Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε. Τρισήμισυ χρόνια προσπάθησα να γράψω για την ΑΕΚ και για κάποια άλλα θέματα που με απασχόλησαν και με απασχολούν, με σκοπό να ρίξω τις αποστάσεις και την διαδικτυακή απροσωπία που άλλον τον κάνει τολμηρό σαν ανώνυμο κι άλλον τον τρομάζει ακόμα περισσότερο. Άλλωστε, άμα γνωρίζεις τον άλλον γενικότερα, πιο εύκολα ανοίγεσαι και καταθέτεις την άποψη σου.
Τα μαθήματα τα είχα πάρει από τον Φίλαθλο και την κλασσική δημοσιογραφική στατιστική:
" Αν συμφωνούν όλοι, κανείς δεν θα σου απαντήσει. Αν διαφωνούν όλοι, άντε να ασχοληθεί κι ένα 10% με απάντηση. " Και προχώρησα στο καινούργιο πείραμα της ζωής μου, φτιάχνοντας αυτό το blog. Στην αρχή, η ιδέα ήταν να μπαίνουν μόνο τα πολιτικοκοινωνικά μου κείμενα που είχα την τιμή να δημοσιεύονται, τζάμπα κι αμισθί, στην εφημερίδα. Μετά θέλησα αμεσότερη επαφή με τους πάντες κι επέλεξα σαν πλατφόρμα την ΑΕΚ. Και το έκανα το blog κιτρινόμαυρο παρόλο που ποτέ στην φυλλάδα δεν έγραψα λέξη για την ομάδα μου.
Φυσικά η κίνηση αυτή ήταν διφορούμενη. Άλλο να πετάς μια μπαρούφα γενικώς κι αορίστως για την κατάσταση, που όσο Αεκτζής και νάσαι, οι περισσότεροι θα σε διαβάσουν, κι άλλο να σε ακολουθήσουν οι αναγνώστες μέσα σε κιτρινόμαυρο φόντο. Υποχρεωτικά όταν βάφεις κάτι, ο άλλος αμύνεται ή πρέπει να κάνει μια υπέρβαση για να διαβάσει άσχετο κείμενο με την ΑΕΚ ή σχολιασμό από κάτω που πάντοτε εμπεριέχει τον " κίνδυνο " να πέσει κι ένα άσχετο μπινελίκι. Κι αληθινή να είναι η κριτική, είμαστε όλοι ασφαλέστεροι σε πεπατημένους δρόμους.
Εμπορικά, δεν την έψαξα ποτέ. Θα μπορούσα να βγάζω κανά πεντακοσάρικο το μήνα με βάση την επισκεψιμότητα, τον χρόνο παραμονής των επισκεπτών και την τυφλή διαφήμιση του server. Δεν με ενδιέφερε ποτέ το θέμα αυτό, πρώτον διότι δεν είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος και δεύτερον διότι δεν ήθελα να γίνει πιθανό πεδίο παρεξηγήσεων για τον ρόλο μου, όπως έγινε σε κάποιες φάσεις η φιλία μου με τον Μελισσανίδη ή τον Καραγιαννίδη. Κι αυτά που αναφέρω είναι τα λιγότερα. Διότι το κοινωνικό πλέγμα στο οποίο ανήκω θα μπορούσε και να μιλήσει και για κανονικότατη μιθοδοσία και σταθερότατο και μοναδικό επάγγελμα. Ουσιαστικές λεπτομέρειες είναι αυτά αλλά για μένα φυσικότατες ψυχικές καταστάσεις. Δυναμικής τιμιότητας, κι ο νοών νοείτω.
Είχα όμως τύχη μεγάλη. Όχι επειδή είμαι Αεκτζής. Αλλά επειδή από πολύ παιδάκι, κατάλαβα τι σημαίνει να υποστηρίζεις αυτήν την ομάδα με όλα τα κουσούρια της διχόνοιας λόγω φτώχειας που υποχρεωτικά έχει ο τρίτος πόλος. Που πάντα είναι προσφυγικός. Βρήκα και γνώρισα ανθρώπους, που θα ήταν αδύνατον να τους γνωρίσω αν δεν είχα κάνει αυτό το blog. Τεράστιες πένες και πηγές αξιοπρέπειας, ανατρεπτικής σκέψης και πιστεύω γνήσιους συνοδοιπόρους έστω κι αραιά πλέον στα κοινωνικά δρώμενα. Για κάποιους, θα τολμήσω να μιλήσω ακόμα και για φίλους. Μέσα στην διαφορετικότητα των επαγγελμάτων αλλά και των τρόπων προσέγγισης. Τεράστιο κέρδος είναι αυτό για όσους φυσικότατα κι εκτιμούν την σιωπή του Πυθαγόρα αλλά και προτιμούν την διαλεκτική του Σωκράτη.
Προσπάθησα να γράφω σαν να μιλάω ζωντανά σε μια παρέα. Εκεί που τα πάντα που λέγονται, θα έπρεπε να καταγράφονται σε μαγνητοφωνάκι μια που η ένταση της σκέψης είναι πολύ πιο δυνατή από μια πεζή αναπαραγωγή σκέψεων και συμπερασμάτων μετά από περιττή διύλιση. Άλλοτε το κατάφερα κι άλλοτε όχι. Το ίδιο ισχύει και για τους σταθερούς αρθρογράφους, που είχα την τιμή να εμπλουτίζουν τον λιτό αυτόν χώρο και με βοήθησαν χωρίς καμία προηγούμενη γνωριμία στο ταξίδι αυτό. Που τελειώνει ακριβώς με το ίδιο στυλ που ξεκίνησε. Όσο κι αν ο χρόνος σε φθείρει και σε μαλακώνει. Τους ευχαριστώ όλους και όλες, κι εύχομαι καλή δύναμη για την δύσκολη συνέχεια της προσωπικής τους περιπέτειας στην οικογένεια, στο επάγγελμα, στην χώρα που διάλεξαν να συνεχίσουν αλλά και στην ΑΕΚ. Αξία για μένα έχει το ταξίδι και η προσμονή του να φθάσω στον προορισμό. Όταν φθάνω, τις περισσότερες φορές θέλω να φύγω αφού καταρρίπτω τον μύθο.
Από την μεριά μου προσπάθησα να πω την αλήθεια και τα πράματα που μάθαινα χωρίς να παραβιάζω συμφωνίες και παρασκήνια που υποχρεωτικά ήμουν κοινωνός. Και λέω υποχρεωτικά διότι πού να πάνε οι πληροφορίες και οι κινήσεις; Στην δημοσιογραφία ή στο παιδάκι που ακόμα φοράει κοντά παντελόνια; Τα πάντα είναι συνωμοτικά και κάποιοι έχουν γράψει τα χιλιόμετρα τους στην τρέλα της κουβέντας ή στην μανία της καλυμμένης γραφής. Άλλωστε οι ποδοσφαιρικές ομάδες της Ελλάδας δεν είναι και τίποτα πολυεθνικές βιομηχανίες. Κάτι μαγαζάκια είναι που τις διοικούν διαπλεκόμενοι κι απευθύνονται σε χάπατα χειροκροτητές που θέλουν πρόσκαιρα να ξεχνούν το πού ζουν, το πώς ζουν και το ποιός τους βιάζει καθημερινά. Και φυσικά τίποτα δεν θα αλλάξει. Για το δίπολο, εύκολα ξεχνάς την πραγματικότητα. Ένα μοντέλο που τώρα τελευταία το ξέχασε κι ο Αεκτζής κι έχασε και το προνόμιο της διαφορετικότητας. Και δυστυχώς το ξέχασε ή το έχασε ή το πέταξε, επειδή κουράστηκε. Και του δίνω κι ένα δίκιο. Ένα δεν του χαρίζω : ΟΤΙ ΤΟ ΕΔΩΣΕ ΦΤΗΝΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΑΧΗ. ΜΕ ΗΓΕΤΕΣ, ΕΙΤΕ ΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΙΤΕ ΣΤΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ, ΠΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΦΟΡΑΝΕ ΓΡΑΒΑΤΕΣ.
Είμαι σίγουρος οτι στενοχώρησα αρκετούς. Η γραφή μου αλλά και η πεσιμιστική σκέψη μου, αυτή είναι. Ζητώ συγνώμη ειλικρινά. Δεν ήταν κανείς στόχος. Στοχοποιήθηκαν μόνοι τους, επειδή κάνανε μαλακίες ή έκλεψαν. Κι είμαι υπέρ της κλοπής σε επίπεδο Ρομπέν των δασών. Πρόσωπο με πρόσωπο. Είμαι κάθετα εναντίον της πράξης όταν κλέβεις το παγγάρι. ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ, που λέγεται ΑΕΚ. Και κάποιοι - ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ - προτίμησαν αντί να πλουτίσουν ΜΕ την ΑΕΚ, να πλουτίσουν εύκολα και ξεδιάντροπα ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ. ΚΑΙ ΑΕΚ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΑΥΤΟΙ, ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Κι εδώ, δεν σηκώνω καμία αντίρρηση.
Κάποιοι άλλοι, σε αυτόν τον χώρο, μπορεί και να βρήκαν αυτό που γύρευαν. Μια απλή καθημερινή παρέα και με αφορμή την ΑΕΚ, ένα πεδίο έκφρασης. Κι από αυτούς ζητώ συγνώμη, που πιθανώς αύριο θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες πηγές διεξόδου. Και μένα θα μου λείψουν όλα και όλοι. Δεν το κρύβω. Αλλά όπως κάποιοι ξέρουν καλά το timing της μπούκας, έτσι ξέρω κι εγώ να προστατεύω τον εαυτό μου. Ο χώρος θα καταντούσε άθελα του, πεδίο προπαγάνδας. Ή, μούγκα στην στρούγκα. Διότι λάθη θα γίνουν όπως και τραμπουκισμοί ή νομπλαρίσματα ( sic ) αφού θα υπάρχουν και πολιτισμένα άτομα στη νέα τάξη. Κι εγώ δεν έχω μάθει να μένω αμέτοχος αλλά δεν έχω μάθει επίσης, είτε να παραμυθιάζω τον κόσμο κάνοντας το άσπρο μαύρο, είτε να είμαι χειροκροτητής πρόχειρων πλάνων.
Αισθάνομαι οτι στον αγώνα αυτό, είμαι κι εγώ μια παράπλευρη απώλεια. Ούτε κερδισμένος, ούτε χαμένος. Είπαμε πεισιμιστής είμαι γενικά - ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ - κι άρα δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις με τον σουρεαλισμό που ζούμε όλοι σήμερα: Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Χρήστος, " όλοι πανηγυρίζουν επειδή η ΑΕΚ υποβιβάστηκε δυό κατηγορίες και φέρονται λες και πήραμε το champions league, λες κι έχουμε την γηπεδάρα και λες και δεν υπάρχει αντίπαλος. " Κι όλα αυτά, επειδή έκανε την τούμπα ο Μελισσανίδης από τα γαμήσια που θα έρριχνε, και την κωλοτούμπα τα " μεγέθη ", που δεν θα συνεργαζόντουσαν ποτέ με έναν που ακόμα διώκεται. Κι όλα αυτά, την ώρα που όλοι ήμασταν στην εξέδρα και προσπαθούσαμε να ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ Η ΑΕΚ. ΚΑΙ ΛΙΓΟΙ ΠΙΑ, ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΙΜΩΡΙΕΣ, ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΑΔΟΜΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΑΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΑΝ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ " θα επιλέξουν άλλο μοντέλο."
Το καράβι λοιπόν με πήγε στο νησί και κατέβηκα. Το νησί είναι καταπληκτικό με πλούσια βλάστηση κι άφθονη τροφή, αρκεί βέβαια να την αρμέγω μόνος μου. Θα μάθω να ψαρεύω, να κυνηγάω αλλά και να κόβω φρούτα. Σκέπαστρα για να προστατευτώ από την βροχή δεν χρειάζεται να φτειάξω. Έχει αρκετά μεγάλες φυλλωσιές που προσφέρουν ανήλιαγα σημεία και χαλάρωση από το νερό που θα μου στέλνει ο ουρανός. Επίσης, δεν υπάρχει οχλοβοή ή αγωνία να τρέξω. Δεν έχει χρόνο το νησί, ούτε κι ιδιαίτερο κρύο. Είναι σε τροπικούς παράλληλους. Κάτι σαν την ΑΕΚ στην τρίτη εθνική.
Έχει και καταπληκτική θέα προς την θάλασσα. Είτε από το ύψωμα, είτε από έναν πολύ παχύ κορμό που δεν μπορώ να φανταστώ πώς διάολο κατρακύλισε σε εκείνη την θέση. Στην άκρη της ακτής, εκεί που κατέβηκα από το πλοίο. Περίεργα πράματα. Σαν η προηγούμενη θητεία μου στο ερασιτεχνικό, κάτι να μου φώναζε. Σαν ένα χέρι να ήθελε να με μάθει κάτι γι' αυτό το νησί. Στο οποίο το πλοίο θα ξαναπιάσει σε κανά χρόνο αλλά εγώ δεν θα θέλω να φύγω παρασυρμένος από το νέο τρόπο ζωής, όσο κι αν υπάρχει πλέον συγκάτοικος. Ο ένας θα με κάνει να θέλω να επιστρέψω; Ίσως σε δυό χρόνια κι αν τίποτε περίεργοι πράκτορες ανακαλύψουν τον παράδεισο μου. Αλλά τι μαλακίες λέω; Στο νησί δεν υπάρχει χρόνος. Εγώ θα κρατάω ημερολόγιο;
Αδέρφια, προχωράμε. Αν κάποιοι άνθρωποι σκεφτούν λογικά, η ανάδραση και η απογείωση θάναι τέτοιες δυνάμεις, που η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΣΣΑ ΘΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗ. ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ. ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ. ΠΟΥ ΞΑΝΑΛΕΩ: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Φυσικά οι μνήμες δεν πρόκειται να σβήσουν, κι αυτό, όσοι μπορούν, θα πρέπει να το μεταλαμπαδεύσουν. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
" ΜΕΓΕΘΗ " ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΕΚ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΑΝ ΟΛΟΥΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΛΟΙΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΕΡΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.
Το ταχυδρομείο μου ( stevenavramidis@yahoo.gr ) ή και το τηλέφωνο μου θα είναι πάντα ανοιχτά για οποιαδήποτε κουβέντα. Και ξαναλέω : Κουβέντα. Γραμμή δεν πέρασα ποτέ εδώ και θεωρώ οτι έκανα την κριτική που κάνουμε όλοι στις παρέες μας.
Νάστε όλοι καλά. Καλή Ανάσταση και καλή δύναμη για μετά. Να προσέχετε αυτούς κι αυτά που αγαπάτε. Μέσα σε αυτά, είναι και η ΑΕΚ μας. Με τα ανοιγμένα φτερά πάντα, που πρώτη έδειξε τον δρόμο - έστω και ετεροχρονισμένα - της κάθαρσης. Έστω κι αν είναι αυτοκάθαρση. Φυσικά στα φτερά, ρίχτε άλλη μια ματιά ΤΙ κρατάει.
ΚΑΙ ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ.
ΧΑΙΡΕΣΘΕ ΚΑΙ ΕΡΡΩΣΘΕ.
Τα μαθήματα τα είχα πάρει από τον Φίλαθλο και την κλασσική δημοσιογραφική στατιστική:
" Αν συμφωνούν όλοι, κανείς δεν θα σου απαντήσει. Αν διαφωνούν όλοι, άντε να ασχοληθεί κι ένα 10% με απάντηση. " Και προχώρησα στο καινούργιο πείραμα της ζωής μου, φτιάχνοντας αυτό το blog. Στην αρχή, η ιδέα ήταν να μπαίνουν μόνο τα πολιτικοκοινωνικά μου κείμενα που είχα την τιμή να δημοσιεύονται, τζάμπα κι αμισθί, στην εφημερίδα. Μετά θέλησα αμεσότερη επαφή με τους πάντες κι επέλεξα σαν πλατφόρμα την ΑΕΚ. Και το έκανα το blog κιτρινόμαυρο παρόλο που ποτέ στην φυλλάδα δεν έγραψα λέξη για την ομάδα μου.
Φυσικά η κίνηση αυτή ήταν διφορούμενη. Άλλο να πετάς μια μπαρούφα γενικώς κι αορίστως για την κατάσταση, που όσο Αεκτζής και νάσαι, οι περισσότεροι θα σε διαβάσουν, κι άλλο να σε ακολουθήσουν οι αναγνώστες μέσα σε κιτρινόμαυρο φόντο. Υποχρεωτικά όταν βάφεις κάτι, ο άλλος αμύνεται ή πρέπει να κάνει μια υπέρβαση για να διαβάσει άσχετο κείμενο με την ΑΕΚ ή σχολιασμό από κάτω που πάντοτε εμπεριέχει τον " κίνδυνο " να πέσει κι ένα άσχετο μπινελίκι. Κι αληθινή να είναι η κριτική, είμαστε όλοι ασφαλέστεροι σε πεπατημένους δρόμους.
Εμπορικά, δεν την έψαξα ποτέ. Θα μπορούσα να βγάζω κανά πεντακοσάρικο το μήνα με βάση την επισκεψιμότητα, τον χρόνο παραμονής των επισκεπτών και την τυφλή διαφήμιση του server. Δεν με ενδιέφερε ποτέ το θέμα αυτό, πρώτον διότι δεν είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος και δεύτερον διότι δεν ήθελα να γίνει πιθανό πεδίο παρεξηγήσεων για τον ρόλο μου, όπως έγινε σε κάποιες φάσεις η φιλία μου με τον Μελισσανίδη ή τον Καραγιαννίδη. Κι αυτά που αναφέρω είναι τα λιγότερα. Διότι το κοινωνικό πλέγμα στο οποίο ανήκω θα μπορούσε και να μιλήσει και για κανονικότατη μιθοδοσία και σταθερότατο και μοναδικό επάγγελμα. Ουσιαστικές λεπτομέρειες είναι αυτά αλλά για μένα φυσικότατες ψυχικές καταστάσεις. Δυναμικής τιμιότητας, κι ο νοών νοείτω.
Είχα όμως τύχη μεγάλη. Όχι επειδή είμαι Αεκτζής. Αλλά επειδή από πολύ παιδάκι, κατάλαβα τι σημαίνει να υποστηρίζεις αυτήν την ομάδα με όλα τα κουσούρια της διχόνοιας λόγω φτώχειας που υποχρεωτικά έχει ο τρίτος πόλος. Που πάντα είναι προσφυγικός. Βρήκα και γνώρισα ανθρώπους, που θα ήταν αδύνατον να τους γνωρίσω αν δεν είχα κάνει αυτό το blog. Τεράστιες πένες και πηγές αξιοπρέπειας, ανατρεπτικής σκέψης και πιστεύω γνήσιους συνοδοιπόρους έστω κι αραιά πλέον στα κοινωνικά δρώμενα. Για κάποιους, θα τολμήσω να μιλήσω ακόμα και για φίλους. Μέσα στην διαφορετικότητα των επαγγελμάτων αλλά και των τρόπων προσέγγισης. Τεράστιο κέρδος είναι αυτό για όσους φυσικότατα κι εκτιμούν την σιωπή του Πυθαγόρα αλλά και προτιμούν την διαλεκτική του Σωκράτη.
Προσπάθησα να γράφω σαν να μιλάω ζωντανά σε μια παρέα. Εκεί που τα πάντα που λέγονται, θα έπρεπε να καταγράφονται σε μαγνητοφωνάκι μια που η ένταση της σκέψης είναι πολύ πιο δυνατή από μια πεζή αναπαραγωγή σκέψεων και συμπερασμάτων μετά από περιττή διύλιση. Άλλοτε το κατάφερα κι άλλοτε όχι. Το ίδιο ισχύει και για τους σταθερούς αρθρογράφους, που είχα την τιμή να εμπλουτίζουν τον λιτό αυτόν χώρο και με βοήθησαν χωρίς καμία προηγούμενη γνωριμία στο ταξίδι αυτό. Που τελειώνει ακριβώς με το ίδιο στυλ που ξεκίνησε. Όσο κι αν ο χρόνος σε φθείρει και σε μαλακώνει. Τους ευχαριστώ όλους και όλες, κι εύχομαι καλή δύναμη για την δύσκολη συνέχεια της προσωπικής τους περιπέτειας στην οικογένεια, στο επάγγελμα, στην χώρα που διάλεξαν να συνεχίσουν αλλά και στην ΑΕΚ. Αξία για μένα έχει το ταξίδι και η προσμονή του να φθάσω στον προορισμό. Όταν φθάνω, τις περισσότερες φορές θέλω να φύγω αφού καταρρίπτω τον μύθο.
Από την μεριά μου προσπάθησα να πω την αλήθεια και τα πράματα που μάθαινα χωρίς να παραβιάζω συμφωνίες και παρασκήνια που υποχρεωτικά ήμουν κοινωνός. Και λέω υποχρεωτικά διότι πού να πάνε οι πληροφορίες και οι κινήσεις; Στην δημοσιογραφία ή στο παιδάκι που ακόμα φοράει κοντά παντελόνια; Τα πάντα είναι συνωμοτικά και κάποιοι έχουν γράψει τα χιλιόμετρα τους στην τρέλα της κουβέντας ή στην μανία της καλυμμένης γραφής. Άλλωστε οι ποδοσφαιρικές ομάδες της Ελλάδας δεν είναι και τίποτα πολυεθνικές βιομηχανίες. Κάτι μαγαζάκια είναι που τις διοικούν διαπλεκόμενοι κι απευθύνονται σε χάπατα χειροκροτητές που θέλουν πρόσκαιρα να ξεχνούν το πού ζουν, το πώς ζουν και το ποιός τους βιάζει καθημερινά. Και φυσικά τίποτα δεν θα αλλάξει. Για το δίπολο, εύκολα ξεχνάς την πραγματικότητα. Ένα μοντέλο που τώρα τελευταία το ξέχασε κι ο Αεκτζής κι έχασε και το προνόμιο της διαφορετικότητας. Και δυστυχώς το ξέχασε ή το έχασε ή το πέταξε, επειδή κουράστηκε. Και του δίνω κι ένα δίκιο. Ένα δεν του χαρίζω : ΟΤΙ ΤΟ ΕΔΩΣΕ ΦΤΗΝΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΑΧΗ. ΜΕ ΗΓΕΤΕΣ, ΕΙΤΕ ΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΕΙΤΕ ΣΤΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ, ΠΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΠΟΥ ΦΟΡΑΝΕ ΓΡΑΒΑΤΕΣ.
Είμαι σίγουρος οτι στενοχώρησα αρκετούς. Η γραφή μου αλλά και η πεσιμιστική σκέψη μου, αυτή είναι. Ζητώ συγνώμη ειλικρινά. Δεν ήταν κανείς στόχος. Στοχοποιήθηκαν μόνοι τους, επειδή κάνανε μαλακίες ή έκλεψαν. Κι είμαι υπέρ της κλοπής σε επίπεδο Ρομπέν των δασών. Πρόσωπο με πρόσωπο. Είμαι κάθετα εναντίον της πράξης όταν κλέβεις το παγγάρι. ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ, που λέγεται ΑΕΚ. Και κάποιοι - ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ - προτίμησαν αντί να πλουτίσουν ΜΕ την ΑΕΚ, να πλουτίσουν εύκολα και ξεδιάντροπα ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΕΚ. ΚΑΙ ΑΕΚ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΑΥΤΟΙ, ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Κι εδώ, δεν σηκώνω καμία αντίρρηση.
Κάποιοι άλλοι, σε αυτόν τον χώρο, μπορεί και να βρήκαν αυτό που γύρευαν. Μια απλή καθημερινή παρέα και με αφορμή την ΑΕΚ, ένα πεδίο έκφρασης. Κι από αυτούς ζητώ συγνώμη, που πιθανώς αύριο θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες πηγές διεξόδου. Και μένα θα μου λείψουν όλα και όλοι. Δεν το κρύβω. Αλλά όπως κάποιοι ξέρουν καλά το timing της μπούκας, έτσι ξέρω κι εγώ να προστατεύω τον εαυτό μου. Ο χώρος θα καταντούσε άθελα του, πεδίο προπαγάνδας. Ή, μούγκα στην στρούγκα. Διότι λάθη θα γίνουν όπως και τραμπουκισμοί ή νομπλαρίσματα ( sic ) αφού θα υπάρχουν και πολιτισμένα άτομα στη νέα τάξη. Κι εγώ δεν έχω μάθει να μένω αμέτοχος αλλά δεν έχω μάθει επίσης, είτε να παραμυθιάζω τον κόσμο κάνοντας το άσπρο μαύρο, είτε να είμαι χειροκροτητής πρόχειρων πλάνων.
Αισθάνομαι οτι στον αγώνα αυτό, είμαι κι εγώ μια παράπλευρη απώλεια. Ούτε κερδισμένος, ούτε χαμένος. Είπαμε πεισιμιστής είμαι γενικά - ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ - κι άρα δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις με τον σουρεαλισμό που ζούμε όλοι σήμερα: Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Χρήστος, " όλοι πανηγυρίζουν επειδή η ΑΕΚ υποβιβάστηκε δυό κατηγορίες και φέρονται λες και πήραμε το champions league, λες κι έχουμε την γηπεδάρα και λες και δεν υπάρχει αντίπαλος. " Κι όλα αυτά, επειδή έκανε την τούμπα ο Μελισσανίδης από τα γαμήσια που θα έρριχνε, και την κωλοτούμπα τα " μεγέθη ", που δεν θα συνεργαζόντουσαν ποτέ με έναν που ακόμα διώκεται. Κι όλα αυτά, την ώρα που όλοι ήμασταν στην εξέδρα και προσπαθούσαμε να ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ Η ΑΕΚ. ΚΑΙ ΛΙΓΟΙ ΠΙΑ, ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΙΜΩΡΙΕΣ, ΠΟΥ ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΑΔΟΜΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΑΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΗΣΑΝ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ " θα επιλέξουν άλλο μοντέλο."
Το καράβι λοιπόν με πήγε στο νησί και κατέβηκα. Το νησί είναι καταπληκτικό με πλούσια βλάστηση κι άφθονη τροφή, αρκεί βέβαια να την αρμέγω μόνος μου. Θα μάθω να ψαρεύω, να κυνηγάω αλλά και να κόβω φρούτα. Σκέπαστρα για να προστατευτώ από την βροχή δεν χρειάζεται να φτειάξω. Έχει αρκετά μεγάλες φυλλωσιές που προσφέρουν ανήλιαγα σημεία και χαλάρωση από το νερό που θα μου στέλνει ο ουρανός. Επίσης, δεν υπάρχει οχλοβοή ή αγωνία να τρέξω. Δεν έχει χρόνο το νησί, ούτε κι ιδιαίτερο κρύο. Είναι σε τροπικούς παράλληλους. Κάτι σαν την ΑΕΚ στην τρίτη εθνική.
Έχει και καταπληκτική θέα προς την θάλασσα. Είτε από το ύψωμα, είτε από έναν πολύ παχύ κορμό που δεν μπορώ να φανταστώ πώς διάολο κατρακύλισε σε εκείνη την θέση. Στην άκρη της ακτής, εκεί που κατέβηκα από το πλοίο. Περίεργα πράματα. Σαν η προηγούμενη θητεία μου στο ερασιτεχνικό, κάτι να μου φώναζε. Σαν ένα χέρι να ήθελε να με μάθει κάτι γι' αυτό το νησί. Στο οποίο το πλοίο θα ξαναπιάσει σε κανά χρόνο αλλά εγώ δεν θα θέλω να φύγω παρασυρμένος από το νέο τρόπο ζωής, όσο κι αν υπάρχει πλέον συγκάτοικος. Ο ένας θα με κάνει να θέλω να επιστρέψω; Ίσως σε δυό χρόνια κι αν τίποτε περίεργοι πράκτορες ανακαλύψουν τον παράδεισο μου. Αλλά τι μαλακίες λέω; Στο νησί δεν υπάρχει χρόνος. Εγώ θα κρατάω ημερολόγιο;
Αδέρφια, προχωράμε. Αν κάποιοι άνθρωποι σκεφτούν λογικά, η ανάδραση και η απογείωση θάναι τέτοιες δυνάμεις, που η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΣΣΑ ΘΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗ. ΤΗΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ. ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ. ΠΟΥ ΞΑΝΑΛΕΩ: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Φυσικά οι μνήμες δεν πρόκειται να σβήσουν, κι αυτό, όσοι μπορούν, θα πρέπει να το μεταλαμπαδεύσουν. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
" ΜΕΓΕΘΗ " ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΕΚ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΑΝ ΟΛΟΥΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΛΟΙΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΕΡΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.
Το ταχυδρομείο μου ( stevenavramidis@yahoo.gr ) ή και το τηλέφωνο μου θα είναι πάντα ανοιχτά για οποιαδήποτε κουβέντα. Και ξαναλέω : Κουβέντα. Γραμμή δεν πέρασα ποτέ εδώ και θεωρώ οτι έκανα την κριτική που κάνουμε όλοι στις παρέες μας.
Νάστε όλοι καλά. Καλή Ανάσταση και καλή δύναμη για μετά. Να προσέχετε αυτούς κι αυτά που αγαπάτε. Μέσα σε αυτά, είναι και η ΑΕΚ μας. Με τα ανοιγμένα φτερά πάντα, που πρώτη έδειξε τον δρόμο - έστω και ετεροχρονισμένα - της κάθαρσης. Έστω κι αν είναι αυτοκάθαρση. Φυσικά στα φτερά, ρίχτε άλλη μια ματιά ΤΙ κρατάει.
ΚΑΙ ΖΗΤΩ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΜΑΣ.
ΧΑΙΡΕΣΘΕ ΚΑΙ ΕΡΡΩΣΘΕ.