ΓΙΑΤΙ;

                Δικιολογείται ο έρωτας; Η αγάπη; Ένα πάθος; Μια στάση ζωής; Πουθενά και ποτέ όταν επικρατεί το επιθυμητικόν επί του λογιστικού ( ψυχιατρική ). Όταν η φρόνηση πάει περίπατο κι επικρατεί η ανδρεία ( Πλάτων - και οι λέξεις αυτές δεν έχουν την σημασία την σημερινή ). Αυτή είναι η σχέση μου με την ΑΕΚ, την μόνη γυναίκα που δεν απάτησα ποτέ. Κι απάτη δεν είναι μόνο όταν τον χώνεις αλλού, αλλά κι όταν σκέφτεσαι άλλα την ώρα που βρίσκεσαι εδώ αλλά είσαι αλλού ( η φαντασίωση επιτρέπεται κατά την ιατρική ).

                  Θυμάμαι λοιπόν πιτσιρικάς οτι λάτρευα την Βέροια. Τρέλα σας λέω. Η μάνα μου που ήταν συνέχεια στο γήπεδο της αλογοτροφής, δεν μπορούσε να εξηγήσει τι έλεγα ο πεντάχρονος. Ούτε είχα καμιά σχέση με εκείνον τον τόπο, ούτε τηλεοράσεις υπήρχαν ή άλλα ερεθίσματα για να μην είναι ΑΕΚ έστω το παιδί , δηλαδή ό,τι ήταν ο πατέρας του. Ένας πατέρας που δυσκολεύτηκε να βολευτεί στην ΑΕΚ, περί τα 25 του καθότι Κοζανίτης με τρέλα για τον ΠΑΟΚ. Κι ένας άνθρωπος που ποτέ του δεν φόρεσε κασκώλ, ουδέποτα έβρισε μέσα στο γήπεδο κι είχε μια τρέλα να καπνίζει μισό πακέτο τσιγάρα στην κερκίδα ( ΔΕΝ ήταν καπνιστής ) αλλά και να ανησυχεί όταν γινόταν κάποιο λάθος στο κέντρο του γηπέδου !
                  Στο σημείο αυτό να πω οτι ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ ΤΙ ΟΜΑΔΑ ΘΑ ΓΙΝΟΜΟΥΝ, αν γινόμουν κάτι. Και γούσταρε την τρέλα μου με την Βέροια αλλά και την μετέπειτα με τον Λεβαδειακό ( ναι, καλά διαβάσατε ) και την κατάληξη μου στην Προοδευτική. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΙΧΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ. Αντίθετα η μάνα μου είχε μια τρομακτική προπαγάνδα για την αλογοτροφή, σε σημείο που σιχάθηκα την συγκεκριμένη ομάδα ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΦΑΟΥΛ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ ΦΩΝΑΖΕ " πέναλτυ". Όταν θεωρούσε οτι ο Αντωνιάδης ήταν ανώτερος παίκτης του Δομάζου επειδή έβαζε γκολ. Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΟΓΟΤΡΟΦΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ.
                   Και μετά έρχεται ένα ματς κυπέλλου. Μονός αγώνας στην Φιλαδέλφεια χωρίς σκεπαστή και με κάρβουνο γύρω γύρω. ΑΕΚ- αλογοτροφή. Περί την θύρα 17 και γύρω στο 1969. 1-1 και στα πέναλτυ αποκλειστήκαμε. Σεραφείδης τερματοφύλακας.
               - Καλά ρε μπαμπά, πώς γίνεται κι έχασε η ΑΕΚ από τους άσχετους;
               - Ε, στα πέναλτυ ; Αυτά δεν μετράνε στο ποδόσφαιρο.
               Άυτό που μέτραγε για μένα ήταν μια τρομερή κατακεφαλιά που είχα φάει από οπαδό της αλογοτροφής - ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ - όταν μετά τον πανηγυρισμό του στο τελευταίο πέναλτυ είχε προσγειωθεί πάνω μου. Τότε καθόμασταν όλοι μαζί. Πρέπει να τον κοίταξα με πολύ μίσος την ώρα που μου χάϊδεψε το κεφάλι. Είχα λίγο απομακρυνθεί από τον πατέρα μου αφού με ενοχλούσε το τσιγάρο.
              Ακομμάτιστα λοιπόν πήγαινα με την Προοδευτική μου μέχρι το 1972. Η μάνα μου δεν με άφηνε να πηγαίνω στο γήπεδο αφού " μόνο αλήτες ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ". Τώρα γιατί πήγαινε η ίδια και πλήθος συγγενών και φίλων, τα τοποθέτησα στην άποψη των αλογοτροφών περί μπάλας.
               Φεβρουάριος λοιπόν του 1972. Όλη η Ελλάδα στο πόδι για την αλογοτροφή και τις συνεχείς προκρίσεις στην Ευρώπη. ΠΑΟ - ΑΕΚ στην λεωφόρο, τριακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Δεν είχαν πού να με αφήσουν οπότε όλοι βουρ στον τόπο των αλητών ( Τι είναι το πουλόβερ; Το ένδυμα που φοράει το παιδί όταν κρυώνει η μαμά του ). Εγώ με τον πατέρα μου για την θύρα 6 κι η μάνα μου με τους λοιπούς για την 3. Όλοι μαζί ανηφορίζαμε την Αλεξάνδρας και περάσαμε φυσικά και κάτω από το σπίτι με τον αριθμό 122. Η μάνα της μάνας μου είχε κρεμάσει την πράσινη τσόχα του κουμ καν καθότι αλογοτροφή κι αυτή. Χαιρετηθήκαμε από κάτω. Ο άνδρας της δεν ήταν στο μπαλκόνι.
 " Έχουμε σοβαρά θέματα κι αυτοί οι νέοι ασχολούνται με την μπάλα..."
              Αλλά στο ύψος της Αρζεντίνα ( το σινεμά ) πουλάγανε κασκώλ. Και ξαφνικά:
         - Μπαμπά, μου παίρνεις ένα κασκώλ της ΑΕΚ;
         - Τι να το κάνεις;
         - Το θέλω. Σήμερα λέω να είμαι με την ομάδα σου.
               Γυρνάει στο καροτσάκι και ρωτάει:
         - Πόσο το έχεις το κασκώλ;
         - 8 δραχμές κύριε.
               Ψάχνει την τσέπη του, δεν υπάρχουν ψιλά και γυρνάει σε φίλο του αλογοτροφή:
         - Μου δίνεις ένα δεκάρικο;
         - Σώπα ρε Ηρακλή. ΕΝΑ ΔΕΚΑΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΚ;
                  Με πείραξε πολύ αυτή η κουβέντα. Πρακτικά ήταν σαν να έλεγαν τον πατέρα μου μαλάκα. Μου αγόρασε το κασκώλ αφού πήγε στο περίπτερο και χάλασε κατοστάρικο κι αυτό το κασκώλ το αγάπησα πολύ. Σαν να με τίναξε ηλεκτρικό ρεύμα. Μια κακοτεχνία ήταν. Μαύρο και μουσταρδί. Την ώρα που το πήρα στα χέρια μου, ο πατέρας μου πρότεινε:
         - Όταν φτάσουμε στο τουρνικέ, βάλτο στην τσέπη σου. Δεν ξέρω τι μπορεί και να γίνει μέσα.
         - Μπαμπά, το πήρα για να το φοράω. Τώρα τα βάζουν και με παιδιά;
                Αγαπητοί κι αγαπητές, να μην σας κουράζω κι άλλο. Το γήπεδο ήταν βρεμένο και περί το 9ο λεπτό χάναμε 1-0 με γκολ του Δομάζου που κατάλαβε οτι η μπάλα θα κολλήσει στην λάσπη κι ο Κωνσταντινίδης θα ήταν άλλη μια κότα Αεκτζής. Στο πέταλο που ήμουν εγώ. Τι λέγαμε οι Αεκτζήδες μεταξύ τους; Αφείστε τα. ΠΙΟ ΛΙΓΟΨΥΧΟΣ ΟΠΑΔΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΤΟΣΟ ΗΤΤΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ. Αφού όταν στο τέλος κερδίσαμε με 1-2 ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ, δεν το πιστεύανε κιόλας. "Τι δουλειά έχω εγώ με αυτούς ; " σκέφτηκα. Ρε Προοδευτική και πάσης Ελλάδος.
               Καθ' οδόν για το σπίτι, η μάνα μου έλεγε τα δικά της. Κάτι για την διαιτησία, κάτι για τον Δομάζο και τον Τομαρά που είχαν πουληθεί. Εγώ αντιδρούσα. Στα 12 λίγη μπάλα ξέρεις. Κι έχεις δει και το παιχνίδι. Με μια καραμούζα μου χτύπαγε περιπαιχτικά το κεφάλι και μου ψιθύριζε για την ευρωπαϊκή ομάδα. Τσαντιζόμουνα που στην όλη παρέα αντιδρούσα ενώ ο πατέρας μου το έπαιζε Βούδας. Λογικό. Υπήρχε κι άλλη Κυριακή να βγάλει μέχρι τον ύπνο.
                Και ξαφνικά σταματάει Αεκτζήδικο αυτοκίνητο αγνώστων κι ο συνοδηγός λέει:
             - Αγόρι μου ( το κασκώλ το φορούσα συνέχεια ), Αεκάρα μου, έλα να σου δώσω ένα φιλί.
              Τα παίξανε όλοι κι εγώ κοίταξα τον πατέρα μου.
             - Πήγαινε, μου είπε.
             Με φίλησε ο μάλλον σαραντάρης άγνωστος και μου είπε :
             - Είσαι στην μεγαλύτερη ομάδα της γης. Αγόρι μου για σένα έγινε η νίκη αυτή.
                  ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΕΝΑ ΜΠΕΡΛΟΚ. Και το κασκώλ αλλά και το μπρελόκ, κρέμονται σήμερα σε κάδρο στο γραφείο μου. ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΕΚ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΔΕΣΙΜΑΤΟΣ ΜΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ, ΤΗΝ ΛΥΠΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΔΕΡΦΟΤΗΤΑΣ. Μέσα σε ένα λεπτό διάλεξα το στρατόπεδο αφού πια είχε γίνει και μια κοινωνικοποίηση. Απογαλακτισμός. Τι απέγινε η Προοδευτική; Πάντα την αγαπούσα και την βοήθησα παραγοντικά πολύ αργότερα όπως και τον Αστέρα 2004 της Καισαριανής όταν ξέσπασε η λαίλαπα του κοντοχαφιέ που έκοψα το γήπεδο.
                   Με την ασύλληπτη πορεία της Ευρώπης και του Φάντροκ, του Νικολούδη και του Χρηστίδη, μέσα πια στο γήπεδο ρουφούσα μια δικαίωση. Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΜΠΑΛΑΡΑ. ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΡΛΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΚΛΕΒΑΝΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΟΙ ΑΛΟΓΟΤΡΟΦΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΗΡΘΕ Ο ΤΣΙΚ ΚΙ Ο ΜΠΑΓΙΕΒΙΤΣ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.
                 ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΤΡΙΣΕΥΤΙΧΗΣΜΕΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ προοδευτική ΜΟΥ. ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΑΕΚ. ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΕΓΩ; ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑ. ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑ; ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΚΑΛΗ; ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΗΛΙΚΑΣ ΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΚΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΤΗΝ ORIGINAL ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΟΡΟΎΝ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΚΙ ΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΒΛΕΠΟΥΝ. ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ Ή ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ Ο ΛΟΓΟΣ.
                     Ευχαριστώ για την κατανόηση.