ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

     Κάθε Κυριακή αγοράζω την «Καθημερινή». Για το σταυρόλεξο και τις επιστολές κάποιων αναγνωστών της. Κάτι άλλο δεν διαβάζω. Άντε καμιά φορά πάνω στο ξεφύλλισμα, να σταματήσω σε κάποιο επιστημονικό κείμενο.

     Αγοράζω την απλή έκδοση της εφημερίδας. Τα κινηματογραφικά έργα, που πολλές φορές έχει ένθετα, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Επίσης και τα μουσικά δισκάκια τεράστιων καλλιτεχνών που συχνά «προσφέρει», δεν με απασχολούν καθότι η δισκοθήκη μου είναι πιο πλούσια κι από ραδιοφωνικού σταθμού.

     Την προηγούμενη Κυριακή, ένα φιλαράκι μου έφυγε επαγγελματικό ταξίδι στην Ιταλία. Μου ζήτησε λοιπόν, να αγοράσω την πλήρη έκδοση της εφημερίδας. Ήθελε το δισκάκι, που θα υπήρχε μέσα στα πλαστικά. Το «Άξιον Εστί» του Μίκη.

     Παρά τις διαφωνίες και τη σύσταση μου να πάει να αγοράσει το έργο από κάποιο μαγαζί, το έκανα. Μέσα το δισκάκι λοιπόν, συνοδευόμενο κι από ένα βιβλιαράκι με όλους τους στίχους του έργου του Ελύτη. Επίσης φωτογραφίες από συναυλίες με όλους τους δημιουργούς. Πολύ καλή δουλειά σκέφτηκα κι αποφάσισα να ακούσω και τον δίσκο για να ελέγξω και το ηχητικό κοπιάρισμα.

     Η μουσική δεν με παραξένεψε στην αρχή μέχρι τη στιγμή που άρχισε να απαγγέλει ο Κατράκης. Δεν μου φαινόταν ότι ήταν αυτός. Άλλη χροιά φωνής προσελάμβανε ο εγκέφαλος μου. Πιο νέος μου ακουγότανε, πιο ρηχός και πιο βιαστικός. Φαντάστηκα ότι θα ήταν από κάποια άλλη εκτέλεση του έργου, που δεν είχα προμηθευτεί. Βεβαιώθηκα όταν άκουσα και τα χειροκροτήματα του κοινού πριν ξεκινήσει το τραγούδι ο Μπιθικώτσης. Το «ένα το χελιδόνι».

     Πραγματικά ο τραγουδιστής είχε γίνει αποδημητικό πτηνό. Δεν υπήρχε μέσα στον δίσκο. Άλλος τραγούδαγε. Που όμως τον αναγνώρισα. Μάλιστα αγαπητοί. Όλα τα τραγούδια του συγκεκριμένου δίσκου ήταν εκτελεσμένα από τον Νταλάρα. Ούτε και Δημήτριεφ υπήρχε. Κι αυτουνού τις κορόνες προσπαθούσε να της βγάλει ο σύζυγος της υπουργού.

     Ξανακοίταξα το δισκάκι. Σ’ αυτήν την ηλικία χρειάζεται η επαλήθευση. Τίποτε. Αυτό επέμενε: Κατράκης, Δημήτριεφ, Μπιθικώτσης. Έβαλα γρήγορα το δισκάκι να τρέξει σε κάθε τραγούδι. Παντού Νταλάρας. Μιλάμε για απίστευτα πράγματα. Να σου γράφει άλλα το περιτύλιγμα κι εσύ να ακούς άλλα. Άκουσα και τα πεζά μέρη του έργου. Ούτε Κατράκης υπήρχε. Κάποιος άλλος ήταν που δεν αναγνώρισα τη φωνή του.

     Θα μου πείτε, έγινε και τίποτα τρομερό; Καλή φωνή δεν έχει κι ο Νταλάρας; Φυσικά και έχει, αλλά το φιλαράκι μου ήθελε τον δίσκο όπως είχε διαφημιστεί. Με τους συντελεστές της παραγωγής όπως αναγράφονταν στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας και στο περιτύλιγμα του δίσκου. Δεν ήθελε να αγοράσει βιβλίο με πολεμικό περιεχόμενο και ξαφνικά μέσα να διαβάζει συνταγές για νόστιμο γλυκόξινο χοιρινό, ούτε και τη συναισθηματική ανησυχία της μικρής Πεπίτας από τη Μαδαγασκάρη που την άφησε στα κρύα του λουτρού ο μαύρος θερμαστής από το Αλγέρι που στα μάτια της τον έβλεπε σαν τον πρίγκηπα που θα την έσωζε από τα σκλαβοπάζαρα.

     Μιλάμε ότι μου έφυγε το τσερβέλο. Παράγγειλα σουβλάκια και μου ήρθε πίτσα; Σκέφτηκα κάποιον νεότερο, που ήθελε να αποκτήσει τον δίσκο και δεν ήξερε τις φωνές των συντελεστών του αυθεντικού έργου. Αυτός πλέον σήμερα είναι σίγουρος ότι ο Μπιθικώτσης κι ο Δημήτριεφ έχουν ακριβώς την ίδια φωνή κι ότι ο Θεοδωράκης κάνει κάποιο rotation για να τους έχει πάντα ξεκούραστους. Επίσης, αν γνωρίζει και την φωνή του Νταλάρα, θα θεωρεί ότι η κοινή μπιθικωτσηδημήτριεφ φωνή κατά τρομερή διαβολική σύμπτωση της φύσης, μεταμπαλαδεύτηκε στο λαρύγγι του νεότερου τραγουδιστή, σαν τον πολιτισμό της Ελλάδας που πήγε προς δυσμάς και σήμερα τον χαιρόμαστε όλοι μας με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τη ΕΕ, την Siemens και τα παράγωγα του χρηματιστηρίου. Να μην ξεφεύγουμε όμως, όπως ξέφυγε το δισκάκι.

     Ήμαρτον πια με το μπουρδέλο. Μέχρι κι εδώ; Σε μια έγκριτη κυριακάτικη εφημερίδα; Που οι περισσότεροι την παίρνουν για να ενημερωθούν πολιτικά; Ποιος ξέρει και τι γράφεται στις σχετικές σελίδες.

     Να δουλεύεις τόσο πολύ το αναγνωστικό κοινό; Να δουλεύεις τον Θεοδωράκη; Να δουλεύεις τους αλησμόνητους εκτελεστές; Να δουλεύεις ακόμη και τον Νταλάρα; Διότι τα είπε που τα είπε ο άνθρωπος, άσχετα αν είναι λίγος μπροστά στα τέρατα. Να μην αναγράφεται πουθενά το όνομά του; Τον κόσμο χέστονα στο φινάλε , που ανάθεμα κι αν πήρε πρέφα τίποτα. Να χέσουμε και τον Γιώργο μας;

     Φαίνεται λοιπόν ξεκάθαρα, ότι το συγκρότημα του Αλαφούζου έχει πρόβλημα με το όνομα «Γιώργος». Όπως έβγαλε gay τον Κολοκοτρώνη και τον ονόμασε ψωλοκοτρώνη στα έγκριτα ντοκυμαντέρ για το 1821 στην τηλεόραση του Σκαϊ, έτσι εξαφάνισε και τον Νταλάρα από το εξώφυλλο του δίσκου. Φυσικά το ότι μασκάρεψε τον Δημήτριεφ και τον Μπιθικώτση σε Νταλάρα, μάλλον πρέπει να εξυπηρετεί το άνοιγμα του τριώδιου που συμβαίνει στις μέρες μας.

     Δεν πιστεύω να πηγαίνει το μυαλό σας πουθενά αλλού. Όχι ρε παιδιά. Καμία δολιοφθορά δεν έγινε. Απλά οι άνθρωποι, οι υπεύθυνοι για την κυκλοφορία του δίσκου, είναι άσχετοι με τη δουλειά τους. Παραγγείλανε τα εξώφυλλα όπως θα θέλανε να είναι, μετά βούτηξαν και μια συναυλία του Νταλάρα , κανείς δεν έλεγξε ποιος απαγγέλει και ποιος τραγουδάει, και στην καραπουτσακλάνα τους και δυο αβγά Τουρκίας. .

Φυσικά υπάρχουν και καλά νέα. Οι φωτογραφίες του βιβλίου ήταν σωστές. Τον Μπιθικώτση έβλεπες, όχι τον Σεφερλή. Τον Δημήτριεφ κι όχι τον Αλ Πατσίνο. Με τόσες προσφορές, εύκολα γίνονται κι άλλα μπερδέματα. Επίσης οι στίχοι και τα κείμενα δεν είχαν κανένα ορθογραφικό λάθος. Το δισκάκι δεν «πήδαγε» και κυριότερα τα τραγούδια τα έλεγε ο Νταλάρας. Για σκεφθείτε να τα έλεγε η Καλομοίρα ή ο Μακρόπουλος σε δρόμο ουσάκ.. Και τι διόρθωμα να κάνουν πλέον οι υπεύθυνοι της εφημερίδας; Το πολύ πολύ να σκεφτόντουσαν ότι ο Μπιθικώτσης ήταν αδελφή ή ότι ο Θεοδωράκης είχε επιλέξει αραβοπερσικό δρόμο για τους στίχους του Ελύτη.

     Σας λέω ευτυχώς δεν πάθαμε τίποτα. Το μη χείρον βέλτιστον τελικά. Τώρα τι θα κάνει το φιλαράκι μου την επόμενη Κυριακή με το καινούργιο δισκάκι, δεν ξέρω. Καζαντζίδη πρόκειται να έχει, αλλά μήπως και προκύψει κάνας Τέρυς Χρυσός. Εγώ πάντως την απλή έκδοση της εφημερίδας θα την ξαναπάρω διότι η σύζυγος, μου είπε ότι θέλει να καθαρίσει μπαρμπούνια και θέλει την εφημερίδα για να πετάξει τα βράγχια και τα λέπια και για να μη βρωμίσουν τα σκουπίδια του σπιτιού. Οι τακτικοί αναγνώστες της εφημερίδας, τι να κάνουν; Ξέρω κι εγώ; Ας πάρουν την καινούργια έκδοση του Σειρηνάκη. Τα βυζιά ωραία θα είναι. Και αν έχει και κανά λάθος στο όνομα της τσούλας κάτω από την φωτογραφία, και τι έγινε; Σάμπως θα την ζητήσει κανείς σε γάμο;