ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Τελικά το πρόβλημα του να είσαι χρεοκοπημένος, δεν είναι και τόσο μεγάλο μακροσκοπικά. Θυμάμαι έναν φίλο των γονιών μου, που έλεγε: « Τώρα που είμαι μπατίρης και χρωστάω παντού, αισθάνομαι πιο τυχερός. Όλοι εύχονται να είμαι καλά. Αν πάθω κάτι, τι θα κάνουν όλοι αυτοί που με περιμένουν έξω από την πόρτα; Τώρα νοιώθω ότι έχω πιο πολλούς φίλους.»

Βέβαια δεν δίνει κάποια λύση η παραπάνω φιλοσοφική θέση, αλλά οπωσδήποτε προτείνει έναν συμβιβασμό ικανό να σε κάνει να ξεαγχωθείς. Αφού λεφτά δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν κι αφού μέχρι να πεθάνεις θα χρωστάς, άραξε και παρακολούθα τους δανειστές σου να προσπαθούν να βρουν τον θαμμένο θησαυρό του Αλή Πασά.

Κάτσε στην σκιά του δένδρου κι απόλαυσε το παιχνίδι. Παίζεται με χαρτιά και θυμίζει έντονα τον παλιό μουτζούρη που παίζαμε με τις γιαγιάδες μας. Εκεί που έχανε αυτός που του έμενε ο ρήγας στο χέρι. Όλοι οι άλλοι ήταν ψιλοκερδισμένοι. Κι ειδικά αυτοί που δεν παίζανε κι απλά βλέπανε.

Αυτό γίνεται και με την χώρα και το χρέος της. Ένα διαπλανητικό χαρτοπαίγνιο, που όλοι αγωνίζονται για το ποιος θα χάσει τα λιγότερα. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, αλλά αν το πουν επίσημα, τότε δεν πρόκειται να πάρουν πίσω τίποτα. Οπότε πηγαινοέρχονται και βάζουν μέτρα καθυστέρησης της νεκροψίας προσπαθώντας να καλύψουν τη βλακεία τους που δώσανε λεφτά σε ένα σύστημα ανύπαρκτο.

Μιλάμε για αλισβερίσι μαλακών με μαλάκες. Στη μέση δε οι οικονομικοί αναλυτές, που ο ένας κοντράρει τον άλλον λες και στα πανεπιστήμια μαθαίνανε άλλες θεωρίες. Που βέβαια όλοι τα ίδια άκουσαν, αλλά προκειμένου να σώσουν τους εργοδότες τους που μπήκαν στον τζόγο, άλλος μιλάει για κούρεμα, άλλος για αναδιάρθρωση, άλλος για εθελούσια αναπροσαρμογή κι άλλος για ελεγχόμενη πτώχευση.

Και ψάχνω να βρω ποιος είναι ο πιο μαλάκας. Εγώ ο τεμπέλης που ζήτησα δανεικά κι αγύριστα, ή ο άλλος, ο σοβαρός δουλευταράς, που έδωσε στον καραγκιόζη επισφαλή δάνεια; Χώρια που έπαιρνε και μπόνους για την ύψιστη συμφωνία που πέτυχε. Δηλαδή υπάρχει και προϊστάμενος του μαλάκα. Μαλακάτερος κατά τον συγκριτικό βαθμό.

Και φοβάται η Γερμανία να μην χάσει λεφτά. Και σπεύδει όλη η ΕΕ να μην σκάσει το ελληνικό μπαλόνι και λερωθεί ολάκερη από τα τζατζίκια . Και τρέμει η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα να μην κάτσει πάνω στο παγωτό. Και φυσικά πετάγεται κι ο μαυρούκος των ΗΠΑ στο όλο κόλπο, αφού η ασφαλιστική AIG που την έσωσε το αμερικανικό δημόσιο κι είναι πλέον κρατική, έχει αγοράσει όλα τα ασφάλιστρα κινδύνου από τις τράπεζες που δίνανε τα λεφτά αβέρτα κουβέρτα. Μιλάμε για γραφικούς, που όμως ξέρουν οικονομικά. Δηλαδή δεν ξέρουν τίποτα.

Κι είχα χρόνια έναν καβγά με την σύζυγο, που τυγχάνει κι εκείνη επιστημονάρα επί των χρημάτων. Όταν αγόραζα κάποια πολιτική εφημερίδα, τράβαγα κατ’ ευθείαν το οικονομικό ένθετο, που δεν μπορεί να είναι τυχαία βαμμένο ροζ ή πορτοκαλί, και το πέταγα στα σκουπίδια χωρίς να το ανοίξω. Τι να μου πει ο τίποτας που το είχε γράψει; Πώς θα πάει η τάδε εταιρεία ή η μετοχή του δείνα κολοσσού; Γιατί τον καλέσανε τον δημοσιογράφο οι επιχειρηματίες; Για να του πουν τα σχέδια τους; Η μόνη περίπτωση που μπορεί να τον είχαν κεράσει κανά ποτό, θα ήταν αν τον χρειαζόντουσαν σαν παπαγαλάκι για να χειραγωγήσει κάποια μετοχή και να το παίξει παπαγαλάκι. Σαν τους κλόουν στα τσίρκα που πρέπει να κρατήσουν απασχολημένο το κοινό μέχρι να βγουν τα λιοντάρια ή οι ακροβάτες. Φυσικά η σύζυγος δεν πείσθηκε ποτέ, εγώ συνέχισα την ίδια πολιτική και μια χαρά είμαστε παντρεμένοι στον αγώνα ποιος θα δικαιωθεί τελικά.

Γνωρίζουμε λοιπόν όλοι, ότι ο τζογάρων συνήθως χάνει. Οι δανειστές δεν το είχαν πάρει χαμπάρι; Το ξέρανε μια χαρά, οπότε βγήκε επιτέλους το σενάριο της μπιρ παρά απόκτησης της δημόσιας περιουσίας μας έναντι του χρέους. Βάλανε και δέκα πράκτορες που τους ψήφισε κι ο πανέξυπνος δημοκρατικός λαός κι όλα εντάξει. Άντε νησιά, άντε βουνά, άντε ΔΕΚΟ. Κι άντε και τα πήραν όλα οι αφέντες. Κι άντε και φέρανε τους Βησιγότθους τους για μαζικό τουρισμό με τους Έλληνες γκαρσόνια. Λύθηκαν όλα; Έτσι το βλέπουν οι φωστήρες.

Με μια μικρή ερώτηση. Αν η Ελλάδα, που αντιπροσωπεύει μόνο το 2% στο καλάθι του ευρώ, πτωχεύσει, ο Γερμανός πού θα πουλάει τα προϊόντα του; Αν λοιπόν η Ελλάδα δεν μπορεί να αγοράσει τα γερμανικά αγαθά, η Γερμανία δεν θα αυξήσει την ανεργία της κατά κάποιο ποσοστό; Και σκέψου να γίνει και ντόμινο σε όλα τα pigs. Εδώ σε θέλω κάβουρα που προσπαθείς να λύσεις φαύλους κύκλους.

Πάντως εγώ είμαι έτοιμος να πηγαίνω στην δουλειά με γαϊδούρι που στο καπούλι του θα έχει το 3,16i της παλιάς BMW που οδηγούσα. Δέχομαι ότι φταίω μόνο εγώ για το χάλι μου. Έξω λοιπόν απ’ όλα. Έξω από τα ευρώ και ξανά φτώχεια, όπως την δεκαετία μετά τον πόλεμο. Με μουλάρια αντί για βέσπες. Με ανταλλαγή αγαθών μεταξύ μας αντί για αγορά ανύπαρκτων τραπεζικών φουσκών και παραγώγων του χρηματιστηρίου.

Και μια χαρά θα περιμένω στα νησιά νταβραντισμένος τις ξανθές Ούννες. Όσο πιο πεινασμένος, τόσο πιο καλό γαμήσι. Φυσικά, αν φταίω μόνο εγώ. Διότι αν αντιληφθώ ότι φταίνε και οι ξένοι για την κατάντια όλου του πλανήτη, τότε καλό είναι να συνέλθουν κι αυτοί και να κόψουν τις μαλακίες τους. Διότι σε λίγο θα μας πουν ότι η Ελλάδα φταίει για την Λήμαν Μπράδερς. Λες και μόνο η Ελλάδα χρωστάει. Μπουρδέλο είναι όλο το σύμπαν, είτε οικονομικά είτε ειρηνικά, αποτέλεσμα των σάπιων μυαλών που πήραν το πλοίο στα χέρια τους.

Γι’ αυτό σας λέω ότι έχει ενδιαφέρον να βλέπεις τον μουτζούρη. Φυσικά καλό είναι να ξαναπιάσεις στα χέρια σου το χωράφι και το μαγαζάκι σου και να πετάξεις όλες τις μαλακίες που σε βάζανε με δανεικά να αγοράζεις δήθεν για να βελτιώνεις το βιοτικό σου επίπεδο. Που τότε, δεν ξέρανε οι ξένοι πού πάνε τα λεφτά τους και μια χαρά χαιρόντουσαν με τους πλασματικούς δείκτες ανάπτυξης για τις οικονομίες τους, που διαβάζανε στα ροζ οικονομικά φύλλα των εφημερίδων τους.

Αυτή είναι η λύση; Ε, ποια είναι; Να σκοτωνόμαστε στους δρόμους και να θέλουμε όλοι να διοριστούμε στο δημόσιο επειδή φάγαμε την φόλα των ξένων, που σήμερα βρήκανε ότι η Ελλάδα μόνο φταίει. Και γι’ αυτούς οι άλλοι φταίνε; Ρε πούστη μου, πράγματι έχουμε μεταλαμπαδεύσει τον πολιτισμό μας. Συγκινητικότατον.