ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟ 2012

          Εύχομαι καλό μήνα σε όλους και όλες. Ξεκίνησε με βοριάδες και δροσιά για τους Αθηναίους, αλλά με μπόλικη δυστυχία για κάποιους συναθρώπους μας που πλήρωσαν λεφτά αλλά οι πυροσβεστικές δυνάμεις είναι ανεπαρκείς καθότι έπρεπε και να επιχορηγηθούν τα πολιτικά κόμματα για να παίξουν τους κυβερνήτες  ή τους αντιπολιτευάμενους. Ελπίζω ο μήνας να μην είναι ο τελευταίος της ελπίδας, αφού έρχονται άσχημες καταιγίδες με τα μέτρα και το στέγνωμα των πόρων της αγοράς, παρέα με την ενοποίηση των τραπεζών αλλά και τα λουριά που κρατάνε την Τουρκία , που δήθεν μαχόταν χωρίς έλεος εναντίον του Ισραήλ.

            Η υστερία σε όλο της το μεγαλείο για ανθρώπους που περιμένουν το καλοκαίρι αλλά και τις σοβαρότατες αποφάσεις του Σαμαρά, που τελείωσε από την στιγμή που έγινε πρωθυπουργός. Κι άρα δεν χρειάζεται να σκεφτεί κι ιδιαίτερα, ειδικά όταν η σκιώδης κυβέρνηση του Αλέξη θυμίζει αυτό το αποκρουστικό passing game της Ισπανίας, που ξεδόντιασε την Ιταλία του πρώτου ημιχρόνιου και της έφερε και δυό γκολ, που ειδικά το δεύτερο είναι η απόλαυση των pigs. Είπαμε να τα βλέπουμε σωστά. Κι αν τα θέλουμε έτσι, τότε όταν η τακτική του αγώνα των ομίλων με το 3-5-2, θα ήταν ιδανική για να κόψεις την δύναμη των Ισπανών. Που θύμιζαν την υστερία του προσωρινού και του τυχαίου στους αντίπαλους. Εκρηκτικά δεκάλεπτα με εξαφάνιση της μπάλας κι η Ελλάδα σταθερά εκεί που ξέρει.

             Στον κουβά, αφού η Γερμανία έμοιαζε θωρηκτό ακαταμάχητο, κι άρα όποιος την κέρδιζε θα ήταν σταθερά μπροστά. Που αν τα πράματα είναι  " στο αλλοιώς " , δεν τρέχει τίποτα. Η Ιταλία είναι μια καινούργια τακτική και οι άλλοι μπορεί και να κουραστούν. Μην προδώσουμε και τον ελέφαντα και τον κόκορα. Τα ζώα ξέρουν καλύτερη μπάλα από τους ανθρώπους. Εξ άλλου ένα χαλάρωμα των Ισπανών, ισοφάρισε τις τελικές στον αγώνα και δρόσισε τις γροθιές του Κασίγιας. Η εικόνα όμως  στο πρώτο μισό, ήταν οτι αν το αφεντικό αποφασίσει, τότε θα υποφέρεις. Κάτι σαν το γράμμα του Σαμαρά προς την Ευρώπη και κάτι σαν τον Άσαντ που σίγουρα περιμένει κι αυτός να πάει προς Νεβάδα μεριά, αφού με την αστάθεια που έχει επιβάλει, σίγουρα εξοπλίζονται όλοι οι γείτονες κι άρα η πολεμική βιομηχανία πουλάει μια χαρά. Κι αυτοί έχουν μόνιμο καλοκαίρι, κι ας καθυστερεί κάποιους μήνες.

              Βιαστικός ο προπονητής που θυμήθηκε κάτι, αλλά ο Γκανέζος ήταν ήρωας της ταινίας

" exchanging trades." Κι όταν όλα πάνε στραβά, δηλαδή τα σουτ πάνω στον Καστίγιας, τρέχα γύρευε. Κι η υστερία δίνει την θέση της στην πραγματικότητα, που σημαίνει οτι οι διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να γίνουν κι οτι η γηραιά ήπειρος θα συνεχίσει με την Ιταλία και την Ισπανία κι εδώ θα έχουμε τα συνδικαλιστικά και τα μπομπολίστικα, αλλά με μπόλικα strings στους κώλους για να δείχνουμε και την αποφασιστικότητα της ανάπτυξης της Μυκόνου, που αν δεν κάνω λάθος έχει κηρυχτεί αποστρατικοποιημένη ζώνη. Κάτι είναι κι αυτό. Θα μας μείνουν οι πουτάνες και οι πούστηδες. Δηλαδή η όραση στην Ευρώπη, πού να πας να γαμηθείς.

             Και να μιλάς για πολιτισμό, αρχαίο μάλιστα, ενώ τα πάντα είναι τωρινά, παροντικά και σημερινά. Αλλά αυτά παθαίνεις άμα μπερδεύεις τις πούτσες με τις βούρτσες. Μαύρος Ιταλός και πόσο να αντέξει ο Πίρλο; Πανηγύρι γίνεται κανονικό, που όλοι μιλάνε για την έλλειψη ποιότητας αλλά όλοι εκεί είναι για να αγοράσουν κάτι αναμνηστικό. Φτάσαμε στην εποχή της άμεσης αποκαθήλωσης. Του προσωρινού ήρωα. Η Ισπανία κούρασε, η Γερμανία οργανώθηκε , ήταν πολύ καλή η Σουηδία αλλά κι η Ιταλία που δεν την περίμενε κανείς, έσκισε. Τίποτα δεν έγινε αλλά κονόμησε ο book maker.  Που ποντάρησε στην αμπαλοσύνη κι ενώ τα έδινε κανονικά όλα. Τι να κάνουμε; Ο λαός ποντάρησε στον Αλέξη, αλλά του ξαναπροέκυψε ο Σαμαράς. Μάλλον δεν σώθηκε λόγω αυτού του γεγονότος, όπως και η Ιταλία μια χαρά πήγε στο τουρνουά. Την ήξερε κανείς; Την πίστευε κανείς; Κάποιος θα κερδίσει τον τελικό και είναι πιο καλά που ήρθαν έτσι τα πράματα. Δίκαια χωρίς πέναλτυ κι άλλες φανφάρες της Τζούλιας που γυρνάει τσόντες αλλά τον κώλο τον έχει για το τραίνο.

           Και καλό μήνα ξανά, με την υπενθύμιση οτι είμαστε στην Ελλάδα κι όχι στο Μιλάνο. Γιατί προς στιγμήν φοβήθηκα ομαδική ελληνική μετανάστευση προς την Γκάνα ή προς το όργανο της Κουράκου, που επέδειξε σήμερα το μονόπετρο καθότι ο Μπαλοτέλι πληρώνει μπας και πηδήξει. Ακρίβυναν οι βίζιτες παιδιά. Και οι γυναίκες πλέον χρειάζονται κοσμήματα για τα επόμενα κορόϊδα. Το οποίο πηδάει μόνο αν η άλλη φοράει κάτι ακριβό στο χέρι. Αλλάζει ανατομία στο μυαλό του. Όπως άλλαξαν όλα σήμερα για τον Έλληνα που είχε άποψη για το ποδόσφαιρο κι αύριο βλέπουμε. Ξεφύγαμε ρε αδερφέ. Και σωστά. Θάλασσα έχουμε, να μην το κάνουμε; Αμέ. Και να καταγράφουμε τις αυτοκτονίες, σαν πνιγμούς. Αυτό που έπαθε η Ιταλία σήμερα. Που με την Ιταλία ήμουν συναισθηματικά αλλά στο πρακτορείο αλλάζουν αυτά. Όπως άλλαξε η τρόϊκα τις μαλακίες που ψήφισε ο γίγαντας , που το μόνο που θέλει είναι να κολυμπάει μέσα στην δημόσια αλατισμένη τουαλέτα. Και δικαιότατο το αποτέλεσμα, και βέλτιστη η Ισπανία και φυσικά το ποδόσφαιρο είναι ο νικητής, αφού τουλάχιστον στον τελικό δεν είχαμε και κάποιον Οστρογότθο να μας κάνει μαθήματα δημοκρατίας.

               Συμπέρασμα; Ελάτε: Το γουρούνι της φάρμας, νίκησε το αγριογούρουνο . Όλα έτσι δεν τα θέλουμε; Τουλάχιστον παίξανε γουρούνια σήμερα και δείξανε κάτι. Ποδόσφαιρο. Φυσικά το σκορ ήταν άδικο, βάσει της εξέλιξης. Αλλά τι να κάνω κι εγώ με τον νονό. Κάποια στιγμή οι μαφιόζοι εξουδετερώνονται, κάποια στιγμή οι Ιταλοί δημοσιογράφοι πρέπει να καταλάβουν τι δουλειά κάνουν και κάποια στιγμή οι managers πρέπει να αποβληθούν από το ποδόσφαιρο. Κι ο νοών νοείτω, αλλά κι ο μη νοών να μην νοηθεί. Ισότητα υπάρχει κι άρα όλοι  μπορούν να διαλέξουν στρατόπεδο στον νου. Που φιλικός είναι με το σώμα που τον κουβαλάει, αλλά όχι με το σώμα που έχει νου αλλά είπε κάτι άλλο. Μεγάλο παιχνίδι, τέλειωσε κάπως άδοξα, αλλά ο νικητής είναι το ποδόσφαιρο. Όπως ο Θωμάς στην ΑΕΚ.