Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ

      Το να συνεχίσω να παρλάρω θα ήταν ακόμα ευκολότερο. Νέα δεν υπάρχουν παρά μόνο κάτι υστερικές φωνές για τη λύση των προβλημάτων, που όσοι άκουσαν σήμερα την φωνή της ΕΠΟ, θά 'πρεπε πλέον να έχουν πάρει τα καριοφίλια. Μια ΕΠΟ που έφερε τον ειδικό της ΟΥΕΦΑ μπας και βγάλει αυτός το φίδι από την τρύπα. Τέλος πάντων, το κείμενο που δημοσιεύω είναι του γιού μου, του Ιάσωνα - Ηρακλή , που θα το κρατήσω μάλιστα δυό ημέρες αφού ελπίζω να προκαλέσει  την ίδια συγκίνηση , που ένοιωσα κι εγώ. Σημειώνω οτι δεν έχω κάνει καμία παρέμβαση και φυσικά η κριτική σας,  καλείται να είναι εντελώς αβίαστη. Πάντως, ό,τι και να γραφτεί,  δεν πρόκειται να έχει καμία αλλοίωση.                                                                                                                                                          

******************************************************************************
ΑΕΚ-ΟΦΗ, Νέα Φιλαδέλφεια, 3-0 ή 3-1. Αυτό είναι και το πρώτο ματς που θυμάμαι πως παρακολούθησα από κοντά. Μολονότι η παδική μου προσοχή ήταν τότε στραμμένη κυρίως στις νυχτερίδες που είχαν συγκεντρωθεί γύρω από τους προβολείς, η όλη εικόνα και ατμόσφαιρα της νύχτας εκείνης έχει μείνει ανεξήτιλη στο μυαλό μου για πάνω από 10 χρόνια. Αυτή ήταν και η εποχή που άρχισε και η «ερωτική» μου σχέση με το ποδόσφαιρό, σε επίπεδο φιλάθλου, οπαδού, αλλά και παίκτη. Ήταν μια όμορφη, πιο απλή εποχή, που όλη μου η ζωή περιστρεφόταν γύρω από τη νίκη της ΑΕΚ. Μια νίκη-ευκαιρία να κομπάσω και να επιδείξω ανωτερότητα στους συμμαθητές μου. Τόσο σημαντική ήταν η νίκη τότε, που η απώλεια του πρωταθλήματος του 2002 με οδήγησε στην αντίπερα ερυθρόλευκη όχθη για διάστημα 2 ημερών. Όταν η μοίρα με τιμώρησε με το γκολ του Ίβιτς στο 85΄ και την κατάκτηση του κυπέλλου από την ΑΕΚ, αποκύρηξα για πάντα την εύκολη λύση ονόματι Ολυμπιακός και επανήλθα στα παλιά λημέρια. Η επιστροφή αυτή δεν συνοδεύτηκε με μεγαλεία. Ποτέ μου όμως δεν την μετάνιωσα.
                Κι ενώ πάντα σημασία είχε μόνο η νίκη, έμαθα μεγαλώνοντας να γλυκαίνω την πίκρα μου από τις «αποτυχίες». Σιγά σιγά, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο οι διαιτητές, οι επόπτες, οι παράγοντες, τα χρήματα, η αδικία. Στην μετάβασή μου από παιδί σε έφηβο, τα παραπάνω ήταν μια προσπάθεια να δικαιολογήσω τις απανωτές, άκαρπες για την ΑΕΚ χρονιές. Με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό από την ανύπαρκτη τότε Άντερλεχτ στο Τσάμπιονς Λιγκ, η ομάδα μου πετούσε ευκαιρίες για διακρίσεις στα σκουπίδια, ενώ ο Ολυμπιακός έκανε περίπατο στην Ελλάδα και προόδευε στην Ευρώπη. Η νίκη ήταν ακόμα αυτοσκοπός, και όσο αυτή δεν ερχόταν, τόσο κι εγώ ένιωθα πως η επιλογή μου ίσως να μην ήταν η καλύτερη. Έχοντας όμως ήδη μετανιώσει μια φορά που εγκατέλειψα την ΑΕΚ, της παρέμεινα πιστός, ξέροντας(;) πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Μπορεί ο πατέρας μου να διαφωνεί, αλλά η αλήθεια είναι πως η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Κι εκεί στηρίζονται σήμερα όλοι οι ΑΕΚτζήδες, οι Έλληνες, οι άνθρωποι.
                Η τελευταία περίοδο της ζωής μου, δηλαδή του μαθητή λυκείου-φοιτητή, μου έχει προσφέρει και τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές συγκινήσεις, με εξαίρεση ίσως τη νίκη κόντρα στη Μίλαν 9 χρόνια πριν. Ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο και μια αξιόλογη ομάδα μπέμπηδων τα τελευταία 7 χρόνια ήταν ακριβώς η μικρή αυτή δόση χαράς που χρωστούσε η ομάδα σε όλους τους οπαδούς της. Μπορεί αυτά να μην λένε τίποτα μπροστά στα 13 πρωταθλήματα και κύπελλα του Ολυμπιακού την περίοδο αυτή, σου λένε όμως με τον τρόπο τους  πως η ομάδα είναι ακόμα εδώ, ζωντανή και αγωνιζόμενη. Αυτό, είναι αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο επίτευγμα της ΑΕΚ, τολμώ να πω στην ιστορία της.
Πώς βλέπω όμως εγώ την ΑΕΚ πλέον; Έχοντας  ωριμάσει κάπως σαν άνθρωπος και φίλαθλος, έχω μάθει να εκτιμώ περισσότερο το άθλημα αυτούσιο, από την ίδια τη νίκη. Μπορεί η ΑΕΚ να μην πρωταγωνιστεί όπως παλιά, χαίρομαι όμως να τη βλέπω να παίζει, να προσπαθεί, να κερδίζει και να χάνει. Όπως το βλέπω εγώ, υποστηρίζεις την προσπάθεια ανεξαρτήτως αποτελέσματος και αν αυτή η προσπάθεια συνδυαστεί και με επιτυχίες, ακόμα καλύτερα. Αν όχι, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ειδικά από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο δεν θα σταματήσει ποτέ, ξέρω πως ύπαρχει άπειρος χρόνος για βελτίωση και πως η ΑΕΚ θα βρέθει και πάλι κάποτε στο προσκήνιο. Όταν αυτό συμβεί, εγώ θα είμαι εκεί, για να το χαρώ μαζί της.
                Ορισμένοι βέβαια, θα ισχυριστούν πως δεν διαφέρω από τους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού, και πως ζω κι εγώ για να τους γαμά η ΑΕΚ. Προφανώς και θέλω η ΑΕΚ να τους γαμά. Το ήθελα ανέκαθεν άλλωστε. Όπως επίσης θέλω η ΑΕΚ να γίνει ο νέος Ολυμπιακός, σε επίπεδο τίτλων. Όχι όμως με οποιοδήποτε κόστος. Εγώ, βλέπω ποδόσφαιρο, όχι ΑΕΚ. Όταν η ομάδα μου κερδίζει, χαίρομαι. Όταν όμως ο αντίπαλος έχει αδικηθεί ή το άξιζε περισσότερο, του το αναγνωρίζω. Θέλω να βρεθώ στην κορυφή, όχι όμως με τον τρόπο που το κάνει ο αντίπαλος. Αν φτάσω στο σημείο να μετατραπώ σε Ολυμπιακό με άλλο χρώμα φανέλας, είμαι υποκριτής και δεν μου αξίζουν τα μεγαλεία που απολαμβάνω. Επειδή λοιπόν δεν είμαι Ολυμπιακός αλλά ΑΕΚΑΡΑ, νιώθω περήφανος.
                Το μεγάλο βέβαια ερώτημα, είναι γιατί έγινα ΑΕΚ. Ήταν η έντονη προπαγάνδα που δεχόμουν απ’τον πατέρα μου; Ήταν λόγω του ματς αυτού με τον ΟΦΗ; Μήπως υπήρχε κάποιο βαθύτερο νόημα; Δεδομένο του ότι η επιλογή αυτή γίνεται σε μικρή ηλικία, πιστεύω ακράδαντα πως η επιλογή ομάδας γίνεται τυχαία ή με βάση το πόσο θέλεις να κοντράρεις τον μπαμπά. Δεν θυμάμαι να με διακατείχαν ποτέ βαθιά αισθήματα για την προσφυγειά και την ιστορία του Δικεφάλου, τουλάχιστον όχι στα 8 μου. Προσωπικά, δεν θυμάμαι γιατί και πως επέλεξα την ΑΕΚ. Προτιμώ όμως να αφήσω το παρελθόν πίσω μου. Όταν έχεις ένα τέτοιο δεσμό με κάτι μετά από τόσα χρόνια, το πώς αυτός ξεκίνησε είναι άνευ σημασίας. Αν η ΑΕΚ με δίδαξε κάτι όλα αυτά τα χρόνια, αυτό είναι να αγωνίζομαι και να μη συμβιβάζομαι με την πλειοψηφία. Η ΑΕΚ, είναι ομάδα αγωνιστών και έτσι θα παραμείνει, όπου κι αν βρεθεί. Κι όταν βρεθεί ξανά πρώτη, θα πανηγυρίσουμε όλοι μαζί της. Μέχρι τότε, ΖΗΤΩ Η ΑΕΚΑΡΑ!!!

29 σχόλια:

  1. Δεν υπάρχει απλή απάντηση φίλε μου στο πως. Μετά από τρεις δεκαετίες στα γήπεδα κατέληξα σε ένα συμπέρασμα όμως, το οποίο ταιριάζει στη δική μου περίπτωση: "Η ΑΕΚ σε επιλέγει, δεν την επιλέγεις". Και σε επιλέγει διότι έχεις αρχές και ήθος αγωνιστικό, υπομονή και έρωτα για την ομάδα και όχι για τη νίκη η οποία είναι η τροφή αλλά όχι το οξυγόνο σου. Εύχομαι να αξιωθούμε να ζήσουμε ξανά αυτά που λες. Μέχρι τότε, ΖΗΤΗ Η ΑΕΚΑΡΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ετσι εννοώ την υποστήριξη σε μια ομάδα Οπως ακριβώς την αποδίδεις Ιάσονα. Με μαχητικότητα και με συναίσθημα παράλληλα. Αυτή η αντίφαση ποδόσφαιρο-ρομαντισμός είναι μεγαλειώδης. Ιάσονα μου αρέσει πολύ η προσέγγισή σου και η γραφή σου. Μια ευχή: μείνε έτσι. Μην αλλοτριωθείς με το πέρασμα του χρόνου. Εκεί με την "ελπίδα" έχω μια ένσταση. Καλύτερα να την σκοτώνεις εν τη γενέση της γιατί αλλιώσ σε σκοτώνει αυτή και όσο περισσότερο χρόνο ζούμε ελπίζοντας τόσο πιο βασανιστικός είναι ο ψυχικός μας θάνατος. Αλλωστε αν είναι νάρθει θε να 'ρθει αλλιώς όπως είπες απλώς απολαμβάνουμε το παιχνίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκεί με την ένσταση για την ελπίδα έχω μια ένσταση. Βλέπεις, ελπίζω δε σημαίνει κάθομαι στον καναπέ μου και λέω μακάρι να γίνει το ό,τι να'ναι. Ελπίδα σημαίνει κυνηγάω το στόχο μου, επειδή ξέρω πως μπορώ (εύκολα, δύσκολα) να τον επιτύχω. Αν τη θάψεις, παραδέχεσαι την ήττα σου και το τέλος του ''κυνηγιού'' σου. Οταν και αν ποτέ ο στόχος αυτός εκπληρωθεί, τον έχεις εγκαταλείψει και δεν σημαίνει τίποτα πια για σένα.
    ΛΕΩ ΕΓΩ.
    ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χρηστος Χοντζεας28 Μαρτίου, 2013 06:21

    Προς Jason: Δεν ξέρω πραγματικά αν εσύ αλλά και πολλοί συνομήλικοί σου, Ιάσωνα, είστε άτυχοι η τυχεροί.
    Το ότι δεν πρόλαβες-ατε, τις δυο χρυσες εποχες επί Μπάρλου και Μελισσανίδη, είναι ατυχία απ'την μιά, αλλά και απ΄την άλλη,έιναι ένα είδος "τύχης", αφού το μέτρο σύγκρισης, το κατοπινό, είναι πολύ χαμηλότερο, πράγμα που κάνει και τις τωρινές πληγές και απογοητεύσεις, λιγότερο επώδυνες.
    Υπάρχουν ΑΕΚτζίδες που έπεσαν απ΄τον Ολυμπο. Οπως ο πατέρας σου και πολλοί ακόμα.

    Επίσης πιστευω- στο τι είναι και τι πρεσβεύει σήμερα η ΑΕΚ, που αναφέρεις- ότι ίσως,λέω ίσως, η τωρινή, στέρφα, στείρα αλλά και γεμάτη λαμόγια και χαστούκια εποχή της ΑΕΚ,ισως, να διαχωρίζει την ήρα απ΄το στάρι. Εννοώ, ότι η ΑΕΚ, στην χειρότερη στροφή της ιστορίας της, αυτά τα 15 χρόνια, εαν έχει κρατήσει, εάν έχει "βαφτήσει" νέους οπαδούς αυτά τα χρόνια, τότε αυτοί είναι ασφαλώς μεγάλυτεροι "ήρωες" από τους μεγαλύτερους ηλικιακα φίλους της. Αν οι δυό προηγούμενες γενιές πριν την δική σου, είχαν μεγάλους και λαμπρους λόγους να γίνουν ΑΕΚ, η δική σου γενιά, πραγματικά είναι ηρωική,γιατί πέρα από το όποιο μελλοντικό όραμα, αλλά και την τάση για αντικαθεστωτική ματιά στα πράγματα, δεν υπάρχει πέον-για τα νέα,τα μικρά παιδιά, άλλος, "φανταχτερός" λόγος για να τα κερδίσει η ΑΕΚ.
    ( το μόνο που με χαλάει,πραγματικά δεν είναι η έλειψη πρωταθλήματος 16 χρόνια. Οχι. Ούτε καν η σημερινή βαθμολογική θέση. Ούτε. Αυτό που με πονάει και με οργίζει, είναι η πουστροποίηση, η "Αδαμιδοποίηση" της ομάδας- εταιρικά αρα αναπόφευκτα και σαν ποδοσφαιρική ταυτότητα. Απ΄το 2004 και κάθε φέτος και χειρότερα. Μιλάμε,αν αυτό κρατήσει 10 χρόνια ακόμα συναπτά, η νέα γενιά ΑΕΚτζίδων θα ακούει Φλωρινιώτη.
    Αλλο χωρις κούπα η και στον πάτο της βαθμολογίας ακόμα, αλλά οπου τους βρω να τους κυνηγάω και αν μπορώ να τους γαμώ, και άλλο να είμαι από άρμα σε άρμα, ψάχοντας και σαν εταιρέια και σαν ομάδα, τον νταβατζή να με ΄σωσει (το τομάρι μου κατα βάση) παρακαλώντας κάτι λαμογια στις ΕΠΟ και ΕΠΑΕ και τιτιβίζοντας σαν αδερφή μια στον τάδε "Μαρινάκη", την άλλη "στον κάποιον Αλαφούζο η Πατέρα κλπ.μπας και βοηθείσουν, εξυπηρετήσουν, δηλαδή μπας και λυπηθούν. Νοσηρά πράγματα. ΑΥΤΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ ΞΕΥΤΥΛΑ.

    Η προσφυγή στο άρθρο 44 και το μερικό σβύσιμο των χρεών,η υποχρεώση στο βρωμέρο κράτος δηλαδή, ήταν και η απαρχή όλων των κακών. Αυτό ήταν η αιτία, η ΑΕΚ να ανέβει στο μεγάλο "άρμα". Στο άρμα του κράτους. Εκείνο που απέφευγε δηλαδή, εκείνο που εναντιωνόταν,που στεκόταν απέναντι, με εκείνο εκανε αλλαξοκωλιά και σε εκείνο το βρωμέρο άρμα ανέβηκε.Εκτοτε,τίποτα δεν είναι ίδιο. (φτάνω στο σημείο να υποθέτω,στα σοβαρα, ότι στην αναπόφευκτη αυτή "συνάντηση" της ΑΕΚ με το σάπιο κράτος, συνετέλεσε και το γκρέμισμα του γηπεδου στην Ν.Φ. και ότι τελικά, αυτός ο πούστης ο Γρανίτσας ΔΕΝ έκανε λάθος εκτίμιση,αλλά ήταν προεξοφλημένη από τότε η γηπεδική ορφάνεια της ομάδας, με ότι αυτό είχε σαν επακόλουθο και που όλοι πια έχουμε δει και ζήσει στο πετσί μας. Φαντάσου. Τρόμαζαν ακόμα και με το "φάντασμα" της. Επρεπε να φύγει ο Σέρβος, να φύγει η μισή ενδεκάδα, για τον Περαία, να φύγει ο Μελισσανίδης να γκρεμιστει και το γήπεδο! Ευτυχώς δεν ζήτησαν να μετονομαστεί η Νεα Φιλαδέλφεια. Μιλάμε για ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΦΑΝΕΛΑ ΜΕ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ ΑΕΚ. Κλείνω εδω την μεγάλη παρένθεση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρηστος Χοντζεας28 Μαρτίου, 2013 06:23

    Κατά μιά έννοια μεγάλωσες μέσα σε μια ποδοσφαιρική- και 'οχι μόνο-κατοχή. Το να παραμείνεις- έστω και με τις παραινέσεις του πατέρα- ΑΕΚτζης και να μην αυτομολίσεις "απέναντι",στους "λαδέμπορους" και "δοσίλογους", δείχνει στέρεο χαρακτήρα.
    Και δεν έιναι κοπλιμέντο αυτό. Το λέω για όλους τους νεους ΑΕΚτζίδες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εν μέσω πραγματικής δικτατορίας, φύτρωσαν σαν ανθεκτικα λουλούδια.
    Είμαι πλέον πεπεισμένος, ότι το 99% της "πάστας" των νέων ΑΕΚόπουλων, απέχουν ΜΑΚΡΑΝ, από τους ετερόχρωμους. Μπορεί να μοιάζει "ρατσιστικο" αυτό που λέω, αλλά η αληθεια είναι ότι υπάρχει διαφορά ποιοτική, όταν κανείς επιλέγει εν νγώση του ΟΧΙ ΤΟΝ ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ- ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.
    Η προσφυγή στο άρθρο 44 και το μερικό σβύσιμο των χρεών, ήταν και η απαρχή όλων των κακλων. Αυτό ήταν η αιτία, η ΑΕΚ να ανέβει στο μεγάλο "άρμα". Στο άρμα του κράτους. Εκείνο που απέφευγε δηλαδή, εκείνο που εναντιωνόταν,που στεκόταν απέναντι, με εκείνο εκανε αλλαξοκωλιά και σε εκείνο το βρωμέρο άρμα ανέβηκε.Εκτοτε,τίποτα δεν είναι ίδιο.

    Αυτο σημαίνει ότι ξέρει εκ των προτέρων, ότι με αυτή του την επιλογή,θα έχει δυσκολοτερο δρομο,από άλλους, και θα πρέπει να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες αντιξοότητες η απογοητεύσεις απ΄'οτι άλλοι που πανε απ΄τον "σίγουρο δρόμο".Αυτό, ηδη από μόνο του είναι μια μικρή κατάκτηση. ( και μια καλή "προπαίδευση" για το τι θα αντιμετωπίσει ο φίλος ΑΕΚτζής από τους "Ελληναράδες" "Ελλαδίτες" "πατριώτες".Τα αμέτρητα λαμόγια δηλαδή. Οι λιγότερο έκπληκτοι με την σημερινη κατάντια της χώρας, είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ. Και οι πιο απορημένοι, είναι οι "Red")
    (ΟΠΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ ΜΕ ΠΕΝΤΕ ΜΑΥΡΟΥΣ,ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΥΤΟ. ασχετο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σημαιούλα τής Χ.Α κυματίζει περήφανη.

      Διαγραφή
  6. Εκεί με την ένσταση για την ελπίδα έχω μια ένσταση. Βλέπεις, ελπίζω δε σημαίνει κάθομαι στον καναπέ μου και λέω μακάρι να γίνει το ό,τι να'ναι. Ελπίδα σημαίνει κυνηγάω το στόχο μου, επειδή ξέρω πως μπορώ (εύκολα, δύσκολα) να τον επιτύχω. Αν τη θάψεις, παραδέχεσαι την ήττα σου και το τέλος του ''κυνηγιού'' σου. Οταν και αν ποτέ ο στόχος αυτός εκπληρωθεί, τον έχεις εγκαταλείψει και δεν σημαίνει τίποτα πια για σένα.

    Δεν κανεις λαθος: ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αλήθεια θέμα δικής σου προσωπικής προσπάθειας η πορεία της ομάδας; Να κυνηγός τον στόχο σου που εξαρτάται από την προσωπική σου προσπάθεια ναι. Αλλά με ποια διαδικασία κυνηγός ως στόχο ένα πρωτάθλημα ας πούμε, αν είσαι απλός οπαδός και όχι πρόεδρος ή προπονητής ή έστω ένας παίκτης της ομάδας; Ως απλός θεατής και οπαδός δηλαδή πώς μπορείς να συμμετέχεις στην επίτευξη ενεργητικά και όχι να ελπίζεις από τον καναπέ ή έστω από την κερκίδα.

      Διαγραφή
    2. - Πληρώνοντας.
      - Ενισχύοντας σαν φωνή και παρουσία.
      - Συμβουλεύοντας τα κέντρα των αποφάσεων.
      - Κλείνοντας χορηγικές συμφωνίες
      - Επηρεάζοντας το παρασκήνιο.

      Διαγραφή
    3. Ναι οκ, πάω τώρα να συμβουλεύσω τα κέντρα των αποφάσεων και να κλείσω δυο τρεις χορηγικές συμφωνίες. Εχουμε τρελαθεί εντελώς. Σε λίγο θα ακούσουμε ότι την αγάπη στην ΑΕΚ δικαιούνται οι συμμετέχοντες στα κέντρα των αποφάσεων οι ίδιοι δηλαδή που μας έφτασαν εδώ.

      Διαγραφή
    4. Για τα πρώτα είμαι σίγουρος οτι τα ειρωνεύεσαι αφού μάλλον δεν μπορείς να τα κάνεις ( ψάξε όμως να βρεις ποιός έφερε την χορηγία του Diners ). Και νάσαι σίγουρος οτι δεν έχουμε τρελαθεί καθόλου, αφού το να γνωρίζεις πρόσωπα και πράματα σου επιτρέπει να παρεμβαίνεις.
      Για το τέλος τοτυ κείμενου σου, αν θέλεις μου σημειώνεις μέσα σε " " ( εισαγωγικά ) ποιά φράση μου σε πείραξε ή πότε είπα κάτι τέτοιο. Επίσης σημείωσε μου, σε ποιά εξέλιξη με έχεις δει μέσα, που σε αναγκάζει να με λες " ίδιο ".

      Διαγραφή
  7. Γιατι εγινα ΑΕΚ?

    Για αυτους εδω τους μαγκες...

    http://4.bp.blogspot.com/_Msuu3MXRhmc/TRREq99d4pI/AAAAAAAARco/oIGg0CiicOA/s640/166158_150130465038167_100001236430991_255036_2652735_n.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ήταν μια ηλιόλουστη Κυριακή, φθινόπωρο του 1977, όταν κρατώντας το χέρι του πατέρα μου ανέβηκα τα τσιμεντένια σκαλοπάτια της θύρας 9 στη Νέα Φιλαδέλφεια, και είδα το γρασίδι του γηπέδου να ξεπροβάλλει, αποκαλύπτοντάς μου τους παίκτες με τις κιτρινόμαυρες εμφανίσεις που προθερμαίνονταν. Γράφει ο Στέφανος Δάνδολος.

    Δεν ξέρω τι με εντυπωσίασε περισσότερο εκείνη τη στιγμή. Ίσως ήταν η απλωσιά του σταδίου. Ή η ατμόσφαιρα της τεράστιας αυτής ουτοπίας. Μπορεί ακόμα και η πρωτόγνωρη αίσθηση που ωθεί ένα επτάχρονο παιδί να θεωρήσει ότι «συμμετέχει» στη χώρα των ενηλίκων.
    Το σίγουρό είναι –και το θυμάμαι σαν χθες– ότι με διαπέρασε κάτι πολύ έντονο και έσφιξα το χέρι του πατέρα μου, σαν να επισφράγιζα τον κοινό μας σύνδεσμο, το ότι η ομάδα της καρδιάς του περνούσε και στη δική μου καρδιά. Μπορεί το ποδόσφαιρο να υπάγεται στη ψυχρή λογική των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών και των αιμοβόρων παραγόντων, αλλά για τον απλό κόσμο έχει να κάνει με την καρδιά. Ειδικά τότε, την εποχή που όλα τα παιχνίδια γίνονταν στις τρεις το μεσημέρι της Κυριακής και στην εξέδρα δεν υπήρχαν καθίσματα παρά τσιμεντένιες κερκίδες που τα καλοκαίρια ζεμάταγαν και τους χειμώνες κολλούσαν από την υγρασία. Η ΑΕΚ κέρδισε το Αιγάλεω 3-1 εκείνη τη μέρα, κι αποχώρησα πανευτυχής αναπαράγοντας στο μυαλό μου τις ντρίπλες του Αρδίζογλου, τα γκολ του Μαύρου, την αρχοντική κορμοστασιά του Μπάγεβιτς. Και έτσι ακριβώς έγινα ΑΕΚ.
    Δεν ήταν μια εκούσια επιλογή, ούτε με παρότρυνε κάποιος φίλος. Έγινα ΑΕΚ επειδή ΑΕΚ ήταν ο πατέρας μου. Επειδή μου άρεσε να κάνω παρέα μαζί του. Επειδή ήθελα να έχουμε κοινά. Οπότε τα χρόνια που ακολούθησαν, η Νέα Φιλαδέλφεια ομόρφυνε πολλές Κυριακές μας. «Πάμε στο γήπεδο;» μου έλεγε. «Πάμε!» του απαντούσα. Και φεύγαμε. Ήταν τζόρας εκείνες τις εποχές, τσακωνόταν με το παραμικρό, αλλά το γήπεδο ήταν διαφορετικό τότε, άσχετοι κάθονταν στη θέση σου και δεν σηκώνονταν, και όλοι έμοιαζαν έτοιμοι για καβγά μα χωρίς φωτοβολίδες και πέτρες.
    Τα πρώτα χρόνια τού κράταγα το χέρι μέχρι να μπούμε, και βλέπαμε την ΑΕΚ να μεγαλουργεί, να κερδίζει 6-1 την Πόρτο, να παίρνει νταμπλ το 1978, να ρίχνει τεσσάρες στον ΠΑΟΚ και εξάρες στον Θρύλο, να σφύζει από δύναμη και υγεία. Ύστερα ήρθε η εφηβεία και τα πέτρινα χρόνια του ’80, καθώς μεγάλωνα έπαψα να του κρατάω το χέρι μέσα στο πλήθος, εκείνος με είχε το νου του όχι σαν παιδί αλλά σαν αντράκι, και κάπως έτσι ταυτίσαμε με τη μοίρα της ΑΕΚ και κάποια δικά μας πέτρινα χρόνια, οικογενειακά, το διαζύγιο των γονιών μου συνοδεύτηκε από το 6-0 στο Καραϊσκάκη και την τραγωδία της Θύρας 7, ένας Λάνγκλεϊ αντί του Ντούσαν στην επίθεση, μια άχαρη, μίζερη τροχιά εκτός τίτλων, Μπάρλος να μην υπάρχει πια, να υπάρχει μόνο μια καινούργια σκεπαστή κερκίδα πίσω από το τέρμα, σημάδι της οικοδομικής ευμάρειας μιας χώρας που οδεύει προς το τέλμα.
    Τη δεκαετία του ’90 το χαμόγελο επέστρεψε μαζί με τον Μπάγεβιτς προπονητή, ο αετός απογειώθηκε πάλι, μεγάλος πια εγώ –ήδη είχα ξεκινήσει να δουλεύω– και ο πατέρας μου ακόμα πιο μεγάλος, τα χρόνια τον είχαν αλλάξει, περπατούσαμε στη Δεκελείας και τον έπιανα από τον αγκώνα για να μη χαθούμε, τώρα τον πρόσεχα εγώ όπως παλιά με πρόσεχε εκείνος. Ώσπου ήρθε το 1996, ο Μπάγεβιτς έφυγε, ήρθαν οι Άγγλοι της ENIC, ήρθε ο Μάκης Ψωμιάδης, τα πέτρινα χρόνια γύρισαν για να μείνουν οριστικά και το γήπεδο ως έννοια έσβησε, το ίδιο άχαρα με τον τρόπο που οι μπουλντόζες κατεδάφισαν μια ωραία πρωία τον τόπο των αναμνήσεών μας, τον ιερό ναό της πατρικής μου κληρονομιάς.
    Τώρα βλέπω τα ματς από την τηλεόραση και σπάνια πηγαίνω στο ΟΑΚΑ. Θα ήθελα πολύ να τον πάρω μια μέρα και να πάμε, αλλά δεν θέλει, «δεν έχω όρεξη» μου λέει, «τι να δούμε;» Και πράγματι τι να δει; Η ΑΕΚ σβήνει από το χάρτη προδομένη από τους εκάστοτε σωτήρες της. Απομένει μόνο η διαθήκη της. Το παρελθόν. Αυτό που έχει αφήσει στον καθένα. Σε μας τους δύο άφησε μια ζωή πλημμυρισμένη από κοινές Κυριακές. Όπως και σε ένα σωρό άλλους πατεράδες και γιους. Υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιατί έγινα ΑΕΚ - ξέρω γω??? δε γούσταρα ποτέ τους βολεμένους βαζελοgay έτσι κι αλλιώς,κάτι η καταγωγή απο την Πόλη,κάτι πέναλτυ που απέκρουσε ο Χρηστίδης με την QPR όταν ήμουνα 7-8 χρονών,κάτι κηδείες που έκανε ο Θωμάς στους gay με οδήγησαν στα Φιλαδέλφεια και στη σκεπαστή...μπράβο νεαρέ είμαι περήφανος για σένα σαν Ενωσίτης παλιότερης γενιάς-έχεις κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό το μας διαφοροποιεί απο τους άλλους...όσον αφορά την ομάδα το τι εγκλήματα γίνονται σε βάρος της(ειδικά εκ των έσω)το βλέπουμε όλοι όπως ξέρουμε και ποιά είναι η λύση - μακάρι κάποια στιγμή να γυρίσουμε εκεί που ταιριάζει στους αετούς,στην κορυφή δηλαδή !!!
    ΝΙΚΟΣ Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ: Ρε τι γίνεται :
    1. Ο Σαλπιγγίδης αθώος, που τιμωρήθηκε χωρίς διπλασιασμό. ΛΑΘΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΟΚ , προσεχώς.
    2. Ο χάπιας υποκλίθηκε στον υπάλληλο του, προσεχώς.
    3. Σκληρές εικόνες από θάνατο ανθρώπου σε ταυρομαχία, προσεχώς.
    Σινεμά έγινα.
    Γιατί έβαλα τώρα το κείμενο - ΠΟΥ Ο ΚΟΝΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΤΕΜΟΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΟΥΤΕ ΕΓΓΥΗΣΗ ( προσεχώς )ΚΙ ΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ - ;
    Εν όψει Λειβαδιάς - σίγουρα προσεχώς.
    Ούτε εφημερίδα δεν τα προλαβαίνει αυτά. Αλλά καλό είναι ο πατέρας να παραδίδει υφάσματα ( προσέχτε τι λέω ) σε επόμενο. Ρε λέτε να βγει κι αυτός χαπάκιας με το γράψιμο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ: Εν τω μεταξύ, το Κυπριακό έγινε, " δεν πρέπει να γίνει διχοτόμηση..." Είπε κάποιος μαλάκας της βουλής μας.
    ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕ; ΜΗΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ( προσεχώς κι αυτό ) ΜΠΑΣ ΚΙ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΟΥΝ; Το ερωτηματικό το έβαλα για ποικιλία σημείων στήξης ή τήξης ή πήξης.
    ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟΤΑΤΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑΝ :
    Η διαδικασία συνεχίζεται. Πέρασε κι ο Ντέμης από την ΓΑΔΑ, πήγε στον εισαγγελέα και κάποια στιγμή στο μέλλον θα μάθουμε το αποτέλεσμα της δίκης που θα οριστεί το Σαββάτο. Ήταν σίγουρο πως από αυτή την διαδικασία θα περάσουν όλοι οι πρόεδροι από το 2004 και μετά. Μακάρι όμως να μην προλάβει κανείς να πάει στο δικαστήριο γιατί αυτό θα σημαίνει πως η ΑΕΚ θα έχει βρει τον άνθρωπο ή την ομάδα ανθρώπων που θα έχει εξαγοράσει την ΠΑΕ, θα έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στην εφορία και θα έχει μπει στον δρόμο της εξυγίανσης. Ετσι κι αλλιώς δεν είναι περιπτώσεις Ψωμιάδη, δεν κατηγορούνται για υπεξαίρεση αλλά για χρέη προς το δημόσια της εταιρίας της οποίας υπήρξαν πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι. Δεν πρόκειται η ΑΕΚ να έχει κανένα κέρδος αν καταδικαστούν, αντίθετα θα σημαίνει πως θα παραμένει κατεστραμένη. Αν καταστραφεί βέβαια η ΑΕΚ θα είναι θεία δίκη να καταστραφούν και όσοι ευθύνται για αυτό. Δυστυχώς όμως οι μέτοχοι, τα ουσιαστικά αφεντικά, προαστατεύονται από τον νόμο. Χωρίς να θέλω να πως σε καμία περίπτωση πως όλοι που διοίκησαν δεν έχουν κι αυτοί μικρό ή μεγάλο μερίδιο ευθύνης είναι σίγουρο πως δεν φταίνε μόνο αυτοί.

    ΜΝΗΜΕΙΟ κι όποιος καταλάβει, κατάλαβε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι ωραίο να μην έχεις σχέσεις. Τι ωραίο να έχεις ποιότητα κι όχι ποσότητα. Τι ωραίο να έχεις μια γραμμή. Τι ωραίο να βλέπεις μπάλα κι όχι Μπολσόϊ. Τι ωραίο νάχεις άντρες απέναντι σου.
    Τώρα θα τα βάλω μαζεμένα. !!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ο ΤΑΔΕ ΔΙΕΨΕΥΣΕ ΤΟΝ ΔΙΩΤΗ. ΠΩ ΠΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ...ΜΕΧΡΙ ΚΙ Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ... ΕΛΑΜΨΕ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΕΜΗ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ.
    Αλλά κάτι χρωστάει. ΤΙ ????????? Έλα φως μου, ΤΙ???????
    ( Τα αγγλικά ερωτηματικά είναι για τον Ρουβά που τραγούδησε τον νέο ύμνο )
    ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ;
    ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ, ΜΟΝΟ Ο ΑΔΑΜΙΔΗΣ ΗΤΑΝ, που πήγε κιόλας και στα τεθωρακισμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο έρωτας για την ΑΕΚάρα μοιάζει με τον έρωτα για μια γοητευτική και μυστηριώδη γυναίκα. Ερωτεύεσαι με πάθος και κάποια στιγμή αργότερα ψάχνεις -ναζιάρικα;- να βρεις πού οφείλεται αυτός ο έρωτας. Στην αναζήτηση συχνά εξιδανικεύονται πρόσωπα και περιστατικά της ζωής και λειαίνονται οι αιχμηρές γωνίες. Εκ των υστέρων τα βλέπεις όλα με μια διάθεση συμβιβαστική και ενδεχομένως υπεραπλουστευτική: ίσως ήταν η αισθησιακή φιγούρα της, το εντυπωσιακό μπούστο της, τα όμορφα μάτια της ή ακόμα και ο πλούσιος εσωτερικός της κόσμος(!)... Όλα αυτά όμως, δεν είναι παρά αναλύσεις εκ των υστέρων. Επειδή όμως ο έρωτας είναι τυφλός και κουφός, καλόν είναι να τον απολαμβάνεις χωρίς να προσπαθείς να αντιληφθείς από πού σούρθε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Ν. ΙΩΑΝΝΙΔΗ: Ορθώς. Όμως εδώ δεν μιλάμε για έρωτα - που εξ άλλου είναι αρρώστεια που ευτυχώς περνάει αυτοάνοσα. Εδώ μιλάμε για αγάπη πλέον, ΠΟΥ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ.
    ΦΙΛΑΚΙΑ. ΣΕ ΑΓΑΠΩ, αν με κατάλαβες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Χρηστος Χοντζεας29 Μαρτίου, 2013 14:46

    Προς "ανώνυμο" με το: “Η σημαιούλα τής Χ.Α κυματίζει περήφανη.”
    Καμιά σχέση. Αλλωστε την γνώμη μου για τον ρόλο των "Κασιδιάριδων" την έχω αναφέρει εδώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Χρηστος Χοντζεας29 Μαρτίου, 2013 15:22

    Πραγματικά ΜΝΗΜΕΙΟ τα "σφηνάκια" του Κετσετζόγλου.
    Μνημείο Ελληναριού, Κωστοπουλισμού και ραγιαδισμού.
    Να μη πληρώσει ο πούστης σου λέει. Οχι. Και όχι μόνο να μη πληρώσει,αλλά να ξαναέρθει και να μας ξανασώσει αν γίνεται.
    Εχει σου λέει, ηθικό χρέος.

    Ναι, αλλά μόνο σε μια περίπτωση: Στην περίπτωση που σωθεί η ΑΕΚ, η την "σώσει" ο ίδιος. Σε περίπτωση που βρεθούν "επενδυτές" και χαράξει νέα πορεία. Μόνο σε αυτήν την περίπτωση απαλλάσετε από όποιες νομικές και ηθικές ευθύνες, ο Ντέμης, η και οι άλλοι Ντέμιδες.

    Ειδ'αλλως; Χα! Ποιος είδε τον Κετσετζόγλου και δεν φοβήθηκε. Εαν παρ'ελπίδα δεν σωθεί η ΑΕΚ, δηλαδή πέσει κατηγορία η πτωχεύσει, τότε οι ευθύνες του Νικολαίδη και των συν αυτώ, επανέρχονται ξανά και πλέον θα αναλάβει η "Θέια Δίκη" και θα πληρώσουν παραδειγματικά.
    Η επίγεια δίκη δεν μας νοιάζει.Μπορεί κάποιος, να θεωρείται καταχραστής,κλέφτης, υπόλογος η ότι άλλο, όχι λόγω πραξεων η παραλέιψεων του,αλλά ανάλογα με το μέλλον που θα έχει η εταιρεία στην οποία "έδρασε";
    Το έχετε ξανακούσει αυτό;
    Δηλαδή τα δικαστήρια δικάζουν με βάσει όχι μόνο τον πρόταιρο βίο,αλλα και τον μεταγενεστερο;

    Βεβαίως: Εαν μας ξαναδανείσουν σαν χώρα, χαλάλι οι κλεψιές των ΓΑΠ και των "Ακιδων". Και μας ξαναδάνεισαν. Το έκανε το χρέος του το "Ντεμοτεχνείο" της Βουλής. Νερο και αλάτι, αφού η χώρα βρήκε "επενδυτή" και ΄σωθηκε.
    Και ζητήσαμε από τους ίδιους τους κλέφτες να βρουν δανεικά. Αλλιως θα τους στήναμε στο Γουδί. Βρέθηκαν λεφτά.Αυτο θα πει δικαιοσύνη!
    Αν όμως δεν βρισκόταν,τότε μόνο θα νοιώθαμε χρέος να κυνηγίσουμε τους υπεύθυνους της χρεοκωπίας. Σε καμιά αλλη περίπτωση.

    Δηλαδή,τα μέχρι τώρα,-στα της ΑΕΚ- ανεξάρτητα το πως και πόσο ο κάθε 'ενας από τους εμπλεκόμενους που παρίσταναν τους προέδρους, η όποιος άλλος, εχει ζημειώσει την ομάδα, αυτό θα έχει σημασία ΜΟΝΟ εαν η ομάδα "καταστραφεί". Μέχρι τώρα δεν έχει υποστει ζημιές. Η μάλλον, για να τα λεμε ακριβώς, έχει υποστεί,ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΑΝΤΕΧΕΙ,κατα την λογική του "σφηινάκια" και αρκετών άλλων.

    Αν δηλαδή σε βιάσουν, η σε κακοποιήσουν,και παρόλα αυτά,είσαι σε θέση να πας την άλλη μέρα στη δουλειά σου, δεν υπάρχει πρόβλημα,αφου μεροκάματο θα βγάζεις. Μόνο στην περίπτωση που νοσηλευθείς, η καταστείς ανάπηρος πλέον, ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΣΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΕΤΣΙ.
    ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ,ΝΕΡΟ ΚΙ'ΑΛΑΤΙ. Ειδικά αν ο βιαστής, ή ο κακοποιός, σου βρει νέα δουλειά,με καλύτερα λεφτα; Ισα που του λες και ευχαριστώ. Μέχρι και "Εθνάρχη" τον κάνεις.
    ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ!
    Να μου ζήσεις γίγαντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μπράβο Ιασωνα καλά τα είπες. Εγώ με τη σειρά μου να πω ότι το 1971 πανηγύρισα το πρωτάθλημα με τη νίκη επι της Προοδευτικής 6-0 τρυπωνοντας στον αγωνιστικό χώρο μαζί με άλλους πιτσιρικάδες. Αυτο θυμάμαι πιο πολύ απο οτιδήποτε άλλο. Και μια ενδεκάδα όχι αναγκαστικά απο εκείνη τη χρόνια: κωνσταντινιδης, Θεωδοριδης, Κεφαλιδης, Τοσκας, Σταθοπουλος, σκευοφυλαξ, καραφεσκος λαβαριδης, Πομωνης, νικολαιδης Παπαιωανου. Σου εύχομαι να χάρεις και συ τέτοιες στιγμές και οταν ερθει η ωρα να κανείς το γυιο σου ΑΕΚΑΡΑ

    Γιασος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μια διόρθωση στην έντεκαδα μου: λαβαριδης-σκευοφυλαξ παίζανε την ίδια θέση οπότε βάλε Βεντουρης (με κατεβασμενες τις κάλτσες) αντί για Λαβαριδη.

    Γιασος (πάλι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Προς Γιάσος : Κι υπάρχει κι ο " κούνελος ". Παπαεμμανουήλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Χρηστιδης (Ατμα)
    Κασαπης (Ιντζογλου)
    Μανωλας (Γκαμαρα)
    Νικολάου (Ραβουσης)
    Μπορμποκης (παντα πασχαμε εκει)
    Νικολουδης (Κετσπο - Σαβεφσκι)
    Σκοκο (Ριβαλτο - Τισαρτας)
    Παπαιωανου (Αρδιζογλου)
    Νεστοριδης (Κωστης)
    Μαυρος ( προδοτης)
    Νικολαιδης ( Χριστοδουλου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Προς ανώνυμο: Σαμπανάζοβιτς; Τάσος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ναι, βεβαια - σωστη παρατηρηση.
    merci

    ΑπάντησηΔιαγραφή