ΟΙ ΛΕΚΑΝΕΣ ΤΩΝ ΥΓΡΩΝ

      Ωραία η θάλασσα με την κίνηση της. Μια από δω μια από κει. Ωραία και η λίμνη με την ακινησία της. Ό,τι σκουπίδι και να πετάξεις, εκεί θα μείνει αυτό. Η πιο σοβαρή προσωπικότητα όμως, είναι ο ποταμός. Πολύ τον γουστάρω. Με αρχή και τέλος. Με συγκεκριμένη πορεία κι έναν στόχο εκβολής. Το ποτάμι δεν παίζει παιχνιδάκια, ούτε εξυπηρετεί σέρφερ ή ζευγαράκια που κάνουν αμέριμνα πενταλό.

      Η χειρότερη υποταγή της χώρας σε κάποιο ΔΝΤ, σε μια οργανωμένη ΕΚΤ και σε μια αποτυχημένη ΕΕ, είναι γεγονός.    Η χούντα πάντως δεν μπορεί να κρυφτεί για πολύ. Νομοτελειακά θα φανερωθεί. Στην επιφάνεια όμως, βγήκε πολύ γρηγορότερα από ό,τι υπολόγιζαν και περίμεναν τα κυβερνητικά ανθρωπάκια. Αφού «όλα πήγαιναν καλά» κι « ήμασταν σε τροχιά υπερπήδησης των εμποδίων» , μπήκαν εμπρός οι μηχανές των τεθωρακισμένων:
      « Το μόνο που μας νοιάζει είναι να πάρουμε μπιρ παρά την Ελλάδα. Ή εκποίηση της εθνικής περιουσίας για 50 δις, ή, αν πείτε όχι, κι άλλα μέτρα.» Σαν αυτά που έχουν παρθεί μέχρι τώρα, που ήταν για την δήθεν αγάπη προς τον ελληνικό λαό. « Κι αφού θέλετε το μαρτύριο να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα, το λέμε χωρίς περιστροφές: Δεν θέλουμε τα φιλέτα της χώρας απλά. Την θέλουμε όλη την πατρίδα σας. Διότι αυτή είναι το φιλέτο της Ευρώπης.»
      Κι εδώ σε θέλω Έλληνα κάβουρα. Θέλεις την ησυχία σου την καθημερινή, στον καναπέ σου με τα τηλεοπτικά talent shows και τον θρύλο με μια κούπα ακόμα αλλά με τη Μύκονο τουρκική, ή θέλεις να μην έχεις να φας αλλά το νησάκι να παραμείνει κάτω από το γαλανόλευκο σύμβολο; Εσύ αποφασίζεις. Δημοκρατικά πάντα.  
     Στα ίσα λοιπόν η χλαπάτσα. Η πατσαβούρα, που σκούπισε τα σκατόνερα του πλημμυρισμένου βόθρου, είναι πια τσεμπέρι στο κεφάλι μας. Κάτσετε κάτω κι αποφασίστε. Τι είναι πιο σημαντικό πλέον; Η εθνική κυριαρχία και το «φτωχός πλην τίμιος», ή το « ρε δεν πάνε να γαμηθούν όλοι, ρε δεν πάνε να τα πάρουν όλα οι ξένοι μπας και δουλέψει και τίποτα;». Θέλεις μια ανεξάρτητη νοικοκυροσύνη ή μια καλοπέραση όπως παλιά, τύπου τουρκικού ζυγού;
      Φυσικά κάποιοι ακόμα, θα σκεφτούν και θα απαντήσουν ελληνικά: Και γιατί πρέπει να διαλέξω; Τα θέλω όλα. Και τον σκύλο χορτάτο, και την πίτα αφάγωτη.
      Λάθος κυρίες και κύριοι. Διαλέξατε τότε παλιά να ζείτε ειρηνικά και να μην κάνετε πόλεμο με τα όπλα. Διαλέξατε λοιπόν, τον οικονομικό πόλεμο. Κι αποδείξατε ότι είστε μικροί παίκτες. Διότι όλον τον εθνικό πλούτο τον είχατε χεσμένο. Τόσα χρόνια, ούτε καν ένα σχέδιο για εκμετάλλευση δεν παρουσιάσατε. Σας έφαγε η εσωστρέφεια κι η τεμπελιά παρέα με τα κομματικά σημαιάκια. Είχατε κορυφαίο θέμα το πολιτειακό και το πολιτικό. Ή μήπως κάνω λάθος;
      Και στις κουβέντες αυτές , φυσικά αντάριασε η θάλασσα κι ακουστήκαν μέχρι και κύματα στη λίμνη από τον δυνατό αέρα. Μόνο το ποτάμι τα έγραψε όλα στα παλιά του παπούτσια. Οι αντιδράσεις πολλές. Πολιτικές, κομματικές, διαδικτυακές, ατομικές. Όμως το στιλέτο είναι καρφωμένο στο λαιμό του κάθε χλιμίτζουρα που έχει την ελληνική υπηκοότητα κι είναι μια απλή ερωτησούλα: Προτιμάς την παπική τιάρα ή την τουρκική ημισέληνο;
      Πρέπει όμως να πάμε τόσο πίσω; Φυσικά. Και διότι δεν φύγαμε ποτέ από εκεί, αλλά και για να επαναπροσδιορισθούμε. Αυτά που χάσαμε τότε, δεν ήταν καν στα όρια του ελληνικού κράτους. Τώρα μιλάμε για άλλα. Για τον εχθρό που είναι αόρατος κι είναι ήδη μέσα στα τείχη. Που τον τραπεζώνουμε κανονικά, τον ακούμε, κι όποτε γουστάρει τραβάει και μια βόμβα μέσω του εκπροσώπου του: Του πρωθυπουργού της χώρας , ενός γνήσιου μαμόθρεφτου, που ούτε καν ελληνικά δεν μιλάει. Χώρια που « διοικεί μια διεφθαρμένη χώρα.» Α, ξέχασα να πω ότι έχει εκλεγεί δημοκρατικά. Τα καλά να λέγονται. Κι άρα φυσικά, για άλλη μια φορά, δεν έχει καμία ευθύνη ο μαλάκας που τον έφερε στην εξουσία.
      Υπάρχουν όμως κι άλλα καλά νέα. Μόλις ο πρωθυπουργός άκουσε την συνέντευξη της ξενόφερτης χούντας, οργίστηκε. Τρελάθηκε. Δεν είχε συμφωνήσει κι αυτά ακριβώς. Δηλαδή τι είχε συμφωνήσει; Τα πάντα δεν αναγράφονταν στο μνημόνιο κάτω από το οποίο υπάρχει φαρδιά πλατιά η υπογραφή του; Ο όρος του δάνειου δεν ήταν με υποθήκη όλη την κινητή και την ακίνητη περιουσία της Ελλάδας; Δεν ήταν με ακριβότερο επιτόκιο από ό,τι δίνανε Κινέζοι ή Ρώσοι; Επίσης, δεν είχε υπογράψει ότι το δάνειο είναι μη μεταβιβάσιμο σε άλλον ενδιαφερόμενο στο μέλλον;
      Κι εδώ, δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ότι το μνημόνιο δεν το διάβασε ποτέ, τυφλά εμπιστευόμενος τους ξένους, ή ότι ήταν γραμμένο στα ελληνικά και δεν καταλάβαινε τι διάβαζε. Και καλά αυτός. Κάποιος από το κυβερνητικό επιτελείο δεν έριξε μια ματιά και δεν έκανε μια διαφορετική εισήγηση; Κανείς δεν του εξήγησε τίποτα; Πάντως ό,τι και να έγινε τότε, δείχνει ότι έχουμε εθνικό μειοδότη στην διακυβέρνηση είτε επίτηδες είτε από ανικανότητα. Διότι αν ο πρωθυπουργός μιας χώρας πέφτει ξαφνικά από τα σύννεφα, τότε καταλαβαίνετε σε ποιο σημείο της κόλασης βρίσκεται πια ο λαός. Που όμως επιτρέπεται να ψηφίζει.
      Η οργή πάντως του πρωθυπουργού , « δεν δεχόμαστε παρεμβάσεις στα εσωτερικά μας », έφερε κι άλλη παράσταση: Πρόωρες εκλογές. Αντί να κάνει ένα κρύο μπάνιο ή να πιεί μισό μπουκάλι ξύδι, αντί να χτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι και να σκίσει επί τόπου το μνημόνιο, είπε να ξαναρωτήσει τον πολίτη. Τι; Τα είπαμε πριν: Καλοπέραση με εθνικό ξεπούλημα, ή το ανάποδο;
      Νάναι καλυμμένος από μια πλειοψηφία, που εκλέγει τον Ψινάκη στην Αθήνα ή γουστάρει gayland στην Σαλονίκη. Κι ήρεμα δημοκρατικά, να προχωρήσει στην εκποίηση του μέλλοντος όλων των Ελλήνων. Αλλά κι αν δεν εκλεγεί, ή να φύγει κι αυτός σαν τον προηγούμενο λαγό και να βγουν οι επόμενοι εκλεκτοί, ή να πάει την χώρα σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας για να γίνει το μπέρδεμα ακόμα μεγαλύτερο. Αφού οι υπογραφές έχουν πέσει κι όλοι οι τριακόσιοι είναι καραμπινάτα συνεννοημένοι κι οι όροι θα τηρηθούν.
      Φτηνά κόλπα , κάποιου που κρύβεται πίσω από φουστάνια. Διότι αυτό είναι η πλειοψηφία. Μια κότα λυράτη. Μια θάλασσα ή μια λίμνη. Μια καταβόθρα σκουπιδιών και βιομηχανικών αποβλήτων. Διότι αυτό ακριβώς είναι και η δημοκρατία που έχουμε πια. Που όμως, « δεν έχει αδιέξοδα ». Αυτό δεν λένε οι πολιτικάντηδες; Άρα δεν έχουμε και τώρα. Εκτός αν τα έχουμε πια , διότι λείπει η δημοκρατία. Πού να ξέρω κι ακριβώς τι έχουμε; Το μόνο που ξέρω είναι ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω κι έχει την ικανότητα να καθαρίζει μόνο του. Επίσης ξέρω και μια κουβέντα του Samuel Johnson : « Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο του παλιάνθρωπου.» Ειδικά αν αυτός οργίζεται και μέσω εκλογών θέλει να ξανακοροϊδέψει ότι θα πάει να δώσει μια μάχη για την πατρίδα, που όμως, μπορεί και να την χάσει. Ρε δεν γαμιόμαστε λέω εγώ. Ή δεν πάμε σε κανά ποτάμι να πνιγούμε. Ή σε κανά έλος. Λεκάνη υγρών που δεν την έχω μελετήσει ακόμα. Ενώ είμαι μέλος του έλους. ΜΕΛΗΝΑΣ.