ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ

     Η Αυστραλία βρίσκεται σε τρομακτικό πρόβλημα : Υπάρχει έλλειψη σπέρματος στις κλινικές εξωσωματικής γονιμοποίησης.

Όταν λείπει σπέρμα, σημαίνει, ή ότι δεν υπάρχουν οι δότες που θα πληρωθούν για να παίξουν το πουλί τους , ή ότι των κατοίκων εκεί κάτω, δεν τους σηκώνεται πλέον.

Φυσικά, μπορεί να υπάρχει κι άλλη εκδοχή. Πιο ηθική, πιο θρησκευτική: Θα την παίξει ο τάδε και θα τεκνοποιήσει μια άγνωστη; Μπορεί και να μην το θέλει ο φαλλοκράτης.

     Ή μήπως πάλι έχουν αυξηθεί οι γάμοι σε μεγαλύτερη ηλικία, κι οι γυναίκες χρειάζονται εξωσωματική επέμβαση για να ξυπνήσουν τις ναρκωμένες μήτρες; Και πώς σηκώνεις έναν κοιμισμένο; Του πετάς έναν κουβά νερό. Και πώς ξυπνάς μια μήτρα; Της πετάς περισσότερο σπέρμα. Λογικά λοιπόν, να μην υπάρχει επάρκεια.

     Τα στοιχεία, δεν τα ξέρω κι ακριβώς , όμως δεν είναι κι απαραίτητα. Μένω στην δραματική έκκληση της χώρας για εισροή σπέρματος. Φωνή που ακούστηκε σε όλο τον πλανήτη. Όπως βγαίνει μια χώρα στις αγορές για να δανειστεί, όπως ζητάει μια διαπλανητική συνδρομή για την αντιμετώπιση κάποιας φυσικής καταστροφής, έτσι προχωράει κι ένα αίτημα στα εκατομμύρια μαλάκες που κατακλύζουν την υδρόγειο. Και που στο φινάλε, γιατί να μην βοηθήσουν; Και την Αυστραλία, αλλά και τον εαυτό τους.

     Δηλαδή, όχι μόνο να μη το παίζουν τσάμπα, αλλά να σκέφτονται ότι πρόκειται να συνδράμουν μια ολόκληρη ήπειρο. Πώς ρε παιδί μου, δίνεις κάποια λεφτά κι υιοθετείς μια φώκια ή ένα παιδί στην Αφρική, έτσι μπορείς και να δίνεις λίγο καρπό της χούφτας σου και να νιώθεις μέχρι και πατέρας. Δεν είναι και μικρό πράγμα, όπως και να το δεις. Αντί να πετάς το σπέρμα στη λεκάνη, να το βάζεις σ’ ένα μπουκαλάκι και να το πηγαίνεις στον Παγκόσμιο Οργανισμό Διαχείρισης Σπέρματος ( ΠΟΔΣ ) με εντολή να αποσταλεί στην Αυστραλία.

     Μετά δε, να πλακώσεις και τα ταξίδια. Να πηγαίνεις εκεί, και να ψάχνεις έναν δικό σου γιο, μια κόρη, άντε κι ένα τραβεστί για τους πιο προχωρημένους. Χιλιάδες τα οφέλη. Και, για την τουριστική ανάπτυξη, αλλά και για τα τηλεοπτικά πάνελ. Ξέρετε τι είναι για μια εκπομπή τύπου Νικολούλη, να υπάρχει ένας πατέρας που αναζητεί το προσφερθέν σπερματοζωάριο του; Συγκίνηση, αγωνία, διαφημίσεις και πόσα άλλα. Μιλάμε για τρομερά πράγματα.

     Που μπορούν μάλιστα να θέσουν και θέματα εδαφικής κι εθνικής κυριαρχίας για την Αυστραλία. Ας πούμε δηλαδή, ότι όλοι οι Έλληνες πολίτες πάμε στρατευμένα κι οργανωμένα και τραβάμε δέκα μαλακίες. Μιλάμε για απίστευτα σφηνάκια σπέρματος. Τα οποία τα διοχετεύουμε εκεί. Μιλώ για μας, πρώτον διότι έχουμε μια ειδικότητα στο θέμα της μαλακίας, αλλά και δεύτερον διότι τώρα το ΔΝΤ μας παίρνει τα εδάφη έναντι πινακίου φακής.

     Και πρέπει να αντιδράσουμε. Δημιουργώντας τσουνάμι σπέρματος. Και μετά από ένα εννιάμηνο, μπορούμε να αρχίσουμε να πηγαίνουμε στη χώρα των Κοάλα, και με τα κατάλληλα τεστ DNA, να αποδείξουμε ότι όλα τα νεογέννητα είναι ελληνικά. Ποιος να το αμφισβητήσει; Καταλαβαίνετε φυσικά πού το πάω. Τι είναι η χώρα; Τα βουνά και λίμνες; Όχι βέβαια. Ο πληθυσμός της είναι. Κι αποδεικνύοντας λοιπόν, ότι όλοι εκεί κάτω είναι δικά μας ψωλοχύματα, άνετα θα υψώσουμε την γαλανόλευκη . Και μάλιστα εκεί, που ούτως ή άλλως έχουμε και ισχυρότατη μειονότητα. Την οποία θα καταστήσουμε πλειοψηφία πανεύκολα και χωρίς καμία επώδυνη μετανάστευση. Απλώς με μια γεωπολιτική μαλακία.

     Μόνο να κερδίσουμε έχουμε σαν Έλληνες με το να γίνουμε πηγαίοι δότες σπέρματος, που στο κάτω κάτω εκείνοι το ζήτησαν. Θα πάμε λοιπόν εκεί, θα κάνουμε τη δική μας κυβέρνηση και θα συνεχίσουμε τον αγώνα. Πώς ρε παιδί μου το 1940 είχε πάει η εξουσία μας στην Αίγυπτο κι από εκεί διηύθυνε τις πολεμικές επιχειρήσεις; Έτσι και εμείς, αύριο, από την Αυστραλία θα αποχτήσουμε ξανά την Ελλάδα μας, που μας την παίρνουν. Κι εύκολα: Πιο πολλά εδάφη, άρα πιο μεγάλες παραγωγές κι ανάπτυξη κι άρα πιο πολλά και γρήγορα χρήματα για να ξαναγοράσουμε τα οικόπεδα μας εδώ. Θα με ρωτήσετε βέβαια, ποιος θα δουλέψει εκεί κάτω; Αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια.

     Παλιότερα λέγαμε ότι μια βροχή μας σώζει.. Σήμερα θα λέμε ότι μια μαλακία μας σώζει. ΝΑΤΟ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, αλλά με άλλη μορφή. Αυτό λέω κι εγώ. Βροχή και σπέρμα. Υγρά και τα δύο. Στην πυκνότητα τους θα κολλήσουμε τώρα;

Κι αυτό, η μαλακία, είναι το παγκόσμιο όπλο που μπορούμε να αναπτύξουμε σαν Ελλάδα και να το χρησιμοποιήσουμε κι αλλού. Σαν ιμπεριαλιστικό κίνημα, που κι αυτό σε μια μαλακία έχει τη βάση του. Τι έλεγαν οι Σαμουράι; Το όπλο των εχθρών, κάντο δικό σου.

     Σκέψου λοιπόν, λόγω της οικονομικής κρίσης που φέρνει αγαμία, να βγει και καμιά Γερμανία ή καμιά Αμερική για αναζήτηση σπέρματος. Την κάτσανε την βάρκα. Θα πάμε πάλι σαν Έλληνες να δώσουμε σπέρμα και θα γίνει μακελειό. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα κράτη πονηρών που θα προσφερθούν, αλλά νομίζω ότι εμείς έχουμε μια ταχύτητα στο θέμα της μαλακίας, χώρια που μας ευνοεί και ο μεσογειακός τρόπος διατροφής που, όπως και να το κάνουμε, κάνει το σπέρμα μας ανώτερο ποιοτικά. Ροδάκινα Ναούσης, ελατίσιο μέλι, φιστίκια Αιγίνης, κρητικό λάδι δεν είναι παίξε γέλασε. Ανδρώνουν τα σπερματοζωάρια. Τυχαία τα τρώμε αυτά ;

     Και τα έχουμε πει όλα πια. Η Αυστραλία, άθελά της άνοιξε την πύλη για την επέλαση της μικρής το δέμας, αλλά μεγάλης τη μαλακία Ελλάδας. Αυτό είναι που λένε ότι οι κρίσεις δημιουργούν ευκαιρίες. Και ότι η διέξοδος από την ύφεση είναι να κάνεις το χόμπυ σου επάγγελμα. Και νάσαι κι ευχαριστημένος και γεμάτος.

     Σάμπως κι οι άλλοι, πώς γίνανε υπερδυνάμεις; Μόνο με μαλακία και χωρίς σπέρμα. Εμείς που θα τα βάλουμε και τα δύο, δεν θα είμαστε ξανά αδιαφιλονίκητα πρώτοι, όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; Και μιλάμε σοβαρά τώρα.

     Ωάρια πανταχόθεν λοιπόν, ετοιμαστείτε. Εμείς τον έχουμε βγάλει έξω, πάνω από πλαστικά ποτήρια για την συλλογή του χυμού. Και τον παίζουμε με σκοπό πλέον. Τέρμα τα άσκοπα γαμήσια με τις τουρίστριες. Μόνο μαλακία, με σκοπό την κατάκτηση του πλανήτη. Δεν πετάμε τίποτα πια, κι ειδικά σπέρμα. Εμβρός συνάδελφοι. Και με ρυθμό. Για την μεγάλη Ελλάδα.