ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - Α Ε Κ

             Ακεφιά αδέρφια είχα. Κάτι μια δύσκολη εβδομάδα με οριακές διαπραγματεύσεις, κάτι το όλο περιβάλλον που βλάπτει σοβαρά την καθημερινή επιχειρηματικότητα, κάτι μια  μικρή αδιαθέσία, αποφάσισα κι εγώ να στουμπωθώ μπροστά στο χαζοκούτι. Έχασα και το καθιερωμένο κουτουκάκι της Παρασκευής, απέρριψα και μια πρόταση να κατέβαινα στο τηγάνι και φώλιασα στην πολυθρόνα. Τα παιδιά μου σιγά να μην χάνανε την έξοδο τους, έμεινα παρέα με τον σκύλο που όμως είναι ΠΑΟΚ λόγω χρωμάτων. Καλή κι αυτή η παρέα δεν λέω αλλά στα σχόλια μου με κοιτάζει σαν βλάκας. Τι να κάνουμε; Ξανά γραφικός στο σπίτι για τα θηλυκά.

             Σαν την γραφική ΑΕΚ του πρώτου ημιχρόνιου. Της πλάκας. Λες και μπήκε να παίξει την μπουκάλα. Χωρίς κέντρο, χωρίς πλάγια και χωρίς καμία διάθεση για κυκλοφορία της μπάλας. Που πάλι καλά που έφαγε το γκολ στο 5 και ξεκάβλωσε ο αντίπαλος αλλοιώς θα νόμιζα οτι βλέπω ευρωπαϊκή ομάδα εναντίον ερασιτεχνών. Που βέβαια δεν ήταν έτσι. ΑΦΟΥ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΟΡΙΑ ΕΙΧΕ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΑΝ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ, για τον πειθαρχικό έλεγχο μιλάω κι όχι για τα γκολ, ΤΟΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΩ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. ΕΝΑ ΑΙΣΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
               Όμως δεν ψάχνω για δικαιολογίες. Το περίμεναν όλοι κι όλοι το ποτήρι θα το πίναμε έτσι. Αλλά να δεις μια στοιχειώδη αντικειμενικότητα αλλά και μια προσπάθεια για ανάπτυξη. Την πουτάνα την ΑΕΚ. Πόσο μοιάζει με την ελληνική κυβέρνηση. Που από ένα σημείο και μετά, λένε και οι ξένοι οτι " μας δουλεύουν". Άμα ρε φίλε σου πουλάνε τσαμπουκά οι μισθοφόροι της δαφνοστεφανωμένης κι εσύ που είσαι ελληνοποποιημένος σαν ενδεκάδα κάθεσαι και τις τρως, τότε τι να κάνω κι εγώ σαν τηλεθεατής; Να πάω να παίξω στην θέση του χειρότερου όλων, δηλαδή του Δέλλα, και να μην ξέρω πώς να κόψω φέτες έναν Βέλγο; Μιλάμε να μην ξέρω τι έβλεπα. Φυσικά δεν πήγαινα για νίκη. Για ποιόν λογο - εξ άλλου δεν θα μπορούσα κιόλας. Αλλά αυτή η ελληνική παθητικότητα; Ε, άει στο διάολο με τις κότες και τα τάκλιν τους. Κι άει στο διάολο με τον διαιτητή.
          Μια εικόνα που δεν άλλαξε κι ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος. Οι κότες που τυγχάνουν να φορούν δικέφαλο αετό, κάνανε τα ίδια χωρίς να απειλήσουν ούτε την σβηστή μηχανή της δαφνοστεφανωμένησ αδερφής αλλά ούτε και την διαιτησία που έπαιξε στην σίγουρη πλευρά. Συνεπικουρούμενη από τον Ιμπαγάσα που ακόμα και σε αυτήν την ηλικία , φανέρωνε σε μας την αγυμνασιά αλλά και την εκ των προτέρων παράδοση. Την διάθεση να τελειώσουμε το παιχνίδι σαν να θέλαμε να δείξουμε μια βελτίωση σε σχέση με τα περσινά ταξί.
             Να μην λέμε πολλά όμως. Δίκαιο το αποτέλεσμα. Δεν θα βάλουμε και γυαλιά των εφημερίδων αύριο. Το ρόστερ της δαφνοστεφανωμένης είναι πολύ καλύτερο αλλά κι αν στο κλικ της προσπάθειας είναι κι ένα βήμα παραπάνω, γάμησε τα. Ειδικά αν δεν έχεις στόχους κι ειδικά αν δεν ξέρεις αν θα υπάρχεις αύριο καθότι στηρίζεσαι στον Παπά ή στο θεμέλιο. Δηλαδή πούτσες μπλε. Εθνικές. Δεν έχω παράπονο από τον Κωστένογλου. Ούτε από τον κορυφαίο Μανωλά που έχει υπογράψει στο τηγάνι. Θεωρώ την  ήττα φυσιολογική αλλά με πειράζει που βλέπω την ομάδα μου να είναι τόσο μικρή σαν σθένος έστω και για κόκκινη κάρτα. Εγώ την κακιά Βραζιλία την απολάμβανα ακόμα και για τα φάουλ της. Έχω άλλη άποψη για το ποδόσφαιρο. Το θεωρώ πόλεμο κι όχι θέατρο.  Ίσως γι' αυτό κάποτε κατέφυγα στον ερασιτεχνισμό του αθλήματος. Ενώ τώρα βρίσκομαι στον ερασιτεχνισμό καζαμιών. Οπότε λογικά θα μας πηδάει αγωνιστικά ένα νούμερο που λέγεται Ολυμπιακός και Μαρινάκης. Αλλά όποιος θέλει σοβαρή πορεία, δεν έχει παρά να πάει με τα " σοβαρά μεγέθη " κι όχι με τους faux self made. ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΥΤΟ, κι όπως είδες μου έμεινε, ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΜΟΥ. ΕΝΩ ΕΣΥ ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΕΙΣ , σαν τζάκι, ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΟΥ. ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ, ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ. ΚΑΙ ΣΤΟ ΓΑΜΗΣΙ ΕΠΑΝΩ ΝΑΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΖΑΚΙΑ. ΓΙΑΤΙ; Απλά πράματα. Διότι αυτά γαμώ και το γουστάρουν. Κάνω λάθος;  Ρε πούστη σε προκαλώ. Αν σε αφήσω μόνο σου, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΓΑΜΑΕΙ Ο ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΕΙΣΑΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΤΙΠΟΤΑΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΛΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΕΚ ΝΑ ΠΕΙ ΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
                                  ΚΡΥΜΜΕΝΕ ΠΑΠΑΔΗΜΟ. ΜΟΥΡΟΧΑΒΛΕ ΠΑΛΙΟΜΠΙΝΕ. Και μην αρχίσω να λέω τώρα για την Μαρία σου.