ΟΡΓΙΑ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

     Ξεφύλλιζα την κυριακάτικη εφημερίδα. Με το ουζάκι μου, τα ερωτήματα των παιδιών για τα μαθηματικά τους, και με την γκρίνια της συζύγου. Ίδιο πράμα με τη μάνα μου. Ξεπέρασα γρήγορα τα πολιτικά ρεπορτάζ, ποτέ δεν μου άρεσαν τα τηλεοπτικά σήριαλ, και ξαφνικά ήρθαν οι καύλες. Σε λάθος σημείο, στην κουζίνα ήμουν, και σε λάθος χρονική στιγμή. Όπως γίνεται και στην ζωή, που ποτέ δεν έχεις καταλάβει την αξία του timing.

      « Όργια σε νοσοκομείο της Αθήνας», διάβασα στον πηχυαίο τίτλο. Σάστισα για το μέγεθος της υπόθεσης που είχε διαφύγει της προσοχής μου. Μετά ξανασάστισα που δεν είχα γίνει γιατρός κι εγώ, ή έστω ασθενής του συγκεκριμένου επιστήμονα ή που δεν είχα διαμετακομισθεί στο θεραπευτήριο αυτό για κάτι περαστικό. Απογοητεύτηκα. Παντού αστοχία γαμώτο. Να γουστάρεις, και να μην έχεις πάει έστω και στα εξωτερικά ιατρεία για τα προκαταρκτικά.

     Μετά πληροφορήθηκα ότι το νοσοκομείο ήταν το «Ελπίς», που κάθε μέρα περνάω μπροστά του πηγαίνοντας για την δουλειά. Ομολογώ ότι σαν κτίριο, ποτέ δεν μου την σήκωνε για να διαβώ τις πύλες του. Είναι κι απέναντι από το γήπεδο της ομάδας με σήμα την αλογοτροφή, πάντα μου την έριχνε ακόμα πιο πολύ. Για τη λίμπιντο μιλάω, μην πάει το μυαλό σας αλλού.

     Και μου τόλεγε χρόνια η μάνα μου. Να μην κρίνω ποτέ από την εξωτερική εμφάνιση κι ότι μόνο ο εσωτερικός πλούτος μετράει. Ποτέ δεν την άκουγα και τώρα την δικαίωσα. Κατόπιν εορτής. Διότι με πρόλαβε ο ουρολόγος, η καθηγήτρια και το τρίτο άτομο με το όνομα Τάκης. Κι όταν στη ζωή με προλαβαίνουν, μου έρχεται στο στόμα αυτή η γεύση της ήττας.

     Συνέχισα την ανάγνωση της εφημερίδας. Ο γιατρός κατέγραφε τις περιπέτειες του με μια κάμερα που την είχε πάρει στην θάλασσα και εκεί την ξέχασε. Κάποιος περαστικός την πήρε , την έψαξε και μετά διοχέτευσε τα πάντα στο διαδίκτυο. Πάντα απέφευγα την θάλασσα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί, που ούτε ο άγιος Νικόλαος δεν μπορεί να σε σώσει. Τυχαία την ονομάζουν πικροθάλασσα οι ναυτικοί, οι καθ’ ύλη αρμόδιοι;

     Εκεί όμως που ξενέρωσα τελείως, είναι όταν διάβασα στην συνέχεια του ρεπορτάζ, ότι η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αλληλομηνύθηκαν τα εμπλεκόμενα μέρη και γίνεται μπάχαλο. Kαι πάντα για την ουσία. Ότι ο γιατρός παράτησε την άλλη κι αυτή ήθελε να τον εκδικηθεί. Ότι η άλλη ήταν παρασυρμένη από τις ορμόνες της και το έκανε για θεραπευτικούς σκοπούς. Και τέλος ο Τάκης, περιμένοντας να ανοίξει το επισκεπτήριο της ΜΕΘ, όντας αγάμητος καιρό, απεδέχθη μια πρόσκληση που ποτέ δεν ήξερε πού θα κατέληγε.

     Και σκέψου τώρα στο δικαστήριο να πέσει η υπόθεση σε καμιά θεούσα και να την κάτσουμε την βάρκα. Ή σε κάποιον δικαστή που όμως τον είχε βοηθήσει ο ουρολόγος με κάποια στυτική δυσλειτουργία ή κανέναν προστάτη, να του χρωστάει ευγνωμοσύνη, και τρέχα γύρευε με την γαμημένη την βάρκα .

     Βρισκόμαστε μπροστά σε κίνδυνο. Απειλούνται τα όσια και τα ιερά των νοσοκομείων μας, που όπως και να το κάνουμε, είναι το μέλλον μας. Να πηγαίνουμε στο νοσοκομείο με την ελπίδα να θεραπευτούμε, ή με την ελπίδα να γαμήσουμε; Μήπως να πηγαίνουμε νωρίτερα από το προγραμματισμένο ραντεβού μας, κι αφού έχουμε πηδήξει, έχοντας πλέον τις κατάλληλες γνωριμίες, να γλυτώνουμε και τα πιθανά φακελάκια; Ή μήπως χάνουμε ανθρώπους διότι οι γιατροί πριν προσέλθουν για να εξασκήσουν το λειτούργημα τους ήσαν απασχολημένοι σε καμάκι ή σε πολυμετοχική παρτούζα; Τελικά γι’ αυτό φωνάζουν όλοι οι επιστήμονες ότι δεν επαρκούν τα κρεβάτια των εντατικών μονάδων; Μήπως διότι κάποια είναι καβατζωμένα για σεξουαλικές περιπτύξεις; Σε τέτοιο κρεβάτι γινόταν το όργιο και ξέχασα να σας το πω διότι το θεώρησα μικρότερης σημασίας.

     Το μαχαίρι πρέπει να μπει στο κόκαλο. Για άλλη μια φορά. Η δικαιοσύνη πρέπει να λύσει τα θέματα αυτά για τα οποία δεν έκανε νύξη τότε παλιά, ούτε ο Ασκληπιός ούτε ο Ιπποκράτης αλλά και κανένας υπουργός υγείας από το 1828 μέχρι σήμερα. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος που είχε ολοκληρώσει το έργο του. Μια ζωή θυμάμαι μέσα στα νοσοκομεία ταμπέλες που απαγόρευαν το πτύειν , το φωνασκείν και το κάπνισμα. Ποτέ δεν θυμάμαι ταμπέλα που να απαγορεύει το γαμήσι. Κι άρα καταλαβαίνω ότι πρέπει να μπει και τέτοια. Διότι ο Έλληνας πρέπει να πληροφορείται για τις ελευθερίες του. Και οι ταμπέλες πρέπει να ξεκινήσουν από τα ουρολογικά και τα γυναικολογικά τμήματα, που τα θεωρώ και τα πιο επικίνδυνα, και σιγά- σιγά να πλημμυρίσουν όλους τους χώρους.. Διότι ποτέ δεν ξέρεις πότες θα παρουσιασθεί η καύλα. Δεν προειδοποιεί η πουτάνα, οπότε πρέπει να την προειδοποιήσουμε εμείς.

    Και να σας πω και το άλλο. Δεν είναι υποχρεωμένος ο κάθε εργαζόμενος και ο κάθε προσερχόμενος στο νοσοκομείο να γνωρίζει γραμματική ή ετυμολογία των λέξεων. Και μιλάω πολύ σοβαρά αυτή την στιγμή. Ιπποκράτης : ο κρατών τον ίππον. Δηλαδή ποιόν ίππον; Είχε φάρμα με άλογα ή κρατούσε άλλον ίππον; Μόνο με το όνομα δεν κάνουμε τίποτα. Θέλουμε σαφή επισήμανση. Κι άντε και οι άνδρες πειθαρχούν. Οι γυναίκες ποιόν ίππον να κρατήσουν; Δεν έχουν ίππον. Τι να κάνουν; Κάνουν τα εμπόδια μεν, αλλά όπως γνωρίζετε, αυτά πηδούν και οι ίπποι δε.

     Η δικαιοσύνη βρίσκεται μπροστά σε δύσκολη υπόθεση. Φυσικά δεν της έχει τύχει ανάλογη περίπτωση σε δικό της χώρο, αν και πάντα ήθελα να το κάνω και εκεί με τη κόρη του εισαγγελέα που τα είχα, αλλά πρέπει να σκεφτεί λογικά κι όχι κοινωνικά, δηλαδή απάνθρωπα. Δεν πρέπει να ονομάσει τα νοσηλευτήρια ναούς με αντίστοιχες απαγορεύσεις. Πρέπει να αθωώσει όλα τα εμπλεκόμενα όργανα στο όργιο και να απαγορεύσει την χρήση καμερών, που στο φινάλε αυτές φταίνε για το ρεζίλεμα. Ή το «Ελπίς», να το μετονομάσει «Ελπήδα».

    Διότι μπορεί να έρθει και σε κόντρα με την εκκλησία. Διότι μπορεί να συλληφθεί κι ένα παιδί σε κρεβάτι νοσοκομειακό σαν αποτέλεσμα της πράξης. Και η εκκλησία να το βαφτίσει. Έχουμε τόσα προβλήματα, δεν αντέχει η χώρα και μια νέα διαφωνία μεταξύ δικαιοσύνης και Θεού. Επίσης μπορεί ο γιατρός, να μην μπορεί να διαγνώσει ή να εγχειρήσει, αν πρώτα δεν κάνει ένα όργιο, αν δεν ξελαμπικάρει. Θα χάσουμε άνθρωπο διότι δεν αφήσανε τον γιατρό να πηδήξει προηγουμένως;

     Η δικαιοσύνη να είναι αυστηρή αλλά να εκσυγχρονίζει και τον τόπο. Ούτως ή άλλως σε μπουρδέλο ζούμε και λογικά τα πάντα πρέπει να λειτουργούν με τους κανόνες του. Και στο φινάλε ο γιατρός, όταν έδινε τον όρκο του, πουθενά δεν δεσμεύθηκε πού να το κάνει .Κι είναι και λογικό. Με τόσες εφημερίες που έχει, τι να κάνει κι αυτός; Να μην το κάνει ποτέ; Ε, δεν γίνονται αυτά τα πράματα, κι είναι προτιμότερο να το κάνει στο νοσοκομείο και να τον έχεις εκεί, παρά να την έχει κοπανήσει για να το κάνει έξω, και να ψάχνεις τον γιατρό παντού.

     Και δεν θέλω ηθικολογίες περί του χώρου. Πρόσφατες έρευνες κατέδειξαν ότι οι σχέσεις πλέον είναι cοorporate. Δηλαδή κυρίως στο επαγγελματικό περιβάλλον. .Ελεύθεροι επαγγελματίες με γραμματείς, προϊστάμενοι με υφισταμένους και το ανάποδο. Θυμηθείτε τον Ζαχόπουλο, τον Βαρθολομαίο ακόμα και τον Μαικλ Ντάγκλας. Μέχρι και νόμο κάναμε για την σεξουαλική παρενόχληση. Άρα όλοι ξέρουμε. Θα καταδικάσουμε τον γιατρό ή την παρτενέρ του; Όχι Το πολύ πολύ να καταδικάσουμε τον Τάκη. Αυτός φταίει, αλλά να πω και την αμαρτία μου. Θέλω να πάω με την νόμιμη σε απαγορευμένο χώρο ή με παράνομη σε νόμιμο χώρο.