Ένας τύπος οδηγεί στην εθνική οδό κατευθυνόμενος προς Θεσσαλονίκη. Στη μέση του πουθενά, το όχημα του χαλάει κι αποφασίζει να κάνει auto stop μπας και φτάσει μέχρι τη Λάρισα για να βρει ένα συνεργείο. Σταματάει μια νταλίκα και τον παίρνει. Ο νταλίκερμαν προσφέρθηκε να κάνει ένα μικρό deviation, μιλάω στα ελληνικά του Γιωργάκη που συμβουλεύεται την στήλη, και να τον βοηθήσει.
Στον δρόμο πιάσανε την κουβέντα. Καταλαβαίνετε. Μοναξιές ο οδηγός, ο επιβάτης υποχρεωμένος, τι να κάνουν; Επικοινώνησαν. Τι να πουν δυο ξένοι όμως; Περιορισμένες οι επιλογές. Για δουλειά, για ποδόσφαιρο, για γκόμενες, για πολιτικά. Πολιτικά διαλύθηκε η σχέση τους κι ανεδείχθη η κοινωνική χείρα βοηθείας:
- Αλήθεια, τι ψήφισες; ρώτησε ο οδηγός του φορτηγού. Ο επιβάτης απονήρευτα απάντησε ότι προτίμησε την ΝΔ. Αγρίεψε ο άλλος.
Κατέβηκε ο δεξιός και συνέχισε την προσπάθεια του να φτάσει στη λουτρόπολη του Πηνειού. Συνέχισε τα auto stop. H ίδια ιστορία επαναλήφθηκε πολλές φορές. Άλλες νταλίκες, ίδιοι διάλογοι, το ίδιο πέταγμα έξω. Η εθνική είχε πλημμυρίσει σοσιαλιστές.
Μέχρι που μια αγάμητη με αυτοκίνητο ανοιχτό από πάνω, σταμάτησε. Χοντρή, κακάσχημη, γνήσιο πουλέν του μπαμπά κι όχι βιζιτού, τον πήρε να τον μεταφέρει. Οι ίδιοι διάλογοι ξαναξεκίνησαν: << Από πού είσαι, πώς ξέμεινες… τι ψήφισες;>>
Όπως κα νάχει, ακόμα κι ο νεοδημοκράτης, πονηρεύτηκε. Έβαλε αλλιώς την πλάκα του βινύλιου. Τέρμα η όπερα. Τώρα θα παίξουμε την χρυσή μετριότητα της ανικανότητας και της τεμπελιάς – συγκοινωνούντα δοχεία είναι αυτά αλλά ποιός να το παραδεχτεί-, αυτό απαιτεί ο δρόμος, κι αποφασιστικά της λέει:
- Μα φυσικά ψήφισα ΠΑΣΟΚ.
Άλλη μια μαλακία, καταθέτω εγώ. Να λες στη νταλίκα ότι είσαι ΝΔ και στο καμπριολέ ότι είσαι σοσιαλιστής; Δηλαδή πραγματικά είσαι εκτός τόπου και χρόνου. Και πραγματικά δεν μοιάζει να υπάρχει και σωτηρία, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Σαν τον Καραμανλή, που μας είπε στο λόγο της παραίτησης του, ότι καταψηφίστηκε διότι ο κόσμος δεν ενέκρινε το σχέδιο δράσης του για το μέλλον. Πουθενά δεν πήρε χαμπάρι τι είχε γίνει πριν. Για το αν απέτυχε, λέω έτσι για πλάκα, η κυβέρνηση του. Λες κι ο λαός ψηφίζει προϋπολογιστικά κι όχι απολογιστικά. Τέλος πάντων.
Η γκόμενα του αυτοκινήτου μόλις άκουσε ότι ο επιβάτης της, ψήφισε ΠΑΣΟΚ, ενθουσιάστηκε και του ζήτησε να πάνε κάπου να περάσουν και κάποιες στιγμές μεταξύ τους. Έστω για μια βραδιά, έστω για εκατό δευτερόλεπτα. Και του είπε κι άλλα. Ότι κι αυτή ήταν απολιτίκ κι απλώς ένα πούτσο γύρευε. Κι αυτός βέβαια ένα συνεργείο γύρευε, αλλά όπως και να το κάνεις, το να βγάλεις γκόμενα με χαλασμένο αυτοκίνητο στην Ελλάδα, ούτε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας δεν το είχε συναντήσει. Αλλά ούτε και σε τσόντες, που είχε δει κάμποσες, εκεί που πάντα σε γουστάρει η γκόμενα που πάντα είναι έτοιμη για όλα. Συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο του τον καλούσε. Και ο σοσιαλισμός.
Πήγαν σ’ ένα ξενοδοχείο ημιπαραμονής. Πλούσια γλώσσα η ελληνική. Ο γαμιστρώνας λίγο πριν τη Λάρισα, λέγεται παραμονή αλλά με ημί μπροστά. Εντάξει όχι κι ακριβώς. Πιο σωστά θα έλεγα ημιπαραμουνής, κατά την τοπική διάλεκτο, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια που δεν βοηθάει την ιστορία μας.
Τα κάνανε όλα. Ημιτσιμπούκι, ημιμοιχεία , ημιγαμήσι. Γιατί ημί; Διότι ο νεοδημοκράτης σκεφτόταν το αυτοκίνητο του κυρίως. Η άλλη, η απολιτίκ, είχε καιρό να το κάνει κι ήταν απροπόνητη. Τέλος πάντων, μην το πλατιάζουμε. Ο ψεύτης δεξιός, και τα βυζιά της έπιασε κι ικανοποίησε βιαστικά την φύση κι έγινε κι αντάρτης του βουνού. Χτύπησε την ηθική από το μετερίζι που βρέθηκε αλλά και την κοινωνική επιλογή του, του τύπου << τι σου κάνω μάνα μου αλλά και τι να κάνω με τα παιδιά μου;>> και λοιπά καζαντζίδεια περί της πουτάνας της χρονικής περιόδου που έκανε τις επιλογές του. Φοβεροί συλλογισμοί του νικητή λαού που όμως είχε χάσει, βάσει αποτελέσματος.
Πάντα μια πουτάνα ήθελε για γυναίκα και του είχε λάχει θεούσα. Ήθελε, αλλά δεν διάλεξε. Το είχε αποφασίσει ο μπαμπάς και το συμφέρον και το ρουσφέτι κι ο φόβος για τον Γιώργο λόγω του παρελθόντος του, και τόσα άλλα. Μ’ αυτό το βαρύ φορτίο πορεύθηκε τόσα χρόνια και μετά από τόσο σκληρή εργασία κι ενώ κυβερνάγανε απατεώνες και λαμόγια, κατά πως του λέγανε, του χάλασε το αυτοκίνητο λίγο έξω από τη Λάρισα κι όχι έξω από το Μόντε Κάρλο. Που θα τον έπαιρναν σαν συνεπιβάτη όχι νταλικιέρηδες αλλά τουλάχιστον η Παμέλα Άντερσον. Βέβαια αυτήν δεν θα την ήθελε για μάνα των παιδιών του και θα την παράταγε μετά το πήδημα αλλά μια Κάρλα Μπρούνι ήταν οκ. Ειδικά τώρα που αποφάσισε να νοικοκυρευτεί με τον Σαρκοζί.
Μα είναι άνδρας αυτός; Τρομερά πράματα περνάνε από το μυαλό του νεοδημοκράτη, πώς να πηδήξεις υπό αυτές τις συνθήκες και πώς να μη μοιάσεις και στον Κυριάκο και να μη γίνεις και Τέρυς Χρυσός της πολιτικής;
Μετά το πήδημα, ο δεξιός αποφάσισε. Στις επόμενες εκλογές θα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ. Μισή ώρα με την απολιτίκ γκόμενα τα κατάλαβε όλα. Άνετα γαμεί. Δεν δέρνει βέβαια αλλά δεν μπορείς και να τα έχεις κι όλα. Κατάλαβε αυτούς που φεύγανε μαζικά, επτά επτά προς τον σοσιαλισμό και πέντε πέντε προς το ΛΑΟΣ, που ελπίζω ο Ανατολάκης να διατηρήσει την ενότητα του κόμματος και να μην θέσει θέμα ηγεσίας λόγω σοβαρών πολιτικών πεποιθήσεων.
Κι αρκετά πια με τα φορτηγά και τα κλειστά τραπέζια της ΝΔ. Τώρα με το ΠΑΣΟΚ έχουμε ανοιχτή ροτόντα κι ελάτε να φάμε όλοι εις υγείαν της καλοπέρασης. Κάποιοι θα βρεθούν να πληρώσουν βέβαια, αλλά αν είναι φαγωμένοι δεν θα μιλήσουν. Στα δίνω, μου τα δίνεις. Δεν στα δίνω για να τα κρατάς, όπως πριν.
Μου δίνεις κάτι απολιτίκ να πηδήξω; Δεν μιλάω κι έρχομαι και μαζί σου Ελλάδα μου. Δημοκρατία του λούτσου. Να είναι καλά οι νταλίκες που τον πετάγανε έξω κι αποφάσισε σωστά. Κοίτα που ο μαλάκας πήρε σωστή απόφαση κάποια στιγμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου