ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΥ

                Σχεδόν όλες οι επικεφαλίδες των αναρτήσεων μου είναι γραμμένες με κεφαλαία. Από καθαρή συνήθεια. Και σήμερα απεδείχθη ο λάθος χειρισμός. Διότι δεν έχω την δυνατότητα να διογκώσω τα γράμματα κάνοντας ένα μίνι αφιέρωμα στον άνθρωπο που μας άφησε, κάνοντας τους φίλους του πιο μόνους αλλά και την ιατρική πιο φτωχιά. Καλά, αθάνατος θα ήταν ο Τάκης; Όχι βέβαια αλλά καμιά φορά η ψευδαίσθηση σε οδηγεί σε παράξενους συνειρμούς.

               Τον γνώρισα τον Γενάρη του 1992. Ο πατέρας μου είχε υποστεί έμφραγμα τον Δεκέμβρη της προηγούμενης χρονιάς κι έπρεπε να υποβληθεί σε bypass. Έπρεπε λοιπόν να επιλεγεί γιατρός από γιατρό. Δύσκολα πράματα φαινόντουσαν αφού ο δικός μου έτρεμε μια νεφρική υπολειτουργία που κουβαλούσε σχεδόν σε όλη του την ζωή. Δύσκολα; Για μας. Η απόφαση ήταν ήδη ειλημμένη :

" Ανεβαίνουμε Σαλονίκη. Μόνο ο παλιός συνάδελφος μου, αυτός ο άτιμος ο Τάκης,  μπορεί να κάνει την επέμβαση. "  Τα λόγια του πατέρα μου, που κατά τα άλλα είχε σεβασμό στους γιατρούς.

               Περιπέτεια; Αφείστε τα καλύτερα. Εκείνος στο δημόσιο νοσοκομείο Παπανικολάου - ένα κανονικότατο μπουρδέλο - κι εγώ σε κάτι που έμοιαζε με ξενοδοχείο. Και πάω την παραμονή της εγχείρησης να δω τον πατέρα μου :

              - Αύριο θέλω να έρθεις γύρω στις 7:30. Ο Τάκης θα με βάλει πρώτο μέσα.

               Τι ώρα τον πήρε; Στη μία το μεσημέρι. Θυμάμαι, είχα διαμαρτυρηθεί σε κάποιον βοηθό :

             - Τι γίνεται ρε παιδιά; Του μίλησε για το πρώτο χειρουργείο της ημέρας.

             - Ακούστε κύριε. Πρώτος θα είναι. Ο κύριος Σπύρου, έχει τα δικά του ωράρια. Ξεκινάει το μεσημέρι και δουλεύει όσο πάει. Αλλά κάθε μέρα που τελειώνει είναι υποχρεωτικό να πιεί και κανά μπουκάλι ουίσκι στα μπουζούκια. Τι νομίζετε οτι είναι; Απλός διεκπεραιωτής; Κλασσικός δημόσιος υπάλληλος; Ξενέρωτος χειρούργος;

                Την είχα βγάλει σε ένα καταπληκτικό ουζερί στο Ασβεστοχώρι - τον Αποστόλη - παρέα με τη νονά μου. Οι διαταγές ήταν σαφείς από τον θεό - γιατρό.
                - Το να κάθεσαι απέξω από την αίθουσα είναι μια μαλακία και μισή. Άμα καπνίζεις και περπατάς πέρα δώθε, νομίζεις οτι θα τον σενιάρω καλύτερα; Ανησυχείς που ήμουν με την Μαρινέλα μέχρι τις πέντε το πρωί; Και με ποιόν ήθελες νάμουνα ρε; Κάθε μέρα κρατάω μια καρδιά στα χέρια μου και χαρίζω ζωή. Έχεις φανταστεί τι τραβάω με την δική μου την αγωνία και τον κάθε μαλάκα που γουστάρει να αλλάξει βαλβίδες; Γιατί ανησυχείς;  Φοβάσαι οτι τρέμει το χέρι μου; Κοίτα το ρε. Το βλέπεις να κουνιέται καθόλου; Έλα μετά πό έξι ώρες να τον παραλάβεις.
                Τι να πεις για τον μουρλό, αντισυμβατικό τρελό επιστήμονα, που είχα την τιμή να τον γνωρίσω μετά την επιτυχημένη επέμβαση; Αυτόν τον βοηθό του Κούλεϊ στο Ντένβερ, που μέτραγε 4500 καρδιακές επεμβάσεις κι αποφάσισε να γυρίσει στον κωλότοπο αυτό και να αναλάβει την διεύθυνση της τρίτης καρδιοχειρουργικής κλινικής που έδινε για μισθό " τέσσερα πακέτα τσιγάρα ημερησίως. "  Το παράπονο του : " Χειρουργώ τα πάντα. Από βρέφη μέχρι άνθρωπο ογδόντα χρονών. Και δίνω ζωή ξανά. Να ξανακάνει ο μεγάλος αυτά που τον έφεραν σε μένα και να κάνει το μωρό αυτά που πρέπει να κάνει στην ζωή. Τι είναι η ζωή; Γυμναστική και καλή διατροφή; Πάθος είναι η ζωή και ακραία πράματα. Πώς θα την νοιώσεις αλλοιώς; "
                   Τον θυμάμαι πώς βγήκε από το χειρουργείο. Με εκείνη την πράσινη φόρμα, γεμάτη αίματα, και με ένα τουρμπάνι στο κεφάλι. Και κρατώντας ένα πλαστικό ποτήρι με μπύρα. Εγώ είχα πάει στις έξι ώρες, αλλά το θέμα είχε πάρει δυό παραπάνω.
                - Τι κάνεις εδώ ρε μαλάκα; Δεν σούπα να πιείς ούζα;
                - Ε, ήπια. Πόσα να κατεβάσω; Στις εφτά ήρθα. Εσύ δεν μου είπες τότε νάρθω; Γιατί άργησες ;
                - Και τι είμαι εγώ; Εφοριακός; Σφραγίδες νομίζεις οτι κολλάω εκεί μέσα; Δυό φορές μούμεινε ο φιλαράκος μου στα χέρια μου. Όχι ρε Παναγιώτη, γαμώ την πουτάνα μου είπα, ο Ηρακλής δεν θα σου μείνει. Και ξανάσκαβα το πόδι του μπας και βρω καλύτερη φλέβα. Βρε συ, ο άνθρωπος δεν έχει αγγεία. Χαρτιά έχει. Έλα στο γραφείο μου για πάρλα και για Dimple. Τελείωσα για σήμερα.
                    Από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που πατήσανε τον πλανήτη αυτόν. Καθαρό μυαλό, καθαρή σκέψη, ΓΝΗΣΙΟΣ ΤΙΤΑΝΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ, με χεσμένο το χρήμα, το φακελλάκι κι όλο το σύστημα γενικότερα. Αυτό, που όταν κάποια χρόνια αργότερα έκανε την πρώτη μετασχόσχευση πνεύμονα στη Ελλάδα - στη Λάρισα συγκεκριμένα - τον κατεδίκασε σε δημόσια αποπομπή χρησιμοποιώντας τον χαλασμένο γάμο του, τα πάθη του και την αντισυμβατική ζωή του σε σχέση με το λειτούργημα που επιτελούσε. Κατά το γαμημένο κράτος, έπρεπε να μην μιλάει ή να έχει φάει την παλιά οικογενειακή επιχείρηση με τις πορτοκαλάδες.
                   " Λαδώνομαι; Όχι ρε πούστη μου. Δεν λαδώνομαι κι είμαι παλιομαλάκας. Αύριο μου έχει συνέντευξη το ράδιο. Εκεί να ακούσεις τι έχω να πω."
                   Κι άκουσα παρέα με όλη την κλινική την εκπομπή από τα μεγάφωνα των ανακοινώσεων του νοσοκομείου.
                  - Κύριε Σπύρου, σας κατηγορούν οτι λαδώνεστε.
                  - Ναι ρε παπάρα. Λαδώνομαι. Για την ζωή. Ο εφοριακός έχει περαπάνω δικαιώματα από εμένα; Τι ακριβώς προσφέρει και λαδώνεται χωρίς να τον ενοχλεί κανένας; Εσύ, που με ρωτάς, δεν είσαι λαδωμένος από πάνω μέχρι κάτω; Το παίζεις ενημέρωση; Και ποιόν ενημερώνεις; Τον μαλάκα που είναι άρρωστος ή τον υγιή που έχει  μυαλό αλλά ακόμα δεν έχει εφευρεθεί το bypass εκεί; Για το παιδί σου, τι αμοιβή θα δώσεις; Πόσο κάνει μια ζωή για σένα;  Τι ωράριο έχεις; Πότε μπαίνεις και πότε βγαίνεις από το στούντιο; Θέλεις να χειρουργώ με ωράριο και να γράψω στα αρχίδια μου τυχόν επιπλοκές;
                   Κι όμως, αυτός ο φανατικός Αρειανός, πλέον δεν είναι κοντά μας. Πάει επάνω να συναντήσει την παλιά ιατρική παρέα που συνεδριάζει πρωί πρωί με καθαρές μπλούζες κι ατσαλάκωτο προσποιητό ενδιαφέρον. Ο Τάκης βέβαια με κάποιο τηλέφωνο θα επικοινωνεί με τις επιτροπές, αφού πιο πολύ θάναι στην αγωνιστική μαχόμενη ιατρική, στην φιλοσοφία της ζωής, στην μουσική και στον έρωτα παρά στις " προβλεπόμενες διαδικασίες ".
                   - Ρε συ Τάκη, όλες οι μετρήσεις είναι σκατά. Ουρία, κρεατινίνη στα ύψη. Σχεδόν καθολική ανεπάρκεια. Η επέμβαση πέτυχε αλλά ο ασθενής θα πεθάνει; ( είχα ρωτήσει )
                  - Προτιμώ να χειρουργώ τον Πομάκο παρά τον γιατρό. Διότι μόλις ο γιατρός συνέλθει από την αναισθησία, αρχίσει να κάνει την δική του ιατρική. Ο Πομάκος με ακούει αφού είναι άσχετος. Δεν κατουράει ο πατέρας σου κι άρα ανέβηκαν οι τιμές. Πίνει νερά και περιμένει. Κάνει πια την ιατρική του. Γαμώ την πουτάνα μου. Τράβα απέναντι στην καντίνα και φέρε ένα καφάσι μπύρες. Αυτά είναι διουρητικά.
                                                   ..........................................
                 - Ρε συ Τάκη, κάνω αντιβίοση. Μπύρες θα πιώ;
                 - Μαλάκα, αν ήξερες ιατρική δεν θα ήσουν εδώ τώρα. Μπύρες θα πιεις, και μάλιστα τέσσερις την ημέρα. Αφού με το άγχος σου έχεις μπλοκάρει τα όργανα σου, τουλάχιστον άσε με να κάνω αυτά που ξέρω. Το αλκοόλ κάνει κακό στο ουροποιητικό. Στην καρδιά έχεις χειρουργηθεί.
               -  Μα πάιρνω λασίξ. Ό,τι πιο δυνατό υπάρχει.

               - Αρχίδια παίρνεις. Το πρόβλημα σου είναι ψυχολογικό. Υποσυνείδητα δίνει εντολές το κεφάλι σου κι ούτε το φάρμακο δεν δουλεύει. Με την μπύρα θα παραλύσω το ιατρικό μυαλό σου και δεν θα προλαβαίνεις να κατουράς. Σου είπα οτι είσαι καινούργιος. Και κόψε τις μαλακίες για την αντιβίοση. Ρε κάτι μαλάκες που πετυχαίνω.

                                                    ...........................................

                    Άνθρωπος σπαθί, κλασσικός τοπικιστής, λάτρης της Σαλονίκης φιλόσοφος της επεμβατικής ιατρικής με άγνοια κινδύνου. Κλασσικό ταλέντο στον τομέα του , ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙ ΖΩΗ. Άρα γυναικάς, μπον βιβέρ, μανιώδης καπνιστής και πότης, αντιδραστικός στην συστημική παρακμή και στον καθωσπρεπεισμό κι ένας τεράστιος επιστήμονας, που προσωπικά τον κατατάσσω στο ίδιο επίπεδο με τον Παπανικολάου. Ιδεαλιστής, ρομαντικός, αγωνιστής κόντρα στο σύστημα, αθυρόστομος κιμπάρης κι ασίκης ΓΙΑΤΡΟΣ. Φυσικά δεν θα πω τίποτα για το χώμα που θα τον σκεπάσει. Διότι είναι το ίδιο χώμα που θα σκεπάσει και μένα. Χώρια που δεν θα του άρεσε κιόλας. Απλά να πω το στιχάκι του Μητσάρα :

                  " ...όσοι με τον χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη...."

                  Μακάρι να πήγαινε κι ο χάρος στα χέρια του. Και μακάρι να είχε αποτύχει στην συγκεκριμένη εγχείρηση ο Τάκης. Αλλά δεν γίνονται όλα όπως τα θέλουμε. Κι όπως ίσως και να μην το ήθελε κι ο ίδιος στην ηλικία των 77. Την ήπιε την ζωή, την υπηρέτησε, κι ίσως οι υπηρεσίες του νάναι πιο χρήσιμες επάνω αφού κι ο θεός έχει μεγαλώσει πλέον και θέλει κάποια φροντίδα. Εμείς σαν άνθρωποι τι να του προσφέρουμε; Του προσφέραμε άλλωστε τίποτα εκτός από χαλασμένες καρδιές ; Μήπως αυτή  ήταν η προσφορά μας για να δράσει κι αυτός; Μπα. Θα είχε τόσα να δώσει σαν άνθρωπος κι ας μην είχε γίνει γιατρός.  Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΠΥΡΟΥ, ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΔΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΕΡΙΖΙ ΤΟΥ.
                Υγ. Μου φύγανε κάποια ζουμιά. Και πίστευα οτι είχα στερέψει.