Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

          Βαριέμαι μέχρι και να γράψω τον αριθμό του καινούργιου χρόνου. Εδώ μας κατάντησαν οι φωστήρες της παγκόσμιας κοινωνικής πρόνοιας, μαζί με όλα εκείνα τα χάπατα που κάνανε πλάκα με πίτσες και μπύρες τα βραδάκια που σαχλαμαρίζανε με τα αποτέλεσματα των δημοκρατικών διαδικασιών για την εκλογή τους. Μας φέρανε στο σημείο να μην θέλουμε να διαβούμε το κατώφλι της νέας χρονιάς, αφού σπείρανε ένα φόβο αλλόκοτο, αόρατο, ψυχοκαταθλιπτικό. Μια μανία να μείνουμε στο χτες, αφού όσοι κατώρθωσαν κι επέζησαν,  προτιμούν αυτό που ξέρουν από κάτι άγνωστο.

           Και δεν μιλάω τόσο πολύ οικονομικά. Άλλωστε αυτά μπορούν και να μετρηθούν και η ζωή να συνεχίζεται με βάσανα και στερήσεις, όπως των προγόνων μας. Με πόσες στερήσεις άλλωστε δεν μεγαλώσαμε... Δρόμοι βρέθηκαν ακόμα και μέσα σε κατοχές ή σε περιόδους που το απόλυτα φυσιολογικό και λογικό επικρατούσε πάνω στον διαβολικό υπερκαταναλωτισμό, πάνω στην καπιταλιστική φούσκα, που αν δεν έχεις τα πάντα και με οποιοδήποτε μέσον θα έπρεπε να έχεις συνδρομή μίνιμουμ ψυχίατρου.
            Σήμερα η κατάσταση είναι απελπιστική διότι κάποιοι δοσίλογοι και προδότες της ανθρώπινης ύπαρξης, αφαιρέσανε από τα πρόσωπα μας τα χαμόγελα. Και τα κρατήσανε για τις μάπες τους και για τα γελοία όργανα τους που λέγονται συστηματικοί και συστημικοί προπαγανδιστές δημοσιογράφοι. Που χασκογελάνε κάθε μέρα την ώρα που πληροφορούν το πόπολο για καινούργια μέτρα ή για εγκληματικότητα ή για χρεοκοπίες και πολέμους.
           Τι να περιμένω από την καινούργια μαλακία της κατάτμισης του χρόνου; Να δω νέους τόπους; Νάχω λιγότερους ναρκομανείς; Να γνωρίσω νέους φίλους; Αυτά είναι για τους αιθεροβάμονες, που αντιλαμβάνονται τον χρόνο ψηφιακά. Που βέβαια χρόνος δεν υπάρχει από την μια, αλλά από την άλλη, επειδή έχει δημιουργηθεί σαν άλλη μια άχρηστη εφεύρεση του ανθρώπου, παίζουμε όλοι στο τριπάκι αυτό. ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΤΕ ΕΙΣΑ ΚΑΤΙ Ή ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ Ή ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ;
           Καμία. Το σύνολο των στιγμών που φτιάχνει μια κάποια ζωή με την ποιότητα της, η γνώση και η εμπειρία, δεν γίνεται να τοποθετηθούν κάπου χρονικά. Χρονικά τοποθετούνται μόνο οι μαλακίες, τα υλικά αλλά και τα γήινα. Τα πιο ψηλά δεν έχουν ούτε χρονική αλλά ούτε και τοπική πατρίδα. Αν δεχτούμε τον Ουρανό και την Γη, τότε προχωράμε άνετα και τα λοιπά τύπου Ατλάντων, Τιτάνων ή σημερινών τρίμορφων, είναι απλά μπουζούκια για να ακούμε κάπως τα δύσκολα πνευματικά. Που είναι αιώνια κι όταν δημιουργηθούν, δεν χάνονται ποτέ.
            Η νέα χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη. ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ. Καλό είναι αυτό, αφού το μαρτύριο της σταγόνας, είναι βαρετό κι ήδη έχει φέρει τους πάντες στα όρια τους. Σε όλες τις εκδηλώσεις. Οικογένεια, πατρίδα, θρησκεία, νορμάλ κοινωνική πορεία. Κι άρα μια ευχή χρειάζεται: ΔΥΝΑΜΗ. Που σαν στόχο έχει πάντα μόνο την ελευθερία. Την κανονική βέβαια κι όχι την δήθεν που είναι αποτέλεσμα καταναλωτισμού. Που την είδαμε κι αυτήν πού μας έφερε. ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ. ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΦΩΛΙΑΖΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.
                Αγαπητοί κι αγαπητές, προχωράμε. Όλοι μαζί. Δεν τρέχει κάτι που θα χάσουμε μερικά παιχνίδια μας. Ίσως και να μην ήταν και τόσο απαραίτητα. Όσο συρικνωνόμαστε, τόσο πιο δυνατοί γινόμαστε. Τόσο πιο γρήγορα κι εύκολα, απομακρύνονται τα παράσιτα. Οι κλέφτες και οι απατεώνες. Τα καθημερινά ζιζάνια. Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΡΟΤΑ ΘΑ ΠΑΜΕ. ΣΤΟΝ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΑ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ. ΣΤΟΝ ΔΙΣΕΚΤΟ ΧΡΟΝΟ, που τους μόνους που θα έπρεπε να τρομάζει είναι τους οπαδούς της αστρολογίας. ΝΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΗΚΕ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΙΚΟ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.