ΚΕΡΚΥΡΑ - ΑΕΚ

           Καλός καιρός διάβασα στην Κέρκυρα. Κι εδώ τα ίδια είχαμε, παρά τις εγκυρότατες προβλέψεις της ΕΜΥ που μίλαγε για καταστροφή του Δράμαλη. Οπότε άνετα δεν θα περιμένουμε διακοπές στην μετάδοση του αγώνα, που φαίνεται να είναι το τελευταίο χαρτί της Κέρκυρας, που πήρε και τον Μίχο για σχολιαστή στον πάγκο, και για μας κάτι σαν ημιτελικός. Εμάς που ζούμε στην ευφορία του sugar - ενώ δεν υπάρχει τίποτα χειροπιαστό ακόμα - και η οργάνωση έκανε το βήμα για να πείσει και τον τελευταίο οτι το πρωτοδικείο είναι μονόδρομος, αφού έφαγε τον Αγγελίδη. Παιχνίδια για μικρά παιδιά δηλαδή, όπως θάταν και το σημερινό για την παλιά ΑΕΚ.
            Και ξεκίνησε πάρα πολύ καλά ο ρυθμός μας, η κάλυψη των χώρων και η κυκλοφορία της μπάλας μαζί με την κατοχή της. Υπήρχε ένα πλάνο μέσα στο γήπεδο, που το εξυπηρετούσαν άριστα ο Μητρόπουλος κι ο πολύ καλός Φούντας. Παρά τον αεροδιάδρομο στα αριστερά, που ο Τσουμάγκας ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Που τον πήρε είδηση κάπως αργά ο Παπακώστας αλλά κι όταν άρχισε να τον εκμεταλλεύεται ο αντίπαλος αναλωνόταν σε ανούσιες σέντρες, βούτυρο στο ψωμί του Ντίμι. Την ώρα μάλιστα που είχαμε προηγηθεί κι άρα τα πόδια της Κέρκυρας βάραιναν επάνω σε αυτό το χωράφι.
             Πρακτικά το ματς ήταν σούπα στο πρώτο μέρος με την ΑΕΚ να κρατάει την τύχη στα χέρια της. Δεν περιμέναμε τίποτα διαφορετικό βέβαια, αφού πλέον υπάρχει αυτοσκοπός κατάκτησης βαθμών με οποιονδήποτε τρόπο. Και η Κέρκυρα ήταν πιο μαλθακή από το αναμενόμενο με αρκετά κενά σε πιθανή κόντρα. Κενά όμως που πρέπει κι εμείς να διορθώσουμε αφού φάγαμε μπόλικες φάσεις σε τακτική άμυνα, άσχετα αν δεν το πληρώσαμε. Όμως είμαστε ευχαριστημένοι από το μεσαίο εικοσάλεπτο, που είδαμε δημιουργικά ωραίες προσπάθειες με τον επίσης καλό Ρότζερ και καλό passing game χωρίς τελεσφόρηση. Την φάση του Κορδρέρο, προσωπικά την είδα πέναλτυ αλλά δύσκολα ο Θανός θα σφύριζε κι αυτό. 
               O οποίος διαιτητής, ήταν ασορτί με την κλωτσοπατινάδα που είδαμε στο δεύτερο μέρος. Που θύμιζε σχολικό παιχνίδι με μαθητές που δεν είχαν ξαναπαίξει μαζί. Κι από τις δυό ομάδες αλλά με κύρια ευθύνη του πολύ καλού Φέτση που δεν κλείδωσε το παιχνίδι στην φάση του. Και μετά μίλησε η κλάση του προπονηταρά που έχουμε στον πάγκο. Που μάλλον πρέπει να ήταν ο μόνος που δεν κατάλαβε οτι ο Κορδρέρο αποβλήθηκε, έστω κι άδικα. Και τα έκανε μπάχαλο.
              Γιατί; Διότι όταν αποβάλλεται ένα πνευμόνι στο κέντρο, κι όταν πρόκειται να δώσεις γήπεδο στον αντίπαλο, σημαίνει οτι θα πας για την αντεπίθεση. Άρα όλος ο αντίπαλος θα φτάσει στην γραμμή του κέντρου, έστω για γιόμες, κι οπότε εσύ με βαθειές μπαλιές και με κενό μισό γήπεδο, χρειάζεσαι ταχύτητα. Που σημαίνει οτι ο Φουρτάδο αλλά κι ο Τσίτας είναι άχρηστοι. Άρα την βαρύτητα την παίρνει ο Φούντας και σαν αλλαγή του ο Παυλής. Φυσικά την ώρα που το κέντρο έχει φορτωθεί με ένα ακόμα παίκτη. ΑΜΕΣΑ, χωρίς να περιμένεις την εξέλιξη του παιχνιδιού και χωρίς να έχεις έναν ρόμβο που παρέμεινε κολοβός για καθοριστικό χρονικό διάστημα.
              Οπότε το ξυλίκι ήταν οι μεν να γεμίζουν και οι άλλοι να μην μπορούν να κρατήσουν στοιχειωδώς την μπάλα και να κάνουν μια απλή μπαλιά προς τα πλάγια και μπροστά στα σέντερ μπακ της Κέρκυρας που είχαν γίνει χαφ. Και πώς να την κάνουν όμως, αλλά και πού να την κάνουν; Στον Τσίτα που έπαιζε στον άξονα; Άστα να πάνε στο διάολο δηλαδή με τον Λίνεν που έκοψε την ομάδα εντελώς στη μέση και μετά έτρεχε να σκουπίσει τον κώλο του με την σωστή αλλαγή του Τσούπρου αφού κι ο αντίπαλος προπονητής τα έχασε. Και την γλυτώσαμε λόγω μιας ρέντας που έχουμε αυτήν την εποχή. Φυσικά όποιος αμφιβάλει για την κριτική μου, ας ξαναδεί τα στατιστικά του δεύτερου μέρους σε σχέση με την κατοχή και τις τελικές. Που χάσαμε τα αβγά και τα καλάθια. Και σωθήκαμε επειδή η Κέρκυρα πλέον είναι στην δεύτερη κατηγορία.
              Τέλος καλό όμως κι όλα καλά. Τουλάχιστον να ησυχάσουμε από το μαρτύριο του υποβιβασμού, που σε κάποια φάση ήταν ορατότατος. Ας ανάψουμε μια λαμπάδα σε αυτόν τον παίκτη που λέγεται Μητρόπουλος - διότι αυτός είναι η ουσιαστική βελτίωση μας - κι ας ευχαριστήσουμε την μοίρα που οι θερινές μπαλαδόφατσες πήγανε στο σπίτι τους να παίξουν το πουλί τους. Ο ένας που θα γαμούσε με τα μωρά, ο άλλος που είχε τον Ισπανό αμυντικό χαφ κι ο τρίτος που ήθελε να ανδρώσει τα αμούστακα. ΟΛΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΧΑΦ, γαμώ το φελέκι τους. Ένας παίκτης ήρθε και μαζεύτηκε το σύμπαν. Που ήταν διαθέσιμος από το καλοκαίρι και τρέχουν οι σημερινοί ηλίθιοι να ανανεώσουν άλλα συμβόλαια αντί από τώρα να μαζεύουν τα 250 χιλιάρικα που θέλει το Αγρίνιο.
            Βέβαια κάποιοι θα πιστώσουν τη νίκη σήμερα στον Λίνεν. Είναι θέμα αντίληψης παιχνιδιού και δεν με πειράζει καθόλου αυτό. Και το Κατάρ άμα έρθει με επενδύσεις, όλοι θα μιλήσουν για τον συμφοιτητή του φελού που πήγε κι έφερε πετροδόλαρα ενώ ο ίδιος δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο. Αλλά στην MRB θα ψηφιστεί σαν ο καταλληλότερος άρχων.
            Οπότε σωστά η κριτική σταματάει εδώ και κοιτάμε μόνο το αποτέλεσμα που φέρνει την ΑΕΚ ακόμα και για πεντάδα ( δεν κάνω πλάκα πλέον βάσει των λοιπών αποτελεσμάτων ) ενώ ο ρεαλισμός σε κανονικούς Αεκτζήδες είναι ξεκάθαρος: Αυτό που παίζει η Λειβαδιά. Ένα γκολ και μετά κράτα καημένο Τεπελένι. Που δεν πειράζει όμως αφού ο μη ορατός στόχος επετεύχθη ( της παραμονής ) διότι στο τριάντα είσαι ασφαλής την ώρα που έχεις Βέροια, Θράκη μέσα, Σπανό έξω και σίγουρα δεν έχεις να φοβηθείς αλογοτροφή και Δώνη. Αλλά και την ώρα, που χωρίς ψυχολογικά προβλήματα, γιατί η φανέλα με τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ να μην κάνει το θαύμα της στα Γιάννινα και στην Λειβαδιά; Πλέον μπήκαμε για τα καλά στο καζάνι και δεν ξέρω πού θα λείψει για κάρτες ο Μητρόπουλος. Κι οπότε,                                        ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ.