ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ

             Τι είναι αυτό το πράμα ρε παιδιά; Να παίρνεις εφημερίδες και ξαφνικά να αλλάζουν όλα τα χρώματα. Να μην πιστεύεις στα μάτια σου. Άλλα να έχεις δει από την τηλεόραση κι άλλα να διαβάζεις οτι θα έπρεπε να είχες δει. Καταλαβαίνω βέβαια οτι πρέπει να πουληθεί και μια οπαδική διάθεση μπας κι εξοικονομηθεί κανά τάληρο, αλλά όχι κι έτσι. Όπως καταλαβαίνω οτι γενικώς και αορίστως η χώρα, δηλαδή οι κάτοικοι του μπουρδέλου, είναι υστερικοί αλλά αμάν πια. Κι ειδικά όταν μιλάμε για το πιο απλό σπορ του πλανήτη. Τουλάχιστον στην παρακολούθηση του. Στην κατανόηση του άντε και να δεχτώ οτι η ταχύτητα και η εκμετάλλευση του κενού χώρου είναι κεντρικές ιδέες που φαίνονται πιο δύσκολα.

               Αεκάρα από τα παλιά οι μεν, μπαλάρα οι δε και σχεδόν όλοι οι παίκτες κορυφαίοι υπό την μπαγκέτα του προπονητή. Ευτυχώς που βγαίνει ο Ρότσα και μιλάει για έλλειψη μαγικού ραβδιού κι ο Λίνεν παραμένει ελαφρά πιο ψύχραιμος την ώρα που οι φίλαθλοι μας του ζητούσαν να γαμήσει την Μέρκελ. Κι αποκαθίσταται κάποια τάξη αφού όλοι οι άλλοι βρίσκονται σε στρατόσφαιρες Μπαρτσελόνας και διαβάζουν ό,τι μπαρούφα του κάθε δημοσιογράφου του έρθει στο κεφάλι. Μην ακούσουμε δηλαδή σε λίγο οτι ο Βλάχος έκανε την βρωμοδουλειά κι ήρθε ο άλλος και καρπώθηκε τα οφέλη.

                Εγώ, επειδή την εβδομάδα την βλέπω κάργα πολιτικά, επαναλαμβάνω οτι η ΑΕΚ ήταν τυχερή την Κυριακή. Μπήκε μπροστά με δυό λάθη του τερματοφύλακα της αντιπάλου και κλείδωσε το παιχνίδι με την κεφαλιά του Καφέ αλλά και την απόφαση του πέναλτυ του διαιτητή. Φυσικά υπήρχαν καλά στοιχεία, όπως το ότι πάτησε στην περιοχή της Βέροιας μπόλικες φορές κι όπως οτι της περιώρισε τις τελικές της προσπάθειες,  που διάβασα σήμερα οτι ήταν η τρίτη πιο παραγωγική ομάδα ! Και βέβαια οτι πέτυχε και τέσσερα γκολ, που μετράνε μόνο στατιστικά αλλά και για το ηθικό των παικτών.

             Τα άλλα είναι για τον γάμο του Καραγκιόζη και δεν χρειάζονται επί πλέον τεχνικές αναλύσεις. Το επόμενο παιχνίδι είναι κοντά, απέναντι σε μια εξ ίσου τυχερή ομάδα προχθές που οι διαιτητικές άκρες της είναι πολύ καλές λόγω κουμπαριάς με τον Γκαγκάτση. Που έρχεται και προειδοποιημένη αλλά και πλήρως διαφοροποιημένη από τον Κομπότη που κατηγόρησε στον αφέντη την κοινωνική συγγένεια του. Για τον βαθμό και τίποτε άλλο. Οπότε ξανά ποδόσφαιρο δημιουργίας και κατοχής από εμάς.

              Εδώ είναι τα δύσκολα άμα δεχθούμε οτι προχθές την πάτησε ο Καρύδας. Δηλαδή άμα τα είδαμε σωστά και δεν είπαμε τις μεσόκοντρες αντεπιθέσεις μας, σαν διαβολεμένη πρωτοβουλία κινήσεων. Η ανάπτυξη ήταν τα βολέ στα αριστερά για το κεφάλι του Φουρτάδο και μετά ο Κατίδης, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Να μην ξεχνάμε και τα ξου ελευθερία των αμυντικών μας σε συνδυασμό με τους διακόσιους σφυγμούς του Λίνεν για τα πλάγια μπακ. Όπως επίσης και τις εντολές του για ανάπτυξη από τα πλάγια αλλά τα πάντα γίνανε από τον άξονα μαζί με δυό στημένα. Το τέταρτο γκολ, δεν το μετράω. Όπως δεν θα μετρήσει κι ο προπονητής τα αποτελέσματα της λιπομέτρησης. Κι αυτά ανήκουν στην παιδική χαρά των κίτρινων καρτών.

              Γιατί τα λέω αυτά; Διότι δεν άλλαξε τίποτα. Και δεν μιλώ για την βαθμολογική θέση αλλά και τους τέσσερις επερχόμενους τελικούς. Μιλάω για το πρόγραμμα του δεύτερου γύρου, που αν κάποιος ρίξει μια σχετική ματιά και δέσει τον Πλατανιά με τον Εργοτέλη, τον Πανθρακικό με την Δράμα και τον Παναιτωλικό με την Βέροια, εύκολα βλέπει φως στο τούνελ αρκεί να συνεχιστεί η σκληρή δουλειά που γίνεται στα Σπάτα. ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΓΚΕΛΕΣ όμως. Κι ας υπάρχουν τα ρίσκα του Γερμανού. Όσο υπάρχουν κραυγαλέα κενά στο ρόστερ, αυτές μάλλον θα είναι υποχρεωτικές αλλά δεν θα βγαίνουν πάντα. Τουλάχιστον ο Λίνεν μελετάει τον κάθε αντίπαλο τακτικά και δεν είναι του "...ΑΕΚ είμαστε κι άρα βουρ μπροστά. "

            Η προσγείωση λοιπόν που κάνει ο προπονητής στους αθλητές, είναι στα καλά του στοιχεία. Και το ίδιο πρέπει να έχουμε κι εμείς, που υποθέτω θα πάμε μαζικά στο ΟΑΚΑ. Με την δεδομένη ευκαιρία, για πρώτη φορά φέτος, σε συνδυασμό με τα άλλα αποτελέσματα των ανταγωνιστών μας, να ανέβουμε από αυτό που δεν ξέρει η φανέλα μας: Την εμπλοκή στα τερτίπια του υποβιβασμού. Κι όσο κι αν είναι πολύ στενάχωρο αυτό που λέω, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΤΣΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΑΛΟΝΙ ΑΥΡΙΟ. ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΤΙΚΗ, αν δεν σε καταπιεί, ΤΟΤΕ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΣ. Κι εδώ είναι ποδόσφαιρο. Δεν είναι το πείραμα που πήγε να κάνει ο ΔΧ και την ήπιε. Ούτε κι οι εφημερίδες που σπρώχνουν τον κόσμο στο γήπεδο ανεκπαίδευτα και τσουβαλιασμένα. Και μετά αν προσγειωθούν, ψάχνουν το κουτάκι με τα σπίρτα.