ΜΠΑΤΕ - ΑΕΚ

              Πώς το είδατε; Ψύχραιμα, ή με μια σιγουριά οτι είναι παρατημένο κι οτι απλώς συμπληρώνουμε τον όμιλο;
              Οι δυσκολίες ήταν εκ των προτέρων γνωστές. Δύσκολη ομάδα η Μπάτε, καλογυμνασμένη, καλοδουλεμένη και οι καιρικές συνθήκες καθόλου ευνοϊκές για την ομάδα μας που έκανε ντέρμπυ το παιχνίδι με τον Πανθρακικό.

              Κι αυτό είδα κι εγώ. Ένα κακό πρώτο ημίχρονο, με περίεργους αγωνιστικούς προσανατολισμούς, αλλά με το χέρι της τύχης να μας προστατεύει. Το πέναλτυ με το οποίο προηγηθήκαμε δεν ήταν προϊόν πίεσης μας, αλλά κλασσικού ατομικού λάθους αντιπάλου. Κι αμέσως μετά να θαυμάζουμε το πόσο γρήγορα ο Νέμεθ κατόρθωσε κι έχασε την εκρηκτικότητα του. Τον ρούφηξε η ελληνική πραγματικότητα.
              Και μετά ΤΟ μπάχαλο. Αντί για ένα στοιχειώδες κοντρολάρισμα του ρυθμού, άρα με κοντά τις γραμμές, είχαμε γίνει αεροδρόμιο. Αυτό σημαίνει η αποβολή του Ντάνιελ, απο τους πιο φιλότιμους παίκτες μας γενικώς, στο κέντρο. Η κατάρρευση ερχόταν. Και βοήθησε πάρα πολύ ο Σάχα σ' αυτό. Και στα δύο γκολ ευθύνεται όσο κι αν η άμυνα είχε γίνει παιδική χαρά. Και το κερασάκι το πρόσθεσε κι ο Ούγγρος διατητής που ήταν εκτός ψυχολογίας αγώνα και τρομερά αυστηρός στην προστασία της έδρας.
               Δεν φταίει το κοράκι βέβαια. Αλλά να πω και την αμαρτία μου. Τόσα χρόνια ποτέ δεν θυμάμαι τον Ντούσαν να αποβάλλεται απο παιχνίδι. Δεν είναι ο προπονηταράς, αλλά κύριος είναι. Έβρισε τον τέταρτο κατά πως κατάλαβα. Το θεωρώ αστείο. Τι να κάνει ο ταμπελάκιας; Να πάρει απο τον άλλον την σφυρίχτρα;
               Παίκτη δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Μια σοβαρή φιλοτιμία του Καράμπελα, του Καφέ και του Ενσαλίβα, με όλα το κουσούρια που κουβαλάνε βέβαια, αφού είναι παίκτες του 7. Μνεία θα ξανακάνω για τον Γιάχιτς που πραγματικά είναι χρησιμότατο πολυεργαλείο, γερό σκαρί και σκληρό μέταλλο. Τα τιμάει τα χρήματα που παίρνει χωρίς βέβαια να μπορεί να σηκώσει όλα τα διαβολοσκορπίσματα που τον περιστοιχίζουν. Είναι αστείο να στηριζόμαστε στο Νέμεθ και στον Άρτσε που είναι δανεικοί. Είναι αστείο να περιμένεις απο τον Σκόκο, που αν τον βάλω σε ζυγαριά απο τη μια θα έχω την μπάλα που ξέρει, κι απο την άλλη την αδιαφορία του. Για μουσική δωματίου είναι. Κι ο Χουανφράν περιμένει να συμπληρώσει τα τελευταία ένσημα του σαν κιτρινόμαυρος δημόσιος υπάλληλος.
                 Το αποτέλεσμα είναι δίκαιο. Δεν ξεχάσαμε την μπάλα που ξέρουμε ή που έχουμε δει. Αυτή τη στιγμή μας ενδιαφέρει να πάνε καλά οι συζητήσεις στο Σικάγο που προς το παρόν είναι σε καλό δρόμο. Όπως σε καλό δρόμο είναι και η προστασία της ομάδας απο τους διαιτητές. Γερό χέρι ανάλαβε. Ξέρω τι λέω. Έχουμε  Χαριλάου μπροστά. Κοιτάμε μπροστά.
    ΥΓ. Στην εκπομπή που πήγα, τρελάθηκαν οι ολυμπιακοί που είπα για την δαφνοστεφανωμένη αδερφή στη φανέλα τους. Μέχρι και τον Πλάτωνα ανέσυραν απο την αρχαία Ελλάδα. Τους ολυμπιακούς αγώνες και άλλα πολλά. Κι όλοι άντρακλες. Κι ήθελα να ήξερα, αν ο ΟΣΦΠ έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό, αναλογικά δεν έχει και τις πιο πολλές αδερφές; Ή αυτές διαλέγουν άλλες ομάδες γιατί το κοκκινάκι δεν τους αρέσει σαν χρώμα. Κι ο Μπάκας γιατί φορούσε κόκκινο κιλοτάκι; Ένας άλλος μου είπε οτι η ΑΕΚ έχει ιστορία με τους Εβραίους. Κι υπέγραφε και σαν Λένιν7. Δηλαδή μιλάμε για καραμπινάτο Εβραίο βάσει υπογραφής. Κι ο ΟΣΦΠ έχει μεγάλη ιστορία. Άνοιξα τα βιβλία και βρήκα πράγματι την τρούμπα στο λιμάνι κι όσους δεν μπορούσαν να την επισκεφτούν να ικανοποιούν τον πούστη της γειτονιάς. Ένας άλλος, ΠΑΟ αυτός, θίχτηκε και μου είπε να του ζητήσω συγνώμη που είπα οτι η ομάδα του είναι η πιο μισητή της χώρας. Γιατί ρε παιδιά; Απαγορεύεται το μίσος; Του είπα να μου την ζητήσει αυτός, που με έφερε σε θέση να μισώ την ομάδα του. Τα ακραία συναισθήματα δεν με εκφράζουν. Ευχαριστώ όλους τους αεκτζήδες που στηρίξανε την εκπομπή. Και να ξέρουν όλοι: Είμαστε παιδιά ενός ανώτερου θεού, όσο κι αν προσπαθούν να μας μικρύνουν.