ΕΩΡΑΚΑΜΕΝ

« Κωμωδία είναι τραγωδία συν χρόνος » ( Carol Burnett ).

     Τα πιο αστεία πράγματα που μπορεί κάποιος να διαβάσει, είναι επίσημες αναφορές αστυνομικών ή παλαιότερα χωροφυλάκων, προς τους διοικητές τους. Η ιλαρότητα μάλιστα γίνεται και μεγαλύτερη με την χρήση, τότε πιο παλιά, της καθαρεύουσας. Όπου συνδυάζεται το περισπούδαστον του καθήκοντος με την παραμορφωτική δήθεν επιστημονική κατάρτιση. Με αποτέλεσμα μια τρύπα στο νερό για την ουσία των υποθέσεων.

     Πραγματικά νιώθω πολύ τυχερός που ένα φιλαράκι με έχει εφοδιάσει με κάμποσες παλαιές εκθέσεις οργάνων για την τήρηση της τάξης. Και σταχυολογώ δύο από αυτές.

Κάποτε, περί το 1950, ένα πούλμαν σε αγροτικό δρόμο της Τρίπολης, ντεραπάρισε και σκότωσε έξι διαβάτες. Η σχετική αναφορά περιγράφει το περιστατικό ως εξής: « Όχημα κινούμενο επί ολισθηρού οδοστρώματος, εξετράπη της πορείας του κι εφόνευσε αιξ».

     Οι έξι άνθρωποι είχαν καταντήσει απλά μια κατσίκα. Ο διοικητής του τμήματος, ελλοχεύοντος και του κομουνιστικού κινδύνου, έριξε την υπόθεση στο αρχείο. Είχε πιο σοβαρές δουλειές από το να ασχοληθεί με μια αίγα. Καταλαβαίνετε βέβαια τι έγινε όταν πληροφορήθηκε στο καφενείο ότι η αιξ ήταν έξι συντοπίτες του.

     Το πιο απολαυστικό όμως που έχω διαβάσει, είναι η αναφορά του Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμου τμήματος στο Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει εγγράφως: « Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης ( όπως βλέπετε εδιδάσκετο και αστρονομία εκείνας τας εποχάς στα όργανα της τάξεως) παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε, « σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ τον σταυρό σας»  και απαντησάντων « κλάστε μας τα’ αρχίδια», απέδρασαν.»

     Τι να ποιήσουσι λοιπόν παραπάνω τα όργανα; Πήγαν, είδαν, περιέγραψαν μετά περισσής ακριβείας ακόμα και τους διαλόγους, και μετά έγιναν η έμπνευση για τη μελλοντική επιτυχία του Χατζή: « Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ , τσιγάρο πρέφα και καφέ, ρε δε βαριέ, ρε δε βαριέσαι αδερφέ».

     Ίσως βέβαια και οι εντολές του διοικητού να μην ήταν σαφείς. Ήταν αποστολή σύλληψης ή απλής παρατήρησης; Και μη που κανείς , ότι τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Διότι μπορεί ανάμεσα στους ληστές να ήταν ο ανηψιός του δημάρχου ή κάποιος που γνώριζε οικογενειακώς τον υπουργό. Να βρεθεί μπλεγμένος κι ο άμοιρος υπάλληλος της χωροφυλακής;

     Γι' αυτό και στο στρατό, στο άκουσμα της διαταγής « εγέρθητι», ρώταγα όταν έγινα πιο παλιός: « Εντάξει όρθιος, αλλά πώς; Με την στολή ή με τας πυτζάμας;» Έμαθα να δίνω την δέουσα προσοχή στην διαταγή, που ήταν ασαφής. Να σηκωθείς, να ντυθείς και να φας στα καλά καθούμενα καμιά καμπάνα; Τύπου: « Είπα εγέρθητι. Δεν είπα και ενδύσου.»

     « Εωράκαμεν» λοιπόν, τους ληστές αλλά επειδή απάντησαν τοιουτοτρόπως στα όργανα, είπαμε να ακούσουμε τις συμβουλές τους. Και τους κλάσαμε τ’ αρχίδια. Και βέβαια σώσαμε και τα δικά μας, που όπως και να το κάνουμε , δεν τα έχει βάλει εκεί ο δημιουργός χωρίς κάποια μελλοντική σκοπιμότητα. Να κάνουμε οικογένειας ή έστω να τα βλέπουμε σαν διακοσμητικά μπαλάκια. Εξάλλου τα «πάντα εν σοφία εποίησε». Κι άρα όλα τα αρχίδια οφείλουν να παραμένουν άθικτα.

     Και των ληστών και των διωκτών τους. Και καταλαβαίνετε λοιπόν, τι μπορεί να συμβεί αν οι δυνάμεις καταστολής και προστασίας του πολίτη, είναι υπάλληλοι των κλεφτών. Δεν μιλάμε πλέον για προστασία μόνο γεννητικών οργάνων, αλλά έχουμε επέκταση διαφύλαξης και άλλων οργάνων. Ας πούμε παχέων εντέρων και κώλων. Και μάλιστα όταν στην έρευνα για τους ληστάς αρχίζουν να ανακατεύονται και μέσα ενημέρωσης η εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές απαρτιζόμενες από μέλη του κοινοβουλίου. Που, τι θέλουν; Οι κώλοι να παραμείνουν στην θέση τους, οι καρέκλες επίσης, και αύριο που θα απομακρυνθούν τα ακραία κοινωνικά φαινόμενα, να συνεχίσουμε να παπαρολογούμε για την δημοκρατία που δεν έχει ποτέ αδιέξοδα κι άλλες μπαρούφες που πληρώνονται οι επικοινωνιολόγοι να τις δίνουν έτοιμη τροφή.

     Οπότε, βεβαίως και «εωράκαμεν» τα χρήματα του λαού και τους κομιστές τους στους τραπεζικούς λογαριασμούς ημών ή του κόμματος προς το οποίο προσφέρουμε τας διακονίας μας. Βεβαίως σταυροκοπούμαστε και εξομολογούμεθα στο πόπολο, αλλά το «κλάστε μας τ’ αρχίδια» είναι ισχυρότατη κοινοβουλευτική εντολή. Της πολιτικής ομερτά. Κατοχυρωμένης δια δημοκρατικής ψήφου. Υποστηριζόμενης κιόλας κι από έντυπα πληροφόρησης που αφήνουν τον πολίτη ελεύθερο να αποφασίζει και να ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Αφού είναι όλοι συνεννοημένοι κι ο ένας κρατάει τον άλλον, πώς να μην είναι κι επιτυχής η απόδραση των ενόχων με το χαρτί της κάθαρσης στα χέρια, που νομικίστικα λέγεται παραγραφή των αδικημάτων; Και φυσικά μετά να κάνουμε και μια κριτική στην δικαιοσύνη που χάνει χρόνο αλλά και στην γραφειοκρατία που γεννήθηκε μόνη της σαν τερατογένεση και πρέπει ο αγώνας να συνεχισθεί για να προσφερθούν οι απαραίτητες υπηρεσίες προς τον λαό.

     Όπως παλαιότερα εωράκαμεν τις κούτες με τα Pumpers. Και πού να υπάγει το μυαλό μας; Ότι εντός αυτών, υπήρχαν χρήματα; Όλοι πιστέψαμε ότι επειδή ο πρωθυπουργός ήτο και κάποιας ηλικίας, θα είχε σχετικήν ακράτειαν κι ο Κοσκωτάς, σαν γνήσιος φίλος, έστελνε χρήσιμα αντικείμενα , διότι αν έστελνε μετρητά για να αγοράσει κατουρόπανα ο σαλιάρης μπαμπάκας του σημερινού αρχηγού, θα μπορούσαν να θεωρηθούν αντικείμενα κακόβουλης κατηγορίας. Έχουμε και καχύποπτο λαό, δεν θέλει πολύ να γίνει η στραβή. Για όνομα του θεού. Εξάλλου «όχημα εφόνευσε αιξ». Τι να κάνει και ο διοικητής; Να αμφισβητήσει το όργανον; Να θεωρήσει ότι δεν ήξερε καλή ορθογραφία; Να τα βάλει στα καλά καθούμενα με το εκπαιδευτικό σύστημα; Ήμαρτον πια.