Α Ε Κ - ΓΙΑΝΝΙΝΑ

            Ρε παιδιά, τι πράμα ήταν αυτό; Πήχτρα η εθνική καθ' οδόν για να περισυλλέξω τα παιδιά από το σπίτι. Πήχτρα το Χαλάνδρι και πήχτρα και η Κηφισίας. Πού στο διάολο πηγαίνανε όλοι; Στο γήπεδο πάντως όχι. Μεταξύ συγγενών και φίλων ήμασταν. Τέσσερις χιλιάδες; Ίσως να λέω και πολλούς. Πάντως όσοι και νάτανε, είχαν παλμό και πάθος. Παρά το τσουχτερό κρύο αλλά κι έναν ύπουλο αέρα, που σου ξύριζε το κεφάλι.
            Όπως ξύρισε η ομάδα μας τον αντίπαλο στο καλημέρα του παιχνιδιού. Αυτή η πειραματική ενδεκάδα του Λίνεν, που την κοίταζες κι αναρωτιόσουν διάφορα. Από τα οποία στεκόταν με κάποια αξιοπρέπεια ο Κοτσαρίδης κι ο Αρκούδας με το ανάποδο πόδι. Τι να πω; Ο Κοντοές δεν θάπρεπε νάναι αμυντικό χαφ κι ο Γιάγκο μέσα; Λίγη είναι η εμπειρία αλλά άμα την πασαλίβεις και με αλχημείες τότε μόνο κάποια σύζευξη των πλανητών μπορεί και να σε σώσει.
             Που έγινε στο ξεκίνημα του αγώνα αλλά μετά η ΑΕΚ εξαφανίστηκε. Σαν να άνοιξε η γη και την κατάπιε. Κι ήταν θέμα χρόνου η πίεση ψηλά και φυσικά το λάθος πίσω. Αλλά οι πλανήτες επέμεναν και φέρανε το πέναλτυ. Αν ο πιο έμπειρος παίκτης σου, η τύχη αλλά και η κλασσική φιλοδοξία του αντίπαλου να πάρει τον βαθμό, χάνονται, τότε πραγματικά παίζεις σαν ομάδα δεύτερης κατηγορίας, σαν ομάδα έδρας που όμως δεν το έχεις καταλάβει. Κάπως έτσι μάλλον αποκλείστηκε σήμερα ο Κορδρέρο αλλά κι ο Κατίδης, που φυσικά με τον Λίνεν τα έχει κι όχι με τον γυμναστή ( αυτά τα έχετε διαβάσει εδώ μέσα ).
               Κι ήταν δεδομένο οτι ο αντίπαλος δεν θα είχε παράσχεια τακτική. Το αντιποδόσφαιρο τι να το κάνει; Σαν την Ελλάδα που έπαιρνε δανεικά και παρίστανε το κράτος; Καλή ομάδα τα Γιάννινα με ένα συμπαθέστατο προπονητή , έναν Αργεντίνο παικταρά στο χόρτο και δυό δαιμονισμένους κοντούς να σε χτυπήσουν στην τεχνική και στην ταχύτητα. Που ποιός την είχε κι ο Λίνεν βάφτισε εξτρέμ έναν περιπατητή; Πάλι καλά που τον έφερε στο άξονα μπας και γίνει μια αναμπουμπούλα αφού κι ο Γκερέϊρο πήρε μπροστά μετά το πέναλτυ που μου θύμισε νοικοκυρά που είδε λεκιασμένη την ποσιά της.
                Κι αργότερα η αναμέτρηση πήγε στο γκολ. Εκεί δεν μέτρούσανε πια οι παίκτες αλλά η φανέλλα. Ο αντίπαλος παρέμεινε συντηρητικός αφού στον πάγκο έχει υγεία κι όχι μια κωλοπετσωμένη πουτάνα τύπου Παράσχου. Έδωσε το γήπεδο για να χτυπήσει στην κόντρα κι ο Λίνεν ευτύχησε να είναι κωλόφαρδος στις αλλαγές του. Σε ένα ματς που πραγματικά δεν είχε δουλευτεί κι ενώ το θέλαμε τόσο πολύ. Ξέρω κι εγώ τι γίνεται εκεί μέσα; Τον Σόϊμπλε  θυμίζει που ενώ κατηγορεί, ξαφνικά για να ξαναεκλεγεί γίνεται φιλέλληνας. Αλλά Να μην γκρινιάζουμε.
              Στο φινάλε, από την προηγούμενη εβδομάδα, υπέγραφα οτι θα κερδίσουμε. Με τον Κουτρουμπή στηλοβάτη κι αυτά τα δυό πολύ παικτάκια που πλέον βγαίνουν στο κέντρο. Τον Φέτση και τον Κοτσαρίδη. Κι η επανάληψη είναι μήτηρ της επανάληψης. Μέχρι να μάθει μπάλα ο σφηνάκιας. Και μέχρι να αντιληφθούμε οτι ο Σταματής, ναι μεν παίζει με μέσον αλλά την αίσθηση του γκολ την έχει. Όπως την είχε για τον λαό ο Ανδρέας κι όπως είχε την αίσθηση του στρινγκ ο Μπέκαμ.
               Κερδίσαμε πολλά σήμερα. Όχι διότι πήγαμε προτελευταίοι. Αυτά σε εμάς τους παλιότερους, δεν λένε πολλά. Ακόμα δεν λένε περισσότερα σε αυτούς που φάγανε γιαούρτι ή σε εκείνους τότε πίστεψαν,κι άρα τόσα χρόνια μετά, αγοράσανε γιαούρτι. Τι πιστέψανε; Σε εκ των υστέρων συγχώρεση; Δηλαδή επειδή μπήκε φυλακή ο Άκης, λύθηκαν τα προβλήματα μας; Αυτά είναι μόνο για κάτι ηλίθιους. Που ψηφίζανε κλέφτες και μετά παίρνανε διακοποδάνεια και τώρα καλούν τους αποστασιοποιημένους να πάμε στον Σύριζα. Που μόλις χθες έγινε κόμμα.
             Και που σήμερα, η ΑΕΚ δεν έγινε ομάδα. Της πλάκας ήταν αλλά μια άριστη διαιτησία για την έδρα, της έδωσε μέχρι και τις φλίδες. Κι ας λέγανε οι υστερικοί διπλανοί μου οτι μας είχε στήσει ο χάπιας. Τι να κάνει κι αυτός; Να βάλει το πέναλτυ ή να μάθει στον μαλάκα οτι στα φάουλ η μπάλα πρέπει να σηκώνεται; Κι οτι δεν κάνεις σέντρες στον κάργα ντοπαρισμένο Παυλή. Όση φυσούνα και να πάρεις, ύψος δεν κερδίζεις. Ούτε τα εργομετρικά βελτιώνονται και γι' αυτό οι παίκτες πέφτουν σαν τα κοτόπουλα σε στοιχειωδεις κόντρες. Αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα από εμένα αφού τα πάντα είναι σήμερα αναλώσιμα κι άρα κάποιοι άλλοι θα υπάρχουν αύριο.
            Αυτοί που με την νέα ιδιοκτησία - δεν μιλώ για τον Δημητράκη, ούτε για την Δημήτρη που σιγά να μην χάσει τον χρόνο του εκεί κάτω, εδώ τουλάχιστον ο μικρός κατάλαβε τι πήγαινε να γίνει αφού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ - με τρεις κινήσεις θα κάνουν τον χάπια να σκουπίζεται με σατέν πετσέτες. Κι άρα κρατάμε το αποτέλεσμα και ποτέ την εμφάνιση, που δεν βελτίωσε το -18 που έχουμε τώρα σε σχέση με πέρσι. Και τι λέμε; Οτι έγινε το καθήκον. Πήραμε τους πόντους. Όπως κι εγώ έβαλα πολύ ψηλά το μπουφάν. Διότι ξύριζε ρε παιδιά ο αέρας ο ύπουλος. Και μάλλον μεγάλωσα για τα γήπεδα. Να το παραδεχτώ. Αλλού είναι το πρόβλημα. Οτι ασπρίσανε τα μαλλιά αλλά αυτή η πουτάνα η καρδιά πάντα κουβαλάει το παιδάκι. Κι άρα; Τι άρα;
                                                  ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ.
                Υγ. Κορυφαίος ήταν ο Κουτρουμπής. Πιο σταθερός ο Φέτσης και με MVP, για να μπω στον συρμό, ο Φούντας.