβατήριο μου. Τα άκουσε απο τη μάνα μου βέβαια αλλά δεν άλλαξε και κάτι. Έτσι, τρεις ημέρες μετά, ξανά στο αεροδρόμιο για να με στείλει η γιαγιά μου πακέτο στους γονείς που ήσαν ήδη στην Γενεύη.
           Και μιλάμε για βασιλική περιποίηση απο την τότε Swsiss Air.  Έτσι πετάγανε τότε τα ασυνόδευτα. Χεράκι χεράκι με την αεροσυνοδό ( όλες τότε μου φαινόντουσαν γκομενάρες ), με ειδικό αυτοκίνητο, στην πρώτη θέση και τίγκα στα δωράκια. Ούτε βασιλικός απόγονος δεν είχε τέτοια περιποίηση. Η μασκώτ του αεροπλάνου είχα γίνει. Πρωτοείδα το πιλοτήριο και κάθε πέντε λεπτά με ρώταγαν αν ήθελα κάτι. Στην άφιξη, πάλι απο το χέρι μέχρι να με παραδώσουν στον οικογενειακό φίλο που δούλευε τότε στον ΟΗΕ και μετέπειτα στην πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση έγινε υπουργός συντονισμού ΕΚΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΗΤΑΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΚΑΙ  ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΥΤΟΕΞΟΡΙΣΤΟΣ. Κι η μάνα μου τον είχε στείλει μέσα στην πίστα σχεδόν, για να με παραλάβει.
          Σήμερα βέβαια, πού τέτοια τύχη; Να με πάρει απο το χέρι η αεροσυνοδός; Μόνο με κανά ROLEX δώρο ίσως. Δώρο όμως κάνω στον εαυτό μου και στην οικογένεια μου. Το ταξίδι και  την επταήμερη αποτοξίνωση μου απο τις μαλακισμένες εποχιακές συνήθειες του ρεβεγιόν, του Βασίλη, του Φώτη, του Γιάννη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο υπάρχει για αφορμή καταναλωτικής μανίας . Δώρο επίσης και το βουνίσιο σκι ( έχω παραιτηθεί εγώ προ τριετίας ) στα παιδιά και στην σύζυγο, που αν δεν συμπληρώσουν οκτάωρο εκεί πάνω, δεν γυρνάνε πίσω.
           Μένω σε ένα χωριό που λέγεται Villars sur Ollon. Δηλαδή Βιλαρ πάνω απο το Ολόν. Στα 800 μέτρα περίπου υψόμετρο, μέσα σε ένα κτήμα 8 στρεμμάτων σε ένα τεράστιο ιδιόκτητο σαλέ. Πάντα χιονισμένο και, ή με τα πόδια τρία λεπτά απο τον οδοντωτό για το χιονοδρομικό, ή κατ' ευθείαν με τα σκι για πάνω, αν έχει γίνει της πουτάνας απο την χιονόπτωση. ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ. Άρα ηρεμία για τους λάτρεις της αγωνιστικής κατάβασης των βουνών και ηρεμία για μένα, που πια ασχολούμαι με το ski d' ete ( λάθος ορθογραφία αλλά δεν βρίσκω στον υπολογιστή τους τόνους ) , δηλαδή το σκι στην ευθεία - κάτι σαν γρήγορος περίπατος -  , το διάβασμα και το γράψιμο και...
         Και τις απίθανες συζητήσεις μέχρι τα χαράματα με καλή παρέα και βέβαια τις μέχρι τελικής εξοντώσεως ταβλομαχίες. Με μουσική που κουβαλάω απο εδώ, με τρομερό φαγητό και μπόλικο ποτό και με τουρνουά επιτραπέζιων παιχνιδιών. Τα πάντα προσεγμένα στην λεπτομέρεια, ιδανικά για ξεκούραση στον ολόφρεσκο αέρα και στην υγεία. Που φορτώνεις τις μπαταρίες για μια ολόκληρη χρονιά. Είναι και λιγο η προπαγάνδα μου, μια που προσπαθώ να πείσω τα παιδια μου να σπουδάσουν στην Ελβετία αλλά και να μεταναστεύσουν εκεί.
         Η παρέα είναι μεγάλη και διαλεχτή. Ο καθένας την δική του. Τα παιδιά, οι γυναίκες και οι γκρινιάρηδες. Με άπειρο χώρο συνεύρεσης, απομόνωσης αλλά και ειδικών δραστηριοτήτων ( μπιρίμπα, πόκα, ρουλέτα, σκάκι, play station , ping pong και τα τοιαύτα ). Το σπίτι είναι τεράστιο και δεν αστειεύεται για την χαλάρωση που προσφέρει. Δοκιμασμένη εδώ και μια δεκαετία. Συγγενείς το έχουν κι άρα τα έξοδα είναι μόνο τα μεταφορικά ( 180 ευρώ το άτομο τα πάντα, κλεισμένα βέβαια πολύ καιρό τώρα ) και το φαγητό. Να γίνουν και τρείς έξοδοι για τυριά στα ταβερνάκια; Θα γίνουν, γιατί όχι; Το σέρβις , η ευγένεια και η ποιότητα σε σχέση με τις τιμές, σε ξαναπείθουν οτι εδώ ζούμε στην κατακόμβη.
         Μην τα πολυλογούμε. Διαδίκτυο θα έχω και θα ενημερώνομαι. Κι όπου μπορώ θα παρεμβαίνω. Το ΣΚ θα τρέξει με το πρωτοχρονιάτικο κείμενο μου. Απο Δευτέρα θα τρέξω κάτι σαν Καζαμία, που πρώτη φορά θα το επιχειρήσω. Την Τετάρτη που παίζουμε με την Κέρκυρα, το ματς δεν θα το δω. Ούτε κι εφημερίδες μπορώ να έχω. Επομένως θα ήθελα κάποιον ή κάποιους απο εσάς, να γράψει μια κριτική, να μου την στείλει στο ταχυδρομείο μου και να την αναρτήσω στο blog για την Πέμπτη και την Παρασκευή. Εύκολα μπαίνουν και παραπάνω απο μια κριτικές.Θα είμαι πίσω στις 7/1 το βράδυ αλλά το ΣΚ πάλι θα τρέξει με το κείμενο για τα Φώτα μέχρι να παίξουμε στας Σέρρας και να μιλήσουμε για το παιχνίδι την Κυριακή το βράδυ.
           Αγαπητοί σας εύχομαι καλή πρωτοχρονιά και να προσέχετε αυτά που αγαπάτε. Με δύναμη και πάντα αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
       ΥΓ. Φυσικά σε απόσταση βολής και ο Sugar που του κόλλησα την τρέλα της χώρας αυτής ( σε άλλη πόλη βέβαια, στα κοσμικά ). Οι συναντήσεις πάντα κρύβουν ενδιαφέρον.